Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Η Δημοκρατία ενίοτε βιάζεται, αλλά ουδέποτε εκβιάζεται.

Όταν κάποτε το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών δεν ήταν ευχάριστο για την Κυβέρνησή του, ο Ανδρέας Παπανδρέου σε σχετικό ερώτημα των δημοσιογράφων είχε την πολιτική ευφυΐα να απαντήσει ότι «νίκησε η Τοπική Αυτοδιοίκηση».

Είκοσι πέντε χρόνια μετά οι επίγονοι του μεγάλου εκείνου ηγέτη με αφελείς επικοινωνιακούς τσαρλατανισμούς απαξιώνουν το θεσμό της αυτοδιοίκησης, δυναμιτίζουν ανώφελα το πολιτικό κλίμα και φαίνεται να αυτοεγκλωβίζονται σε ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό αδιέξοδο.

Το εγχείρημα μιας διακαναλικής συνέντευξης του Πρωθυπουργού ενάμισυ μόλις μήνα μετά την ομοειδή και ευρύτερη συνέντευξη της Θεσσαλονίκης, αποτελεί από μόνο του μια έμμεση αλλά σαφέστατη παραδοχή του επιτελείου του κου Παπανδρέου ότι τα έχουν θαλασσώσει. Είτε αυτό ισχύει για την εφαρμοζόμενη γενική πολιτική της Κυβέρνησης, είτε για την προεκλογική επικοινωνιακή τακτική του κυβερνώντος κόμματος (μάλλον και τα δύο συμβαίνουν), η επιλογή της διακαναλικής δεν κατάφερε να ξεφύγει από ένα παλιό απαράβατο κανόνα.

Ένα κανόνα, που λέει ότι όποιος προσπαθεί να διορθώσει ένα λάθος, υποπίπτει συνήθως σε ένα μεγαλύτερο.

Διότι αποτελεί κοινό τόπο όλων των αντικειμενικών τηλεθεατών ότι επρόκειτο για ένα κακότεχνο τηλεοπτικό δρώμενο, που το μοναδικό ουσιαστικό δίλημμα, το οποίο έθετε στον μέσο τηλεθεατή ήταν αν θα ήταν εξυπνότερο από την πλευρά του να αποκοιμηθεί στον καναπέ ή να προτιμήσει να κλείσει το «χαζοκούτι» και να πάει να κοιμηθεί σαν άνθρωπος στο κρεβατάκι του.

Πιθανολογώ ότι ουδείς εχέφρων πολίτης είναι δυνατόν να κατανοήσει την σκοπιμότητα να παρουσιάσουν ένα Πρωθυπουργό να μιλάει επί δύο ώρες σε ανεπαρκέστατους δημοσιογράφους για να πεί πράγματα, που θα μπορούσε να είχε πεί σε ένα διάγγελμα είκοσι λεπτών. Και μάλιστα πράγματα, που θα ήταν ωφελιμότερο για την Κυβέρνηση, αλλά και για τους υποστηριζόμενους από αυτήν υποψηφίους, να μη τα είχε ουδέποτε εκστομίσει.

Η όλη σύλληψη και εκτέλεση της συνέντευξης συγκέντρωσε αδιαμφισβήτητα τα χαρακτηριστικά του απόλυτου επικοινωνιακού φιάσκου και ως προς τη μορφή και ως προς το περιεχόμενό της. Ως εκ τούτου είναι άσκοπο να αναφερθούμε αναλυτικά στην ρηχότητα και μονοθεματικότητα των ερωτήσεων ή στην προχειρότητα, την ασάφεια και την αστοχία των απαντήσεων.

Μερικές απλές κινήσεις δημιουργίας θετικού προεκλογικού ρεύματος είναι:

Να καλλιεργείς αισιοδοξία στους πολίτες για το οικονομικό τους μέλλον.

Να εξαίρεις την ευθυκρισία των ψηφοφόρων έστω και αν τους θεωρείς χαϊβάνια

Να στοιχηματίζεις υπέρ της επιτυχίας σου ακόμη και αν είσαι βέβαιος ότι θα χάσεις το στοίχημα.

Η συνέντευξη όμως παραβίασε όλες αυτές τις παραδοσιακές συνταγές καθ’ όσον οι πολίτες πληροφορήθηκαν από τα πρωθυπουργικά χείλη ότι σε περίπτωση ήττας των κυβερνητικών υποψηφίων θα καταστραφεί η χώρα και σε περίπτωση υπερψήφισής τους, θα συνεχισθεί απρόσκοπτα η οικονομική εξαθλίωση των κατοίκων της.

Οι ψηφοφόροι ενημερώθηκαν ότι η κυβέρνηση τους θεωρεί επικίνδυνα ανίκανους να κατανοήσουν πια είναι η πραγματική κατάσταση του τόπου και το αληθινό συμφέρον της πατρίδας.

Και βεβαίως όλοι αντιλήφθηκαν ότι απέναντί τους είχαν ένα Πρωθυπουργό πεπεισμένο για την επερχόμενη συντριβή των υποψηφίων της επιλογής του και ως εκ τούτου εξαιρετικά αμήχανο.

Αν λοιπόν οι εμπνευστές της προχθεσινής επικοινωνιακής οπερέτας είχαν σαν στόχο να αναστρέψουν την δυσμενή εξέλιξη των δημοσκοπικών ευρημάτων και να αμβλύνουν τις ανησυχίες εαυτών και αλλήλων για την προβλεπόμενη ψυχρολουσία, που επιφυλάσσει το εκλογικό σώμα στους εκλεκτούς του ΠΑΣΟΚ, μπορούν μετά το φιάσκο της διακαναλικής να είναι ακόμη περισσότερο ανήσυχοι.

Υπενθυμίζουμε ότι σε ανύποπτο χρόνο (από τις 9 Σεπτεμβρίου)με αφορμή τον προβλητισμό του ΣΥΡΙΖΑ να για στήριξη του κου Μητρόπουλου είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει και το συμπαθή εργατολόγο και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο ότι «μόνο πραγματικά ανεξάρτητοι υποψήφιοι άσχετοι από το «αμαρτωλό» πολιτικό κατεστημένο και με σαφές και απερίφραστο αντιμνημονιακό στίγμα θα έχουν ελπίδα προτίμησης στις επερχόμενες εκλογές».

Για κάποιο περίεργο λόγο το ακριβοπληρωμένο επικοινωνιακό επιτελείο του Πρωθυπουργού φαίνεται να είδε τα ηλίου φαεινότερα συμπτώματα του εκλογικού σώματος κυριολεκτικά «στο παρά πέντε» της εκλογικής αναμέτρησης με αποτέλεσμα να σύρουν τον κο Παπανδρεόυ σε αυτό το άνευ προηγουμένου πολιτικό ολίσθημα.

Ας τους αξιολογήσει δεόντως ο ίδιος και κυρίως ας είναι πιο επιφυλακτικός του λοιπού σε όσα τον συμβουλεύουν.

Εμείς πάντως εγκαίρως «ελαλήσαμε και αμαρτίαν ουκ έχομεν…»



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η τραγική διάσταση της υποθέσεως είναι ότι καλεί τους πολίτες να υπερψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ 'για να μη πάει χαμένη η προσπάθεια' και ταυτόχρανα με τα ψευτοδιλλήματα τύπου 'Καραμανλής ή τάνκς' (που χρησιμοποίησε και η ΝΔ με παταγώδη αποτυχία)και τους εκβιασμούς αποδομεί αυτός περαιτέρω την Ελλάδα. Στις 800 μονάδες το spread και σενάρια χρεωκοπίας μετά τη διακαναλική. Κάθε φορά που μιλάει μας καίει. Απορώ, πού πρέπει να φτάσουμε για να χαρακτηριστεί εγκάθετος; Τα τσακάλια περιμένουν αφορμή και αυτός τους τις παρέχει συστηματικά.

choricos είπε...

Φίλε επισκέπτη,
ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Επίτρεψέ μου μόνο μια μικρή ένσταση.
Θα μπορούσα σε πολλούς πολιτικούς να καταλογίσω έλλειψη διορατικότητας, οξυδέρκειας, πολτικού αισθητηρίου, ακόμη και αποστασιοποίηση από οράματα,υποσχέσεις, ιδεολογίες ή και στέριση κοινωνικής ευαισθησίας και στροφή στον συντηρητισμό. Όμως δεν θα τολμούσα να διανοηθώ ότι υστερεί στο ελάχιστο ως προς το εθνικό φρόνημα ένας Ελληνας Πρωθυπουργός, που ο λαός τον έχει τιμήσει-επιφορτίσει με αυτό το αξίωμα μέσα από ελεύθερες, πλατιές δημοκρατικές διαδικασίες.