Η φωτιά και η ασύμμετρη κυβερνητική αμεριμνησία.

Τον Αύγουστο του 2007 σε πρωτοφανείς πυρκαϊές, που αφέθηκαν να εξελιχθούν ανεξέλεγκτα, κατακάηκαν χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργειών, έγιναν στάκτη εκατοντάδες σπίτια και βρήκαν τραγικό θάνατο 77 αθώοι άνθρωποι.
Η απρονοησία, η έλλειψη μέσων, οργάνωσης και συντονισμού ήταν καταφανείς. Οι κυβερνητικές ευθύνες απολύτως προφανείς.
Όμως η κυβέρνηση εφηύρε την θεωρία της ασύμμετρης απειλής, ενοχοποίησε τον «στρατηγό άνεμο», μοίρασε τριχίλιαρα και υποσχέσεις και κατάφερε να επανεκλεγεί.
Ακόμη και στις καμένες περιοχές μηδαμινές υπήρξαν τότε οι εκλογικές της απώλειες.

Το μήνυμα που δόθηκε τότε από τους πολίτες ήταν ότι μια κυβέρνηση ακόμη και αν βαρύνεται με τη χρεωκοπία των ασφαλιστικών ταμείων μέσω των δομημένων ομολόγων, ακόμη και αν έχει πουλήσει αντί πινακίου φακής τις χρυσοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και αν έχει αφήσει την μισή Ελλάδα να γίνει παρανάλωμα της φωτιάς και εύκολη λεία των οικοπεδοφάγων, μπορεί άνετα να επανεκλεγεί αρκεί να μην παραδέχεται τις πολιτικές της ευθύνες και να συνεχίζει να ρουσφετολογεί ασύστολα.

Με αυτό το μήνυμα ήταν απολύτως φυσιολογικό ότι η δεύτερη θητεία αυτής της κυβέρνησης θα ήταν ακόμη πιο καταστροφική.
Δεν είναι λοιπόν παράδοξο ότι τα σκάνδαλα πολλαπλασιάσθηκαν, τα δημόσια ταμεία αποστραγγίσθηκαν, το δημόσιο χρέος απογειώθηκε, η ανασφάλεια, η ανέχεια και η αγωνία για το αύριο κυρίευσε το σύνολο του πληθυσμού.
Επίσης δεν είναι καθόλου παράξενο ότι η πρωτεύουσα της χώρας υπέστη μια πρωτοφανή οικολογική καταστροφή, ως αποτέλεσμα της ασύμμετρης κυβερνητικής αμεριμνησίας σε συνδυασμό με την κερδοσκοπική βουλιμία των οικοπεδοφάγων και των εργολαβικών συμφερόντων που εξυπηρετούνται από την κατεστημένη διοικητική αθλιότητα, τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο και δημοσιοϋπαλληλικό επίπεδο.

Και βεβαίως δεν είναι διόλου παράξενο, που για άλλη μια φορά ο Πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιλέγουν την δοκιμασμένη επικοινωνιακή συνταγή και απεκδύονται πάσης πολιτικής ευθύνης.
Μιλούν για άψογο συντονισμό την ώρα που όλοι, από τους νομάρχες μέχρι τον τελευταίο εθελοντή πυροσβέστη, ωρύονται για το χάος, που επικράτησε σε όλες τις περιοχές και σε όλα τα επίπεδα.
Αναμασούν το γνωστό παραμύθι για τις «αντίξοες» καιρικές συνθήκες, τα «κακά» πεύκα, τις εδαφολογικές ιδιομορφίες των κατωκοιμένων ή ακατοίκητων περιοχών, την ώρα που ακόμη και ο δεξιός ευρωπαϊκός τύπος επιρρίπτει ακέραιες τις ευθύνες στον ανύπαρκτο κυβερνητικό προληπτικό και κατασταλτικό σχεδιασμό. (Le Figaro: Aujourd'hui, les causes avancées sont autres, intérêts des spéculateurs immobiliers et absence totale de politique de prévention/αυτή τη φορά οι αιτίες είναι διαφορετικές, εργολαβική κερδοσκοπία και απόλυτη έλλειψη πολιτικής πρόληψης. Le monde : La Grèce n'a pas tiré les leçons des précédents feux/ Η Ελλάδα δεν κατάλαβε τα μαθήματα των προηγούμενων πυρκαϊών.)
Ευσχήμως δε και τεχνηέντως επιδεικνύοντας πρωτοφανή πολιτική μικροψυχία προσπαθούν να μετακυλίσουν το βάρος των τραγικών προσωπικών τους ευθυνών στις πλάτες των υπηρεσιακών παραγόντων, των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακόμη και στους ίδιους τους πυρόπληκτους.

Όλοι βεβαίως έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης και ορθώς η κυβέρνηση χαράζει μια επικοινωνιακή πολιτική, που στηρίζεται στον αναμφισβήτητο διαλεκτικό κανόνα ότι «κάθε λαός έχει την κυβέρνηση, που του αξίζει.»

Πάντως επειδή ούτως ή άλλως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ανίκανη να νικήσει τον «στρατηγό άνεμο» και επειδή συζητείται έντονα η ανάγκη ενός ευρέως ανασχηματισμού, προτείνουμε στον κ. Πρωθυπουργό να επιλέξει για το εν λόγω υπουργείο τον εικονιζόμενο μάγο της φυλής των Σιού.
Αυτός τουλάχιστον διαθέτει απίστευτα προσόντα χειραγώγησης των καιρικών φαινομένων, διαθέτοντας ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με τα πνεύματα των πάσης κατευθύνσεως ανέμων και επιδιδόμενος με εξαιρετική δεξιοτεχνία στον χρήσιμο για την κατάσβεση πυρκαϊών «χορό της βροχής».