Αν ζητάγαμε από την κυρά Κατίνα να μας πει την άποψή της για τα κακώς κείμενα της γειτονιάς της, ίσως να είχαμε σαφέστερες και πιο ανδροπρεπείς εκτιμήσεις από τις δηλώσεις του κου Γιούγκερ για την Ελληνική οικονομία. Διότι το πιθανότερο θα ήταν ότι η κα Κατίνα θα είχε το θάρρος να κατονομάσει τους όποιους ανερμάτιστους συνομιλητές της. Αντιθέτως ο κος Γιούγκερ περιορίσθηκε μόνο στα ανούσια και ανώφελα «σου είπον και μου είπας», διολισθαίνοντας στο επίπεδο μιας ενοχλητικής κουτσομπόλας, τα λεγόμενα της οποίας άπαντες απορρίπτουν και αμφισβητούν και κανείς δεν θέλει να την υποστηρίξει. Έτσι τουλάχιστον κατάφεραν να τον εμφανίσουν τα ελληνικά ΜΜΕ, δίνοντας έμφαση στις παραπολιτικές ανοησίες και παραβλέποντας τις ουσιώδεις ομολογίες του.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο κος Γιούγκερ και διάφοροι μεγαλοπαράγοντες της ΕΕ επιδίδονται σε δηλώσεις αμφιβόλου ποιότητος και ελλιπούς σοβαρότητας.
Την πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων αποτελούν από τα γεννοφάσκια τους μέλη μιας γραφειοκρατικής ελίτ, που ζει αποκομμένη από τις λαϊκές μάζες, κινείται σε ισχυρά περιφρουρούμενους χώρους αποκλεισμένους από τον έξω κόσμο και ασχολείται κατ’ ουσίαν με την μεσιτεία σε χρηματοπιστωτικές κερδοσκοπικές συναλλαγές. Θα ήταν επομένως ουτοπικό να αναμένει κανείς από τέτοιους τύπους οτιδήποτε χρήσιμο ή ωφέλιμο για τους κοινούς ανθρώπους, που εξασκούν παραγωγικά επαγγέλματα και εν πάση περιπτώσει εξαρτούν τον βιοπορισμό τους από την λεγόμενη πραγματική οικονομία.
Περισσότερο ενδιαφέρον όμως έχει ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν τα θιγόμενα πολιτικά κόμματα.
Ο κος Γιούγκερ εμμέσως πλην σαφώς αποκάλεσε διεφθαρμένη χώρα την Ελλάδα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση όσοι «έχουν ταχθεί να φυλάττουν Θερμοπύλες» θα εγκαλούσαν στην διεθνή τάξη τον θρασύτατο υβριστή της πατρίδας. Εδώ τα ύποπτα ενοχής πολιτικά κόμματα περιορίσθηκαν σε μια χλιαρή προσπάθεια εξόδου από τον κύκλο των υπόπτων Πρωθυπουργών (που δυστυχώς βέβαια είναι ούτως ή άλλως πολύ μικρός).
Ο κος Γιούγκερ αναφέρθηκε επίσης στην κατ’ ουσίαν οικονομική σκευωρία που στήθηκε εις βάρος μας κατά τα τελευταία χρόνια από τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία κ.λ.π) , οι οποίες από την μια μεριά φόρτωναν την Ελλάδα με άχρηστα και ενίοτε ελαττωματικά οπλικά συστήματα και όχι μόνο και από την άλλη την εξωθούσαν σε υπερδανεισμό ώστε να αποκομίζουν υψηλά τοκογλυφικά κέρδη οι τράπεζές τους, εν γνώσει τους ότι με αυτή την τακτική ήταν μαθηματικά βέβαιη η κατάρρευση της εθνικής μας οικονομίας.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που τα πολιτικά κόμματα και τα υποζύγια ΜΜΕ ακολούθησαν την τακτική της ανάδειξης του κουτσομπολιού;
Οι αποκαλύψεις του Ευρωπαίου αξιωματούχου εκθέτουν βεβαίως συγκεκριμένες Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκές τράπεζες και νευραλγικές εταιρείες τύπου Ζήμενς, που διεπλάκησαν σ’ αυτήν την ακραία μορφή κερδοσκοπικής εξόντωσης της ελληνικής οικονομίας, και είναι βέβαιο ότι στις επόμενες μέρες ο κος Γιούγκερ θα υποχρεωθεί να ανασκευάσει τις δηλώσεις του, ενώ είναι αμφίβολο ότι δεν θα υποστεί και κάποιες συνέπειες για το άηθες ξέσπασμά του.
Όμως πολύ περισσότερο εκθέτουν τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, οι οποίες συνέπραξαν ή παρασύρθηκαν στα παιχνίδια των κερδοσκόπων και άφησαν την χώρα να περιέλθει στη σημερινή της κατάντια.
Και από αυτήν την ευθύνη δεν απαλλάσσεται δυστυχώς ούτε η σημερινή Κυβέρνηση. Διότι αυτά, τα οποία καταμαρτυρεί εις βάρος της ΕΕ και των μεγάλων κρατών της Ευρωζώνης ο κος Γιούγκερ, αποτελούν ένα συντριπτικό επιχείρημα των Ελλήνων διαπραγματευτών, εάν βεβαίως αυτοί έχουν την νοημοσύνη και την θέληση, που ο ρόλος τους απαιτεί.
Με απλά λόγια.
Όπως ομολογεί πλέον πανηγυρικά ο μέγιστος οικονομικός αξιωματούχος της Ευρωζώνης οι απόλυτοι οικονομικοί δολοφόνοι της ελληνικής οικονομίας υπήρξαν συγκεκριμένες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε συνεργασία με κερδοσκοπικά τραπεζικά και επιχειρηματικά κεφάλαια των κρατών τους.
Αυτές οι ίδιες κυβερνήσεις εμφανίσθηκαν στην συνέχεια ως σωτήρες της υπό κατάρρευση ελληνικής οικονομίας και διαπραγματεύτηκαν με την ελληνική κυβέρνηση την υπαγωγή μας σε ένα «μηχανισμό στήριξης», ο οποίος στην ουσία θα τους εξασφάλιζε την ομαλή είσπραξη των απαιτήσεών τους και την περαιτέρω αποκομιδή κερδών μέσω της συνέχισης τοκογλυφικών δανείων και της διαρπαγής των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών (Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, τουρισμός, λιμάνια, ορυχεία κ.λ.π).
Οι Έλληνες λοιπόν διαπραγματευτές γνωρίζοντας αυτά, που σήμερα παραδέχεται δημοσίως ο κος Γιούγκερ είχαν ήδη «το πιστόλι» που έψαχνε τότε ο Πρωθυπουργός. Ήταν ακριβώς το επιχείρημα ότι το ποσοστό συνυπαιτιότητός τους στον εκτροχιασμό της οικονομίας μας ήταν ιδιαίτερα υψηλό και αφ’ ετέρου η απειλή ότι αν δεν επεδείκνυαν την δέουσα συμβιβαστική διάθεση θα διακινδύνευαν την απώλεια των δανεικών (δεν υπάρχει πιο πειστική απειλή για τον τοκογλύφο).
Δυστυχώς «το πιστόλι» δεν αξιοποιήθηκε τότε και αντιθέτως προσχωρήσαμε σε σύναψη μιας αποικιοκρατικής και καταστροφικής για την Ελλάδα δανειακής συμβάσεως.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά.
Ακόμη και τώρα η Κυβέρνηση θα μπορούσε να αξιοποιήσει το «ολίσθημα» του κου Γιούγκερ και να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του μνημονίου.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η Ελλάδα δεν είναι διεφθαρμένη ως χώρα τουλάχιστον με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Σύμφωνα με την ομολογία του Ευρωπαίου αξιωματούχου το πολιτικο-οικονομικό σύστημα της Ευρώπης είναι απείρως πιο σάπιο αφού μεθοδεύει και καλύπτει κερδοσκοπικές σκευωρίες σαν αυτή που μας αφορά.
Η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε επομένως να ζητήσει ευθύνες από τους Ευρωπαίους πολιτικούς και γραφειοκράτες, που όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχαν ή συγκάλυπταν τις αποκαλυφθείσες αθλιότητες. Για παράδειγμα θα μπορούσε να αποσύρει την εμπιστοσύνη της και να απαιτήσει την άμεση αντικατάσταση του κου Μπαρόζο, του κου Τρισέ και αρκετών άλλων, που πληρώνονται και από τον οβολό των Ελλήνων φορολογουμένων για την προάσπιση των ευρωπαϊκών θεσμών και συμφερόντων, αλλά στην ουσία λειτουργούν σαν υπάλληλοι μεγάλων τραπεζο-επιχειρηματικών κύκλων.
Η Ελλάδα επίσης δεν είναι διεφθαρμένη ως λαός, όπως ενδεχομένως θα βόλευε τον κο Πάγκαλο και τους οπαδούς του (αν έχει..).
Αυτό που επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά από τις δηλώσεις του κου Γιούγκερ είναι πως διεφθαρμένο είναι και στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη το πολιτικό προσωπικό.
Γι αυτό ανέχεται, συγκαλύπτει και σε ορισμένες περιπτώσεις υποθάλπει την επέκταση της διαφθοράς στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Γι αυτό αντί να προχωρήσει συντεταγμένα και ασυμβίβαστα στην εξυγίανση του κράτους και την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων, εθελοτυφλεί προς χάριν των διαχρονικών επιόρκων και προσποιείται τον κουφό και τον αφελή, που αντί της ουσίας περί άλλων παραπολιτικών ανοησιών και ασημάντων κουτσομπολιών τυρβάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου