Τα πέντε φάουλ του κου Προβόπουλου...

Πριν αρκετές δεκαετίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αναρωτηθεί μεγαλοφώνως «ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»

Το ερώτημα έκτοτε παρέμεινε εκκρεμές. Ουδέποτε δόθηκε συγκεκριμένη απάντηση, αλλά βέβαια όλοι αντιλαμβάνονται ότι η χώρα δεν κυβερνάται στην πραγματικότητα από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Άλλοτε άλλοι μίλησαν για συμμαχικούς παράγοντες, άλλοτε για διαπλεκόμενα συμφέροντα, άλλοτε για δημοσιογραφικά συγκροτήματα και πάντως για παρασκηνιακές δυνάμεις.

Όμως τώρα πλέον βλέποντας την τακτική υποχώρηση της κυβέρνησης έναντι του κ. Προβόπουλου, καθίσταται ηλίου φαεινότερο ότι αυτή τη χρονική περίοδο τη χώρα κυβερνούν ή τουλάχιστον τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα επιχειρούν να μας πείσουν ότι την κυβερνούν κάποιοι τραπεζίτες.

Είναι κοινός τόπος ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλεται κυρίως στην επαγγελματική ανεπάρκεια του τραπεζικού κατεστημένου. Είναι επίσης γνωστό ότι οι Ελληνικές τράπεζες αποκτούσαν τα τελευταία χρόνια υγιέστατη ρευστότητα προερχόμενη από μια άνευ προηγουμένου τοκογλυφική συμπεριφορά έναντι των ελλήνων πελατών τους και φρόντιζαν να την σπαταλούν στις επισφαλείς βαλκανικές χώρες, την Τουρκία και αλλαχού εξ αιτίας της επενδυτικής αβελτηρίας των Διοικητών τους.

Στη συνέχεια μεσούσης πλέον της οικονομικής κρίσης και ενώ η ελληνική οικονομία βούλιαζε και οι έλληνες πολίτες δυστυχούσαν, συνεχίζοντας την ληστρική τους συμπεριφορά έναντι των ελλήνων δανειοληπτών και ενισχυόμενοι γενναία από τον κρατικό κορβανά με το πακέτο των 28 δις και την χρήση των κρατικών ομολόγων, οι αποτυχημένοι έλληνες τραπεζίτες κατάφεραν όχι απλώς να διασωθούν, αλλά να διατηρήσουν και τεράστια κέρδη την ώρα, που παγκόσμιοι τραπεζικοί κολοσσοί γκρεμίζονταν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα. (και συνεχίζουν να γκρεμίζονται).

Όλο αυτό το διάστημα ο κος Προβόπουλος δεν φρόντισε να ελέγξει την πολιτεία των τραπεζών, να θέσει τους αναγκαίους κανόνες, να κάνει τις δέουσες συστάσεις, να προστατεύσει τους έλληνες δανειολήπτες από τοκογλυφικές πρακτικές και τους έλληνες καταθέτες και επενδυτές από ριψοκίνδυνες πρωτοβουλίες μαθητευόμενων μάγων-golden boys. (πρώτο φάουλ)

Εξ’ άλλου σε όλη την προεκλογική περίοδο ο τότε υπουργός εθνικής οικονομίας και τα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης ψευδολογούσαν ασύστολα για έλλειμμα της τάξεως δήθεν του 6%.

Και πάλι ο κος Προβόπουλος, απέφυγε επιμελώς να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη, αφήνοντάς τον απροστάτευτο στο έλεος των ψευδολόγων. (δεύτερο φάουλ)

Αμέσως μετά τις εκλογές ο κ. Διοικητής έσπευσε να συμμετάσχει σε σύσκεψη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ως δια μαγείας ανακάλυψε και δημοσιοποίησε, πρώτα στον κο Τρυσέ και κατόπιν στους Έλληνες πολίτες, που τυχαίνει να καταβάλλουν τον μισθό του (τρίτο φάουλ), ότι το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης έτρεχε με ρυθμό 12%.

Όταν οι «άτακτοι» περί τα ποσοστά του ελλείμματος χειρισμοί του κου Προβόπουλου άρχισαν να δημιουργούν σοβαρή δυσαρέσκεια στην κοινή γνώμη, ο κος Διοικητής θεώρησε σκόπιμο να εμφανισθεί στην Βουλή και να δηλώσει ότι προεκλογικά είχε ενημερώσει τον σημερινό πρωθυπουργό για την πιθανότητα να κινηθεί το έλλειμμα σε διψήφιο νούμερο, προσπαθώντας να αποστεί της ευθύνης του να ενημερώσει απ’ ευθείας τον Ελληνικό λαό και διολισθαίνοντας σε ένα ανεπίτρεπτο και ανεδαφικό επιμερισμό-συμψηφισμό ευθυνών μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών (φάουλ τέταρτο).

Το χειρότερο από όλα όμως ήταν ότι ο κ. Προβόπουλος αναλαμβάνοντας από τον κ. Τρισέ την σκυτάλη της κινδυνολογίας για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών τραπεζών πυροδότησε ένα νέο κύκλο ανόδου των σπρεντ προσφέροντας μια ευκαιρία για περαιτέρω κορύφωση στο «πάρτυ» των διεθνών κερδοσκόπων.

Είχαμε από την πρώτη στιγμή επισημάνει σε προηγούμενη ανάρτησή μας την αναμενόμενη αρνητική επίδραση των δηλώσεων του Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δυστυχώς οι δυσοίωνες εκείνες προβλέψεις μας επαληθεύθηκαν στο ακέραιο. Δυστυχώς ο κύριος Τρισέ με αλλεπάλληλες δηλώσεις του στη συνέχεια φρόντισε να προκαλεί συνεχείς ανατιμήσεις των σπρέντ καθιστώντας ακόμη δυσμενέστερους τους όρους δανεισμού του ελληνικού δημοσίου.

Προκάλεσε όμως αλγεινή έκπληξη η εικόνα του Έλληνα κεντρικού Τραπεζίτη, ο οποίος δεν περιορίσθηκε στην παράθεση στοιχείων, αλλά διά του βήματος της Ελληνικής Βουλής προέβη σε αρνητικές εκτιμήσεις και κρίσεις, πού ως ήταν απολύτως προβλέψιμο και αναμενόμενο εκτίναξαν σε νέο ρεκόρ των ύψος των περιβόητων σπρεντ (φάουλ πέμπτο και φαρμακερό).

Κάθε αμερόληπτος πολίτης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για την επαγγελματική ποιότητα των υπηρεσιών, που προσέφερε στη χώρα ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, χωρίς να απαιτείται περαιτέρω ειδικότερος σχολιασμός.

Χρήσιμο όμως είναι να ληφθούν υπ’ όψιν και κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες παράμετροι του ελληνικού δράματος.

1) Η φύση της θέσης του επιβάλλει την ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας με την εκάστοτε κυβέρνηση στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των καλώς εννοούμενων οικονομικών συμφερόντων της χώρας.

2) Οποιασδήποτε μορφής αδυναμία της χώρας να ανταπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις συνεπάγεται προβλήματα στην Ευρωζώνη και κινδύνους υποτίμησης του Ευρώ, παρόλα αυτά ο κ. Διοικητής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας δεν σταματάει σε καθημερινή βάση να υποσκάπτει την πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας.

3) Στην παρούσα συγκυρία το μοντέλο Παπανδρέου για έξοδο από την κρίση με χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας, αύξηση των δημοσίων δαπανών, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τόνωση της αγοραστικής δύναμης με ελάφρυνση των δανειοληπτών και ενίσχυση των πενόμενων οικονομικά στρωμάτων και αύξηση της παραγωγικότητας με ενίσχυση της «πράσινης» επιχειρηματικότητας είναι αντίθετο με το κυρίαρχο ευρωπαϊκό μοντέλο που επιμένει στην έξοδο από την κρίση με εργαλείο την στήριξη των τραπεζών και την λήψη σκληρών φοροεισπρακτικών μέτρων και δραστικού περιορισμού των κοινωνικών δαπανών.

Αν το εγχείρημα Παπανδρέου πετύχει τότε θα εξευτελισθούν σχεδόν όλοι οι φιλελεύθεροι και «σοσιαλιστές» πολιτικοί της γηραιάς ηπείρου μαζί με την αφρόκρεμα των ευρωπαίων και τραπεζιτών και οικονομολόγων, που κατ’ ουσίαν ευθύνονται για την οικονομική κρίση και παρά ταύτα αυτοπροβάλλονται ως οι μεσσίες της ανάκαμψης από αυτήν.

4) Αντιστοίχως στο εσωτερικό της χώρας τα μέτρα, που έχει εξαγγείλει η νέα κυβέρνηση για την ανακούφιση των δανειοληπτών, την χαλάρωση του «Τειρεσία, το πακέτο των 10 δις για την τόνωση της επιχειρηματικότητας με πιθανότατη παράκαμψη των ιδιωτικών τραπεζών, είναι φυσικό να δυσαρεστούν συγκεκριμένους κύκλους. Αρκεί να δει κανείς τις απόψεις της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών για το προσχέδιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας περί ανακούφισης των δανειοληπτών.

5) Η γενική αποδοχή των μέτρων, που πήρε ήδη ή εξήγγειλε η κυβέρνηση φαίνεται να έχουν τρομοκρατήσει συγκεκριμένα κόμματα και συνδικαλιστικές παρατάξεις, που τρέμουν στην ιδέα να επιτύχει το ΠΑΣΟΚ διάσωση της οικονομίας και κυρίως βελτίωση του οικονομικού επιπέδου του μέσου Έλληνα.

Τέλος ας προσθέσουμε σε όλα αυτά ότι ουδέποτε σε οποιαδήποτε χώρα κάποια τόσο νεοσύστατη κυβέρνηση δε δέχθηκε μια τόσο γενικευμένη, ανηλεή συνολική επίθεση, έχοντας επιδείξει τόσο έντονη δραστηριότητα και παρά το γεγονός ότι χαίρει ιδιαίτερης δημοφιλίας από το σύνολο του πληθυσμού.
Πολλώ μάλλον όταν αυτή η χώρα βρίσκεται κατά γενική ομολογία στο χείλος του γκρεμού και όταν αυτή η κυβέρνηση είναι το μοναδικό πολιτικό προσωπικό, που δέχεται να παλέψει για να τη διασώσει…

Αυτά και ο νοών νοείτω…