H βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής βεβήλωσε το άβατο του ιερού χώρου της Ακροπόλεως, ακύρωσε τους αιώνιους πολιτιστικούς συμβολισμούς του μνημείου και καταρράκωσε τη διεθνή εικόνα της χώρας.
Η σημερινή τουριστική αξιοποίηση της Ακρόπολης δεν αναιρεί την πρωταρχική της φύση ως λατρευτικού χώρου και δεν απαλλάσσει τους νεοέλληνες από την υποχρέωση σεβασμού των στοιχειωδών κανόνων μιας προγονικής θρησκευτικής τάξεως, έστω και αν σήμερα άλλες είναι οι κρατούσες θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Είναι λόγου χάρη παράλογο το Ελληνικό κράτος να επιβάλλει κυρώσεις (ορθώς) σε ένα αστυνομικό, ο οποίος προσβάλλει το κοράνιο και την ίδια στιγμή να στέλνει ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις να εισβάλλουν σε ένα χώρο αρχαίας λατρείας, παραβιάζοντας ασύστολα το προστατευτικό άσυλο που οι χώροι αυτοί χάριτι θεία προαιωνίως εγγυώνται.
Άπαντες οφείλουν να γνωρίζουν και κυρίως οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι δικαστικοί λειτουργοί και οι πάσης φύσεως διοικητικοί υπάλληλοι, ότι ο άορνος ιερός βράχος της Ακροπόλεως αποτελεί κορυφαίο λατρευτικό χώρο του Αρχαίου κόσμου, χώρο που πέραν του κεντρικού ναού του Παρθενώνος βρίθει βωμών και αφιερωμάτων πίστεως.
Κυρίως δε οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι χώροι αυτού του είδους αποτελούν ιερό άσυλο διά του οποίου η τιμώμενη θεότητα σκέπει κάθε άνθρωπο, που διωκόμενος προσφεύγει ως ικέτης στο ναό της και μάλιστα αδιαφόρως εάν δικαίως ή αδίκως διώκεται. Σύμφωνα με τους απαράγραπτους εθιμικούς κανόνες του αρχαίου κόσμου ακόμη και ένας κοινός εγκληματίας εάν προλάβει να προσφύγει σ’ ένα ναό, απολαμβάνει πλήρους ασυλίας και ως εκ τούτου οι διώκτες του οφείλουν να απόσχουν από κάθε ιδέα συνέχισης της καταδίωξης, γιατί η είσοδός τους στο χώρο λατρείας θα αποτελούσε ύβρη προς το θείον. Διότι ορθώς μόνη η ιδιότητα του ευλαβούς προσκυνητού ή του ταπεινού ικέτη επιτρέπει την είσοδο των θνητών στούς οίκους των θεών και αυτό είναι μια παρακαταθήκη του αρχαίου λατρευτικού πολιτισμού σε όλες σχεδόν τις μεταγενέστερες θρησκείες. Μια παρακαταθήκη που εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων σεβάσθηκαν ακόμη και αλλόθρησκοι, οι οποίοι ανά τους αιώνες βρέθηκαν σαν κατακτητές σ’ αυτή τη χώρα.
Αν μάλιστα θα θέλαμε να αξιολογήσουμε οντολογικώς ορθά την συγκεκριμένη περίπτωση θα οφείλαμε να δεχθούμε ότι η παρουσία των απεργών στην Ακρόπολη, είναι περισσότερο συμβατή με τις ιερές και θέσμιες παραδόσεις του χώρου από ότι των τουριστών. Και τούτο καθ’ ό μέτρο οι απεργοί προσέρχονται ως ικέτες αιτούμενοι την λύση του δράματός τους, οι δε τουρίστες ως πολύβουη μάζα ετερόκλητων περιηγητών, που στην καλλίτερη των περιπτώσεων διαταράσσει την πνευματικότητα του ιερού χώρου.
Ως εκ τούτου ακόμη και η τουριστική αξιοποίηση αποτελεί βεβήλωση, έστω και ήπιας μορφής ενός τέτοιου χώρου, και ο τουρίστας οφείλει να επιδεικνύει σεβασμό στα υλικά αντικείμενα και ευλάβεια στην άϋλη ουσία των θρησκευτικών μνημείων.
Εξ’ άλλου ο θεμελιώδης συμβολισμός του αρχαίου μνημείου είναι η διαχρονική υπόμνηση στην παγκόσμια κοινότητα της πολιτιστικής υπεροχής του δημοκρατικού πολιτεύματος. Συμβολισμός, που προφανώς ακυρώνεται από τις εικόνες σιδηρόφρακτων οργάνων κρατικής καταστολής, που επιτίθενται σε άοπλους απεργούς και ειρηνικούς δημοσιογράφους ελληνικών και ξένων ΜΜΕ, εικόνες που συνάδουν μάλλον με ολοκληρωτικά και όχι δημοκρατικά καθεστώτα.
Προς άρση τυχόν παρανοήσεων θα πρέπει ίσως να διευκρινίσουμε, ότι δεν επικροτούμε ούτε τις καταλήψεις των αρχαίων χώρων από απεργούς, ούτε την παρεμπόδιση της επίσκεψης των τουριστών. Αντίθετα φρονούμε ότι η εξ ίσου πατρογονική αρχή της φιλοξενίας επιβάλλει την διευκόλυνση των ξένων σε κάθε προσπάθεια επαφής τους με τον Ελληνικό πολιτισμό και βεβαίως τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς θα πρέπει να κρατηθούν μακριά από συνδικαλιστικές ή πολιτικές δράστηριότητες.
Όμως δεν μπορούμε να μη διακρίνουμε τις απαράδεκτες πρακτικές, που φαίνεται να καθιερώνονται πλέον ως τρόπος κατασταλτικής αντιμετώπισης της διογκούμενης λαϊκής διαμαρτυρίας και πολλώ μάλλον να αποδεχθούμε την ημιμάθεια της έμμισθης δημοσιογραφίας, όταν αυτή επιχειρεί να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες, εμπορευματοποιώντας την πολιτιστική μας κληρονομιά και παρανοώντας ή αποσιωπώντας την ιστορική γνώση.
Σημ: Η φωτογραφία προέρχεται από Guardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου