Πολύ πρώιμα, σε ανύποπτο χρόνο, με αφορμή τις υπερβολικές και κοινωνικά άδικες αυξήσεις των τελών κυκλοφορίας, επιχειρήσαμε μια νέα κατηγοριοποίηση των φόρων, επισημαίνοντας ότι τα εν λόγω τέλη παρείχαν την βάση για μια νέα κατηγορία φόρων πέραν των μέχρι τότε διδασκομένων, την κατηγορία των «αναίσχυντων» φόρων.
Δεν ήταν βεβαίως δυνατόν κατά την χρονική εκείνη στιγμή να προβλεφθεί ότι τα τέλη κυκλοφορίας εκείνα, που σημειωτέον ο κος Πρωθυπουργός είχε σπεύσει να δηλώσει ότι θα μεριμνούσε για την αναθεώρησή τους, αποτελούσαν τον πρόδρομο μιας πρωτοφανούς φοροκαταιγίδας, που θα επακολουθούσε στο επόμενο διάστημα.
Σήμερα πια μετά από ενάμιση χρόνο θεωρούμε ότι η άποψή μας εκείνη έχει τεκμηριωθεί απολύτως από την φοροληστρική πρακτική του Υπουργείου Οικονομικών, τελευταία φαεινή ιδέα του οποίου αποτελεί η επιβολή υπέρογκου τέλους (προστίμου) στα ακίνητα, εισπρακτέου μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Δεν αξίζει τον κόπο να σχολιάσουμε ιδιαιτέρως την φαυλότητα, ανομία, την κοινωνική αναλγησία, την αδικία και όλα τα πολιτικά «θανάσιμα αμαρτήματα» που βαρύνουν το τερατώδες αυτό φορολογικό εγχείρημα και ιδιαιτέρως τον τρόπο επιβολής του. Η έντονη κοινωνική κατακραυγή έχει ήδη φωτίσει δεόντως όλες τις άθλιες πλευρές του θέματος.
Αυτό που όμως μας αφήνει άφωνους είναι η απίθανη αναίδεια των κυβερνητικών αξιωματούχων και των μιντιακών «παπαγάλων» τους, που πλασάρουν την πρωτοφανή αθλιότητα ως πεμπτουσία της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Είναι επίσης ιδιαίτερα αποκαλυπτική της ελεεινής διαπλοκής ενίων πολιτικών με την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα εκκλησιαστική Ιεραρχία, η οποία για άλλη μια φορά απαλλάσσεται σκανδαλωδώς της υποχρεώσεως να συμβάλλει με ψίχουλα από τα υπέρογκα πλεονάσματα της, την ίδια στιγμή που ο πάμπτωχος λαουτζίκος καταναγκάζεται να διαθέσει το σύνολο του πενιχρού υστερήματός του.
Και ιδού πάλι οι πολιτικές Ηρωδιάδες, που ζητούν επί πίνακι την κεφαλή των ανέργων και των συνταξιούχων, σφιχταγκαλιασμένοι με τους φαρισαίους εκκλησιαστικούς συνεταίρους τους, έχουν το θράσος να δικαιολογούνται ότι δήθεν δεν εξαιρούνται τα εμπορικώς αξιοποιούμενα εκκλησιαστικά ακίνητα, αλλά μόνον οι χώροι λατρείας.
Αλλά το αμείλικτο ερώτημα ενός λαού που υποφέρει και λιμοκτονεί είναι με ποια λογική οι πολυτελείς σουίτες της Μονής Βατοπεδίου, όπου διαπρέπει η λατρευτική δουλεία τω Μαμωνά, απολαμβάνουν της εξαιρετικής διακομματικής Υπουργικής ευνοίας και γιατί ο φιλάργυρος Ηγούμενος ο βουλιμικώς επιβουλευόμενος τα δημόσια κτήματα κρίνεται φτωχότερος του άνεργου, του πολύτεκνου και του συνταξιούχου;
Αίσχος !
Και δυσκολεύεται να αντιληφθεί ο κοινός νους γιατί ο εξοχότατος Υπουργός Οικονομικών στο τραγικό, όσον και μεγαλοπρεπές διάγγελμά του μετά το έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο στην ΔΕΘ, διαβεβαίωνε εξαγγέλλοντας το άθλιο μέτρο πως μεσοσταθμικά η επιβάρυνση θα κινείται γύρω στο 4,5%, για να διαψεύσει εαυτόν μέσα σε λίγες μέρες επιβάλλοντας υπερπολλαπλάσιο «χαράτσι».
Με τούτα και με εκείνα γεννάται η υποψία ότι όλα τα κυβερνητικά καμώματα, που μελαγχολικά παρακολούθησε από τηλεοράσεως ο Ελληνικός λαός κατά το διήμερο των εγκαινίων της ΔΕΘ ήταν μία κακόγουστη θεατρική παράσταση, απευθυνόμενη κυρίως στους Ευρωπαίους πάτρωνες και στοχεύουσα να αναδείξει, το πολιτικό θράσος, την κοινωνική αναλγησία, την ανυπαρξία ηθικών διλημμάτων, την αδίστακτη αποφασιστικότητα, την ακατάσχετη ψευδολογία, τουτέστιν όλα αυτά τα αμιγώς νεοφιλελεύθερα πολιτικά προσόντα, που απαιτεί η σύγχρονη τραπεζοκεντρική εφηρμοσμένη πολιτική.
Και υπ’ αυτήν την έννοια το συγκεκριμένο διήμερο των εγκαινίων της ΔΕΘ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για διακονούντες της Πολιτική Επιστήμη, οι οποίοι θα ήθελαν να μελετήσουν το φαινόμενο της αναισχυντίας ως εφαλτηρίου δομήσεως επιτυχούς ευρωπαϊκής κυβερνητικής σταδιοδρομίας.
ΙΔΕΑ ΜΕ ΠΙΘΑΝΩΣ ΧΡΗΣΤΙΚΗ ΩΦΕΛΗΜΟΤΗΤΑ.
Επειδή η ΔΕΗ έχει πάψει προ πολλού να είναι δημόσιος οργανισμός και είναι πλέον τυπικά και ουσιαστικά ιδιωτική εταιρία, η συνεργασία του Υπουργείου οικονομικών μαζί της για την είσπραξη του επαίσχυντου φόρου είτε με την μορφή αναθέσεως έργου, είτε υπό την μορφή εντολής άνευ ανταλλάγματος, είτε όπως άλλως θελήσουν να το παρουσιάσουν, θα αποτελεί στην πραγματικότητα εξώδικη πράξη επιφέρουσα βλάβη (οικονομική) στους μισθωτές και ιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν, κατά την έννοια του σχετικού περί ανακοπής κεφαλαίου του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Επομένως νομιμοποιείται κάθε μισθωτής ή ιδιοκτήτης να ασκήσει ανακοπή κατά του εμπεριέχοντος το «χαράτσι» λογαριασμού της ΔΕΗ και να ζητήσει με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων την αναβολή πληρωμής του λογαριασμού μέχρις εκδόσεως οριστικής αποφάσεως επί της ανακοπής.
Βέβαια δεν είναι εύκολο να ενεργήσει έτσι ένας απλός πολίτης.
Μήπως όμως θα ήταν σκόπιμο να κινηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση μαζικά οι ενώσεις καταναλωτών, ιδιοκτητών και να συμβάλλουν αφιλοκερδώς στην προσπάθεια οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου