Πράσινα παπαγαλάκια, Μαύρα κοράκια και ξεπουπουλιασμένες καλιακούδες.

Υπάρχει μια δημοφιλής θεωρία, που υποστηρίζει ότι όταν κάποιος επιθυμεί κάτι με μεγάλη ένταση, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το επιτύχει.
Ε, λοιπόν κάποιος πρέπει να το σφύριξε στον κ. Καραμανλή. Λογικά πρέπει να είναι κάποιος, που δουλεύει για λογαριασμό του δελφιναριού και του δίνει συνέχεια συμβουλές προς τη λάθος κατεύθυνση.
Διότι εκτός ότι πρόκειται για μια αμφιβόλου ποιότητας θεωρία μάλλον παγανιστικής προελεύσεως, χρειάζεται να πληρούνται και κάποιες άλλες προϋποθέσεις, οι οποίες προφανώς απεκρύβησαν από τον ταλαίπωρο Πρωθυπουργό.
Βασική προϋπόθεση είναι ότι πέρα από την ισχυρή επιθυμία χρειάζεται και σχέδιο και μακρόχρονη εντατική προσπάθεια.
Είναι δηλαδή βέβαιο ότι ο κ. Καραμανλής επιθυμεί διακαώς να μη γίνει εντελώς ρεζίλι στις προσεχείς ευρωεκλογές. Δεν αρκεί όμως αυτό για να τη γλιτώσει.
Όταν επί πέντε συναπτά έτη τα έχεις κάνει σαλάτα σε όλα τα επίπεδα και έχεις βλάψει τους πάντες από τον εργάτη μέχρι τον βιομήχανο και από τον κυοφορούμενο μέχρι τον ετοιμοθάνατο, δεν αρκεί να ξυπνήσεις δυο βδομάδες πριν από την εκλογική μάχη και να τρέχεις πανικόβλητος δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα.
Εξ άλλου ο πανικός είναι ότι χειρότερο σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Σου θολώνει το μυαλό, σου αλλοιώνει την πραγματικότητα, σε οδηγεί σε λάθη και υπερβολές.
Παράδειγμα η διαφήμιση με τα παπαγαλάκια.
Από καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά άψογη. Από περιεχόμενο υπερβολική. Καθόσον ο μέσος πολίτης που ζει έξω από την γυάλα του Μαξίμου όλα αυτά που λένε τα παπαγαλάκια δεν τα θεωρεί ως καταστροφολογική μελλοντολογία, αλλά ως παρόντα εφιάλτη.

Εν τω μεταξύ υπάρχει και ο νόμος του Μέρφυ.
Όταν κάτι ξεκινήσει στραβά, τότε όλα θα πάνε ακόμα πιο στραβά.
Έτσι προτού προλάβουν να λειτουργήσουν τα πράσινα παπαγαλάκια εμφανίσθηκαν τα μαύρα κοράκια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Με την έκθεσή τους τα μαύρα κοράκια του ΔΝΤ έκαναν τις δήθεν προβλέψεις των πράσινων παπαγάλων να μοιάζουν σαν υπεραισιόδοξο νανούρισμα. Περιέγραψαν την εικόνα μιας οικονομίας, που πνέει τα λοίσθια και μιας επερχόμενης καταστροφής, που μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να εμποδίσει. Και πάντως όχι αυτή η κυβέρνηση.
Και όπως ήταν φυσικό πρωτοκλασάτοι πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο κ. Βαρβιτσιώτης τρομαγμένοι από το κράξιμο των κοράκων σπεύδουν να αποστασιοποιηθούν από τα πράσινα παπαγαλάκια και τις υπόλοιπες γκρίζες υπερβολές του κυβερνητικού επικοινωνιακού επιτελείου προκειμένου να περισώσουν τουλάχιστον την προσωπική τους αξιοπρέπεια.
Τέλος παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των στρατευμένων δημοσιογράφων και των συνεργαζόμενων δημοσκόπων, αν τα πράγματα εξελιχθούν φυσιολογικά, τα αποτελέσματα προοιωνίζονται αποκαρδιωτικά.
Οπότε επειδή η ορνιθολογία έχει γίνει της μόδας προβλέπεται ότι την επομένη των ευρωεκλογών ο αττικός ουρανός θα έχει αδειάσει από τα πράσινα παπαγαλάκια και στη θέση τους θα φτερουγίζουν παραπαίοντας ξεπουπουλιασμένες καλιακούδες.
Νομίζω;