Ερντογάν: Ήξεις πλήξεις, ου, τα κακώς κείμενα θίξεις…

Επίθεση φιλίας επιχείρησε να παρουσίαση ο κος Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα.
Η προσπάθειά του ήταν ομολογουμένως φιλότιμη, αλλά τα αποτελέσματα της δεν υπήρξαν σε όλες τις περιπτώσεις (τουλάχιστον από όσες είδαν το φως της δημοσιότητας) επιτυχή.

Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε την αίσθηση, που αποκομίσαμε από αυτή την εν πολλοίς επικοινωνιακή φιέστα με όρους Μαντείου των Δελφών, θα καταλήγαμε περίπου στη διατύπωση της επικεφαλίδας της σημερινής ανάρτησης.

Διότι τι περισσότερο θα μπορούσε να προβλέψει ο αμφίσημος αρχαίος ιεροφάντης πέραν εκείνων των οποίων έγινε κοινωνός ο μέσος τηλεθεατής;
Δηλαδή τι πράγματι αποκομίσαμε από τις εικόνες, που καθ’ υπερβολή παρουσίασαν τα δελτία ειδήσεων;
Είδαμε ένα Τούρκο πρωθυπουργό , ο οποίος αφίχθηκε μεγαλοπρεπώς με την πολυπληθή κουστωδία του, εξάντλησε το χρόνο παραμονής του σε επαφές επικοινωνιακού περιεχομένου και στο τέλος έδωσε κανά δυό συνεντεύξεις τύπου, όπου με ύφος χιλίων ρωμαίων επάρχων προέβη σε βαρύγδουπες δηλώσεις σημαντικής ασημαντότητας, από τις οποίες ουδείς των χαραμοφάηδων χειροκροτητών του κατέστη κατ’ ελάχιστον σοφότερος.
Όσοι λοιπόν είχαν το κουράγιο να παρακολουθήσουν το «κουκλοθέατρο» της επίσκεψης εύκολα κατανοούν ότι οι πολλαπλές ερμηνείες του χρησμού μας (Ήξεις πλήξεις, ου, τα κακώς κείμενα θίξεις) επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο.
Π.χ η εκδοχή «θα πάς, θα πλήξεις (υπό την έννοια της ανίας λόγω κυρίως της άνοιας των συνδαιτυμόνων σου) και τα κακώς κείμενα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας δεν θα θίξεις» υπήρξε ούτως ή άλλως η επίσημη επικοινωνιακή γραμμή, που θέλησαν να παρουσιάσουν και οι δύο κυβερνήσεις, μη παραλείποντας να τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι το αντικείμενο αυτής της πολυέξοδης φιέστας ήταν αποκλειστικά θέματα «χαμηλής πολιτικής».
Εξ ίσου αληθοφανής όμως μπορεί να είναι και η εκδοχή «θα πάς δεν θα πλήξεις (θα περάσεις ένα ευχάριστο γουηκέντ) και θα θίξεις τα διαχρονικώς μεταξύ των δύο χωρών κακώς κείμενα ζητήματα». Διότι ο καθένας μπορεί να ισχυρισθεί ότι πιθανόν από απόψεως υψηλής πολιτικής το όλο δρώμενο να υπήρξε η απόλυτη σαπουνόφουσκα, αλλά από τουριστική άποψη ο γείτονάς μας και η αξιότιμη σύζυγός του πέρασαν ένα εξαιρετικό διήμερο. Από την άλλη ακόμη και αν πιστέψουμε ότι κεκλεισμένων των θυρών δεν υπήρξαν συζητήσεις επί των ευαίσθητων εθνικών και ενεργειακών μας θεμάτων, κάλλιστα μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι τα «κακώς κείμενα» αναμοχλεύτηκαν έστω ακροθιγώς εξ αιτίας των ερωτήσεων κάποιων «άτακτων» δημοσιογράφων. Και μπορεί βέβαια να μην υπήρξε η παραμικρή διαφοροποίηση από την σταθερά διεκδικητική έως επιθετική πολιτική της Τουρκίας σε ότι αφορά το Αιγαίο ή το Κυπριακό, αλλά δόθηκε μια καλή ευκαιρία στον κο Ερντογάν να επιδείξει σημειολογικά τον επικυριαρχικό του ρόλο ως ηγέτη της τοπικής περιφερειακής υπερδύναμης, ο οποίος απαντάει με ειλικρίνεια αλλά και με υπεροψία και συγκρατημένη οργή στην «αυθάδεια» των δημοσιογράφων την ίδια στιγμή, που ο Έλληνας ομόλογός του απαντάει με αντίστοιχη ειλικρίνεια, που όμως γίνεται ανεκτή από τον «έπαρχο» , διότι ακριβώς διακρίνεται από μια αφοπλιστική αφέλεια, που συχνά προκαλεί θυμηδία στο ακροατήριο.
Τώρα αν πάλι κάποιοι το ρήμα πλήττω θέλουν να το ερμηνεύσουν με την αρχαιοελληνική σημασία του κτυπώ-προσβάλλω, τότε και πάλι μπορεί να θεωρηθεί ότι ο Ερντογάν έπληξε με τις ηγεμονικές επιπλήξεις τους τόσο τους δημοσιογράφους, όσο και τον ομόσταυλό του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα κο Σαμαρά, αλλά σαφώς και το σύνολο του πολιτικού κόσμου με τις παρεμβατικές για τη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος νουθεσίες του
Αυτά εν ολίγοις σε ότι αφορά κατά κύριο λόγο στην αστεία πλευρά του θέματος. Την πλευρά που κατά βάση θέλησαν για ευνόητους λόγους να παρουσιάσουν τα ΜΜΕ.

Γιατί βέβαια ο κος Ερντογάν δεν ξεκίνησε να έρθει στην Ελλάδα για να επισκεφθεί τον κο Θεοδωράκη, να υπογράψει το βιβλίο της ολυμπιακής εκεχειρίας ή για να αγοράσει μερικά ζευγάρια παπούτσια η αξιότιμη σύζυγός του στο Κολωνάκι.
Ήρθε προφανώς στο πλαίσιο της εμπέδωσης του νέου γεωστρατηγικού ρόλου της Τουρκίας, η οποία ως κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη κτίζει μεθοδικά διμερείς και πολυμερείς σχέσεις οικονομικής και στρατιωτικής επικυριαρχίας στη Δύση. Σχέσεις που της είναι απαραίτητες για να ασχοληθεί απερίσπαστη στην διευθέτηση των περίπλοκων ζητημάτων της Ανατολής. Όπου η κατάσταση είναι περισσότερο ευαίσθητη και για τον πρόσθετο λόγο ότι εκεί θα πρέπει να αντιμετωπίσει εκτός των άλλων και τους σπασμούς και αντιπερισπασμούς του Ισραήλ, τουτέστι του παρελθόντος περιφερειακού τοποτηρητή τον οποίο προόρισται να διαδεχθεί.

Αντί λοιπόν να επιχαίρουμε περίπου χαζοχαρούμενα για όσα μας πληροφόρησαν τα ΜΜΕ, καλό θα είναι να ανησυχούμε για όσα δυστυχώς δεν μας πληροφόρησαν σχετικά με τις συζητήσεις και τις υπογραφείσες συμβάσεις των υπουργών, που προς το παρόν τουλάχιστον αποτελούν περιέργως μυστικό, και κυρίως για όλα αυτά, που προοιωνίζεται η σημειολογία της περιφερειακής τοποτηρητείας στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω και την οποία έχουμε αρκούντως αναλύσει εδώ.