Πολλοί είναι αυτοί, που απορούν με την στάση του ΛΑ.Ο.Σ έναντι της οικονομικής κυβερνητικής πολιτικής. Ακόμη περισσότεροι εκπλήσσονται με την εξόφθαλμη μεταστροφή του κου Καρατζαφέρη σε μια σειρά από θέματα, που απασχολούν την επικαιρότητα.
Ακόμη και σε ζητήματα εθνικής σημασίας, που μέχρι πρό τινος αποτελούσαν «ταμπού» γι’αυτό το κόμμα, σήμερα φαίνεται έτοιμο να τα συζητήσει και γιατί όχι να τα υποβαθμίσει σε σχέση με την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας.
Η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει πονοκέφαλο σε έγκριτους δημοσιογράφους, καθώς και σε καταξιωμένους ρεπόρτερς και αναλυτές, που ματαίως προσπαθούν να εντοπίσουν τα αίτια και τα κίνητρα αυτής της ραγδαία προϊούσας μετάλλαξης.
Παρασυρμένοι μάλιστα κάποιοι από την ανταλλαγή κοινωνικών φιλοφρονήσεων μεταξύ του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, φτάνουν στο σημείο να φαντασιώνονται ύπαρξη σκοτεινής συμφωνίας μεταξύ των δύο κομμάτων, με πιθανή χρονική αφετηρία την συζήτηση του κου Καρατζαφέρη με τον Πρωθυπουργό κατά την περίοδο, που είχε κύκλο κατ’ ιδίαν επαφών για την οικονομία με τους αρχηγούς των κομμάτων.
Όλοι τους είναι ως συνήθως μακριά νυχτωμένοι, διότι ο μίτος του αινίγματος δεν βρίσκεται ούτε στη μεταφυσική, ούτε στη συνομωσιολογία.
Βρίσκεται στην πολιτική οξυδέρκεια του κου Καρατζαφέρη, ο οποίος ποντάρει εκ του ασφαλούς στην πολιτική ανεπάρκεια του κου Σαμαρά.
Είναι γνωστό ότι ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ είχε ανέκαθεν υψηλές στοχεύσεις. Για την ακρίβεια ουδέποτε έκρυψε τον υψηλό του πόθο να γίνει «διαχειριστής της πολυκατοικίας».
Από τον Οκτώβριο λοιπόν μέχρι σήμερα παρακολουθεί την εξέλιξη της ΝΔ και κυρίως την πολιτεία του νέου προέδρου της και ως έξυπνος πολιτικός αντιλαμβάνεται, ότι πιθανότατα βρίσκεται ενώπιον μοναδικής ευκαιρίας.
Βλέπει ένα «συγκάτοικο» στην «δεξιά πολυκατοικία», ο οποίος αδυνατεί να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών και δυσκολεύεται να διαχειρισθεί τα συσσωρευμένα προβλήματα του κόμματός του.
Αντιλαμβάνεται ότι ο κος Σαμαράς δεν διαθέτει τα προσόντα, που απαιτούνται για να ανταποκριθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Τον βλέπει να δυσκολεύεται να αρθρώσει σύγχρονο πολιτικό λόγο και να περιπλανάται σε παλιομοδίτικες αντιπολιτευτικές πρακτικές, που δεν συνάδουν με την κρισιμότητα των περιστάσεων.
Παρατηρεί την ανακολουθία των δημοσίων λόγων του και των εν κρυπτώ μεθοδεύσεών του, όπου στις συνεντεύξεις του ο κος Σαμαράς δηλώνει πατριωτικά συναινετικός και παρασκηνιακά αποδεικνύεται ακραία αντιπολιτευτικός, ωθώντας σε σκληρές απεργιακές κινητοποιήσεις όλες της προσκείμενες στη ΝΔ συνδικαλιστικές ηγεσίες, σε αγαστή συνεργασία με τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ.
Τον παρακολουθεί να αμφιταλαντεύεται προσπαθώντας να διατηρήσει αντικειμενικά επιβλαβείς εσωκομματικές ισορροπίες.
Αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα ότι παρά τις μεγαλοστομίες του, παραμένει δέσμιος του φαύλου κυβερνητικού παρελθόντος της παράταξής του. Μοιραίος κληρονόμος σκοτεινών προσώπων και καταστάσεων, που νομοτελειακά θα τον φθείρουν και θα τον συνθλίψουν, αφού δεν φαίνεται να διαθέτει ούτε το ειδικό βάρος, ούτε το πολιτικό σθένος να καταγγείλει τα κληρονομηθέντα κακώς κείμενα, να συμβάλει δυναμικά στην κάθαρση της παράταξής του και της ελληνικής κοινωνίας και έτσι να απαλλάξει την ΝΔ από το άγος που την βαρύνει.
Προβλέπει λοιπόν ο κος Καρατζαφέρης και ορθώς ότι με αυτόν τον αρχηγό η ΝΔ δεν έχει ελπίδες επαναφοράς σε τροχιά εξουσίας.
Και αυτές τις προβλέψεις του επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όπου σε μια περίοδο αφάνταστης οικονομικής δυσπραγίας και απέναντι σε μια κυβέρνηση που εξωθείται σε μέτρα πρωτοφανούς λιτότητας, η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν επωφελείται, όχι απλώς διευρύνει την διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ, αλλά εμφανίζεται να καταρρέει στο ιστορικά χαμηλό ποσοστό του 20%, χάνοντας ήδη 10 ολόκληρες μονάδες από τις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη.
Με αυτή την εικόνα της ΝΔκαι με τα ποσοστά του κόμματός του να πλησιάζουν το 7%, δικαιολογημένα ο κος Καρατζαφέρης παραλληλίζει την κατάσταση με την περίοδο μετά την μεταπολίτευση, οπότε το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ του 13% κατάφερε να διαλύσει μέχρι τις επόμενες εκλογές την τότε Ένωση Κέντρου του 20% και στις μεθεπόμενες να καταλάβει και την εξουσία.
Και μπορεί κάποιοι να σκεφθούν ευλόγως ότι τώρα είναι άλλες εποχές και ότι ο κος Καρατζαφέρης δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου (σωστά) καθώς και ότι ο κος Σαμαράς δεν είναι Γεώργιος Μαύρος ή Ιωάννης Ζίγδης (σωστά αλλά ίσως αποδειχθεί ανεπαρκέστερος).
Και βεβαίως το ζητούμενο δεν είναι πώς σκέφτονται κάποιοι, αλλά πώς σκέφτεται ο ίδιος ο κος Καρατζαφέρης.
Και ο πολυμήχανος κος Καρατζαφέρης φαίνεται να σκέφτεται ότι ήρθε η ώρα να διαμορφώσει το νέο προφίλ ενός κόμματος εξουσίας.
Ένα σοβαρό λοιπόν δεξιό κόμμα εξουσίας οφείλει να έχει μετριοπαθείς ρεαλιστικές απόψεις και να απευθύνεται με νηφαλιότητα στο σύνολο της κοινωνίας, προβάλλοντας «στρογγυλές» θέσεις και ψύχραιμες πολιτικές προσεγγίσεις σε όλα τα θέματα, που απασχολούν τους πολίτες, ανεξαρτήτως επαγγελματικής ομάδος ή κοινωνικής προέλευσης.
Ένα σοβαρό συντηρητικό κόμμα εξουσίας, αντιλαμβάνεται ο κος Καρτζαφέρης ότι στις παρούσες συνθήκες οφείλει να έχει γενικό φιλοευρωπαϊκό προφίλ χωρίς να παραλείπει να προσαρμόζει τις κατ’ ιδίαν θέσεις του στους μακροπρόθεσμους υπερατλαντικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς.
Γι αυτό επομένως έχει αλλάξει ρότα και προσπαθεί ταχύτητα να απομακρυνθεί από την εικόνα του ακροδεξιού εθνικιστικού κομματικού σχηματισμού.
Η προσπάθειά του μπορεί να φαίνεται φιλόδοξη. Όμως ορθώς διαβλέπει ότι ο κος Σαμαράς ηθελημένα ή αθέλητα μετέρχεται ακραίων και ξεπερασμένων αντιπολιτευτικών πρακτικών και δικαίως ευελπιστεί ότι αυτές οι λαθεμένες επιλογές του πολιτικού του «αντίζηλου» αναπόφευκτα θα μετατρέψουν αργά ή γρήγορα (μάλλον τάχιστα) τη ΝΔ σε ένα μικρό κόμμα ακραίας και ανεδαφικής διαμαρτυρίας.
Ας μη μας διαφεύγει ότι αυτή η ελπίδα του αρχηγού του ΛΑ.Ο.Σ είναι συγχρόνως ο μεγάλος φόβος πολλών στελεχών της ΝΔ, που σπεύδουν ήδη να διαφοροποιηθούν από την τακτική Σαμαρά, με χαρακτηριστική την συναινετική τοποθέτηση του κου Αβραμόπουλου στην πρόσφατη συγκέντρωση των γυναικών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου