Η έννοια της «μεσαίας τάξης» είναι θεωρητικά αδόκιμη. Μετά τα τελευταία φορομπηχτικά μέτρα θα αποβεί πρακτικά ανύπαρκτη.
Ο σχηματισμός της παρούσας Κυβέρνησης εξελίχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα ως ένα ολονύκτιο θρίλερ και ήδη επαληθεύεται η λαϊκή παροιμία, που υποστηρίζει ότι «της νύκτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά».
Η λάμψη του «φερέλπιδος» κυβερνητικού σχήματος με τους δύο μεγαλειώδεις αντιπροέδρους και τους υπόλοιπους σταυροφόρους της εθνικής σωτηρίας δεν κράτησε παραπάνω από 24 ώρες.
«Κυριακής χαρά – Δευτέρας λύπη», η ψήφος εμπιστοσύνης στην νέα (;) Κυβέρνηση.
Και οι τελευταίοι αφελείς, που κοιμήθηκαν την Τετάρτη το βράδυ με την ψευδαίσθηση ότι ο νέος (;) Υπουργός Οικονομικών θα υπερφαλαγγίσει με το πολιτικό του εκτόπισμα τους τροϊκανούς και «τους εταίρους», αντιλήφθηκαν την Πέμπτη ότι οι ψευδαισθήσεις βλάπτουν σοβαρά το ατομικό τους εισόδημα.
Με την πρωθυπουργική του ομιλία στη Βουλή και την πανηγυρική αναχώρησή του για το Eurogroup ο Κος Βενιζέλος καλλιέργησε μεγάλες προσδοκίες στα ΜΜΕ, που δυστυχώς δεν δικαιώθηκαν.
Παρουσιάσθηκε σαν σκληρός και συγκροτημένος διαπραγματευτής, που θα καταφέρει να πείσει τους συνομιλητές του, εκπροσώπους των κερδοσκόπων να περιορίσουν τις εξωφρενικές απαιτήσεις τους.
Φρούδες ελπίδες. Μετά από ολιγόωρη διαπραγμάτευση ανήγγειλε μέτρα, που γεννούν την εύλογη απορία στους πολίτες σε τι ακριβώς χρησιμεύει να υποβάλλονται στα έξοδα ενός πολυδάπανου πολιτικού προσωπικού, που στερείται φαντασίας, που δεν έχει διάθεση να αμυνθεί, που απλώς περιορίζεται στην εισπρακτική διαμεσολάβηση μεταξύ αλλοδαπών τοκογλύφων και Ελλήνων θυμάτων τους;
Ο κος Παπανδρέου απέσπασε την ενθουσιώδη στήριξη του λαού στις προηγούμενες εκλογές, όχι γιατί ισχυρίσθηκε ότι «λεφτά υπάρχουν». Όλοι είχαν λίγο πολύ επίγνωση για το «μεγάλο φαγοπότι» και την δήωση των δημοσίων ταμείων από την κυβερνητική περίοδο, που προηγήθηκε.
Ο λαός και κυρίως σύσσωμος ο προοδευτικός χώρος συσπειρώθηκε στο πλευρό του για τρείς βασικούς λόγους:
Για την άποψή του ότι η έξοδος από την κρίση απαιτεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας, και σε τοπικό εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών βασισμένων σε ένταση των δημοσίων έργων και σε «πράσινη επιχειρηματικότητα».
Για την δέσμευση του ότι θα κτυπήσει με σθένος τη διαφθορά, οποιοδήποτε και αν ήταν το κομματικό κόστος.
Και τέλος για την ισχυρή διεθνή του παρουσία, που οι ψηφοφόροι υπέθεσαν ότι θα ήταν πολύτιμη για την αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας.
Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν επαληθεύθηκε.
Με πρόφαση την «καμένη γή», που παρέλαβαν την επομένη των εκλογών έκαναν στροφή 180 μοιρών και παραδόθηκαν άνευ όρων στους κερδοσκόπους, υπακούοντας στην πλέον ανίκανη και ευήθη ομάδα πανικόβλητων ακραίων νεοφιλελεύθερων Ευρωπαίων ηγετών, που αποφάσισαν να κάνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες παρανάλωμα του πυρός, εφαρμόζοντας ένα εφιαλτικό οικονομίστικο πείραμα με τη φρούδα ελπίδα να σώσουν τις προσωπικές πολιτικές τους καριέρες.
Και το χειρότερο αντί να κτυπηθεί η διαφθορά, παρασχέθηκε αφειδώς προστασία στους καταχραστές του Δημοσίου. Αντί να αναζητηθούν τα κλεμμένα, ζητιέται να πληρώνουν και να ξαναπληρώνουν οι πολίτες. Αντί να τιμωρηθούν οι κλέφτες, τιμωρούνται με εξαθλίωση οι νοικοκύρηδες. Αντί να κατασχεθούν οι περιουσίες των απατεώνων που προήλθαν από μίζες και από λοβιτούρες, εξωθούνται σε εκπλειστηρίαση οι ιδιοκτησίες των πολιτών, που αποκτήθηκαν με ιδρώτα και αίμα, και επισπεύδεται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αντί πινακίου φακής.
Κρίμα. Κρίμα με όλη τη σημασία της λέξεως.
Υπάρχουν πλέον πολίτες, που λιμοκτονούν, απελπισμένοι που αυτοκτονούν, ασθενείς που η υγεία τους επιδεινούται εξ αιτίας οικονομικής δυσπραγίας.
Με τα μέτρα, που ανακοινώθηκαν η κατάσταση μαθηματικώς θα εκτροχιασθεί.
Τα παχιά, τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα δεν έχουν πλέον κανένα αντίκρισμα.
Οι πεινασμένοι βαρέθηκαν να ακούνε τις παρηγορητικές ψευδολογίες των χορτάτων.
Αν μη τι άλλο κάποιος πρέπει να πει στους άπληστους, αδηφάγους δανειστές και στους ντόπιους επίδοξους φοροεισπράκτορές τους ότι η Ελλάδα γέμισε ανέργους και πτωχούς και επομένως «ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος».
Φαιδρότητος το ανάγνωσμα
Επιτέλους μήπως θα πρέπει να τελειώσει και αυτό το επικοινωνιακό καλαμπούρι της «εθνικής φανέλας» και της αγωνιστικής λεβεντιάς του κου Σαμαρά, που δήθεν κτυπιέται στα «μαρμαρένια (σ)αλώνια» των Βρυξελών με τους «σκληρούς» ιδεολογικούς του …συντρόφους;
Πρόκειται για οξύμωρα ανέκδοτα, που απελπίζουν ακόμη περισσότερο τους απελπισμένους.
Πρόκειται προφανώς για το άκρον άωτον της πολιτικής φαιδρότητος σε ότι αφορά την στάση μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, που καταδεικνύει το τραγελαφικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ΝΔ και προσωπικά ο κος Σαμαράς.
Ενώ επί μήνες κατηγορεί ως καταστροφικό το μνημόνιο και τα εφαρμοστικά του μέτρα. Ενώ επί εβδομάδες καταδικάζει το ακολουθούμενο «μείγμα» πολιτικής. Ενώ καταγγέλλει το νέο μακροπρόθεσμο πρόγραμμα και προειδοποιεί ότι θα αποβεί καταστροφικό για τη χώρα, εν τούτοις συναινεί να ψηφισθεί αυτό το πακέτο μέτρων με γρήγορες διαδικασίες.
Γιατί άραγε; Για να καταστραφεί η Ελλάδα μια ώρα αρχύτερα;
Και συγχρόνως αφήνει να εννοηθεί ότι θα το καταψηφίσει, παρότι …θεωρεί επιβεβλημένη την ταχεία ψήφισή του….
Εδώ νομίζω ότι πλέον γελάει κάθε πικραμένος….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου