Ο ορισμός της επικοινωνιακής γκάφας

Μόλις προχθές με αφορμή το επικοινωνιακό ναυάγιο του κ. Καραμανλή στην διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης και την εξ ίσου άκομψη παραίτηση του υπουργού εμπορικής ναυτιλίας επισημαίναμε:

Η άποψή μας είναι ότι οι λόγοι, που οδήγησαν σ΄ αυτήν την φαινομενικά επικοινωνιακή ιλαροτραγωδία δεν ανάγονται στην αντιληπτική ανεπάρκεια του κ. πρωθυπουργού ή στην όψιμη αδεξιότητα των πρωθυπουργικών μυστικοσυμβούλων.
Η πρόβλεψή μας είναι ότι την αλυσιτελή παραίτηση του υπουργού θα ακολουθήσουν και άλλες «καθυστερημένες» κινήσεις, και άλλες εσφαλμένες επικοινωνιακές επιλογές.

Πριν αλέκτωρ λαλήσει πέρα από το επικοινωνιακά αυτοκαταστροφικό διάγγελμα του αγίου Εφραίμ, μια νέα επικοινωνιακή γκάφα ήρθε να προστεθεί στον κατάλογο.
Η κ. Ζαχαρέα δημοσιοποίησε την απόφασή της να αποσυρθεί από την δημοσιογραφία.
Η κίνησή της αυτή, όπως και στην περίπτωση Βουλγαράκη, ήρθε κατ΄αρχήν καθυστερημένα αφού πρώτα ο κ. Πρωθυπουργός είχε προτρέξει να καλύψει το σύνολο των επαγγελματικών της δραστηριοτήτων αναπτύσσοντας τη γνωστή φεμινιστική θεωρία.
Υπό την πίεση της κοινής γνώμης η κ. Ζαχαρέα άδειασε σχεδόν αμέσως τον κ. Καραμανλή εγκαταλείποντας την εκδοτική της δραστηριότητα.
Στην συνέχεια ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος υποτιμώντας προφανώς το μέγεθος του προβλήματος, επιτέθηκε δριμύτατα στην αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορώντας την για οπισθοδρομικές αντιλήψεις και για άκρατο αντιφεμινισμό σε αντίθεση με την κυβέρνηση, που σέβεται τον ισότιμο ρόλο της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία και το δικαίωμά της να αναπτύσσει ελεύθερα την επαγγελματική της δραστηριότητα.
Όμως μετά την φωτισμένη διάλεξη του άτυχου κυβερνητικού εκπροσώπου επικολούθησε η εσπευσμένη αποχώρηση της κ. Ζαχαρέα από μια εικοσαετή επαγγελματική της σταδιοδρομία.
Αυτή καθεαυτή η καθυστερημένη κίνηση αποτελεί από μόνη της σοβαρό επικοινωνιακό σφάλμα αφού χρεώνει με μια ακόμη παλινωδία την κυβέρνηση.
Αυτό όμως, που την αναβαθμίζει από απλό σφάλμα σε απίθανη γκάφα είναι το επιχείρημα, που προέβαλε η κατά τα άλλα συμπαθής δημοσιογράφος για να δικαιολογήσει την απόφασή της.
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια η κ. Ζαχαρέα άδειασε απελπιστικά τον δυστυχή κ. Ρουσόπουλο εξηγώντας ότι οδηγήθηκε στην οδυνηρή επιλογή της προκειμένου να διασώσει την οικογενειακή της γαλήνη.
Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή ομολόγησε ότι εξαναγκάσθηκε να καταπνίξει τις δικές της φιλοδοξίες, να παραιτηθεί από τους δικούς της σχεδιασμούς, να θυσιάσει τις προσωπικές της φιλοδοξίες και να περιορισθεί στο ρόλο της χαρωπής νοικοκυρούλας για χάρη της σταδιοδρομίας του συζύγου της.
Αν όλα αυτά δεν σκιαγραφούν μια απίστευτα συντηρητική, καθαρά φαλλοκρατική και προφανέστατα αυταρχική αντίληψη για την κοινωνική θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία τότε ας μας εξηγήσει κάποιος περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
Αλλά αν είναι έτσι όπως εμείς τουλάχιστον το αντιλαμβανόμαστε, τότε δεν μιλάμε απλώς για ένα επικοινωνιακό ολίσθημα.
Μιλάμε για τον ορισμό της επικοινωνιακής γκάφας, με προφανή ακαδημαϊκή χρησιμότητα στο μάθημα της εφηρμοσμένης επικοινωνιολογίας.
Νομίζω;