Είπαμε κι άλλη φορά ότι όσο πιο πολλές δημόσιες δηλώσεις κάνουν οι πολιτικοί, τόσο πιο πολύ προκαλούν την μήνι των πολιτών.
Ιδιαίτερα οι Υπουργοί. Κυρίως οι ομιλητικότεροι εξ αυτών.
Τραγικό παράδειγμα ο κος Βενιζέλος.
Ιλιγγιώδης είναι πλέον η πτώση της «μετοχής» του στο «πολιτικό χρηματιστήριο». Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην αντιξοότητες της πολιτικής συγκυρίας ή στα άθλια μέτρα, τα οποία ακρίτως, προχείρως και εν πολλοίς αλυσιτελώς υιοθετεί.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει η τάση του να υπερβάλει και να απεραντολογεί στις δημόσιες εμφανίσεις του, οι οποίες συνήθως υπερβαίνουν της μιας ημερησίως.
Στη χώρα λοιπόν όπου «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» ευνόητο είναι ότι το φλυαρείν ισοδυναμεί με παλιτικώς αυτοκτονείν.
Όταν τον Ιούνιο ένας Υπουργός Οικονομικών επαίρεται ότι έβαλε «πάτο στο βαρέλι» της εθνικής οικονομίας για να δηλώσει μετά τρίμηνο ότι «η χώρα βρίσκεται σε απόλυτο δημοσιονομικό εκτροχιασμό» και παρά τις επί διετία πρωτοφανείς θυσίες του λαού «ζούμε μόνο τον πρόλογο της κρίσης», προφανώς ναρκοθετεί ο ίδιος την προσωπική του αξιοπιστία.
Και πολύ περισσότερο όταν την μία εβδομάδα προβάλλεται ως σκληρά διαπραγματευόμενος και περίπου λεβέντικα μαχόμενος έναντι των υπερβολικών απαιτήσεων των πιστωτών, για να δηλώσει στη συνέχεια ενώπιον του Εθνικού Κοινοβουλίου ότι "η ελληνική οικονομία, χωρίς τον έλεγχο της τρόικας, θα είχε εκτροχιαστεί, ευτυχώς, που έχουμε τεθεί υπό διεθνή έλεγχο", είναι ευνόητο ότι ανασύρει στην μνήμη του απλού πολίτη την γνωστή λαϊκή παροιμία «θεωρία Επισκόπου και καρδία μυλωνά».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Σε περιόδους οικονομικής κρίσεως, νομοθετικού εκτροχιασμού και βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων είναι κρείττoν το σιγάν του λαλείν για τους εξοχότατους Υπουργούς.
Διαφορετικά όσο πιο μεγαλόπρεπη εικόνα είχαν κτίσει τα προηγούμενα χρόνια, τόσο πιο μεγαλόπρεπα την κατεδαφίζουν….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου