Το Βατοπέδι υπήρξε από την πρώτη στιγμή, που είδε το φως της δημοσιότητας, η αχίλλειος πτέρνα της ΝΔ.
Το μέγεθος και η δυσωδία αυτού του πολύκροτου πολιτικο-εκκλησιαστικού σκανδάλου ήσαν τέτοια, που ούτε οι θεσμικές ασχημίες, ούτε οι επικοινωνιακές εκστρατείες της εμπλεκόμενης κυβέρνησης Καραμανλή κατάφεραν να το καλύψουν. Αντίθετα οι αλαζονικοί χονδροειδείς χειρισμοί του προκατόχου του κου Σαμαρά είχαν σαν αποτέλεσμα να επιτείνουν την οργή της κοινής γνώμης και δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί αναλυτές, που αποδίδουν ακριβώς σ’ αυτό το θέμα το πολιτικό Βατερλώ της Ελληνικής δεξιάς και ιδιαίτερα του Καραμανλικού στρατοπέδου.
Είναι λοιπόν απορίας άξια η τακτική, που επιμένει περίπου αυτοκτονικά να ακολουθεί ο νέος αρχηγός, ο οποίος δείχνει ανεπίδεκτος μαθήσεως καθ’ όσον αφορά στα παθήματα του προκατόχου του.
Διότι η πρόσφατη επιχειρηματολογία του κου Σαμαρά και μερικών πρωτοκλασάτων στελεχών του, αρκετά των οποίων συνηθίζουν να κομπορρημονούν για την νομική τους κατάρτιση, κινούνται μεταξύ της πολιτικής ανοησίας και της στρεψόδικης σοφιστείας.
Και δεν αναφερόμαστε βεβαίως στους ίδιους τους κατηγορουμένους, των οποίων ιερό και απαραβίαστο είναι το δικαίωμα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους με οποιοδήποτε μέσο κρίνουν πρόσφορο. Μιλάμε για όλους τους υπόλοιπους, που υποτίθεται ότι μοχθούν για να περισώσουν τα προσχήματα και επιδεικνύοντας απίστευτο πολιτικό αβδηριτισμό δυναμιτίζουν καθημερινά και τα τελευταία ίχνη σοβαρότητας αυτής της δύστυχης παράταξης.
Τι άλλο εκτός από απόλυτη κατεδάφιση της αξιοπιστίας αυτού του κόμματος αποτελεί ο όψιμος στρουθοκαμηλισμός μη αναγνωρίσεως σκανδάλου, οι ανόητες σοφιστείες περί μη υπάρξεως ζημιάς του δημοσίου, οι ιδιαζόντως θρασείς ισχυρισμοί περί πολιτικής σκευωρίας του ΠΑΣΟΚ ή και τα κροκοδείλια δάκρυα περί δήθεν αδυναμίας των «συκοφαντημένων» πολιτικών να αποδείξουν στο δικαστήριο την αθωότητά τους εξ αιτίας της παραγραφής;
Αν και με το θέμα αυτού του σκανδάλου έχουμε ασχοληθεί αρκούντως στο παρελθόν, τότε που ήταν κρίσιμο και χρήσιμο να προειδοποιήσουμε επικαίρως και εγκαίρως τους ενδιαφερομένους για τις αναπόφευκτες συνέπειες των πολιτικών και εκκλησιαστικών ασυνεπειών τους, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό να σχολιάσουμε τα πρόσφατα πολιτικά και κυρίως νομικά επιχειρήματα του εμπλεκόμενου στο σκάνδαλο κόμματος, που μόνο ως ασυναρτησίες μπορούν να αξιολογηθούν.
Ανοησία πρώτη: «δεν υπάρχει σκάνδαλο».
Σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη σκάνδαλο είναι πράξη, γεγονός, κατάσταση κ.λ.π που αντιβαίνει στις καθιερωμένες αντιλήψεις περί ηθικής, θίγει το κοινό αίσθημα ή τις ηθικές αρχές προκαλώντας δυσφορία και αγανάκτηση.
Ποια είναι τα αναμφίβολα χαρακτηριστικά της εμετικής περίπτωσης του Βατοπεδίου;
Μια υδάτινη περιοχή που η απλή παρατήρηση οποιουδήποτε χάρτη, καθώς και η αλμυρότητα του περιεχομένου της, όπως και αυτή καθαυτή η πανίδα της αποδεικνύουν περιτράνως ότι πρόκειται για λιμνοθάλασσα (ανεπίδεκτη κυριότητος και συναλλαγής), χαρακτηρίσθηκε τεχνηέντως λιμνοθάλασσα, χαρακτηρισμός που άνοιξε το δρόμο στη δυνατότητα ανταλλαγών. Στη συνέχεια το Ελληνικό Δημόσιο κατά πρωτοφανή και αήθη τρόπο παραιτήθηκε από τη δίκη περί την κυριότητα της υποτιθέμενης λίμνης, ώστε να αναγνωρισθεί η κυριότητα στην εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Μονή. Έπειτα ξεκίνησε ένας απίθανος συναγωνισμός ταχύτητας μιας πλειάδας κρατικών υπηρεσιών και λειτουργών ώστε εν ριπή οφθαλμού αμέτρητα «φιλέτα» δημοσίων εκτάσεων και κτιρίων να περιέλθουν στα νύχια επιτήδειων μοναχών, οι οποίοι εφρόντιζαν με τη σειρά τους σε μηδέν χρόνο να τα μεταβιβάζουν σε ιδιώτες.
Υπάρχει λοιπόν κανείς σ’ αυτόν τον πλανήτη (εκτός από τους ανεκδιήγητους εμπνευστές της νεοδημοκρατικής επιχειρηματολογίας) που να μην αναγνωρίζει ύπαρξη στοιχείων που αντιβαίνουν στις καθιερωμένες αντιλήψεις περί ηθικής, θίγουν το κοινό αίσθημα και τις κοινές ηθικές αρχές και κυρίως ειδεχθή καμώματα φιλοχρήματων καλογήρων εν συμπαιγνία με πνευματικά και μη τέκνα τους, που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν δυσφορία και αγανάκτηση στους χριστεπώνυμους πολίτες και όχι μόνον σ’ αυτούς;
Αν δεχθούμε ως ορθό τον ορισμό του Μπαμπινιώτη και συνεκτιμήσουμε το στοιχείο της εμπλοκής της Αγιορείτικης μοναστηριακής αφρόκρεμας και σύσσωμου του τότε Πρωθυπουργικού επιτελείου πρόκειται για το σκάνδαλο των σκανδάλων.
Η στρεψόδικη σοφιστεία περί μη ύπαρξης ζημίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Από νομικής απόψεως ο συλλογισμός, ότι η Μονή είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και επομένως οι παραχωρήσεις έγιναν από το Δημόσιο προς το Δημόσιο (άρα ούτε γάτα ούτε ζημιά), έχει τόση επιστημονική σοβαρότητα, όση έχει ο κοινός συλλογισμός πως ο αστυφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο άρα ο διοικητής του Αστυνομικού τμήματος νομιμοποιείται να δαπανάει τα χρήματα της υπηρεσίας στα …μπουζούκια.
Η ασύμμετρη βλακεία, που χαρακτηρίζει αυτή την εξαιρετικά αντιεπιστημονική άποψη είναι ότι προσπαθεί να μας πείσει πως η νομική λογική δικαιούται να είναι τόσον ιδιόρρυθμη ώστε να καταλήγει σε παραδοχές απολύτως αντίθετες με την κοινή λογική.
Διότι βεβαίως γνωρίζουν οι ειδικοί, αλλά και ο μέσος πολίτης διαισθάνεται μερικά πολύ απλά πράγματα. Πρώτον ότι οι Μονές είναι ΝΠΔΔ κατά εξαιρετικά διασταλτική ερμηνεία για λόγους παροχής συγκεκριμένων προνομίων (κυρίως φορολογικών απαλλαγών) και πάντως ουδόλως συγχωρείται σύγχυση της περιουσίας τους με αυτήν του Δημοσίου, αφού είναι και απολύτως οικονομικά ανεξέλεγκτες και ανήκουν σε μια κοινότητα απολύτως αυτοδιοικούμενη. Δεύτερον είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι παραχωρήσεις των ακινήτων στην Μονή δεν έγιναν προς κάλυψη λειτουργικών αναγκών της ή διευκόλυνσης του εκκλησιαστικού της έργου, αλλά έγιναν στο πλαίσιο μιας φαύλης ιδιωτικοποίησης δημοσίων κτημάτων μέσω συγκεκριμένων παραδόπιστων καλόγηρων, που έπαιξαν τον ρόλο του άθλιου κτηματομεσίτη. Τρίτον εάν όλα έγιναν καλώς καμωμένα χωρίς ζημία του Δημοσίου τότε γιατί σύρονται στη δικαιοσύνη οι διοικητικοί παράγοντες όλων των αντικειμένων και βαθμίδων; Και τέταρτον και σπουδαιότερο η ζημιά του Δημοσίου ξεκίνησε από τον χαρακτηρισμό της λιμνοθάλασσας ως λίμνης και της αναγνώρισης της κυριότητάς της στη Μονή προκειμένου να αποφευχθεί η λύση των αδικαιολόγητων παραχωρήσεων και να δημιουργηθεί η βάση για δήθεν ανταλλαγές. Η ζημιά λοιπόν του Δημοσίου είναι αυταπόδεικτη, ισούται με την αξία των ακινήτων που μεταβιβάσθηκαν στη Μονή και είναι τεράστια.
Ο θρασύτατος μύθος της σκευωρίας.
Σκευωρία σημαίνει την μεθοδευμένη δημιουργία παγίδας προς εξαπάτηση κάποιου. Υπό αυτή την έννοια αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι αυτοί που μεθόδευσαν τις ανταλλαγές, και στη συνέχεια τις θεσμικές ασχημίες της παρεμπόδισης της λειτουργίας του Κοινοβουλίου με αποκορύφωμα την πρόωρη κήρυξη λήξεως της κρίσιμης βουλευτικής περιόδου, προκειμένου να αποφευχθεί η διερεύνηση του σκανδάλου και να παραγραφούν τα πιθανά εγκλήματα πολιτικών προσώπων, ανήκουν στην παράταξη του κου Σαμαρά.
Ας αναζητήσει λοιπόν στην παράταξή του αυτούς τους κυρίους, που εξύφαναν όλα αυτά τα χρόνια τη σκευωρία της διασπάθισης της δημόσιας περιουσίας και της ατιμωρησίας των ενόχων διά της εξαπατήσεως του Ελληνικού λαού.
Τα κροκοδείλια κλαψουρίσματα για την αδυναμία των κατηγορουμένων να αποδείξουν την αθωότητά τους.
Είναι αλήθεια εντελώς γελοίο να παρακολουθούμε όλους αυτούς, που συνέταξαν και ψήφισαν διαχρονικά το νόμο περί ευθύνης Υπουργών να καταφέρονται εναντίον του και να προσπαθούν να επιρρίψουν σ’ αυτόν όλη την ευθύνη για την αθλιότητα των πεπραγμένων τους και για την θεσμική κακοδαιμονία του πολιτικού συστήματος, ωσάν ο νόμος να επιβλήθηκε από κάποιους εξωγήινους και όχι από αυτούς τους ίδιους.
Όμως ακόμη και αυτός ο ενδεχομένως κακός και ίσως μεροληπτικός νόμος, όπως και το ίδιο το Σύνταγμα (Σ. άρθρο 46 παρ. 5) προβλέπει την δυνατότητα του ίδιου του Υπουργού ή και των κληρονόμων του να ζητήσουν τη σύσταση ειδικής επιτροπής με τη συμμετοχή ανωτάτων δικαστικών λειτουργών προκειμένου να ελεγχθεί η αποδιδόμενη σ’ αυτούς κατηγορία, εφ’ όσον λόγω παραγραφής δεν περατώθηκε η διαδικασία δίωξής του.
Ας ενημερώσει λοιπόν κάποιος επιτέλους τους ενδιαφερομένους να σταματήσουν τους φαρισαϊσμούς και όποιος εξ αυτών αισθάνεται αθώος ας κάνει χρήση του δικαιώματος που του παρέχει ο νόμος. Ο δε κος Σαμαράς αν θέλει να εκπροσωπήσει το φιλότιμο της συνόλης παράταξής του και μάλιστα να ξεσκεπάσει τη «σκευωρία» του ΠΑΣΟΚ, ας επιβάλλει στα εμπλεκόμενα στελέχη του να μην αποδεχθούν το σωσίβιο της παραγραφής, που κατασκεύασε γι αυτούς ο κος Καραμανλής και να απαιτήσουν οι ίδιοι την συνέχιση της ποινικής διαδικασίας.
Ιδού η Ρόδος, Ιδού και το πήδημα…
Ακόμη πιο φαιδρή είναι η στάση του ΛΑ.Ο.Σ, όπου ως Πόντιος Πιλάτος προσπαθεί με νομικές ακροβασίες να έχει «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο», όπερ αδύνατο.
Και σ’ αυτή την περίπτωση βεβαίως περισσεύει η πολιτική δειλία και η νομική ασυναρτησία.
Η προεξεταστική επιτροπή της Βουλής ενεργώντας προκαταρτική εξέταση ή προανάκριση, οφείλει να συγκεντρώσει όσα στοιχεία είναι δυνατόν και κατ’ εφαρμογή της διατάξεως 245 ΚΠΔ να υποβάλει πρόταση στο δικαστικό συμβούλιο εφ’ όσον δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για την παραπομπή είτε ενός είτε περισσοτέρων κατηγορουμένων στο ακροατήριο. Αρμόδιο για να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής του αξιοποίνου σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 310 και 370 του ΚΠΔ είναι το Δικαστικό Συμβούλιο και όχι η προανακριτική επιτροπή.
Συνεπώς ορθώς η πλειοψηφία της προανακριτικής επιτροπής απέσχε από την εξέταση του ζητήματος της παραγραφής.
Ενώ το ΛΑ.Ο.Σ αναρμοδίως αποφάνθηκε αναζητώντας νομικά έωλες προφάσεις προκειμένου να εξυπηρετήσει εφήμερες πολιτικές σκοπιμότητες.
Συνήθης, εν πολλοίς αναμενόμενη τακτική, όμως δειλή παρωχημένη και ατελέσφορη.
Το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από θαρραλέους πολιτικούς, που θα έχουν τα κότσια να συγκρουσθούν με το παρελθόν και να πρωτοστατήσουν στην κάθαρση και δι’ αυτής στην ανάκτηση της αξιοπιστίας του.
Αυτοί οι πολιτικοί φαίνεται προς το παρόν ότι είναι είδος εν ανεπάρκεια στα κοινοβουλευτικά κόμματα και δυστυχώς είδος υπό εξαφάνιση στη «δεξιά πολυκατοικία».
Ο ελληνικός λαός έχει αντιληφθεί ότι οι Εξεταστικές Επιτροπές δεν είναι πανάκεια
Είναι όμως σκληρές δοκιμασίες αξιολόγησης των κομμάτων και αυτό έχουν ανάγκη να το αντιληφθούν πρωτίστως οι αρχηγοί τους, αλλά και όλοι όσοι διεκδικούν θέση στο αυριανό πολιτικό σκηνικό, που ήδη ανατέλλει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου