Η λευκή ψήφος είναι ψήφος ανόητη.

Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ανεξαρτήτως σκοπιμοτήτων, που το καθένα εξυπηρετεί, παρέχουν ως κοινή, και επομένως αρκούντως διασταυρωμένη, την πληροφορία ότι οι Βουλευτές της ΝΔ πνέουν μένεα κατά του κ. Παυλίδη κυρίως εξ αιτίας της απερίφραστης δήλωσής του στη Βουλή ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί, δήλωση την οποία συνόδευσε με μια χαρακτηριστική κίνηση του δεξιού του χεριού έχοντας τον δείκτη προτεταμένο.
Και είναι κατανοητή βεβαίως η δυσφορία των εντίμων κυβερνητικών Βουλευτών διότι προφανώς και την δήλωση και την χειρονομία ο κ. Παυλίδης προς το κόμμα του και προς τους συντρόφους του βουλευτές αποκλειστικά απηύθυνε κατά την ημέρα συζήτησης της προτάσεως για σύσταση ειδικής επιτροπής στη Βουλή.
Κουνώντας το δάκτυλό του στους ομόσταυλούς του ο κ. Παυλίδης, μεσούσης τότε της μεγάλης τεσσαρακοστής, έμοιαζε να τους λέει «Ουαί υμίν Φαρισαίοι και υποκριταί, οι οποίοι διυλίζεται τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον».
Εδώ κατάπιατε δηλαδή σκάνδαλα μεγατόνων με εκκαττομύρια, που έκαναν φτερά και δήθεν σας πείραξε η περίπτωση η δική μου, η οποία και αληθής υποτιθέμενη αφορά μερικές «ψωροχιλιάδες»;
«Ουρλιάζετε Φαρισαίοι για το καρφάκι, που υπάρχει στο μάτι του αδελφού σας και δεν βλέπετε το δοκάρι, που υπάρχει στο δικό σας μάτι;».
Με άλλα λόγια τους είπε ο κ. Παυλίδης «εμένα με κατηγορούν για μια παρονυχίδα και είσατε έτοιμοι να αποφασίσετε τη δίωξή μου και ξεσηκώνετε τον κόσμο ότι πρέπει να παραιτηθώ την ίδια ώρα, που κάποιοι άλλοι μπλεχτήκανε με ομόλογα ταμείων και με Βατοπέδια και με τόσα άλλα και τους αφήσατε ανέγγιχτους.

Αντικειμενικά για τους βουλευτές της πλειοψηφίας η δήλωση και η χειρονομία του κ.Παυλίδη ήταν κάπως σαν από τη θέση του κατηγορουμένου να μεταπηδούσε στη θέση του κατηγόρου. Κάπως σαν επισήμανση ότι αν επέμεναν στην τακτική τους θα προκαλούσαν άσχημα επακόλουθα…

Θα περίμενε κανείς να απαντήσουν στον κ. Παυλίδη «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται» και να φροντίσουν για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, ώστε και το κόμμα τους να καθαρίσουν από κάθε σκιά και τους όποιους συκοφάντες να αποδώσουν στην κρίση του ελληνικού λαού.
Όμως, Ω! του θαύματος, έδωσαν τόπο στην οργή. Και ενώ διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την δήθεν επιθυμία τους «να χυθεί άπλετο φώς», φρόντισαν σαν πλειοψηφία στην επιτροπή(*) να εξετάσουν τους μάρτυρες με πλήρη μυστικότητα, ώστε να μη περιέλθουν σε γνώση των ψηφοφόρων οι λεπτομέρειες της υπόθεσης. Παράλληλα βέβαια είτε οι ίδιοι είτε «δι’ εγκύρων πηγών» δεν παρέλειπαν να διοχετεύουν επιλεγμένες πληροφορίες και κυρίως προσωπικές εκτιμήσεις που συνέκλιναν στην μη παραπομπή του κ. Παυλίδη.
Και τέλος φρόντισαν να συντάξουν ένα πόρισμα, που κατά τα λεγόμενα των μελών της επιτροπής καταλήγει στην πρόταση της μη παραπομπής του κ. Παυλίδη.

Και σαν να μην έφθαναν αυτά πληροφορούμεθα ότι κάποιοι, που εξακολουθούν να είναι θυμωμένοι με τον κ. Παυλίδη σκέπτονται να ψηφίσουν λευκό σήμερα το βράδυ.

Δηλαδή μετά την παρωδία στην επιτροπή, η φαρσοκωμωδία μέλλει να συνεχισθεί και στην ολομέλεια της Βουλής.
Ισχυρίζονται κάποιοι ότι με αυτό το τερτίπι η Κυβέρνηση θα λύσει το γόρδιο δεσμό, ώστε να έχει και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.
Τα λευκά λένε οι εφευρέτες τους δεν αποτελούν αμφισβήτηση της κυβέρνησης διότι οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, που και η Κυβέρνηση επιδιώκει , την μη παραπομπή. Συγχρόνως στέλνουν και ένα μήνυμα στον κ. Παυλίδη ότι δεν πείστηκαν για την αθωότητά του.

Καλή η προσπάθεια αλλά άνθρακες ο θησαυρός.

Διότι η κρίση της Κυβέρνησης περί της υποθέσεως Παυλίδη εκφράζεται και ενσωματώνεται στο πόρισμα της πλειοψηφίας της επιτροπής. Αποδοχή της Κυβερνητικής κρίσεως είναι η υπερψήφιση της προτάσεως του πορίσματος, τουτέστιν η καθαρή άρνηση της παραπομπής του. Κάθε λευκή ψήφος επομένως είναι αντικειμενικά άρση της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Με αυτή την έννοια αν οι αρνητικές ψήφοι είναι λιγότερες από 150 θα υπάρχει πρόβλημα «δεδηλωμένης».
Από την άλλη η σημερινή διαδικασία δεν αποφασίζει περί της αθωότητας ή ενοχής του κ. Παυλίδη. Κρίνει για το αν υπάρχουν στοιχεία, που χρήζουν δικαστικής διερεύνησης. Αν κάποιος λοιπόν δεν πείθεται από την άποψη της κυβέρνησης, αλλά πιστεύει ότι μπορεί και να υπάρχει πρόβλημα με τον κ. Παυλίδη, οφείλει να ψηφίσει καθαρά υπέρ της παραπομπής. Αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα. Αν δεν το πράξει ψηφίζοντας λευκό αφ’ ενός παραβιάζει τη συνταγματική επιταγή, αφ’ ετέρου συνειδητά κουκουλώνει την υπόθεση.
Διότι όσοι ψηφίζουν αρνητικά έχουν το άλλοθι ότι κατενόησαν τα πράγματα, όπως τα κατενόησε ο Πρωθυπουργός, ότι δηλαδή δεν υπάρχει θέμα με τον κ. Παυλίδη. Οι άλλοι όμως, που τα κατενόησαν αλλιώς, ότι δηλαδή μπορεί και να υπάρχει θέμα δεν έχουν καμιά δικαιολογία για να εμποδίζουν την περαιτέρω εξιχνίαση της υπόθεσης.

Εκτός αν στο λευκό αποδοθεί η παγκοσμίως και διαχρονικά πάγια ερμηνεία του. Ότι δηλαδή λευκό σημαίνει απλά ότι δεν έχω άποψη, ότι δεν διαθέτω την απαιτούμενη κατά περίπτωση κρίση για να αποφασίσω.
Όταν όμως μετά από τόσες βδομάδες, που πηγαινοέρχονται δικογραφίες, που συγκλονίζεται το κοινοβούλιο, που συνταράσσεται η κοινή γνώμη, κάποιος δηλώνει αδυναμία να κρίνει και σχηματίσει άποψη, τότε χαλεπόν ειπείν, είναι περίπου σαν να δηλώνει απλά ανόητος.
Και επιπροσθέτως εδώ τίθεται και ένα ακόμα ζήτημα.
Διότι αρμοδιότητα της βουλής είναι να βουλεύεται και να διατυπώνει βούληση.
Και καθήκον του βουλευτή είναι να διαθέτει καθαρή κρίση και να διατυπώνει καθαρές απόψεις, που να παράγουν διά της ψηφοφορίας συγκεκριμένα βουλεύματα του βουλευτικού σώματος.
Αν κάποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να το πράξει τότε προφανώς αυτοαναιρείται και πάντως δηλώνει ακατάλληλος για τη θέση, που κατέχει.
Είναι λοιπόν απορίας άξιον πως μπορεί να υπάρξουν απόψε το βράδυ βουλευτές, που όχι μόνο χάριν ευνόητης σκοπιμότητας θα επιλέξουν το στρίβειν δια του λευκού, αλλά θα έχουν και την αφέλεια ενδεχομένως να διαφημίζουν την ενέργειά τους ως πράξη εντιμότητος, ενώ στην ουσία είναι ευτελισμός της βουλευτικής ιδιότητος και ύβρις κατά των ψηφοφόρων τους.

Τώρα σε ότι αφορά τη φιλολογία γύρω από την πιθανολογούμενη παραίτηση του κ. Παυλίδη, αν αυτό συμβεί θα είναι ένα ακόμη ευτράπελο στην όλη υπόθεση.
Διότι αν ο κ. Παυλίδης απαλλαγεί πάσης υποψίας από την Κυβέρνηση και την πλειοψηφία των συναδέλφων του τι λόγο θα έχει να παραιτηθεί; Αν πράξει κάτι τέτοιο την ώρα, που το κόμμα του τον απαλλάσσει πανηγυρικά θα ήταν σαν να δηλώνει ο ίδιος ότι έχει κάποιο βάρος στη συνείδησή του. Ο άνθρωπος όμως την ίδια ώρα, που κούναγε το δάκτυλο στους συναδέλφους του δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι «είναι απολύτως ατάραχος διότι έχει απολύτως ήσυχη την συνείδησή του».

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα το κάνει για λόγους ευθιξίας κυρίως αν υπάρξουν πολλά λευκά από τους συναδέλφους του στην ψηφοφορία.
Όμως μέχρι τώρα τα πράγματα δεν φαίνεται να έχουν κινηθεί σ’ αυτή τη βάση. Για τέτοιους λόγους θα μπορούσε και η κυβέρνηση να προτιμούσε τη συνέχιση της διαδικασίας. Και ο ίδιος ο κ. Παυλίδης θα μπορούσε να ζητήσει την συνέχιση, προκειμένου να μην παραμείνουν σκιές. Όμως αντίθετα με την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, με τη όποια αξιοπιστία έχουν οι δημοσκοπήσεις, τόσο η Κυβέρνηση, όσο και ο κ. Παυλίδης δεν συμμερίζονται αυτήν την ευθιξία.

Επομένως το λογικό για τον κ. Παυλίδη με τόσους «άσπονδους φίλους», που φαίνεται να διαθέτει στο εσωτερικό του κόμματος του είναι να αναβάλει την οποιαδήποτε σκέψη για παραίτηση τουλάχιστον μέχρι τη λήξη της παρούσας βουλευτικής περιόδου, οπότε θα έχει εξασφαλισθεί η παραγραφή του αξιοποίνου οποιασδήποτε πράξεως ή παραλήψεως του καταμαρτυρούν.

___

*Αν κάποιοι νομομαθείς έχουν την άποψη ότι η μυστικότητα στις εργασίες της ειδικής επιτροπής επιβάλλεται από τον νόμο και δεν είναι αποτέλεσμα αποφάσεως της πλειοψηφίας των μελών της επιτροπής, είμαι στη διάθεσή τους να το συζητήσουμε.