Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Γκερέκου-Τζάκρη: παράπλευρες απώλειες από τους σπασμούς του θηρίου της διαφθοράς.

Προτού καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός από την υπόθεση Γκερέκου μία νέα υπόθεση υποτιθέμενης υπουργικής ανοησίας ήρθε να μονοπωλήσει σε μεγάλο βαθμό την ειδησεογραφία του Σαββατοκύριακου.

Στην πρώτη περίπτωση μια Υφυπουργός Πολιτισμού τερμάτισε αδόξως την κυβερνητική της σταδιοδρομία, διότι σε ανύποπτο χρόνο είχε την «απρονοησία» να πανδρευτεί ένα δημοφιλή καλλιτέχνη που, προτού την γνωρίσει και προτού καν η ίδια ανακατευτεί στην πολιτική, είχε φορολογικές διαφορές σε δικαστική εκκρεμότητα. Το ηθικό δίδαγμα εν προκειμένω μοιάζει να είναι ότι οι μέλλουσες νύφες θα πρέπει να αποφεύγουν γαμπρούς, που δεν είναι ικανοί να προσκομίσουν βεβαίωση φορολογικής ενημερότητας….

Στη δεύτερη περίπτωση η κα Τζάκρη κινδυνεύει να ακολουθήσει την τύχη της πρώην συναδέλφου της επειδή «ενέχεται» σε … συγγενική σχέση με μερικούς νεοδιορισθέντες μέσω ΑΣΕΠ υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού. Το νέο ηθικό δίδαγμα είναι μάλλον ότι προτού αποδεχθεί κάποιος υπουργικό θώκο οφείλει να συγκεντρώνει υπεύθυνες δηλώσεις από όλους τους κοντοχωριανούς του περί του ότι δεν προτίθενται να επιδιώξουν διορισμό στο Δημόσιο για το υπόλοιπο του βίου τους…

Το μυστήριο για άλλη μια φορά είναι ότι περισσότερο από όλους φαίνεται να δυσανασχετούν αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια έπασχαν από οξεία ηθική αναισθησία.

Ξέρετε αυτοί που είχαν αναγάγει την νομιμότητα σε απόλυτο κριτήριο πολιτικής δεοντολογίας. Αυτοί που είχαν οικοδομήσει μια απίστευτη πολυεπίπεδη διαφθορά επάνω στο δόγμα πως ότι είναι νομότυπο είναι αυτοδικαίως και ηθικό.

Όπου δεν τους βόλευε ο υπάρχων νόμος φρόντιζαν να τον προσαρμόσουν δεόντως στα μέτρα της φαυλότητάς τους. Έτσι για παράδειγμα εξουδετέρωσαν την αντικειμενικότητα του ΑΣΕΠ με την θεσμοθέτηση της συνέντευξης του υποψηφίου. (Η φέρουσα γαλάζιο μαντήλι ή ο φορών γαλάζια γραβάτα έπαιρνε πενταπλάσια μόρια ελέω συνεντεύξεως από όσα θα μπορούσε να πάρει κάποιος ανυποψίαστος με εφτά παιδιά και τρία διδακτορικά). Ή για να είναι νομότυπη η δοσοληψία τους με τους «προστάτες» των δημοσίων έργων καταργούσαν τον μαθηματικό τύπο και επανέφεραν νομοθετικά την «αδιάβλητη» μειοδοτική προσφορά της χρυσής εποχής του 1950. Τότε που ο ένας αδελφός ήταν πρωθυπουργός, ο άλλος υπουργός δημοσίων έργων και ο τρίτος ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρίας…

Και για να έχουν δεμένο και το γάιδαρο, μήπως τους ξέφευγε καμιά διάταξη, οργάνωναν στα μέτρα τους και τη δικαστική εξουσία, διά της κατάργησης του αυτοδιοίκητου, της αφειδούς αυξήσεως των μισθών και κυρίως διά του «βολέματος» σε περίοπτες διοικητικές θέσεις πότε συγκεκριμένων συνταξιούχων μεγαλοδικαστών και πότε μελών των οικογενειών τους. Με αποτέλεσμα οι δικογραφίες των σκανδάλων να παραμένουν στα αζήτητα, οι ενεχόμενοι ιδιώτες να διαφεύγουν ανενόχλητοι στο εξωτερικό και οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί να χαίρουν πλήρους ατιμωρησίας, είτε με αντισυνταγματικές κοινοβουλευτικές ακροβασίες είτε με απαλλακτικές γνωμοδοτήσεις του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.

Εμείς βέβαια ανήκουμε σε εκείνους, που μονότονα έως υστερικά απαιτούμε χρόνια τώρα πλήρη κάθαρση, απόλυτη διαφάνεια και μηδενική ανοχή στο βίο και κυρίως στην πολιτεία των δημοσίων παραγόντων.

Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα καταπιούμε και τα παραμύθια κάποιων, που οψίμως και αιφνιδίως παριστάνουν τους πουριτανούς και κόπτονται για την καθαρότητα της πολιτικής ζωής της χώρας, αλλά από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά και από τον Απρίλιο του 2004 και πριν…

Όλοι μας πια είμαστε αρκετά καχύποπτοι ώστε να μη περνά απαρατήρητη η συγκυρία της ευρείας επιχείρησης διαλεύκανσης των σκανδάλων και της ορατής απειλής προσωποποίησης και καταλογισμού ευθυνών. (Βατοπέδι, Ζήμενς, οικονομική χρεωκοπία της χώρας κ.λ.π).

Και είναι βέβαιο ότι οι διάφορες «παράγκες» της ρεμούλας και της διαφθοράς όσο περισσότερο πιέζονται τόσο περισσότερο θα αναζητούν απεγνωσμένα σωσίβια συμψηφισμού και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.

Όπως επίσης δεν μπορούμε να συμμερισθούμε τις ανησυχίες των ιδίων κύκλων για την «μειωμένη αποδοτικότητα» της Υπουργού Υγείας. Όχι μόνο διότι τα προηγούμενα χρόνια δεν μας μίλησαν ποτέ για το μεγάλο φαγοπότι των νοσοκομειακών κυκλωμάτων και των ιατροφαρμακευτικών τρωκτικών.

Αλλά κυρίως διότι και εδώ οι απαξιοτικές δημοσιογραφικές και λοιπές αξιολογήσεις της κας Ξενογιαννακοπούλου συμπίπτουν χρονικά κατά διαβολική σύμπτωση με την έντονη δραστηριότητα των αρμόδιων διωκτικών αρχών στον αμαρτωλό χώρο της δημόσιας και ιδιωτικής υγείας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να ελεγχθεί εξονυχιστικά κατά πόσο στην περίπτωση των διορισμών στην Πέλλα υπάρχουν τυχόν κενά στο σύστημα του ΑΣΕΠ, παράνομες μεθοδεύσεις από την πλευρά των υποψηφίων ή παλαιοκομματικές παρεμβάσεις από την πλευρά της κας Υφυπουργού.

Σημαίνει απλώς ότι η Κυβέρνηση δεν θα πρέπει να τρομάξει από τους σπασμούς του θηρίου της διαφθοράς, που σήμερα αισθάνεται εγκλωβισμένο και πιθανότατα αύριο θα είναι λαβωμένο και επομένως περισσότερο επιθετικό.

Σημαίνει απλά ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει χωρίς άλλη αργοπορία να επιταχύνει το έργο της κάθαρσης και της τιμωρίας προς κάθε κατεύθυνση.

Ξεκινώντας με τη σειρά από τους πολιτικούς, διοικητικούς, δικαστικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους και συνεχίζοντας με τους εργολάβους δημοσίων έργων, τις πολυεθνικές εταιρίες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους καναλάρχες και τους μεγαλοεκδότες και τους μεγαλοκαρχαρίες των λοιπών επαγγελματικών κλάδων.

Η διαφθορά είναι εκτεταμένη, είναι πολυεπίπεδη και για αυτό χρειάζεται ιεράρχηση, πρόγραμμα και μεθοδικότητα.

Δεν βρίσκεται όπως πολλοί θέλουν να υποστηρίζουν μόνο στους δήμους, στις πολεοδομίες και τις εφορίες.

Δεν εξαντλείται μόνο σε φακελάκια και φοροδιαφυγή.

Για την κατάντια της χώρας δεν «φταίμε όλοι», όπως κάποιοι προσπαθούν εναγωνίως να μας πείσουν και για τα άδεια ταμεία δεν είναι πανάκεια ούτε η οριζόντια φορομπηχτική μετρολαγνεία, ούτε το ανηλεές κυνήγι των μικροοφειλετών.

Ακόμη και η αμφιλεγόμενη διαπόμπευση των μεγάλων φοροφυγάδων στερείται ηθικής βάσεως αν δεν έχει προηγηθεί η δημοσιοποίηση των ονομάτων των πολιτικών, διοικητικών, δικαστικών και εκκλησιαστικών παραγόντων, που ρήμαξαν τη χώρα τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια. Τότε που η ασυδοσία, η φαυλότητα και η διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας απετέλεσαν την απροκάλυπτη δραστηριότητα μιας πολύ συγκεκριμένης και πολύ γνωστής στις ηγεσίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων λυκοσυμμορίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: