Το τραίνο της συνεργασίας θα ξεκινήσει έστω και χωρίς μηχανοδηγό.

Υπάρχουν ηγετικά στελέχη στο ΠΑΣΟΚ καθώς και στα λοιπά αριστερά κόμματα, που δεν επιθυμούν την συνεργασία για λόγους προσωπικού μικροσυμφέροντος.
Τα στελέχη αυτά φοβούνται ότι ευρύτερη συνεργασία θα οδηγούσε στον υποσκελισμό τους από αξιολογότερους πολιτικούς του άλλου κόμματος.
Για παράδειγμα μια κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστικά θα έδινε κάποια υπουργεία στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ότι κάποιοι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ θα έχαναν την δυνατότητα υπουργοποίησης.
Αντίστοιχα ένας συνασπισμός κομμάτων απαιτεί την αναγνώριση κοινού αρχηγού, που φυσιολογικά σαν τέτοιος αναδεικνύεται ο αρχηγός του αντικειμενικά μεγαλύτερου κόμματος. Έτσι ο κ. Αλαβάνος αλλά και το περί αυτόν επιτελείο θα έχανε την πρωτοκαθεδρία στον χώρο του.
Και ως γνωστόν «κάλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη».
Αυτός είναι ένας πολύ απλός λόγος για τον οποίο στελέχη και των δύο χώρων αντιδρούν λυσσαλέα στην ιδέα της συνεργασίας και ακόμα και όταν για το θεαθήναι κάνουν δηλώσεις υπέρ αυτής, το κάνουν σε τέτοιο χρόνο ή με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξυπηρετούν μάλλον το κάψιμο του θέματος παρά την προώθησή του.
Σ΄όλους αυτούς τους κατά τα άλλα ευφυείς εγκεφάλους με τις μωροφιλόδοξες προσωπικές στρατηγικές τους διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια:
Η άνευ προηγουμένου παγκόσμια οικονομική κρίση και η ραγδαία επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εξαθλίωση τεράστιες μάζες του πληθυσμού και σε αβάσταχτη δυσπραγία τα ευρύτερα λεγόμενα μεσαία στρώματα.
Οι συνθήκες αυτές θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην αριστεροποίηση των λαϊκών μαζών, που δεν θα διστάσουν να προσπεράσουν πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες δεν θα μπορέσουν να αντιληφθούν εγκαίρως τα μηνύματα των καιρών.
Εξ άλλου το μέγεθος των προβλημάτων και της περίπου ολικής καταστροφής, που θα αφήσει πίσω της η παρούσα Κυβέρνηση θα απαιτήσει τεράστιο πολιτικό δυναμικό και κυρίως εξαιρετικά αποθέματα πολιτικής αξιοπιστίας, που κανένα κόμμα από μόνο του δεν διαθέτει.
Έτσι λοιπόν η συνεργασία όχι απλά των αριστερών, αλλά του συνόλου των ριζοσπαστικοποιημένων πολιτών είναι ιστορικά αναπόφευκτη.
Αυτοί είναι και οι λόγοι, που είναι νομοτελειακά καταδικασμένοι να κινηθούν στα όρια της φαιδρότητας και οι όποιες προσπάθειες δημιουργίας νέου κόμματος του λεγόμενου μεσαίου χώρου μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Ποιος αλήθεια μπορεί να πιστέψει στα σοβαρά ότι τα δομικά προβλήματα του διεθνούς οικονομικού συστήματος, που μάταια προσπαθούν απεγνωσμένα να επιλύσουν οι μεγαλύτεροι οικονομικοί και πολιτικοί εγκέφαλοι του πλανήτη, θα μπορέσει να τα αντιμετωπίσει ο κ. Τατούλης συνεργαζόμενος με τον κ. Πάγκαλο;
Το τραίνο της συνεργασίας έχει ήδη ξεκινήσει και έχει σίγουρα πορεία προς τα αριστερά.
Έστω και χωρίς μηχανοδηγό.
Η για να είμαστε πιο σωστοί έστω και χωρίς επαγγελματία μηχανοδηγό.
Οι δημοσκοπήσεις το διαμηνύουν.
Οι νοούντες νοήτωσαν και ας τρέξουν να το προλάβουν.