Φορολογικές αρλούμπες και μαθηματικές παραδοξολογίες.

Το να εξαγγέλλεις συνεχώς φορολογικά μέτρα, που επανειλημμένως τα αλλάζεις επί τα χείρω προτού προλάβουν να εφαρμοσθούν, συνιστά έλλειψη σεβασμού προς τους πολίτες.

Το να παρουσιάζεσαι όμως ενώπιον των δημοσιογράφων και να αραδιάζεις φορολογικά παραδείγματα μαθηματικώς αδύνατα και πρακτικώς ανώριμα δείχνει έλλειψη σεβασμού στον εαυτό σου.

Είναι ασύγγνωστη επιπολαιότητα να λέει ο Υπουργός Οικονομικών ότι για τις δηλώσεις εισοδήματος του τρέχοντος έτους θα ληφθούν υπ’ όψιν αποδείξεις, που θα έχουν συλλεγεί ηλεκτρονικά, όταν έχουμε ήδη φθάσει στον Οκτώβριο και το υποτιθέμενο ηλεκτρονικό σύστημα παραμένει ακόμη στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.

Και κινείται μεταξύ των ορίων της μαθηματικής ανοησίας και της φοροεισπρακτικής παράνοιας το παράδειγμα, όπου, όποιος έχει εισοδήματα 100.000 €, θα υποχρεούται να συγκεντρώσει αποδείξεις 60.000 €.

Σύμφωνα με τους ισχύοντες συντελεστές και εφ’ όσον αυτοί δεν αλλάξουν προς το φορομπηκτικότερο, ο φόρος εισοδήματος μετά την μείωση του αφορολογήτου στις 5.000 € θα φθάσει για εισοδήματα 100.000 € τουλάχιστον στις 35.000€. Αν σ’ αυτό το ποσό προσθέσουμε 4.000 € έκτακτη εισφορά (ποσοστό 4%), τέλος επιτηδεύματος 300€, φόρο ακίνητης περιουσίας, χαράτσι ακινήτου μέσω της ΔΕΗ, τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου και κατά περίπτωση τέλη τακτοποίησης ημιυπεθρίου, αυθαιρέτου, περαίωσης κ.λ.π, φθάνουμε εύκολα σε άθροισμα αμέσων φόρων που υπερβαίνει κατά πολύ τις 40.000€.

Με ποιά λοιπόν μαθηματική λογική ο εξοχότατος κος Υπουργός και οι φοροτεχνικοί εγκέφαλοι, που τον συμβουλεύουν, θεωρούν δυνατόν ότι με διαθέσιμα χρήματα 50.000-55.000 € ένας αγρίως φορολογούμενος πολίτης θα καταφέρει να μαζέψει αποδείξεις 60.000 €, ώστε να αποφύγει το επιτίμιο της ειλικρινούς του δηλώσεως;

Προφανώς δεν υπάρχει ούτε μαθηματική, ούτε φορολογική, ούτε καν κοινή λογική.

Υπάρχει μόνο μια αδίστακτη φορομπηκτική επίθεση εναντίον των μικρομεσαίων στρωμάτων, που θα οδηγήσει σε σύντομο χρόνο και με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική τους εξαθλίωση και στην πλήρη αποξένωσή τους από κάθε περιουσιακό στοιχείο κινητής ή ακίνητης ιδιοκτησίας, που αποτελεί προϊόν αποταμίευσης και οικογενειακού μόχθου περισσότερων της μιας γενεών.

Την ίδια στιγμή, που εκατοντάδες μεγάλοι φοροφυγάδες απολαμβάνουν μιας ιδιότυπης φορολογικής ασυλίας, εδραζόμενης στην δήθεν αδυναμία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών.

Χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες οδηγούνται στην πτώχευση, μισθωτοί και συνταξιούχοι καταδικάζονται σε υποσιτισμό, μικροοφειλέτες αντιμετωπίζονται σαν σεσημασμένοι εγκληματίες, ενώ αυτοί που άδειασαν τα δημόσια ταμεία και εκατοντάδες διάσημοι φοροφυγάδες με προκλητικές ακίνητες περιουσίες και μυθικές καταθέσεις στο εξωτερικό παραμένουν ανενόχλητοι.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας με ευκολία ψηφίζει νόμους ανάλγητης περικοπής και ληστρικής κρατικής διαρπαγής πενιχρών μισθών και συντάξεων, ενώ δείχνει μια ύποπτη αδυναμία να εκκαθαρίσει τις υποθέσεις των σκανδάλων, να καταστείλει την διαφθορά, να βάλει χέρι στις περιουσίες των καταχραστών και των μεγάλων φοροφυγάδων.

Αναζητούν δήθεν οι περισπούδαστοι τεχνοκράτες ισοδύναμα μέτρα για να αποφύγουν την άδικη περικοπή των λαϊκών εισοδημάτων.

Όμως ω! του θαύματος κάθε φορά καταλήγουν στο αντίθετο. Ανακαλύπτουν συνεχώς ισοδύναμα μέτρα επίθεσης στα μικρομεσαία εισοδήματα για να αποφύγουν τη φορολόγηση των πραγματικά μεγάλων περιουσιών και την δίωξη των πραγματικών οικονομικών εγκληματιών.

Ας σταματήσει επί τέλους η κοροϊδία.

Ο υπουργός των Οικονομικών και οι λοιποί κυβερνώντες είναι κατά τεκμήριον ευφυέστατοι και κατά δήλωσίν τους οι ικανότεροι για να διαχειρισθούν τα κοινά.

Αν δεν τα καταφέρνουν δεν είναι γιατί τους λείπει η ικανότητα, αλλά μάλλον διότι τους λείπει το εξ ων ουκ άνευ ιδεολογικό έρμα και η αντίστοιχη πολιτική βούληση.

Αγωγιάτες και γομάρια γίνανε μαλλιά κουβάρια…

Η φιλότιμη προσπάθεια του κου Καρατζαφέρη να διασκεδάσει τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, που εκτόξευσε ο ανεκδιήγητος κος Ροντούλης εναντίον της Κυβερνητικής πλειοψηφίας από του βήματος της Βουλής, υπήρξε μάλλον ατυχής.

«Είχα πει ότι είστε ψεύτες, απατεώνες και παπατζήδες. Ανακαλώ! Είστε ψεύτες, απατεώνες και γομάρια!», βροντοφώναξε εμφανώς αγανακτισμένος ο εκ Τυρνάβου ορμώμενος βουλευτής απευθυνόμενος στους συναδέλφους του, του ΠΑΣΟΚ.

Έπεα πτερόεντα;

Σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή ίσως. Όχι όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπου ότι λέγεται στη διάρκεια της συνεδρίασης της Βουλής καταγράφεται στα πρακτικά και συλλαμβάνεται από τις τηλεοπτικές κάμερες. Όταν μάλιστα μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της τηλεθέασης, αναπαράγεται κατά κόρον από τα χαζοκάναλα.

Η εικόνα λοιπόν του κου Ροντούλη, με τη συμπαθητική Θεσσαλική προφορά, να στολίζει τους Κυβερνητικούς με υβρεολόγιο γνήσιου Λαρισαίου αγωγιάτη, μπορεί να εξέπληξε διασκεδαστικά το πανελλήνιο, αλλά σίγουρα διατάραξε τα κακώς κείμενα της Βουλής και προφανώς προσέβαλε την αισθητική του Αρχηγού του.

Μάταια κάτω από τις πιέσεις που δέχθηκε ο κος Ροντούλης προσπάθησε να επανορθώσει ισχυριζόμενος ότι αναφερόταν σε πολιτικές και όχι σε πρόσωπα. «Ψεύτες απατεώνες και γομάρια» μπορεί να είναι μόνον κατηγορηματικοί προσδιορισμοί προσώπων και όχι συμπεριφορών. Οι συμπεριφορές μπορεί να είναι ψεύτικες ή απατηλές. Αυτά ως φιλόλογος ο συμπαθής βουλευτής τα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα.

Και βεβαίως φαιδρότεροι υπήρξαν οι ισχυρισμοί του κου Καρατζαφέρη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ επιχείρησε να μας πείσει ότι το υβρεολόγιο του βουλευτή του δεν εμπεριείχε κανένα ψόγο, τουναντίον αποτελούσε έπαινο για την κυβερνητική πλειοψηφία, διότι δήθεν «γομάρι» σημαίνει πολιτικός «έμφορτος προβλημάτων», τα οποία προσπαθεί να λύσει. Ενεργώντας μάλιστα ως κακέκτυπο της κας Κανέλλη κουβάλησε και ένα ογκώδες λεξικό στο βήμα για να ενισχύσει τα λεγόμενά του. Το μόνο που κατάφερε ήταν να καταξιώσει την ομολογουμένως επετυχημένη κίνηση της κας Κανέλλη και να δώσει την αίσθηση ότι ή το λεξικό του είναι για τα σκουπίδια, ή ο ίδιος δεν έχει το γνωστικό υπόβαθρο για να το αξιοποιήσει δεόντως ή και τα δύο.

Στην πραγματικότητα η ρίζα της λέξης γομάρι προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «γέμω», που σημαίνει είμαι γεμάτος, είμαι πλήρης. Από κεί μεταγενέστερα προήλθαν οι λέξεις «γέμος» και «γόμος», που αρχικά εσήμαιναν πλήρες φορτίο πλοίου. Από τη λέξη λοιπόν «γόμος» οι Θεσσαλοί δημιούργησαν τη λέξη «γομάρι», η οποία σημαίνει το ζώο, που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά του φορτίου και συγκεκριμένα υπονοεί αδιακρίτως το γαϊδούρι ή το μουλάρι, όχι όμως το άλογο (το οποίο θεωρείται ζώο ευφυές και ευγενές). Μεταφορικά δε χρησιμοποιείται κατά κόρον ως υβριστικός χαρακτηρισμός, που αναφέρεται στον άνθρωπο, που στερείται αγωγής και ευαισθησίας, δηλαδή τον ανάγωγο, τον άξεστο, τον ανάλγητο, τον χοντρόπετσο, τον βάρβαρο. Συνώνυμη ύβρις προς τη λέξη «γομάρι» των Θεσσαλών σε μια άλλη περιοχή της Ελλάδος (ας πούμε στο Κολωνάκι) είναι η λέξη «κτήνος».

Κατ’ ουσίαν λοιπόν αυτά τα κοσμητικά επίθετα ήθελε να αποδώσει στους συναδέλφους του ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Και όπως είναι γνωστό στους ψυχολόγους, οποιοδήποτε και αν είναι το μορφωτικό ή κοινωνικό επίπεδο ενός ανθρώπου, όταν βρεθεί σε νευρική έξαρση θα βρίσει πάντα στη μητρική του γλώσσα. Δεν είναι λοιπόν αξιοπερίεργο, που ο κος Ροντούλης χρησιμοποίησε μια παραδοσιακή Θεσσαλική βρισιά, πολλώ μάλλον καθ’ όσον επεδίωκε να στείλει ένα μήνυμα στους ψηφοφόρος του στον Τύρναβο, ότι ο ίδιος είναι οργισμένος τιμητής της κυβερνητικής φαυλότητος και αναλγησίας και όχι στυλοβάτης και συνοδοιπόρος, όπως ενδεχομένως τον κατηγορούν, ως εκ της συμμετοχής του σε ένα κόμμα, που ψήφισε το μνημόνιο και συστηματικά «ερωτοτροπεί» πολιτικά με τον κύριο Πάγκαλο και τον κο Βενιζέλο.

Ο κος Ροντούλης βεβαίως είναι καινούργιος στη Βουλή και δικαιολογημένα βαυκαλίζεται ότι με τέτοιου είδους θεατρινισμούς θα γλιτώσει από την λαϊκή καταισχύνη.

Ο Αρχηγός του όμως, που είναι «παλαιά καραβάνα» δεν έχει τέτοιες αυταπάτες και όταν κοιτάει από το βήμα της Βουλής τους συναδέλφους του βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη. Αντιλαμβάνεται λοιπόν πολύ καλά ότι δεν πρέπει να βρίζει τον καθρέπτη, γιατί οι βρισιές του αντανακλούν στον ίδιο.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο, που υποτιμώντας μόνος του τη νοημοσύνη του έσπευσε να διασκεδάσει την κατάσταση με τις ερμηνευτικές του ανοησίες.

Το πιο αστείο όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι το υβρεολόγιο του κου Ροντούλη περιελάμβανε όχι ένα, αλλά τρείς βαρείς χαρακτηρισμούς: «ψεύτες», «απατεώνες» και «γομάρια». Όμως όλος ο καυγάς έγινε για «τα γομάρια», που ενδεχομένως να είναι και ο ελαφρύτερος. Για τους «ψεύτες» και «απατεώνες» ουδείς έδωσε σημασία. Ούτε ο κος Ροντούλης μπήκε στον κόπο να παράσχει εξηγήσεις, ούτε ο κος Καρατζαφέρης αισθάνθηκε την ανάγκη να ανασκευάσει.

Κάπως ως εάν αυτά να είναι αυτονόητα και σύμφυτα προς την πολιτική ιδιότητα χαρακτηριστικά.

Εύγε! και εις ανώτερα!...

Αυτή τη βδομάδα φταίνε οι δικηγόροι...

Ο καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα υβριστής και συκοφάντης των λαϊκών στρωμάτων Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κος Πάγκαλος στερούμενος απολύτως Ελληνικού ακροατηρίου, βρίσκει καταφύγιο πλέον στα τρίτης κατηγορίας ΜΜΕ της Αλλοδαπής διασκεδάζοντας τους απανταχού ανθέλληνες με τις ελεεινολογίες του εναντίον των συμπολιτών του και προσφέροντας επιχειρήματα στους πάσης φύσεως εχθρούς της Ελλάδος.

Δεν θα υποκύψουμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε την ισοπεδωτική αμετροέπεια, ενός πολιτικού υπερβάλλουσας φλυαρίας, μηδενικού έργου και δυσβάστακτου κόστους για την πενόμενη Ελληνική Δημοκρατία.

Παραθέτουμε απλώς την δήλωση του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, που υπήρξε το τελευταίο θύμα της μαύρης προπαγάνδας του εξοχότατου Αντιπροέδρου.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΣΑ ΓΙΑΝΝΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

Με μεγάλη έκπληξη, οργή και αγανάκτηση ο Δικηγορικός κόσμος της χώρας ανέγνωσε σήμερα συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης κυρίου Θεόδωρου Πάγκαλου σε ελβετικές εφημερίδες, όπου - μεταξύ άλλων - επιχειρείται μία απρόκλητη, αήθης και άνευ προηγουμένου επίθεση προς το δικηγορικό κλάδο, τα μέλη του οποίου στοχοποιούνται συλλήβδην ως δήθεν παράνομοι και φοροφυγάδες που «κλέβουν το κράτος», όπως επί λέξει αναφέρεται.

Πέρα από το άκομψο και το αναίτιο της εν λόγω επίθεσης, η οποία έχει ως στόχο - όπως πλέον είναι προφανές - τη στοχοποίηση των δικηγόρων στα μάτια της κοινωνίας ως κατά τεκμήριο προνομιούχων και τη συνακόλουθη τεχνητή πρόκληση αποπροσανατολιστικών αντιδράσεων μεταξύ επιμέρους κοινωνικών ομάδων, δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε και στην ουσία των λεγομένων του κυρίου Αντιπροέδρου, σύμφωνα με τον οποίο «οι δικηγόροι στην Αθήνα δηλώνουν μηνιαίο εισόδημα 1.500 ευρώ», γεγονός αδιανόητο κατ' αυτόν. Γενικεύσεις όπως αυτή, όχι μόνο παραγνωρίζουν την αναμφισβήτητη συρρίκνωση της δικηγορικής ύλης η οποία έχει επέλθει τελευταία συνεπεία και της υφιστάμενης οικονομικής κρίσης, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα και την αντίστοιχη συρρίκνωση των εισοδημάτων των δικηγόρων, αλλά επιπλέον ενεργούν όλως απαξιωτικά κατά του συνόλου της δικηγορικής κοινότητας, η πλειοψηφία των μελών της οποίας απαρτίζεται από νομοταγείς φορολογούμενους που εκπληρώνουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει και προς ενημέρωση του κυρίου Αντιπροέδρου να επισημανθεί - εντελώς ενδεικτικά - ότι, όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του έτους 2010, το 1/3 των δικηγόρων της Αθήνας δεν είχε ούτε μία παράσταση σε δικαστήριο και, αντιστοίχως, το 1/2 των δικηγόρων της Αθήνας δεν συνέπραξε ούτε σε ένα συμβόλαιο, παράγοντες ικανοί για την απόδειξη του γεγονότος πως η δικηγορία δεν αποτελεί για τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της ένα επικερδές επάγγελμα.

Η δικηγορική κοινότητα ουδέποτε αρνήθηκε να συνδράμει στα δημόσια βάρη στο μέτρο που της αναλογεί, έστω και αν αντέδρασε στην υιοθέτηση μέτρων καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, ασύμβατων προς τη φύση του δικηγορικού λειτουργήματος. Δεν διστάζει επίσης να καταδικάσει μεμονωμένες έκνομες συμπεριφορές που όμως αποτελούν ασήμαντη μειοψηφία και δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανές να κηλιδώσουν την παρουσία και την προσφορά των Δικηγόρων στην Ελληνική κοινωνία.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών εκφράζει την έντονη αντίδρασή του στην εκ νέου παραληρηματικού τύπου άδικη, γεμάτη γενικεύσεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς επίθεση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης κυρίου Πάγκαλου προς το σύνολο των μελών της δικηγορικής κοινότητας αδιακρίτως και τον καλεί να ανασκευάσει τις ανακρίβειες που διατύπωσε προσβάλλοντας και εκθέτοντας σε διεθνές επίπεδο έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο με σημαντική ιστορία και αδιαμφισβήτητη προσφορά στη χώρα.

Οι μεγαλοπρεπείς Υπουργοί μεγαλοπρεπώς... εκτίθενται.

Είπαμε κι άλλη φορά ότι όσο πιο πολλές δημόσιες δηλώσεις κάνουν οι πολιτικοί, τόσο πιο πολύ προκαλούν την μήνι των πολιτών.

Ιδιαίτερα οι Υπουργοί. Κυρίως οι ομιλητικότεροι εξ αυτών.

Τραγικό παράδειγμα ο κος Βενιζέλος.

Ιλιγγιώδης είναι πλέον η πτώση της «μετοχής» του στο «πολιτικό χρηματιστήριο». Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην αντιξοότητες της πολιτικής συγκυρίας ή στα άθλια μέτρα, τα οποία ακρίτως, προχείρως και εν πολλοίς αλυσιτελώς υιοθετεί.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει η τάση του να υπερβάλει και να απεραντολογεί στις δημόσιες εμφανίσεις του, οι οποίες συνήθως υπερβαίνουν της μιας ημερησίως.

Στη χώρα λοιπόν όπου «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» ευνόητο είναι ότι το φλυαρείν ισοδυναμεί με παλιτικώς αυτοκτονείν.

Όταν τον Ιούνιο ένας Υπουργός Οικονομικών επαίρεται ότι έβαλε «πάτο στο βαρέλι» της εθνικής οικονομίας για να δηλώσει μετά τρίμηνο ότι «η χώρα βρίσκεται σε απόλυτο δημοσιονομικό εκτροχιασμό» και παρά τις επί διετία πρωτοφανείς θυσίες του λαού «ζούμε μόνο τον πρόλογο της κρίσης», προφανώς ναρκοθετεί ο ίδιος την προσωπική του αξιοπιστία.

Και πολύ περισσότερο όταν την μία εβδομάδα προβάλλεται ως σκληρά διαπραγματευόμενος και περίπου λεβέντικα μαχόμενος έναντι των υπερβολικών απαιτήσεων των πιστωτών, για να δηλώσει στη συνέχεια ενώπιον του Εθνικού Κοινοβουλίου ότι "η ελληνική οικονομία, χωρίς τον έλεγχο της τρόικας, θα είχε εκτροχιαστεί, ευτυχώς, που έχουμε τεθεί υπό διεθνή έλεγχο", είναι ευνόητο ότι ανασύρει στην μνήμη του απλού πολίτη την γνωστή λαϊκή παροιμία «θεωρία Επισκόπου και καρδία μυλωνά».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Σε περιόδους οικονομικής κρίσεως, νομοθετικού εκτροχιασμού και βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων είναι κρείττoν το σιγάν του λαλείν για τους εξοχότατους Υπουργούς.

Διαφορετικά όσο πιο μεγαλόπρεπη εικόνα είχαν κτίσει τα προηγούμενα χρόνια, τόσο πιο μεγαλόπρεπα την κατεδαφίζουν….

Ποιος κορόϊδεψε τον κο Σαμαρά;

Με εμφανή την ψευδαίσθηση του εν δυνάμει πρωθυπουργού εμφανίσθηκε ο κος Σαμαράς στην ΔΕΘ, προσπαθώντας να πείσει ένα θλιβερά μονοκομματικό ακροατήριο, ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να «σώσει τη χώρα», ξηλώνοντας όσα έχει κάνει η παρούσα Κυβέρνηση, εφαρμόζοντας εντελώς αντίθετες πολιτικές, αλλά… τηρώντας στο ακέραιο όλες τις δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ προς τους δανειστές μας.

«Παλιός γάιδαρος καινούργια περπατησιά δεν γίνεται» λέει ο σοφός λαός και έχει απόλυτο δίκιο.

Περίμεναν όλοι από τον κο Σαμαρά να παρουσιάσει αυτό το περιβόητο «μείγμα» διαφορετικής πολιτικής και αντ’ αυτού πλήξαμε εισπράττοντας ένα μείγμα από παλιομοδίτικες ρητορείες. («Παπαρολογίες» όπως θα έλεγε ο Σαρακατσάνος σοφός της παράταξης).

Ανεδαφικές θεωρίες, γενικόλογες υποσχέσεις, ανέξοδη πατριδοκαπηλία, αποφυγή δεσμεύσεων, συγχωροχάρτι στη διαφθορά, κομματικός ρεβανσισμός, χάιδεμα στους εφοπλιστές και τους καναλάρχες. Ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά αλλά και χωρίς λάδι. Το μόνο που ζήτησε από τους πολίτες ο κος Αντώνης είναι να του δώσουν το τηγάνι, ή μάλλον την «κουτάλα», κι από κει και πέρα «ξέρει αυτός». ..

Για το μόνο, που δεσμεύθηκε για να καθησυχάσει το κομματικό του ασκέρι, είναι ότι δεν θα ασχοληθεί με τις ρεμούλες του παρελθόντος και θα συνεργάζεται με τον κο Καραμανλή. Θα καταδιώξει όμως όσους παραποίησαν τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, δηλαδή τους πολιτικούς του αντιπάλους. (Πρωτότυπο, μη ξεχνάμε ότι ο κος Σαμαράς είναι μαθητής του κου Μητσοτάκη, άτακτος μεν αλλά …διαβαστερός).

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε διεξοδικά στο διήμερο φανφαρονισμού του φαντασιακού πρωθυπουργού. Πόσο τραγελαφικό π.χ είναι να λές ότι είσαι ο εφευρέτης της εργασιακής εφεδρείας αλλά «ο έφεδρος» θα παραμένει δήθεν αμειβόμενος στο σπίτι του μέχρι συνταξιοδοτήσεως. Ότι θα απέφευγες το νέο χαράτσι στα ακίνητα επειδή θα φρόντιζες να εισπράξεις τον «ισοδύναμο» φόρο ακίνητης περιουσίας του 2009. (Λες και έχει σημασία για τους ιδιοκτήτες, που πληρώνουν, η ονοματολογία του φορομπηχτικού μέτρου).

Εκεί όμως που υπερέβη κάθε όριο κουτοπονηρίας ο κατά φαντασίαν πρωθυπουργός ήταν σε δύο θέματα, που μόνα τους θα ήταν αρκετά για να τεκμηριώσουν τις υποψίες του Υπουργού Οικονομικών ότι ο αρχηγός της ΝΔ «επενδύει στην καταστροφή του».

Το πρώτο είναι η διαβεβαίωσή του ότι δεν είναι υπέρ της λογικής «δεν πληρώνω», σπεύδοντας όμως να συμπληρώσει ότι κατανοεί πλήρως αυτούς, που δεν έχουν να πληρώσουν και να προσφέρει έτσι πολιτικό άλλοθι στους οπαδούς του για να τινάξουν στον αέρα το μέτρο «σωτηρίας» του κου Βενιζέλου.

Το δεύτερο ήταν το ευρηματικό παραμυθάκι του δανειολήπτη ιδιοκτήτη, δήθεν συνομιλητή του, ο οποίος όταν πείρε στεγαστικό δάνειο η αξία του σπιτιού ήταν υψηλή και πλήρωνε μια δόση υποφερτή αναλογικά με τον τότε μισθό του. Όμως σήμερα η αξία του σπιτιού έχει μειωθεί δραματικά, η δόση είναι δυσανάλογη σε σχέση με τη τρέχουσα αξία του σπιτιού και δυσβάστακτη για τον πετσοκομμένο πλέον μισθό του δανειολήπτη. Έτσι κατά τα λεγόμενα του Κου Σαμαρά ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης έκρινε συμφέρον να αφήσει το σπίτι στην Τράπεζα και να νοικιάσει το απέναντι με ενοίκιο στο ήμισυ της δόσεως.

Υποτίθεται ότι ο οικονομολόγος κος Σαμαράς κρούει τον κώδωνα κινδύνου στην Κυβέρνηση, στην πραγματικότητα όμως δίνει μια καλή συμβουλή στους δανειολήπτες στεγαστικών δανείων περιγράφοντας μια οικονομική επιλογή, που συμπτωματικά υπήρξε η αιτία της κατάρρευσης των Αμερικανικών τραπεζών και της έναρξης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Χαρακτηριστική τέλος ενός υπερφίαλου εγωκεντρισμού υπήρξε η απερίφραστη δήλωσή του ότι σκοπεύει να διεκδικήσει την αυτοδυναμία έστω και με την διενέργεια αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων (Και εδώ εμφανής η σφραγίδα Μητσοτάκη).

Τηρουμένων των αναλογιών του θνήσκοντος πολιτικού κατεστημένου, καλή η προσπάθεια του κου αρχηγού της ΝΔ.

Το δυστύχημα όμως είναι ότι όλοι είμαστε γνωστοί σ’ αυτόν των μικρό τόπο (σίγουρα δεν χρειάζεται να ξανασυστηθούμε, όπως διατείνεται ο κος Βενιζέλος) και οι πολίτες δεν είναι τόσο πρόθυμοι να «γυρίσουν σελίδες», να διαγράψουν το παρελθόν και να εμπιστευθούν ανθρώπους και κυρίως κομματικά επιτελεία και αρχηγικές αυλές με βεβαρημένη ιστορία.

Πολύ περισσότερο έχοντας καεί στο «γιαούρτι» του «σοσιαλιστή» κου Παπανδρέου, πώς να εμπιστευθούν τον χυλό (μείγμα) του φιλελεύθερου κου Σαμαρά, ο οποίος μάλιστα «θέλει να κρυφθεί αλλά η χαρά δεν τον αφήνει» και όπου βρεθεί και όπου σταθεί διατυμπανίζει ότι δική του είναι «η πατέντα» της αποκρατικοποίησης;

Προφανής η φιλότιμη προσπάθεια του να ενδυθεί την περιβολή προβάτου για να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους, αλλά το ερώτημα είναι ποιός αλήθεια ξεγέλασε εκείνον ότι υπάρχει περίπτωση αξιωθεί αυτοδύναμης πρωθυπουργίας, έστω και αν κάνει σαράντα εκλογές και έστω και αν τον ψηφίσουν και όλα τα λιόδεντρα της Μεσσηνίας….