Η παρουσία του Παπανδρέου με την ιδιότητα του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και κυρίως του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο της Φατάχ με γύρισε πίσω κάπου τρείς δεκαετίες.
Μου επανέφερε μνήμες από μια ιστορική εποχή των πρώτων χρόνων του Κινήματος.
Ξαναζωντάνεψαν αλησμόνητες εικόνες από την πρώτη Πανελλήνια συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στο ξενοδοχείο Παρκ, όπου σαν ένας από τους νεότερους συνέδρους είχα την μεγάλη τύχη να συμμετάσχω σε μια συγκινησιακά έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα όπου ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου υποδεχόταν στο βήμα τον ηρωϊκό ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ.
Τον Γιασέρ Αραφάτ, που ερχόταν όχι απλά για να διανθίσει με την παρουσία του τις οργανωτικές διαδικασίες ενός φίλου κόμματος, αλλά πρωτίστως για να εκφράσει την απέραντη ευγνωμοσύνη του Παλαιστινιακού λαού στον Ελληνικό λαό διά μέσου της ανεπανάληπτης προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου, αυτού του παγκόσμιας ακτινοβολίας Έλληνα, που είχε αγκαλιάσει και είχε στηρίξει όσο κανείς άλλος την υπόθεση των Παλαιστινίων.
Ιστορικές στιγμές, μεγάλες ώρες…
Σήμερα οι δυό μεγάλοι άνδρες είναι πλέον απόντες. Η απουσία τους δεν είναι άμοιρη συνεπειών.
Τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή βρίσκονται σίγουρα σε χειρότερη κατάσταση από ότι τα άφησαν.
Ο μαρτυρικός Παλαιστινιακός λαός συνεχίζει να αναζητά τη λύση του δράματός του, ενός δράματος, που αποτελεί αίσχος για τον σύγχρονο κόσμο.
Οι προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου για την προώθηση μιας δίκαιης λύσης, τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους, την ειρηνική συμβίωση των λαών στην πολυτάραχη αυτή περιοχή είναι σίγουρα σπουδαίες και εποικοδομητικές.
Οι μίζεροι μυκηθμοί του ΚΚΕ και κάποιων δήθεν αριστερών είναι άνευ σημασίας. Πρόκειται για τις μικρόψυχες κραυγές της κουτοπόνηρης αλεπούς που «ό,τι δεν φτάνει το κάνει κρεμαστάρια…»
Ο παλαιστινιακός λαός όμως έχει χορτάσει από τσάμπα μεγαλοστομίες και εκ του μακρόθεν συμπαράσταση.
Έχει ανάγκη από ουσιαστική δράση, συντήρηση της διεθνούς κινητικότητας και κυρίως άμεση βελτίωση των βιοτικών του συνθηκών. Και αυτά χρειάζονται πρωτοβουλίες, που να διακρίνονται από γενναιότητα αλλά και ρεαλισμό…
Περισσότερο αξιοσημείωτες είναι οι ενστάσεις των ίδιων των Παλαιστινίων για την κατάσταση, που επικρατεί στη σημερινή Φατάχ.
Οι καταγγελίες του Φαρούκ Καντούμι ανεξάρτητα από το βαθμό βασιμότητάς τους δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες, γιατί αποτελεί ιστορικό στέλεχος της οργάνωσης και γιατί προφανώς απηχούν τις απόψεις και άλλων μελών της.
Και ακόμη βεβαίως σπουδαιότερη είναι η ευρύτερη διάσπαση των Παλαιστινίων σε διαφορετικές οργανώσεις, που μάχονται η μια την άλλη μερικές φορές με μεγαλύτερη ένταση από όση επιδεικνύουν έναντι των Ισραηλινών.
Πολύ σωστά λοιπόν το αίτημα, που διατυπώθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου στο συνέδριο της Φατάχ, αλλά και από τον Αμπντάλα της Αραβίας σε επιστολή του στον Αμπάς και φαίνεται να αποτελεί γενικευμένη σύσταση όλου του προοδευτικού κόσμου προς τους Παλαιστινίους είναι κοινό:
Φίλοι Παλαιστίνιοι σφυρηλατήστε με κάθε τρόπο την ενότητά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου