Απάντηση: Αν είναι Υπουργός Οικονομικών, αμέτρητες.
Το ελληνικό «πείραμα» έχει αποδείξει περιτράνως ότι δεν μπορεί να μπει «πάτος στα βαρέλια». Ούτε σ’ αυτό των δημοσίων ελλειμμάτων, ούτε σ’ εκείνο της υπουργικής γκάφας.
Μπορεί να ξεκίνησε με τις μεγαλύτερες των προσδοκιών τη θητεία του ο σημερινός Υπουργός Οικονομίας. Μπορεί να έτυχε διθυραμβικών σχολίων από το σύνολο των ΜΜΕ, ακόμη και από αυτά που πρόσκεινται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Μπορεί να αξιώθηκε ευμενούς υποδοχής στ Ευρωπαϊκά σαλόνια.
Δεν μπόρεσε όμως και αυτός να γλυτώσει από το σύνδρομο αήθους αβελτηρίας, που μαστίζει την ηγετική ομάδα του Κυβερνώντος κόμματος.
Το σύνδρομο αυτό έχει αναδείξει τον ίδιο τον Πρωθυπουργό σε παγκόσμιο πρωταθλητή πολιτικής «ασωτίας», αφού σε ένα και μόνο χρόνο κατάφερε να κατασπαταλήσει μια από τις διεθνώς μεγαλύτερες πολιτικές περιουσίες, που είχε κληρονομήσει από τον παππού του και κυρίως από τον αείμνηστο πατέρα του Ανδρέα.
Το σύνδρομο αυτό απειλεί να καταστρέψει εν ριπή οφθαλμού την πολιτική καριέρα και του κου Βενιζέλου, αφού ο δυστυχής φαίνεται να έχει πελαγώσει στα νέα του καθήκοντα, αλλά η καθηγητική του ιδιοσυγκρασία τον παρασύρει σε απερίσκεπτες κινήσεις και σε αλλεπάλληλες αμετροεπείς δηλώσεις.
Η διμερής διαπραγμάτευση λόγου χάριν με την Φινλανδία υπήρξε μνημείο διεθνούς αστοχίας, που ούτε ο θυρωρός του Υπουργείου Οικονομίας δεν θα δικαιολογείτο να διαπράξει. Είναι πράγματι απορίας άξιο πως ο ευφυέστατος καθηγητής δεν αντιλήφθηκε ότι δεν νομιμοποιείται να χειρισθεί σε διμερές επίπεδο θέματα αρμοδιότητας Πρωθυπουργού για τα οποία υπήρχε ήδη απόφαση του Συμβουλίου κορυφής. Και το σπουδαιότερο πώς δεν υποψιάσθηκε ότι, όταν εξαρτάσαι από μια ομάδα δέκα επτά πιστωτών, προνομιακή συμφωνία με το ένα θα διεγείρει αντίστοιχες απαιτήσεις των υπολοίπων;
Στην συνέχεια περίπου κάθε του δήλωση απετέλεσε και μία πολιτική αστοχία, για να χρησιμοποιήσουμε τον επιεικέστερο δυνατό χαρακτηρισμό.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Την θλιβερή αιτιολόγηση της μειώσεως του αφορολογήτου ορίου στις οκτώ χιλιάδες ευρώ, που κατά τον κο Αντιπρόεδρο επεβλήθη προκειμένου να συλληφθούν κάποιοι φοροφυγάδες, που «εκρύπτοντο» στο όριο των 12.000; (Κάπως έτσι δικαιολογούσαν τη βαρβαρότητά τους και οι Γερμανικές δυνάμεις κατοχής, όταν έκαιγαν ολόκληρα χωριά για να τιμωρήσουν πιθανά κρυπτόμενους σ’ αυτά αντάρτες.)
Την αμετροεπή δήλωση με άρωμα απολυταρχικού πνεύματος περί της επιστημονικής ανεπάρκειας του γραφείου του προϋπολογισμού της Βουλής, που οδήγησε σε παραίτηση την Πρόεδρό της; (Για να αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι σ’ αυτόν τον τόπο «τα παντελόνια» τα αξίζουν μόνο οι γυναίκες, που δεν διστάζουν να παραιτηθούν ακόμη και όταν διατυπώνονται αδίκωςυπόνοιες ανεπάρκειας τους , την ώρα που δεκάδες άλλοι πολιτικοί και διοικητικοί παράγοντες, αποδεδειγμένα ανεπαρκείς, επιμένουν να παραμένουν αγκιστρωμένοι στις καρεκλίτσες τους, είτε προσποιούμενοι τους αθώους είτε επικαλούμενοι την παραγραφή του αξιοποίνου των πράξεων και παραλήψεών τους)
Την ιστορία με τον Φ.Π.Α στα τρόφιμα, όπου εξήψε την αγανάκτηση των εστιατόρων λέγοντας ότι πρόκειται περί λανθασμένου μέτρου αλλά πρέπει να εφαρμοσθεί διότι το επέβαλλε η τρόϊκα «με το πιστόλι στον κρόταφο»; Για να υπαναχωρήσει στη συνέχεια και να ισχυρισθεί ότι αυτός, ο κακόμοιρος, δεν το εγκρίνει και θα φροντίσει να το αλλάξει, αλλά τώρα είναι υποχρεωμένος να το επιβάλλει ως απλό εκτελεστικό όργανο των αποφάσεων του «κακού» προκατόχου του;
Και τώρα αποκορύφωμα η αιφνίδια διακοπή της ελεγκτικής συνεργασίας με την τρόϊκα, όπου εάν δεν αποτελεί ταχυδακτυλουργικό πυροτέχνημα εν όψει κομματικής Συνδιασκέψεως και ΔΕΘ, τότε ό όλος χειρισμός αποτελεί μνημείο πολιτικής χοντροκοπιάς.
Αν διαβάσουμε προσεκτικά την ανακοίνωση της τρόϊκας θα δούμε ότι οι Τροϊκανοί μιλάνε για αναγκαία αναστολή, που θα επιτρέψει στις Ελληνικές αρχές να ολοκληρώσουν τεχνικές εργασίες, που συνδέονται με τον προϋπολογισμό και την προώθηση της ανάπτυξης μέσω δομικών μεταρρυθμίσεων.
«Τεχνικές εργασίες σχετικές με τον προϋπολογισμό» αποτελεί προφανώς η αποκρυστάλλωση νέων πρόσθετων μέτρων λιτότητος κατά πάσαν πιθανότητα εισπρακτικών, αφού οι δημόσιες δαπάνες αντί να περικοπούν διογκώνονται συνεχώς, με αποτέλεσμα να έχει εκτροχιασθεί ο τρέχων προϋπολογισμός και να έχει τιναχθεί στον αέρα κάθε δεδομένο επί του οποίου στηρίχθηκε ο αρχικός σχεδιασμός του 2012.
Αντίστοιχα ως «δομικές μεταρρυθμίσεις για την ανάπτυξη» μπορούν να νοηθούν αφ’ ενός η ολοκλήρωση της παραχώρησης των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων» στις ορέξεις των πολυεθνικών εταιριών, αφ’ ετέρου δε η επί τα χείρω αλλαγή του ήδη αγρίως κακοποιηθέντος εργατικού δικαίου.
Τόσο όμως η οποιαδήποτε ανακοίνωση νέων αντιλαϊκών μέτρων, όσο και η μετωπική σύγκρουση με όλους σχεδόν τους κατ’ ιδίαν επαγγελματικούς κλάδους και το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, θα καθιστούσαν εφιαλτική έως αδύνατη την παρουσία του Πρωθυπουργού στην ούτως ή άλλος μελαγχολική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ καθώς και στην επιχειρηματικώς θνήσκουσα Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Μακάρι να φωτίσθηκαν τελικώς οι ηγήτορες της Κυβέρνησης, Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος, και να αντιλήφθηκαν ότι και «οι Εταίροι φοβέρα θέλουνε και οι Τρόϊκα ματσούκα», όπως από την πρώτη στιγμή, το 2009 σε ανύποπτο χρόνο, προειδοποιούσαμε.
Μακάρι να αντιλήφθηκαν ότι η οσφυοκαμψία ευνοεί μόνο τα συμφέροντα των δανειστών και οδηγεί μαθηματικά την εθνική οικονομία σε ολική καταστροφή.
Μακάρι… Κοντός ψαλμός αλληλούια. Σε δέκα-δεκα πέντε μέρες θα φανεί αν επρόκειτο για πεφωτισμένη αλλαγή πολιτικής αντίληψης ή απλώς για κοντόθωρους επικοινωνιακούς θεατρινισμούς, που οδήγησαν ασκόπως σε κατρακύλα το χρηματιστήριο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως αν αληθεύει ο τρόπος με τον οποίο διέκοψε τη συζήτηση το Υπουργείο Οικονομικών με την τρόϊκα, η υπόθεση παρουσιάζει και πρόβλημα κοινωνικής δεοντολογίας, (savoir vivre).
Όπως υποστηρίχθηκε κατά κόρον από πολλά ΜΜΕ, τις πρώτες πρωϊνές ώρες της περασμένης Παρασκευής, ο Κυβερνητικός οικοδεσπότης βγήκε από την αίθουσα συσκέψεως για να εμφανισθεί κατόπιν κάποιος παρατρεχάμενός του και να δηλώσει στους Τροϊκανούς ότι η συνάντηση έληξε, (the meeting is over).
Εφ’ όσον πράγματι έτσι συνέβη τότε αν ζούσε σήμερα ο Μολιέρος είναι εύκολα προβλέψιμο ποια ιστορία θα χρησιμοποιούσε για να γράψει την γνωστή κωμωδία του «Le Bourgeois Gentilhomme»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου