Τα δημιουργήματα της τέχνης εξετάζονται και αξιολογούνται σε δύο διαστάσεις.
Τις γνωστές διαστάσεις της μορφής και του περιεχομένου.
Εξετάζουμε δηλαδή «τι λέει» και «πως το λέει» ο επίδοξος καλλιτέχνης.
Αντίστοιχα στην πολιτική πέραν των διαστάσεων της μορφής και του περιεχομένου προστίθεται στην αξιολογική εκτίμηση και το κριτήριο της χρονικής συγκυρίας, το κατά την κρατούσα ορολογία συνήθως αποκαλούμενο «timing».
Για να είναι ορθή και χρήσιμη μια πολιτική κίνηση δεν αρκεί να αφορά ένα γενικά σημαντικό ζήτημα ή να δημοσιοποιείται με ένα πανηγυρικό ή γενικά ετυπωσιακό τρόπο. Πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα συνήθως έχει η καταλληλότητα της χρονικής στιγμής, που επιλέγεται.
Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο σημαντικά πολιτικά ζητήματα να υποβαθμίζονται από τον τρόπο που παρουσιάζονται και πολιτικοί να χάνουν την σοβαρότητά τους από την αστοχία στην επιλογή του χρόνου έγερσης ενός θέματος.
Αυτά βέβαια είναι πολύ απλά πράγματα παγκοίνως γνωστά.
Και είναι άξιο απορίας, πως πολλές φορές κατά τα άλλα συμπαθείς πολιτικοί υποπίπτουν σε ανάλογα ολισθήματα.
Όταν για παράδειγμα με την επάνοδο από τις διακοπές η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με το σύνολο των παραγωγικών στρωμάτων της χώρας και περιήλθε σε μια απελπιστική επικοινωνιακή κατάσταση, ήταν σφόδρα πιθανό κάποιος «πρωτοκλασάτος» να κάνει κάποια συγκυριακά ατυχή δήλωση.
Όταν τα επικοινωνιακά αδιέξοδα της κυβερνώσας παράταξης αποτυπώθηκαν στις πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου, δείχνοντας κλείσιμο της ψαλίδας, πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και συρρίκνωση της δημοτικότητας του Πρωθυπουργού ήταν στατιστικά βέβαιο ότι κάποιο κόμμα ή κάποιο στέλεχος της αντιπολίτευσης θα βοηθούσε να αλλάξει η άχαρη οικονομική ατζέντα.
Όλοι όμως είχαμε στραμμένη την προσοχή μας στους συνήθεις υπόπτους. Τον κ. Πάγκαλο, τον κ. Βενιζέλο και σε επίπεδο κομμάτων το ΚΚΕ και το ΛΑ.Ο.Σ.
Αποτέλεσε λοιπόν εξαιρετικά αναπάντεχη εξέλιξη ότι ο αποπροσανατολισμός της επικαιρότητας από τα σοβαρά προβλήματα του τόπου και από τις καταστροφικές συνέπειες των κυβερνητικών πράξεων και παραλήψεων, προέκυψε από την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στην συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία σύσσωμος ο παραγωγικός και επαγγελματικός κόσμος της χώρας, ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας συγκλονίζεται από σωρεία οικονομικών προβλημάτων.
Ο Έλληνας εργαζόμενος είτε ως υπάλληλος είτε ως αυτοαπασχολούμενος βρίσκεται αντιμέτωπος με το φάσμα της αδυναμίας οικονομικής επιβίωσης και την ίδια στιγμή βομβαρδίζεται από καταιγισμό φορομπηχτικών, κοινωνικά άδικων και πρωτίστως αντιπαραγωγικών οικονομικών μέτρων.
Παράλληλα την ώρα, που αυτός πένεται και καλείται για άλλη μια φορά να πληρώσει το κόστος των εσφαλμένων οικονομικών πολιτικών και του αδικαιολόγητου πλουτισμού διαφόρων περίεργων τρωκτικών, η επικαιρότητα κατακλύζεται από ειδήσεις για το «μεγάλο φαγοπότι», που έχουν στήσει «στην καμπούρα» του φορολογούμενου διάφοροι πολιτικοί φίλοι και μεσάζοντες, εν οις εσχάτως δραστηριοποιούνται και κάμποσοι «αγιογδύτες».
Είναι λοιπόν εξαιρετικά εντυπωσιακό ότι σε μια τέτοια χρονική συγκυρία, που θα προσέφερε εξαιρετικό πεδίο άσκησης αντιπολιτευτικής δραστηριότητας ακόμα και στην πιο ανίκανη αντιπολίτευση του πλανήτη το επίσημο ΠΑΣΟΚ και όχι απλώς κάποιος μωροφιλόδοξος "πρωτοκλασάτος" επέλεξε να προβάλει το θέμα των όποιων ατοπημάτων της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι το ζήτημα έχει την θεσμική του βαρύτητα.
Δεν αρνούμεθα ότι η εκτροπή είναι βαρύτατη και εφ’όσον αποδειχθεί επαρκώς προδίδει δημοκρατικό έλλειμμα πρώτου μεγέθους για την κυβερνώσα παράταξη.
Όμως στην παρούσα χρονική στιγμή, όπου σύσσωμος ο ελληνικός λαός προσπαθεί να αντιπαρατεθεί στον επερχόμενο οικονομικό χειμώνα και εν όψει της διεθνούς εκθέσεως της Θεσσαλονίκης να οργανώσει στοιχειωδώς την άμυνα του απέναντι στην εισπρακτική καταιγίδα των μέτρων, που ήδη εξηγγέλθησαν από το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, η κίνηση του ΠΑΣΟΚ προβάλλει θλιβερά παράφωνη.
Σ΄ αυτή την χρονική συγκυρία ο έλληνας ψηφοφόρος θέλει μια αντιπολίτευση, που αφουγκράζεται τον πόνο και τις ανησυχίες του, συστρατεύεται στους αγώνες του και αναλαμβάνει να τον οδηγήσει σε διεξόδους από τα αδιέξοδά του.
Στη δεδομένη λοιπόν χρονική στιγμή ο πόνος του έλληνα εργαζόμενου, γεωργού ή επαγγελματία δεν είναι πως διεξήχθη η ψηφοφορία για δευτερεύουσες συνταγματικές διατάξεις. Ο μέσος έλληνας ψηφοφόρος δεν έχει ιδιαίτερες ανησυχίες θεσμικού χαρακτήρα. Γι αυτό και δεν είχε άμεση ανάγκη από την έγερση ενός τέτοιου θέματος και μάλιστα στο επίπεδο και με την πανηγυρικότητα, που περιβλήθηκε.
Αντίθετα ανέμενε από την αξιωματική αντιπολίτευση να αναδείξει με τη δέουσα ένταση και την αντίστοιχη πανηγυρικότητα τα θέματα της οικονομίας και των οικονομικών σκανδάλων, να συμμετάσχει δραστήρια στις κινητοποιήσεις των διαφόρων κλάδων και κοινωνικών ομάδων, να προτείνει λύσεις για το ξεπέρασμα των οικονομικών αδιεξόδων τις χώρας και να υποσχεθεί οικονομικές πολιτικές που θα επιλύουν τα οικονομικά προβλήματα του κάθε κλάδου με την υιοθέτηση των εύλογων αιτημάτων, που η συνδικαλιστική τους ηγεσία έχει επεξεργασθεί.
Να γιατί ανεξάρτητα από την βασιμότητα η μη των καταγγελιών η πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ υπήρξε από πολιτικής απόψεως θλιβερά άστοχη και αναπότρεπτα θα αποβεί και πολιτικά ατυχής.
Εκτός από την μικρής διάρκειας επικοινωνιακή ανάσα, που θα προσφέρει στην Νέα Δημοκρατία και την μοιραία απογοήτευση των ψηφοφόρων του, το μόνο που πιθανά θα μπορέσει να πετύχει θα είναι η εξάρτηση της αξιοπιστίας της καταγγελίας του από την μαρτυρία του κ. Πλεύρη ως τρίτου «αντικειμενικού» ψηφολέκτη, ο οποίος θα κληθεί να αναγνωρίσει την γνησιότητα της υπογραφή του και εντεύθεν την ύπαρξη ή όχι «νοθείας» στην επίμαχη ψηφοφορία.
Και αν ακόμα ο κ. Πλεύρης δικαιώσει τους θεσμολάγνους επικοινωνιολόγους του ΠΑΣΟΚ αυτό θα αποφέρει άραγε κάποια ανατροπή στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων;
Πολύ φοβούμαι πως όχι.
Διότι ο μέσος ψηφοφόρος ευλόγως θα αναλογισθεί ότι ο κ. Καραμανλής είναι ένας ανεπαρκής κυβερνήτης. Ο κ. Αλογοσκούφης είναι αναμφίβολα ένας αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών. Αναμφισβίτητα και οι δυό τους έχουν ζημιώσει με τις επιλογές τους την Ελληνική οικονομία. Φαίνονται όμως οι μόνοι, που εξακολουθούν να ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, την ώρα που η αντιπολίτευση δείχνει να αδυνατεί ακόμη και να ιεραρχήσει τα ζητήματα της δεινής καθημερινότητας του.
Επομένως ευλόγως θα τους θεωρεί ως καταλληλότερους να τον κυβερνούν…
Επομένως ή ουφολογικού επιπέδου πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, που ως πολιτική δράση και επιλογή βαθμολογείται λίαν επιεικώς με μονάδα, θα ήταν σε κάθε άλλη περίπτωση εξαιρετικά αστεία, αν η συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν ήταν τόσο θλιβερή για το μέλλον αυτού του λαού και του τόπου…
Ελπίζουμε αυτή η πολιτικά αφελής πρακτική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην έχει συνέχεια για να μη επιβεβαιωθεί η γνωστή ευαγγελική ρήση του τίτλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου