Τους πήρε κάτι μήνες (στα golden boys και media children) για να καταλάβουν και πλέον όλοι τους παραδέχονται ότι η κρίση είναι μεγάλη, είναι βαθειά και θα δημιουργήσει αναπόφευκτα ύφεση μεγάλων διαστάσεων.
Ότι δηλαδή θα πλήξει την βάση της πραγματικής οικονομίας. Την πρωτογενή παραγωγή. Την γεωργο-κτηνοτροφία, την βιομηχανία, το εμπόριο, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θα αυξήσει την ανεργία. Θα οδηγήσει σε σταδιακή αλλά καλπάζουσα εξαθλίωση τεράστιες μάζες ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Και μάλιστα ανθρώπους, που μέχρι χθες δεν είχαν γνωρίσει την παραμικρή στέρηση, αντίθετα αποτελούσαν τον ευημερούντα κορμό της δυτικής καταναλωτικής κοινωνίας.
Οι χιλιάδες νοικοκυραίοι, που έχασαν τα σπίτια τους και ζούν πλέον στα πάρκα των Αμερικανικών μεγαλουπόλεων αποτελούν μια εικόνα, που πιθανότατα δεν θα περιορισθεί στα γεωγραφικά όρια του «Αμερικανικού παραδείσου». Ως γνωστό ένα νέο στρώμα αστέγων, πρώην μεσαίο στρώμα ιδιοκτητών δανειοληπτών, αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό στην Ευρώπη της ενιαίας ελεύθερης αγοράς.
Το φαινόμενο έχει πάρει ήδη ανησυχητικές διαστάσεις στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που απειλούν από πολλές απόψεις να αποτελέσουν την αχίλλειο πτέρνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχοντας εισέλθει, οι περισσότερες εξ αυτών, στην ένωση επί τη βάσει διαφόρων πολιτικών σκοπιμοτήτων, χωρίς να πληρούν βασικές οικονομικές προϋποθέσεις και έχοντας διατηρήσει τα εθνικά τους νομίσματα διαθέτουν οικονομίες περισσότερο ευάλωτες στην επελαύνουσα οικονομική καταιγίδα.
Ήδη τα αδύναμα νομισματικά τους συστήματα έχουν γίνει ο κύριος στόχος των διεθνών επιθετικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων και όπως απετέλεσαν πύλη προώθησης των Αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων κατά τα προηγούμενα χρόνια, έτσι θα αποτελέσουν και πύλες εισαγωγής της οικονομικής κρίσης made in USA σε όλο της το μεγαλείο.
Παράπλευρη συνέπεια θα είναι ένα κύμα μετανάστευσης πληθυσμών από τις φτωχότερες προς τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ. Ακριβέστερα από τις περισσότερο προς τις λιγότερο οικονομικά εξαθλιωμένες. Κύμα, που θα έχει τη μορφή εσωτερικής μετανάστευσης εξ αιτίας της κατάργησης των συνόρων εντός της Ένωσης και ως εκ τούτου θα είναι ακατάσχετο και εντελώς ανεξέλεγκτο.
Άλλη παράπλευρη συνέπεια θα είναι προφανώς η έκρηξη της εγκληματικότητας.
Μετά τον Lombroso ουδείς θα επιχειρούσε να υποτιμήσει το ρόλο των οικονομικών συνθηκών ως βασικών γενεσιουργών αιτίων της εγκληματικότητας, χωρίς να θεωρηθεί τουλάχιστον γραφικός.
Εξ ίσου γραφική είναι ή άποψη, που ανέπτυξε σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο ένας συμπαθητικός κύριος προσπαθώντας να ερμηνεύσει αυθεντικά (= να υπερασπισθεί) τις δηλώσεις του κ. Αλογοσκούφη ότι πολλές προτάσεις, που γίνονται από την αντιπολίτευση στερούνται σοβαρότητος.
Ως παράδειγμα ο εν λόγω κύριος ανέφερε την πρόταση της αντιπολίτευσης για στήριξη των συνταξιούχων την οποία χαρακτήρισε επιπόλαια για δύο λόγους. Πρώτον λέει διότι ως έχοντες σταθερό μηνιαίο εισόδημα είναι προνομιούχοι έναντι των εργαζομένων, που κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι και δεύτερον διότι εξ αιτίας της κρίσεως οι τιμές των προϊόντων θα πέσουν και επομένως οι σημερινές πενιχρές «σταθερές» συντάξεις τους θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αγοραστική αξία. Συμπέρασμα οι συνταξιούχοι θα ωφεληθούν από την κρίση...!!! (Παρακαλώ πολύ μη γελάτε γιατί κατ’ αρχήν δεν είναι ευγενικό και δεύτερον διότι αυτού του είδους οι απόψεις όταν διατυπώνονται στον κεντρικό κρατικό ραδιοσταθμό σε μια πολύ σοβαρή εκπομπή και δεν τυγχάνουν αντίλογου από ένα σοβαρό δημοσιογράφο, τότε η υπόθεση δεν είναι για γέλια αλλά μάλλον για κλάματα).
Βεβαίως και ο τελευταίος πολίτης της ΕΕ υποπτεύεται ότι συνέπεια της ύφεσης θα είναι ο πληθωρισμός και η αύξηση του τιμάριθμου, του οποίου η εξέλιξη ούτως ή άλλως εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την «φιλοπατρία» των κερδοσκόπων.
Σημασία όμως επί του παρόντος δεν έχει πως σκέπτεται ο πολίτης, ούτε τι προτείνουν οι αντιπολιτεύσεις στην ΕΕ ή στην Ελλάδα.
Σημασία έχει πως σκέπτονται αυτοί, που ακόμη προς το παρόν χειρίζονται τα Ερωπαϊκά πράγματα.
Οι κύριοι της φωτογραφίας μας λοιπόν φέρονται να είναι στην παρούσα φάση οι κατ’ εξοχήν χειριστές της Ευρωπαϊκής κρίσεως και μάλιστα φιλοδοξούν να περάσουν στην ιστορία ως οι σωτήρες του πλανήτη, οι ανακαινιστές του καπιταλισμού, οι αρχιτέκτονες του "second Bretton Woods "και άλλα ευτράπελα.
Πως λοιπόν αυτοί κατανοούν και πως σκέπτονται να αντιμετωπίσουν μια πρωτοφανή κρίση, που προϊόντος του χρόνου απειλεί με απρόβλεπτων διαστάσεων ύφεση την ανθρωπότητα.
Αρκεί να δούμε τα μέτρα του κ. Σαρκοζί για τη Γαλλική οικονομία.
Τράπεζες: 320 δισεκατομμύρια προς εγγύηση και 40 δισεκατομμύρια προς στήριξη των Τραπεζών (golden boys).
Επιχειρήσεις: 22 δισεκατομμύρια για στήριξη των επιχειρήσεων.
Εργαζόμενοι: Υπόσχεση για 100.000 συμβάσεις εργασίας για το 2009, που αν πραγματοποιηθεί θα στοιχίσει περίπου 250 εκατομμύρια.
Προφανώς οι επίδοξοι σωτήρες του πλανήτη, ο σοσιαλδημοκράτης κ. Μπράουν και ο φιλελεύθερος κ. Σαρκοζί δεν έχουν αξιολογήσει σωστά την κατάσταση, επιλέγουν κινήσεις που μάλλον δεν κινούνται στη σωστή κατεύθυνση και εν πάση περιπτώσει βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με τις απόψεις και τις αξιολογήσεις των ψηφοφόρων τους.
Αντίθεση που χιλιάδες αγανακτισμένοι ψηφοφόροι, απολυμένοι των αυτοκινητοβιομηχανιών και κυνηγημένοι των τραπεζών, δεν παρέλειψαν να διαδηλώσουν στα πεζοδρόμια της Γαλλίας και άλλων χωρών της ΕΕ την ίδια στιγμή, που οι κύριοι Μπράουν και Σαρκοζί βίωναν τη μοναξιά του κήπου των Βερσαλιών.
Οι κορυφαίοι ηγέτες-σωτήρες αναλώνονταν σε μεταξύ τους φιλοφρονήσεις και σε ασκήσεις επικοινωνίας με ρομαντικά φαντάσματα του παρελθόντος αιώνος τύπου Bretton Woods την ώρα, που οι απλοί πολίτες αγωνιούσαν στους δρόμους για το αύριο ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα απειλητικά φαντάσματα της εξαθλίωσης και της πείνας.
Και αφού αυτή είναι η συνταγή των σεφ της πλανητικής σωτηρίας δεν είναι καθόλου δυσνόητες οι αντίστοιχες κινήσεις της Ελληνικής κυβέρνησης.
Παραδοσιακά ο δικός μας ΥΠΕΘΟ κατανοεί ελλιπώς και εκτελεί κακότεχνα όλες τις Ευρωπαϊκές οικονομικές συνταγές.
Έτσι μάλλον κανείς δεν εκπλήσσεται όπου τα ελληνικά κυβερνητικά μέτρα σωτηρίας περιορίζονται στην εξασφάλιση των τραπεζικών κερδών και δεν φαίνεται να περισσεύει ούτε ένα ευρώ για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους.
Αντίθετα μια σειρά έκτακτων φορομπηκτικών πρωτοβουλιών θα επιταχύνουν την εξόντωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών στο επόμενο δίμηνο.
Δυστυχώς όμως και η αντιπολίτευση παρουσιάζεται μουδιασμένη και αδυνατούσα να προχωρήσει σε συγκροτημένες ριζοσπαστικές προτάσεις αντιμετώπισης της κρίσης.
Οι λόγοι είναι ποικίλοι αλλά επίσης προφανείς.
Η αξιωματική αντιπολίτευση στερείται ιδεολογικής ομοιογένειας και προφανώς αρκετά ηγετικά της στελέχη εμφορούνται από σοσιαλδημοκρατικές απόψεις παρεμφερείς με του κ. Μπράουν ή πάντως πόρρω απέχουσες από αυτές του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτά τα στελέχη (στην πλειοψηφία τους media children) αδυνατούν πιθανότατα να φαντασθούν ένα κόσμο χωρίς κερδοφόρο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Από την άλλη η σοσιαλιστική πτέρυγα πιθανότητα συνεχίζει να θεωρεί ότι στην παρούσα συγκυρία προέχει η συνοχή της ηγετικής ομάδας του κινήματος.
Όσο για τα κόμματα της πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστεράς, από τα οποία επίσης δεν λείπουν τα media children, όχι απλώς δεν μπορούν να φαντασθούν ένα κόσμο χωρίς το υπάρχον οικονομικό σύστημα, αλλά τρέμουν ακόμη και στην ιδέα μιας Ελλάδας χωρίς δεξιά διακυβέρνηση. Ανέκαθεν άλλωστε αυτά τα κόμματα αρέσκονταν να εξαντλούν την ενεργητικότητά τους σε ακτιβισμούς μιντιακής κατανάλωσης, παρά σε υπεύθυνες προτάσεις συγκροτημένης εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Άπαντες λοιπόν προς το παρόν μοιάζουν λίγο-πολύ να πλανώνται πλάνην οικτράν.
Διότι δεν κατάφεραν να λάβουν το πραγματικό μήνυμα της φετινής 28ης Οκτωβρίου.
Δεν πρόσεξαν ότι για πρώτη φορά το ενδιαφέρον στα ΜΜΕ δεν απέσπασαν οι στρατιωτικές παρελάσεις, αλλά οι παρελάσεις των ανέργων με τις μαύρες σημαίες.
Και για πρώτη φορά στην ιστορία του επετειακού εορτασμού οι πολίτες που είχαν μαζευτεί για να παρακολουθήσουν την παρέλαση κρατούσαν περισσότερες μαύρες σημαίες παρά γαλανόλευκες και φώναζαν συνθήματα διαμαρτυρίας αντί να χειροκροτούν τους ατυχείς επισήμους.
Οι Έλληνες πολίτες φάνηκαν να βρίσκονται σε απόλυτη σύμπτωση απόψεων και αντιδράσεων με τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Αυτό είναι οπωσδήποτε ενθαρρυντικό.
Το κακό είναι ότι δυστυχώς και οι Έλληνες πολιτικοί μοιάζουν να αδυνατούν να κατανοήσουν την δεινή πραγματικότητα, τα μυνήματα και τις ανάγκες των καιρών, όπως ακριβώς οι κκ Μπράουν και Σαρκοζί την προηγούμενη μέρα (27 Οκτωβρόυ) στον κήπο όπου συμτωματικά συνήθιζε να ρεμβάζει και να εντριφεί στα οικονομικα προβλήματα της εποχής της η εξ ίσου συμπαθής Μαρία Αντουανέτα.
Η συνέχεια στο επόμενο…
Ότι δηλαδή θα πλήξει την βάση της πραγματικής οικονομίας. Την πρωτογενή παραγωγή. Την γεωργο-κτηνοτροφία, την βιομηχανία, το εμπόριο, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θα αυξήσει την ανεργία. Θα οδηγήσει σε σταδιακή αλλά καλπάζουσα εξαθλίωση τεράστιες μάζες ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Και μάλιστα ανθρώπους, που μέχρι χθες δεν είχαν γνωρίσει την παραμικρή στέρηση, αντίθετα αποτελούσαν τον ευημερούντα κορμό της δυτικής καταναλωτικής κοινωνίας.
Οι χιλιάδες νοικοκυραίοι, που έχασαν τα σπίτια τους και ζούν πλέον στα πάρκα των Αμερικανικών μεγαλουπόλεων αποτελούν μια εικόνα, που πιθανότατα δεν θα περιορισθεί στα γεωγραφικά όρια του «Αμερικανικού παραδείσου». Ως γνωστό ένα νέο στρώμα αστέγων, πρώην μεσαίο στρώμα ιδιοκτητών δανειοληπτών, αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό στην Ευρώπη της ενιαίας ελεύθερης αγοράς.
Το φαινόμενο έχει πάρει ήδη ανησυχητικές διαστάσεις στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που απειλούν από πολλές απόψεις να αποτελέσουν την αχίλλειο πτέρνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχοντας εισέλθει, οι περισσότερες εξ αυτών, στην ένωση επί τη βάσει διαφόρων πολιτικών σκοπιμοτήτων, χωρίς να πληρούν βασικές οικονομικές προϋποθέσεις και έχοντας διατηρήσει τα εθνικά τους νομίσματα διαθέτουν οικονομίες περισσότερο ευάλωτες στην επελαύνουσα οικονομική καταιγίδα.
Ήδη τα αδύναμα νομισματικά τους συστήματα έχουν γίνει ο κύριος στόχος των διεθνών επιθετικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων και όπως απετέλεσαν πύλη προώθησης των Αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων κατά τα προηγούμενα χρόνια, έτσι θα αποτελέσουν και πύλες εισαγωγής της οικονομικής κρίσης made in USA σε όλο της το μεγαλείο.
Παράπλευρη συνέπεια θα είναι ένα κύμα μετανάστευσης πληθυσμών από τις φτωχότερες προς τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ. Ακριβέστερα από τις περισσότερο προς τις λιγότερο οικονομικά εξαθλιωμένες. Κύμα, που θα έχει τη μορφή εσωτερικής μετανάστευσης εξ αιτίας της κατάργησης των συνόρων εντός της Ένωσης και ως εκ τούτου θα είναι ακατάσχετο και εντελώς ανεξέλεγκτο.
Άλλη παράπλευρη συνέπεια θα είναι προφανώς η έκρηξη της εγκληματικότητας.
Μετά τον Lombroso ουδείς θα επιχειρούσε να υποτιμήσει το ρόλο των οικονομικών συνθηκών ως βασικών γενεσιουργών αιτίων της εγκληματικότητας, χωρίς να θεωρηθεί τουλάχιστον γραφικός.
Εξ ίσου γραφική είναι ή άποψη, που ανέπτυξε σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο ένας συμπαθητικός κύριος προσπαθώντας να ερμηνεύσει αυθεντικά (= να υπερασπισθεί) τις δηλώσεις του κ. Αλογοσκούφη ότι πολλές προτάσεις, που γίνονται από την αντιπολίτευση στερούνται σοβαρότητος.
Ως παράδειγμα ο εν λόγω κύριος ανέφερε την πρόταση της αντιπολίτευσης για στήριξη των συνταξιούχων την οποία χαρακτήρισε επιπόλαια για δύο λόγους. Πρώτον λέει διότι ως έχοντες σταθερό μηνιαίο εισόδημα είναι προνομιούχοι έναντι των εργαζομένων, που κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι και δεύτερον διότι εξ αιτίας της κρίσεως οι τιμές των προϊόντων θα πέσουν και επομένως οι σημερινές πενιχρές «σταθερές» συντάξεις τους θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αγοραστική αξία. Συμπέρασμα οι συνταξιούχοι θα ωφεληθούν από την κρίση...!!! (Παρακαλώ πολύ μη γελάτε γιατί κατ’ αρχήν δεν είναι ευγενικό και δεύτερον διότι αυτού του είδους οι απόψεις όταν διατυπώνονται στον κεντρικό κρατικό ραδιοσταθμό σε μια πολύ σοβαρή εκπομπή και δεν τυγχάνουν αντίλογου από ένα σοβαρό δημοσιογράφο, τότε η υπόθεση δεν είναι για γέλια αλλά μάλλον για κλάματα).
Βεβαίως και ο τελευταίος πολίτης της ΕΕ υποπτεύεται ότι συνέπεια της ύφεσης θα είναι ο πληθωρισμός και η αύξηση του τιμάριθμου, του οποίου η εξέλιξη ούτως ή άλλως εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την «φιλοπατρία» των κερδοσκόπων.
Σημασία όμως επί του παρόντος δεν έχει πως σκέπτεται ο πολίτης, ούτε τι προτείνουν οι αντιπολιτεύσεις στην ΕΕ ή στην Ελλάδα.
Σημασία έχει πως σκέπτονται αυτοί, που ακόμη προς το παρόν χειρίζονται τα Ερωπαϊκά πράγματα.
Οι κύριοι της φωτογραφίας μας λοιπόν φέρονται να είναι στην παρούσα φάση οι κατ’ εξοχήν χειριστές της Ευρωπαϊκής κρίσεως και μάλιστα φιλοδοξούν να περάσουν στην ιστορία ως οι σωτήρες του πλανήτη, οι ανακαινιστές του καπιταλισμού, οι αρχιτέκτονες του "second Bretton Woods "και άλλα ευτράπελα.
Πως λοιπόν αυτοί κατανοούν και πως σκέπτονται να αντιμετωπίσουν μια πρωτοφανή κρίση, που προϊόντος του χρόνου απειλεί με απρόβλεπτων διαστάσεων ύφεση την ανθρωπότητα.
Αρκεί να δούμε τα μέτρα του κ. Σαρκοζί για τη Γαλλική οικονομία.
Τράπεζες: 320 δισεκατομμύρια προς εγγύηση και 40 δισεκατομμύρια προς στήριξη των Τραπεζών (golden boys).
Επιχειρήσεις: 22 δισεκατομμύρια για στήριξη των επιχειρήσεων.
Εργαζόμενοι: Υπόσχεση για 100.000 συμβάσεις εργασίας για το 2009, που αν πραγματοποιηθεί θα στοιχίσει περίπου 250 εκατομμύρια.
Προφανώς οι επίδοξοι σωτήρες του πλανήτη, ο σοσιαλδημοκράτης κ. Μπράουν και ο φιλελεύθερος κ. Σαρκοζί δεν έχουν αξιολογήσει σωστά την κατάσταση, επιλέγουν κινήσεις που μάλλον δεν κινούνται στη σωστή κατεύθυνση και εν πάση περιπτώσει βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με τις απόψεις και τις αξιολογήσεις των ψηφοφόρων τους.
Αντίθεση που χιλιάδες αγανακτισμένοι ψηφοφόροι, απολυμένοι των αυτοκινητοβιομηχανιών και κυνηγημένοι των τραπεζών, δεν παρέλειψαν να διαδηλώσουν στα πεζοδρόμια της Γαλλίας και άλλων χωρών της ΕΕ την ίδια στιγμή, που οι κύριοι Μπράουν και Σαρκοζί βίωναν τη μοναξιά του κήπου των Βερσαλιών.
Οι κορυφαίοι ηγέτες-σωτήρες αναλώνονταν σε μεταξύ τους φιλοφρονήσεις και σε ασκήσεις επικοινωνίας με ρομαντικά φαντάσματα του παρελθόντος αιώνος τύπου Bretton Woods την ώρα, που οι απλοί πολίτες αγωνιούσαν στους δρόμους για το αύριο ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα απειλητικά φαντάσματα της εξαθλίωσης και της πείνας.
Και αφού αυτή είναι η συνταγή των σεφ της πλανητικής σωτηρίας δεν είναι καθόλου δυσνόητες οι αντίστοιχες κινήσεις της Ελληνικής κυβέρνησης.
Παραδοσιακά ο δικός μας ΥΠΕΘΟ κατανοεί ελλιπώς και εκτελεί κακότεχνα όλες τις Ευρωπαϊκές οικονομικές συνταγές.
Έτσι μάλλον κανείς δεν εκπλήσσεται όπου τα ελληνικά κυβερνητικά μέτρα σωτηρίας περιορίζονται στην εξασφάλιση των τραπεζικών κερδών και δεν φαίνεται να περισσεύει ούτε ένα ευρώ για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους.
Αντίθετα μια σειρά έκτακτων φορομπηκτικών πρωτοβουλιών θα επιταχύνουν την εξόντωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών στο επόμενο δίμηνο.
Δυστυχώς όμως και η αντιπολίτευση παρουσιάζεται μουδιασμένη και αδυνατούσα να προχωρήσει σε συγκροτημένες ριζοσπαστικές προτάσεις αντιμετώπισης της κρίσης.
Οι λόγοι είναι ποικίλοι αλλά επίσης προφανείς.
Η αξιωματική αντιπολίτευση στερείται ιδεολογικής ομοιογένειας και προφανώς αρκετά ηγετικά της στελέχη εμφορούνται από σοσιαλδημοκρατικές απόψεις παρεμφερείς με του κ. Μπράουν ή πάντως πόρρω απέχουσες από αυτές του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτά τα στελέχη (στην πλειοψηφία τους media children) αδυνατούν πιθανότατα να φαντασθούν ένα κόσμο χωρίς κερδοφόρο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Από την άλλη η σοσιαλιστική πτέρυγα πιθανότητα συνεχίζει να θεωρεί ότι στην παρούσα συγκυρία προέχει η συνοχή της ηγετικής ομάδας του κινήματος.
Όσο για τα κόμματα της πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστεράς, από τα οποία επίσης δεν λείπουν τα media children, όχι απλώς δεν μπορούν να φαντασθούν ένα κόσμο χωρίς το υπάρχον οικονομικό σύστημα, αλλά τρέμουν ακόμη και στην ιδέα μιας Ελλάδας χωρίς δεξιά διακυβέρνηση. Ανέκαθεν άλλωστε αυτά τα κόμματα αρέσκονταν να εξαντλούν την ενεργητικότητά τους σε ακτιβισμούς μιντιακής κατανάλωσης, παρά σε υπεύθυνες προτάσεις συγκροτημένης εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Άπαντες λοιπόν προς το παρόν μοιάζουν λίγο-πολύ να πλανώνται πλάνην οικτράν.
Διότι δεν κατάφεραν να λάβουν το πραγματικό μήνυμα της φετινής 28ης Οκτωβρίου.
Δεν πρόσεξαν ότι για πρώτη φορά το ενδιαφέρον στα ΜΜΕ δεν απέσπασαν οι στρατιωτικές παρελάσεις, αλλά οι παρελάσεις των ανέργων με τις μαύρες σημαίες.
Και για πρώτη φορά στην ιστορία του επετειακού εορτασμού οι πολίτες που είχαν μαζευτεί για να παρακολουθήσουν την παρέλαση κρατούσαν περισσότερες μαύρες σημαίες παρά γαλανόλευκες και φώναζαν συνθήματα διαμαρτυρίας αντί να χειροκροτούν τους ατυχείς επισήμους.
Οι Έλληνες πολίτες φάνηκαν να βρίσκονται σε απόλυτη σύμπτωση απόψεων και αντιδράσεων με τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Αυτό είναι οπωσδήποτε ενθαρρυντικό.
Το κακό είναι ότι δυστυχώς και οι Έλληνες πολιτικοί μοιάζουν να αδυνατούν να κατανοήσουν την δεινή πραγματικότητα, τα μυνήματα και τις ανάγκες των καιρών, όπως ακριβώς οι κκ Μπράουν και Σαρκοζί την προηγούμενη μέρα (27 Οκτωβρόυ) στον κήπο όπου συμτωματικά συνήθιζε να ρεμβάζει και να εντριφεί στα οικονομικα προβλήματα της εποχής της η εξ ίσου συμπαθής Μαρία Αντουανέτα.
Η συνέχεια στο επόμενο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου