Ως μωρές παρθένες, που καθηύδαν επί χρόνια και αφυπνίσθηκαν αιφνιδίως από την κατάθεση Μαντέλη ξεπροβάλλουν ένας ένας επιφανείς πολιτικοί και διάσημοι δημοσιογράφοι και συναγωνίζονται μεταξύ τους σε εκφράσεις, έκπληξης, οργής, οδύνης και σπαραγμού.
Πρώτος και καλύτερος ο ηγήτωρ του πολιτικού παρθεναγωγείου που φέρει τον διακριτικό τίτλο νέα Νέα Δημοκρατία (νΝΔ).
«Η χθεσινή ομολογία του πρώην υπουργού θα μείνει στην ιστορία ως το πλέον αρνητικό ορόσημο στις σχέσεις του πολιτικού κόσμου με την διαφάνεια και την αξιοπρέπεια», ανεφώνησε συντετριμμένος ο ηγέτης του άχραντου, αμόλυντου, παρθενικού αυτού κόμματος, που επί έξι ολόκληρα χρόνια υπήρξε φωτεινό υπόδειγμα διαφάνειας και πολιτικής αξιοπρέπειας….
Έλεος κε Σαμαρά…
Βεβαίως ο Μαντέλης είναι άθλιος και επαίσχυντος.
Είναι όμως επαίσχυντος για τον χρηματισμό και τις άθλιες συναλλαγές του. Όχι για την ομολογία του.
Η μετάλλαξη ενός πολιτικού από φρουρός της δημόσιας περιουσίας σε βαποράκι ιδιωτικών συμφερόντων είναι το στίγμα του πολιτικού κόσμου.
Όχι η παραδοχή της ενοχής.
Το έγκλημα είναι η πτώση. Η ομολογία του εγκλήματος είναι η κάθαρση.
Η διαφθορά είναι το παράδειγμα προς αποφυγή. Η ομολογία είναι υπόδειγμα προς μίμηση.
Αρνητικό ορόσημο στις σχέσεις του πολιτικού κόσμου με τη διαφάνεια και την αξιοπρέπεια δεν είναι η ομολογία Μαντέλη.
Η ομολογία Μαντέλη είναι επιτέλους το ορόσημο έναρξης της διαδικασίας κάθαρσης του πολιτικού κόσμου από το στίγμα της συλλογικής του ευθύνης στη διάπραξη και συγκάλυψη σωρείας εγκλημάτων εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Στίγμα στην δημιουργία του οποίου και σε επίπεδο αυτουργίας και σε επίπεδο συγκάλυψης το κόμμα του κου Σαμαρά έχει την μερίδα του λέοντος.
Όπως μεγάλο μερίδιο φέρει βεβαίως το σύνολο των πολιτικών και των δημοσιογράφων, που συνεργάζονταν με τους άτιμους, τους κλέφτες και τους απατεώνες, που κάθονταν στα διπλανά έδρανα της Βουλής, που έβγαιναν μαζί στα ίδια τηλεοπτικά παράθυρα, που συναγελάζονταν στις δεξιώσεις και τις κοινωνικές συναναστροφές και έκαναν πως δεν έβλεπαν, πως δεν άκουγαν, δεν εννοούσαν…
Σαν τώρα που προσποιούνται τους ανίδεους και τους ανυποψίαστους και «εκπλήσσονται» και «φρίττουν» και «αηδιάζουν», όχι με τις επαίσχυντες ενέργειες του ανδρός, αλλά με την «αναίδεια και τον κυνισμό της ομολογίας του»…
Ε λοιπόν επειδή κατά πως λέει και η παροιμία «ο λαός έχει ράμματα για τη γούνα τους ολονών» καλά θα κάνουν όλοι αυτοί, που τις πρακτικές Μαντέλη καλώς εγνώριζαν, αλλά προφανώς η ομολογία του τους «χάλασε την πιάτσα», να ακολουθήσουν γρήγορα το φωτεινό παράδειγμα του.
Και όσοι μεν έβαλαν με τον ένα ή άλλο τρόπο «το δάκτυλο στο μέλι» να βγουν αντρίκια και ευθαρσώς να ομολογήσουν. Θα είναι ίσως η μόνη έντιμη διέξοδος στην ανεντιμότητά τους…
Οι δε υπόλοιποι που διεκδικούν την ιδιότητα του τίμιου και του καθαρού, ας βγούν επίσης και ας καταγγείλουν όλες τις βρωμιές, που έχουν πέσει στην αντίληψή τους όλα αυτά τα χρόνια ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητος. Είναι η μόνη ελπίδα να μην «καούν μαζί με τα ξερά» σε μια φωτιά, που ήδη έχει ανάψει.
Και είναι τουλάχιστον αφελής όποιος από όλους αυτούς τους κυρίους εξακολουθεί να βαυκαλίζεται πως μπορεί να γλιτώσει από τα επίχειρα της ατιμίας του ή από τις ευθύνες της συγκάλυψης της ατιμίας των κομματικών του συντρόφων ή των επαγγελματικών του συνεργατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου