Ουδέποτε σε μια τόσο μικρή χώρα, σε ένα τόσο μικρό διάστημα, μια τόσο οκνηρή και αντιπαραγωγική κυβέρνηση στον τομέα της πολιτικής, δεν κατάφερε να επιδείξει τόσο μεγάλη δραστηριότητα στην παραγωγή τόσο μεγάλων επικοινωνιακών φιάσκων.
Όταν πριν από λίγο καιρό διακινδυνεύαμε την πρόβλεψη ότι «ενός επικοινωνιακού σφάλματος μύρια έπονται», ούτε εμείς μπορούσαμε να φαντασθούμε την απίστευτη επικοινωνιακή κατρακύλα στην οποία έχει περιέλθει - φοβούμεθα ανεπιστρεπτί – το καταφανώς πλέον πανικόβλητο πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Μέσα στις τελευταίες έξι μέρες κατάφεραν να κάνουν πέντε αξιοθρήνητες γκάφες με τις οποίες πέτυχαν ένα ρεκόρ, που μπορεί να διεκδικήσει δικαιωματικά μια περιφανή θέση στο βιβλίο Γκίνες.
Ημέρα πρώτη–Γκάφα πρώτη
Η αρχή έγινε με την ομιλία του κ. Πρωθυπουργού στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του.
Αντί να δηλώσει μεταμέλεια για την αλαζονεία, που επέδειξε στην Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης και κάνοντας μια στοιχειώδη αυτοκριτική να υποσχεθεί ότι θα ασχοληθεί επιτέλους με τα προβλήματα του κοσμάκη, επέμεινε να υποδύεται τον χιλιοπαιγμένο και βαρετό πλέον για την κοινή γνώμη ρόλο του μάγκα, που έχει λύσει το ζωνάρι του για καυγά.
Αντί να τραβήξει τα αυτιά σ’ αυτούς, που λυμαίνονται ασύδοτα την δημόσια περιουσία και διάγουν σπάταλο βίο, επιτέθηκε με ιδιάζουσα τραχύτητα στους ταλαίπωρους βουλευτές, που έχουν το θράσος να διαταράσσουν κατά περιόδους την ησυχία του με τις περί πολιτικής ηθικής έμμονες ιδέες τους.
Και παρασυρόμενος από ένα αυτάρεσκο οίστρο έφθασε στο σημείο να δηλώσει ότι θα διαγράψει πάραυτα όποιον βουλευτή τολμήσει του λοιπού να ασκήσει δημόσια κριτική στην κυβέρνηση ή το πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Αυτή ήταν η κορύφωση της γκάφας της πρώτης ημέρας διότι όταν έχεις όλους κι όλους 151+1 και κρέμεσαι στην κυριολεξία από τον ψυχισμό του τελευταίου βουλευτή κοιτάς, πώς να τον χαϊδέψεις και δεν τον αρχίζεις στις κατάρες και τις απειλές. Πολύ περισσότερο δεν αυτοεγκλωβίζεσαι με βαρύγδουπες δηλώσεις, που σε περιορίζουν σε ένα μονόδρομο αντίδρασης και δεν σου αφήνουν κανένα περιθώριο ελιγμών.
Μεσολαβεί ένα Σαββατοκύριακο, που οι δαρμένοι βουλευτές πηγαίνουν στις περιφέρειές τους, όπου εισπράττουν και την ψυχρολουσία των ψηφοφόρων τους.
Ημέρα Δευτέρα-γκάφα δεύτερη.
Αδιαφορώντας για τις πραγματικές εντυπώσεις της κοινής γνώμης το σύστημα επικοινωνιακής προπαγάνδας επιχειρεί να τονώσει το ηθικό της παράταξης παρουσιάζοντας «ευφυείς» δημοσκοπήσεις μέτρησης της εικόνας του Πρωθυπουργού.
Με καινοφανή ερωτήματα περί ηγετικότητας αποδεικνύεται ότι ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να θεωρείται όχι ο καταλληλότερος ή ο καλύτερος ,αλλά ο έχων τα περισσότερα ηγετικά χαρακτηριστικά.
Αυτό το πολιτικά αδιάφορο εύρημα στη συνέχεια προπαγανδίζεται ως περίπου δια μαγείας αντιστροφή του αρνητικού κλίματος και ως προσωπική επιτυχία της ηρωϊκής εμφάνισης του ηγέτη στην κεντρική επιτροπή.
Οι φουκαράδες βουλευτές αρχίζουν να αναθαρρεύουν, αλλά το αποκορύφωμα της γκάφας της Δευτέρας είναι ότι οι εμπνευστές του μεγαλεπίβολου επικοινωνιακού σχεδίου, σε μία έξαρση αυτοθαυμασμού «πιπιλάνε» οι ίδιοι την «καραμέλα» που σερβίρισαν στον «όχλο», χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ο όχλος δεν έχει «μασήσει».
Ημέρα τρίτη-γκάφα τρίτη
Ο μαιτρ της επικοινωνίας αναθαρρεύει από τα σκηνοθετημένα παράθυρα και τα στημένα δημοσιεύματα περί της «επιτυχίας του πρωθυπουργού να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα» και βιάζεται να ξαναβγεί στο προσκήνιο να δρέψει τους καρπούς των κόπων του. Τουτέστι να επιβεβαιώσει την πρωτοκαθεδρία του.
Το αποκορύφωμα της τρίτης γκάφας είναι η δήλωσή του ότι «σε σχέση με τα έκτροπα του Βατοπεδίου οι Υπουργοί ενήργησαν με «διαύγεια».
Μιλάμε για γκάφα μεγατόνων διότι αδειάζει τελείως το πόρισμα Σανιδά, που κάνει λόγο για πλανηθέντες Υπουργούς.
Σε πλήρη αντίθεση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υποστηρίζει ότι οι υπουργοί δεν παραπλανήθηκαν καθόλου διότι η λέξη διαύγεια παραπέμπει στην πνευματική λειτουργία και όχι στην διοικητική διαφάνεια.
Ημέρα τέταρτη-γκάφα τέταρτη.
Με την δημοσίευση των δηλώσεων του εκπροσώπου, ο οποίος ως γνωστόν αποτελεί και το κόκκινο πανί της κοινής γνώμης, οι πολίτες ανατριχιάζουν και οι βουλευτές γίνονται αποδέκτες νέου κύματος κατακραυγής της λαϊκής οργής.
Ο αδύνατος κρίκος λυγίζει κάτω από το βάρος της καταισχύνης της λαϊκής βάσης και προβαίνει σε δηλώσεις σωτηρίας της στοιχειώδους πολιτικής του αξιοπρέπειας.
Το αποκορύφωμα της γκάφας είναι ότι εγκλωβισμένο το επικοινωνιακό επιτελείο από τους λεονταρισμούς των προηγούμενων ημερών προχωράει πανικόβλητο στην διαγραφή του «απείθαρχου» βουλευτή.
Αντιλαμβάνονται ότι έχουν περιέλθει στην ισορροπία τρόμου του κ. Τατούλη και σπεύδουν ετεροχρονισμένα και συνταγματικά εν αταξία να απαιτήσουν την παραίτηση του βουλευτή, αλλά είναι ήδη αργά. Ο αγανακτισμένος βουλευτής τους στέλνει να διαβάσουν το μύθο του Αισώπου για το λιοντάρι με το ποντίκι.
Ημέρα Πέμπτη-γκάφα πέμπτη.
Το επικοινωνιακό επιτελείο διαβάζει το μύθο του Αισώπου με το ποντίκι και βάζει τον τάλαινα πρωθυπουργό να κάνει μια άνευ προηγουμένου επικοινωνιακή «κολοτούμπα».
Σκηνοθετεί μια παρωδία Υπουργικού Συμβουλίου, όπου ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται στον άχαρο ρόλο να «γλείφει» εκεί που προ πέντε ημερών «έφτυνε» και αντιστρόφως.
Τουτέστιν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χαϊδέψει τα αυτιά των μονάκριβων βουλευτών τραβάει ανηλεώς τα αυτιά των Υπουργών, που για υπεράσπισή τους είχε απειλήσει τους βουλευτές του προ πενθημέρου.
Τραγελαφική υπόθεση.
Χρειάσθηκε ένας χρόνος και ένα απίθανο σήριαλ επικοινωνιακής κατρακύλας για να γίνει αντιληπτό το μαθηματικώς απλούστατο και αυτονόητο.
Ότι δηλαδή στην τρέχουσα κυβερνητική θητεία οι Υπουργοί είναι αναλώσιμοι ενώ οι βουλευτές είναι αναντικατάστατοι.
Το αποκορύφωμα και αυτής της γκάφας είναι ότι το πανικόβλητο επικοινωνιακό επιτελείο φρόντισε προ της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου να καλλιεργήσει υπέρμετρες προσδοκίες στην κοινή γνώμη περί δήθεν κοσμογονικών πρωτοβουλιών του κ. Πρωθυπουργού.
Προσδοκίες, που για άλλη μια φορά διαψεύσθηκαν γιατί εκτός από την προαναφερθείσα «κολοτούμπα» ο κ. Πρωθυπουργός περιορίσθηκε σε οργανωτικές παραινέσεις, που θα έπρεπε να είχε κάνει το 2004 και σε ξαναζεσταμένες υποσχέσεις, που ο κόσμος έχει βαρεθεί να ακούει.
Έτσι η κοινή γνώμη ένοιωσε πάλι μια πικρή γεύση όπως περίπου στο ομώνυμο ποίημα του περιγράφει ο ευρηματικός Ζαχαρίας Παπαντωνίου για τον ελληνομαθή παπαγάλο:
«Κυρ-παπαγάλε, θάχουμε την τύχη
ν’ ακούσουμε τί λες και πάρα πέρα;»
Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει,
μα τί να πει; Ξανάπε: καλησπέρα!
Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα βεβαίως όλου αυτού του κακόγουστου σήριαλ επικοινωνιακών φιάσκων δεν θα είναι ότι οι αυλικοί θα αναλώσουν το ούτως ή άλλως αμφιβόλου ποσότητος και ποιότητος πολιτικό κεφάλαιο του κ. Πρωθυπουργού, όπως άδικα φοβάται ο κ. Δαϊλάκης.
Αλλά ότι με τούτα και με κείνα αλλά κυρίως με την απειρία και την αναποφασιστικότητά που επιδεικνύει, ο κ. Καραμανλής θα αναλώσει το πολιτικό κεφάλαιο της Νέας Δημοκρατίας κατά τρόπο μάλιστα μη αναστρέψιμο από τους διαδόχους του, όπως δικαίως φαίνεται να φοβάται ο κ. Πολύδωρας.
Και συνεπικουρούσης της ραγδαίας οικονομικής κρίσης, που θα οδηγήσει σε πρωτόγνωρη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ίσως ο κ. Καραμανλής καταφέρει να απαξιώσει άνεπανόρθωτα το σύνολο της δεξιάς παράταξης, όπως ευλόγως ανησυχεί ο κ.Καρατζαφέρης, που έχει εσχάτως αποδυθεί σε μια ξέφρενη σταυροφορία διάσωσης της κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου