Ο Πραματευτής...

«Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε»

Αυτή περίπου είναι η φράση «κλειδί» που σηματοδοτεί την έντονη δραστηριότητα του Πρωθυπουργού τις τελευταίες εβδομάδες.

Αυτοί που τον κατηγορούν ότι είναι εξαφανισμένος και αδρανής είναι ή αφελείς ή κακοήθεις.

Ο άνθρωπος τουναντίον επιδεικνύει ακάματη κινητικότητα.

Απλώς έχει αναθέσει στον αντ’ αυτού την εκτέλεση των οδηγιών της επάρατης τρόϊκας και εκείνος περιέρχεται ως γυρολόγος πραματευτής τις αυλές τις εσπερίας προσφέροντας «γη και ύδωρ» σε πολιτικούς πάτρωνες και προωθώντας ο,τιδήποτε μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα σε τραπεζίτες, πολυεθνικές, βιομηχάνους και λοιπά πάσης φύσεως, εθνικότητος και θρησκεύματος αρπακτικά.

Άλλο απαιτούν και άλλο επιδιώκουν….

Αυτό το έργο κάπου τόχω ξαναδεί…

Ο λόγος περί της «αιφνίδιας» απαίτησης της Τρόικας να καταργηθεί η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και η εκατοστή «κόκκινη γραμμή» του λαιοντόκαρδου Έλληνος Πρωθυπουργού.

Η «κακή» τρόικα απειλεί και εκβιάζει εγείροντας μαξιμαλιστικές αντιλαϊκές αξιώσεις.

Ο αρμόδιος Υπουργός προβάλει σθεναρή αντίσταση. Ενημερώνει τον Πρωθυπουργό , που συνήθως κατ’ εκείνη την στιγμή περί άλλων τυρβάζει. Ο πρωθυπουργός Πρωθυπουργός «τα παίρνει στο κρανίο» ως γνήσιος απόγονος του αρχαίου ημών προγόνου Λεωνίδα. Αναφωνεί την σύγχρονη εκδοχή του “Here is SPARTA”, “Here is Greece, not INDIA….” Τους χώνει και «μια κόκκινη γραμμή», τα κανάλια παιανίζουν και θριαμβολογούν και όλοι για μερικές τουλάχιστον ώρες ως έθνος ανάδελφον αισθανόμαστε μια άφατη εθνική υπερηφάνεια. Στην συνέχεια βεβαίως επέρχεται η προσγείωση στην δεινή πραγματικότητα και επικρατεί ο δέον ρεαλισμός.

Αυτό το «επεισόδιο» στο σίριαλ της οικονομικής μας τραγωδίας έχει παιχθεί κατ’ επανάληψη, σε σημείο που έχει καταντήσει βαρετό.

Το τέλος του δε είναι δυστυχώς για τους πρωταγωνιστές του προβλέψιμο.

Έτσι και εν προκειμένω μια άκρως πιθανή εξέλιξη είναι μετά από την ηρωική άμυνα της Κυβέρνησης, που έχει αναλάβει στην παρούσα δυσμενή συγκυρία να σώσει την χώρα, η «κακή» τρόϊκα να αναγκασθεί να υποχωρήσει.

Να δεχθεί ένα συμβιβασμό, όπου θα «διασωθεί» η Γενική Συλλογική Σύμβαση, αλλά θα καταργηθούν οι Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις.

Και έτσι όλα θα κυλίσουν «κατ’ ευχήν» και θα προχωρήσουμε «ανακουφισμένοι» στο επόμενο επεισόδιο….

Στο σπίτι του κρεμασμένου….

Με ύφος σαράντα καρδιναλίων η κα Χριστοφιλοπούλου απεφάνθη ότι οι καταλήψεις στα σχολεία είναι «υποκινούμενες» ενώ επεσήμανε ότι «Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία είναι δημόσιος χώρος, μπορεί να υπάρξει παρέμβαση της αστυνομίας αυτεπαγγέλτως».

Ανάλογες κατευθύνσεις είχε δώσει την περασμένη εβδομάδα στους δικαστικούς λειτουργούς και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου με μια, ως μη όφειλε, μάλλον πολιτικού παρά νομικού περιεχομένου εγκύκλιο του.

Κάποιος θα πρέπει να πληροφορήσει την κα Υφυπουργό ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί». Διότι τα τελευταία δύο χρόνια έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα έχουμε μια ιδιόρρυθμη Κυβέρνηση, η οποία υποκινούμενη από την τρόικα διαπράττει του κόσμου τις ασχημίες εναντίον της εννόμου τάξεως και του λαού αυτής της χώρας. Είναι λοιπόν περισσότερο σώφρον για τους αξιότιμους Υπουργούς να αποβάλλουν από το λεξιλόγιό τους τη λέξη «υποκίνηση» γιατί στην καλλίτερη περίπτωση προκαλούν θυμηδία και στη χειρότερη απρόβλεπτης έκτασης κοινωνικό εκνευρισμό.

Ιδιαίτερα δε σε ότι αφορά στους μαθητές η κα Χριστοφιλοπούλου και η προϊσταμένη της Υπουργός έχουν ήδη στο ενεργητικό τους δύο ιστορικές πρωτιές από την μεταπολίτευση και εφεξής:

Είναι η πρώτη φορά που τα σχολεία ξεκίνησαν και θα παραμείνουν χωρίς βιβλία για αρκετούς μήνες.

Και είναι η πρώτη φορά μετά την χούντα που η αστυνομία αποτολμά να ασκήσει βία εναντίον ανηλίκων μαθητών.

Και οι δύο περιπτώσεις θα ήταν αρκετές σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα για να οδηγήσουν σε άμεση παραίτηση τους αρμόδιους Υπουργούς, εάν αυτοί βεβαίως σέβονταν τον εαυτό τους.

Στην Ελλάδα δεν αισθάνεται παρόμοια ανάγκη ούτε ο θυρωρός του Υπουργείου…

Τι γνωρίζει ο κος Σημίτης ;

Ο κος Σημίτης υπήρξε ο τελευταίος σοβαρός Πρωθυπουργός.

Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές του δεν παύει να είχε συγκροτημένο ιδεολογικό πλαίσιο, αρχές, αξίες και πολιτικό όραμα, που υπηρέτησε με πάθος, μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα.

Επομένως ο δημόσιος λόγος του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ακόμη και όταν είναι κινδυνολογικός και καταστροφολογικός. Πολλώ μάλλον καθ’ όσον ήδη αυτό που βιώνουμε είναι ο προθάλαμος της ολικής οικονομικής καταστροφής.

Ο κος Σημίτης λοιπόν δεν μπορεί να μίλησε τυχαία, δεν μπορεί να μη γνωρίζει κάτι περισσότερο από τους συνήθεις πολιτικούς αναλυτές. Δεν πιστεύουμε όμως ότι οι επισημάνσεις του στη συνέντευξη της Καθημερινής για επαπειλούμενη έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, στηρίζονται σε μυστικές πληροφορίες, που διαθέτει από ιδιαίτερες επαφές που διατηρεί στη Γερμανία, όπως έσπευσαν να εικάσουν γνωστά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια συνομωσιολογικής λογικής.

Εξ’ άλλου είναι κοινό μυστικό και δεν χρειάζονται ειδικοί πληροφοριοδότες για το ότι η έξοδος της Ελλάδος από την Ευρωζώνη αποτελεί μια από τις μελετώμενες εναλλακτικές λύσεις σωτηρίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος του Γαλλογερμανικού άξονα. Αλλά είναι επίσης γνωστό ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο δεν παρέχει δυνατότητα αποπομπής ενός κράτους μέλους από την Ευρωζώνη.

Ο κος Σημίτης εκτός των άλλων είναι και διαπρεπής νομικός και ασφαλώς γνωρίζει, όπως όλοι μας ότι μόνο με δική της πρωτοβουλία η Ελλάδα μπορεί να εξέλθει από την ζώνη του ευρώ.

Τι λοιπόν ξέρει παραπάνω ο κος Σημίτης και προβλέπει ως σφόδρα πιθανή την έξοδο της Ελλάδος και την επιστροφή στη δραχμή;

Προφανώς αυτό που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα είναι ο χαρακτήρας των πρωταγωνιστών της σημερινής κυβέρνησης, αρκετοί των οποίων χρημάτισαν Υπουργοί και επί των δικών του κυβερνήσεων.

Αυτό λοιπόν το οποίο μάλλον φοβάται και για το οποίο προειδοποιεί ο άνθρωπος είναι ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί, αν λάβουν σχετική εντολή από το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο, δεν θα διστάσουν να υποβάλλουν αίτημα εξόδου, ασχέτως και ενδεχομένως αντιθέτως με τα εθνικά μας συμφέροντα.