Υπουργός εστί πολιτικά ασπόνδυλος διοικητικός παράγων, ο οποίος αποτελεί κόμβο διακίνησης συναλλακτικών εγγράφων παραχωρήσεως δημοσίας περιουσίας σε ιδιώτες, τα οποία κυρώνει διά της δεσμίας στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους υπογραφής του.
Και οι τρείς εμπλεκόμενοι Υπουργοί δήλωσαν κατηγορηματικά στη βουλή, ότι είναι απολύτως αθώοι επομένως δεν είχαν τίποτε να φοβηθούν από μια επιτροπή διερεύνησης ποινικών ευθυνών.
Τι λοιπόν ήταν αυτό που τρομοκράτησε τον κ. Πρωθυπουργό ώστε να αφήσει ορφανή υπεράσπισης την πρότασή του για σύσταση εξεταστικής επιτροπής (όπως έπραξε και η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της Κυβέρνησης) και να τραπεί σε άτακτη φυγή εν όψει της συζητήσεως για προανακριτική;
Αν κατάλαβα καλά τα λεγόμενα του κ. Αλαβάνου μετά τον ημίθεο Ηρακλή, που εξόντωσε με πύρινα βέλη την ύδρα της λίμνης Λέρνης, προσφάτως αποκτήσαμε ένα άλλο ημίθεο ήρωα τον κ. Δραγασάκη, ο οποίος με πύρινες επερωτήσεις κατήσχυνε τον βατοπεδινό όφη της λίμνης Βιστονίδας προ δεκαετίας.
Από ότι κατάλαβα επίσης όταν το θέμα, που συζητείται στη Βουλή επιβάλει να κατηγορηθεί αποκλειστικά το κυβερνών κόμμα, τότε η κ. Παπαρήγα προτιμά να μιλήσει περί ανέμων και υδάτων, ανεξάρτητα για την άθλια εντύπωση που δημιουργεί.
Τόσο άθλια, που απαξιώνουν να την χειροκροτήσουν ακόμη και οι βουλευτές του κόμματός της, οι οποίοι βεβαίως στην προκειμένη περίπτωση υπήρξαν μακράν ευφυέστεροι των συναδέλφων τους της Νέας Δημοκρατίας, που αναλάμβαναν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον τις όποιες (πολιτικές ή άλλες) ευθύνες του κ. Ρουσόπουλου, χειροκροτώντας τον απερίσκεπτα.Πόσο αντιαισθητικό αλήθεια είναι το θέαμα ενός καθηγητή Νομικής, που με το χειροκρότημά του από τα πρώτα έδρανα της βουλής δηλώνει ασμένως αλληλέγγυος με τον αγορητή, που απροκάλυπτα περηφανεύεται για την πνευματική του σχέση με την ενσάρκωση πάσης εννοίας παραβίασης του θείου και ανθρωπίνου νόμου κ. Εφραίμ;
Η ομιλία του στη Βουλή αποδείχθηκε το κύκνειο άσμα του κ. Υπουργού Επικρατείας.
Με το ψυχολογικό βάρος του οιονεί κατηγορουμένου, ξέχασε το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου, προσπάθησε να παίξει το ρόλο του Πρωθυπουργικού alter ego και τελικά υποδύθηκε κουτσά- (και πολύ) στραβά το ρόλο του αρχηγού της Ν. Δημοκρατίας.
Συνολική εμφάνιση, που δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη για τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση.
Αυτή ασφαλώς πρέπει να υπήρξε και η αιτία, που «ξεχείλισε το ποτήρι».
Τα διάφορα λοιπόν «παπαγαλάκια», που ξεχύθηκαν στα βραδινά δελτία και ισχυρίζονταν ότι δήθεν «σύμφωνα με το ρεπορτάζ» τους υπήρχε σχέδιο παραιτήσεως προ δεκαημέρου, εκτελούσαν απλώς αποστολή διάσωσης προσχημάτων στην υπηρεσία ενός συστήματος, που έχει προσωρινά μείνει τυπικά ορφανό.
Η ψηφοφορία για σύσταση ειδικής επιτροπής για την διερεύνηση υπάρξεως ενδείξεων ποινικών ευθυνών υπουργών από μόνη της ουδεμία συνάφεια έχει με οιαδήποτε διαδικασία επιβεβαίωσης της «δεδηλωμένης».
Αν τώρα από μόνος σου, για ευνόητους λόγους δημιουργείς μια «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» ότι η ψήφος υπέρ κ. Ρουσόπουλου αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης, τότε «λαγός την φτέρη έσειε κακό της κεφαλής του».
Και αν μάλιστα τελικά εν όψει μιας τέτοιας ψηφοφορίας το βάζεις στα πόδια, τότε είναι σα να αναγνωρίζεις και ο ίδιος πανηγυρικά πως δεν ελπίζεις ότι σε εμπιστεύονται οι βουλευτές σου.
Με την τροπή, που πήραν τα πράγματα η αναβολή προέκυψε de facto από τους ιδιόρρυθμους χειρισμούς της Κυβέρνησης.
Θεωρητικά η παρέλκυση του χρόνου απασχόλησης της δημοσιότητας με την διεξοδική εξέταση των πτυχών ενός σκανδάλου, που έχει τεράστιες και κυρίως γαλάζιες διαστάσεις είναι απολύτως ασύμφορη για την Νέα Δημοκρατία.
Εκτός του προφανούς πανικού τι άλλο μπορεί να οδήγησε λοιπόν τον Πρωθυπουργό σ’ αυτές τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις;
Μήπως οι διαβεβαιώσεις του Οικονομικού επιτελείου ότι σε μερικούς μήνες από σήμερα οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα έχουν καταστήσει άνευ ενδιαφέροντος οποιοδήποτε άλλο θέμα για την κοινή γνώμη;
Σε κάθε περίπτωση οι συνεδριάσεις της εξεταστικής επιτροπής είναι δημόσιες, κατά συνέπεια το περιεχόμενο της δικογραφίας, που αφορά πράξεις και παραλήψεις Υπουργών δεν καλύπτεται από το απόρρητο της ανακριτικής διαδικασίας και επιβάλλεται να γνωστοποιηθεί στην κοινή γνώμη, η οποία κατ’ ουσίαν (λυπηρόν ειπείν) είναι η μόνη, που μπορεί να εγγυηθεί την διαλεύκανση της υπόθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου