Σε πείσμα όλων των εκλογομαγειρείων και των επικοινωνιακών επιτελείων (της ελεεινής μορφής) τα αποτελέσματα ήταν τόσο ξεκάθαρα και οι πολίτες τόσο υποψιασμένοι, που ουδείς καλοθελητής μπορεί αυτή τη φορά να παρουσιάσει την νύχτα μέρα και να βαφτίσει την ήττα νίκη.
Μπορεί το δίλλημα του κου Παπανδρέου να απέτρεψε τα χειρότερα για τα δύο κόμματα εξουσίας και να βελτίωσε αισθητά την εκλογική βιτρίνα των κομμάτων της ήσσονος αντιπολίτευσης, αποτρέποντας μεγάλες μάζες ψηφοφόρων να προσέλθουν στην κάλπη. Όμως είναι πασίδηλο ότι οι Έλληνες πολίτες απέρριψαν συνολικά το κατεστημένο πολιτικό προσωπικό όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων και είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της Βουλής απώλεσαν τεράστιο αριθμό ψηφοφόρων πέραν της προ πολλού χαμένης αξιοπιστίας τους.
Με απλά λόγια με το σύνθημά του «καθαρή νίκη ή εκλογές» το μόνο που κατάφερε ο Πρωθυπουργός ήταν να διασώσει τους υποψηφίους των κοινοβουλευτικών κομμάτων από την επέλαση των ανεξαρτήτων και να βελτιώσει την εικόνα των ποσοστών τους. Εικόνα όμως εντελώς πλασματική, αφού ως γνωστόν τα κομματικά ποσοστά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα με τα ποσοστά συμμετοχής.
Όσο μικρότερος είναι ο αριθμός των εγκύρως ψηφισάντων, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστιαίο ειδικό βάρος της ψήφου.
Η πραγματικότητα λοιπόν για όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι πολύ ζοφερότερη από αυτήν που προσπαθούν να παρουσιάσουν οι πολιτικοί αρχηγοί αποσιωπώντας τα απόλυτα μεγέθη των ψήφων και κρυπτόμενοι πίσω από τη σοφιστεία των ποσοστών.
Όχι μόνο το κυβερνών κόμμα και η ΝΔ, των οποίων οι απώλειες είναι κραυγαλέες, αλλά ακόμα και το ΚΚΕ, που πανηγυρίζει για την δήθεν αύξηση της εκλογικής του δύναμης επικαλούμενο την άνοδο του ποσοστού του, έχουν άπαντες στην πραγματικότητα υποστεί δραστική μείωση του αριθμού των ψηφοφόρων τους.
Ας πάρουμε λοιπόν ένα απλό παράδειγμα για να αντιληφθούν επί τέλους τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είναι ικανοί να αναλύουν επαρκώς και ασφαλώς τα εκλογικά αποτελέσματα και επομένως κάθε φορά που προσπαθούν να τους εμπαίζουν, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να πλήττουν την αξιοπιστία των κομματικών τους ηγεσιών.
Ας δούμε την περίπτωση του ΚΚΕ.
Ας πάρουμε τον Δήμο Αθηναίων, όπου ο κος Σοφιανός με καταμετρημένο το 93,7% των ψήφων «επέτυχε» το «εντυπωσιακό» ποσοστό του 13,7% (24.775 ψήφοι).
Φαινομενικά πρόκειται για σημαντική επιτυχία, αφού στις μεν βουλευτικές εκλογές του 2009 και στις δημοτικές του 2006 τα ποσοστά ήταν 9,53% και 8,77% αντίστοιχα. Όμως τα φαινόμενα απατούν, διότι σ’ αυτές τις εκλογές το ΚΚΕ δεν αναμένεται να ξεπεράσει τις 26.000 ψήφους, ενώ στις βουλευτικές του 2009 είχε λάβει 29.135 ψήφους (με ποσοστό συμμετοχής 74,97%) και στις δημοτικές του 2006 είχε λάβει 24.169 ψήφους (με ποσοστό συμμετοχής τότε 57,77%).
Ενώ λοιπόν συγκρίνοντας ποσοστά η ηγεσία του ΚΚΕ προσπαθεί να μας πείσει ότι πέτυχε μια αύξηση της τάξεως του 30% σε σχέση με το 2009 και του 36% σε σχέση με το 2006, στην πραγματικότητα συγκριτικά με το 2009 οι ψηφοφόροι του κόμματος μειώθηκαν κατά 10%(απώλεια 3.000 ψήφων), ενώ σε σχέση με το 2006 η περιβόητη αύξηση είναι μερικές εκατοντάδες ψήφοι. (Όλα αυτά χάριν της μεγαλειώδους αποχής).
Αν λάβουμε λοιπόν υπ’ όψιν ότι οι ψηφοφόροι αυτού του κόμματος δεν διανοούνται να απόσχουν από τις εκλογές και ότι τα τελευταία πέντε χρόνια τα λαϊκά στρώματα υπέστησαν πρωτοφανή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι και το ΚΚΕ εισέπραξε κατ’ ουσίαν αμέριστη την αποδοκιμασία του εκλογικού σωματος.
Παρακολουθώντας λοιπόν ένα ένα τους πολιτικούς αρχηγούς να προσπαθούν με τις δηλώσεις τους χθες το βράδυ να παρουσιάσουν εαυτούς δικαιωμένους και τα κόμματά τους νικητήρια και τροπαιοφόρα μετά από αυτά τα δεινά εκλογικά αποτελέσματα, είναι βέβαιο ότι όλοι οι ψηφοφόροι αισθάνθηκαν πλήρως απογοητευμένοι και ανεξαιρέτως μετανοιωμένοι. Οι μεν διότι ξεγελάσθηκαν και τους ξαναψήφισαν, οι δε διότι επείσθησαν να μην προσέλθουν στην κάλπη χάνοντας έτσι μια καλή ευκαιρία να τους καταψηφίσουν.
Όσο όμως και αν προσπαθούν για λόγους κατανοητής πολιτικής σκοπιμότητας να εξωραΐσουν την κατάσταση, η πραγματικότητα είναι εύκολα μετρίσιμη και οφθαλμοφανής.
Σύμπασες οι πολιτικές ηγεσίες με το λοιπό πολιτικό κατεστημένο έχουν απολέσει την αξιοπιστία τους και γι’ αυτό το εκλογικό σώμα είτε απαξιεί να κάνει τον κόπο να προσέλθει στην κάλπη είτε αναζητά διέξοδο σε ανεξάρτητες προσωπικότητες ή εκτός παραδοσιακών κομμάτων προοδευτικές συλλογικότητες.
Η αύξηση των ψήφων της ευρύτερης πέραν του ΚΚΕ αριστεράς, που ξεπέρασε το 10% πανελλαδικά και σε ορισμένες περιπτώσεις και το 20%(συνυπολογίζοντας κεντροαριστερές ανεξάρτητες υποψηφιότητες) επιβεβαιώνει στην πράξη την προβλεφθείσα αριστεροποίηση του εκλογικού σώματος, ο ρυθμός της οποίας αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα, όσο η μάστιγα της οικονομικής δυσπραγίας θα επεκτείνεται πληθυσμιακά.
Για την παραδοσιακή λοιπόν αριστερά το απλό και ξεκάθαρο μήνυμα είναι ότι οι σημερινές ηγεσίες έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο. Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανάγκη από την ανάδειξη νέων στελεχών σε ηγετικούς ρόλους, που θα διαθέτουν την ευρύτητα της σκέψης και την στοιχειώδη ωριμότητα να προχωρήσουν σε ενωτικές πρωτοβουλίες, που θα εμπνεύσουν τους πολίτες προσφέροντάς τους όραμα, ελπίδα και προοπτική. Είναι πλέον ή βέβαιο ότι μια ενιαία πολιτική έκφραση της αριστεράς υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θα περιοριζόταν απλώς στο ποσοτικό άθροισμα των αριστερών ψήφων, αλλά έχοντας χαρακτήρα ποιοτικού άλματος θα μπορούσε να απογειώσει τα πραγματικά ποσοστά της στο εκλογικό σώμα.
Το σαφές μήνυμα των χθεσινών εκλογών προς την Κυβέρνηση εάν θέλει να ανακάμψει εκλογικά είναι να ανακρούσει πρύμναν και να επιστρέψει σε ανθρωποκεντρικές πολιτικές, σαν αυτές, που ιστορικά ευαγγελίσθηκε το ΠΑΣΟΚ από το 1974 μέχρι το 2009.
Το σαφές μήνυμα προς τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ είναι ότι το κόμμα του ιστορικά και αυτός ο ίδιος προσωπικά κατάφεραν να κερδίσουν μεγάλες μάχες, όταν και όποτε στηρίχθηκαν στις προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου και επέτυχαν έστω και πρόσκαιρα (έστω στη βάση αν όχι στην κορυφή) συμμαχίες με την ευρύτερη αριστερά. Όπως κατ’ αναλογίαν η ΝΔ κατάφερνε να κερδίζει τις εκλογές όποτε επετύγχανε διείσδυση στο «μεσαίο χώρο».
Συνεπώς αλλαγή πολιτικής και αναζήτηση συμμαχιών με την ευρύτερη αριστερά είναι αναγκαίος όρος για τη επιβίωση της Κυβέρνησης, η οποία απέτυχε να κερδίσει την πολυπόθητη νομιμοποίηση από την πρόσφατη εκλογική διαδικασία και είναι βέβαιο ότι η διάσταση της με το εκλογικό σώμα θα επιδεινωθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα αν συνεχισθεί ο στασιμοπληθωρισμός, οι απολύσεις και τα ατελέσφορα φοροεισπρακτικά μέτρα.
Και κάτι ακόμα.
Για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να επιτύχει τις αναγκαίες ευρύτερες λαϊκές συναινέσεις θα πρέπει ο κος Παπανδρέου να περιθωριοποιήσει εδώ και τώρα κάποια πολύ συγκεκριμένα στελέχη, που φρόντισαν μεθοδικά να ανεγείρουν αναχώματα προς τα αριστερά του Κινήματος και οι οποίοι τις τελευταίες εβδομάδες επιδίωξαν με σειρά κυνικών, αλαζονικών και υπερφίαλων δηλώσεων να εξοργίσουν το εκλογικό σώμα, πιθανώς επενδύοντας όχι στην επιτυχία, αλλά στην εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Ο νοών νοείτω, διότι το αληθές νόημα του εκλογικού αποτελέσματος δεν είναι, όπως όλοι θα θέλαμε, ότι απομακρύνθηκε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, αλλά μάλλον ότι οι εκλογές γαρ εγγύτερον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου