Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης η αγοραία αντιδραστική προπαγάνδα εναντίον του τότε νεόδμητου ΠΑΣΟΚ υποστήριζε ότι ο σοσιαλισμός θα έπαιρνε, το σπιτάκι του μικρομεσαίου, το χωραφάκι του μικροαγρότη, ακόμη και την κατσίκα και το κοτέτσι της γιαγιάς στο χωριό.
Όπως ήταν φυσικό τίποτε από αυτές τις ανοησίες δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά αντίθετα η πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου διπλασίασε τους μισθούς και τις συντάξεις, απογείωσε την επιχειρηματικότητα και ξαναζωντάνεψε την Ελληνική ύπαιθρο με τους Συνεταιρισμούς, τα Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα και πληθώρα διαρθρωτικών αλλαγών στον αγροτικό τομέα (με Υπουργό Γεωργίας τότε τον μεθοδικό, αεικίνητο και τελειομανή Κώστα Σημίτη).
Αυτό λοιπόν, που αποτελούσε κακόβουλη συκοφαντία εναντίον των Σοσιαλιστών στην περίοδο 1974-1980, μοιάζει ότι αποτελεί πιθανότατη εξέλιξη, σαν συνέπεια της φαύλης πολιτικής των δεξιών κυβερνήσεων και μιας ομάδας καρεκλοθύρων, που αυτοαποκαλούνται σοσιαλδημοκράτες, αλλά στην πραγματικότητα δεν φαίνεται να είναι τίποτε σπουδαιότερο από φανφαρόνοι οπορτουνιστές.
Αφού λοιπόν οι δεξιές κυβερνήσεις λεηλάτησαν τα δημόσια ταμεία και έβαλαν σε τροχιά κατεδάφισης την οικονομία, την σκυτάλη ανέλαβε η παρούσα κατ’ ευφημισμόν και ψευδωνύμως αυτοαποκαλούμενη σοσιαλδημοκρατική κομπανία, η οποία φρόντισε να απαλλάξει τους προηγούμενους από τα βαρύτατα σκάνδαλά τους και αποδύθηκε σε μια πρωτοφανή διαδικασία απολύτου οικονομικής ερήμωσης και συνολικής περιουσιακής αποψίλωσης της χώρας.
Και έχοντας πλέον ολοκληρωθεί το οργανωτικό πλαίσιο για τη μεταβίβαση κάθε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου σε αλλοδαπούς κερδοσκόπους φαίνεται ότι εξελίσσεται ένα παράλληλο σχέδιο εξόντωσης της ελληνικής επιχειρηματικότητας, απόλυτης εξαθλίωσης του εργατικού δυναμικού και αρπαγής και παράδοσης σε ξένους ενδιαφερομένους και της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας, η οποία έχει μάλιστα προεκτιμηθεί στα 400 δις ευρώ.
Συγκεκριμένα:
Η ελληνική επιχειρηματικότητα πνέει τα λοίσθια και θα δεχθεί την χαριστική της βολή με την εγκατάσταση των ξένων εταιριών, οι οποίες κατά παραβίαση κάθε κανόνος περί αθεμίτου ανταγωνισμού, θα ιδρύονται με φαστ-τρακ, θα χαίρουν ειδικού προνομιακού καθεστώτος και θα τυγχάνουν ειδικών επιδοτήσεων και δανειοδοτήσεων, όπως ήδη απαιτούν και μεθοδεύουν με την Κυβέρνηση Γερμανοί αξιωματούχοι. Χαρακτηριστικό είναι λόγου χάριν, ότι πληθώρα μικρών και μεγάλων μονάδων φωτοβολταϊκών ελληνικού επιχειρηματικού ενδιαφέροντος λιμνάζουν επί χρόνια στα βαλτόνερα της κρατικής κωλυσιεργίας και εσχάτως φρενάρονται επ’ αόριστον από δήθεν τεχνική αδυναμία της ΔΕΗ, την ώρα που η sui generis κυβέρνηση σπεύδει να ικανοποιήσει τις σχετικές κερδοσκοπικές ορέξεις μεγάλων Γερμανικών ομίλων.
Όταν λοιπόν οι χρεοκοπημένες ελληνικές επιχειρήσεις παντός είδους θα έχουν περιέλθει στις καταχρεωμένες ελληνικές τράπεζες, τότε ξένες πολυεθνικές εταιρείες θα μπορούν να τις αγοράζουν είτε ως σύνολο επισφαλειών, είτε ως κατ’ ιδίαν απαξιωμένα αντικείμενα.
Έχουμε επισημάνει παλαιότερα ότι όποιος Γερμανός τραπεζίτης, Τούρκος πατριώτης ή πολυχρονεμένος Εμίρης αγοράσει την Αγροτική Τράπεζα θα βρεθεί αυτομάτως με υποθηκευμένο το σύνολο σχεδόν των αγροτικών εκμεταλλεύσεων εγκατελειμμένων στην απόλυτη δικαιοδοσία του.
Παρόμοια κατάσταση εξελίσσεται σε κάθε είδους και μεγέθους ιδιωτικά ακίνητα.
Με γοργούς ρυθμούς οι ιδιοκτήτες τους αποστερούνται των όποιων εισοδημάτων ή αποταμιεύσεών τους. Στην επόμενη φάση είτε οι τράπεζες είτε οι εφορίες θα επισπεύσουν την αποξένωσή τους από τις ακίνητες ιδιοκτησίες τους και τέλος αλλοδαπές εταιρείες real estate θα αγοράσουν μαζικά αυτά τα ακίνητα προκειμένου να τα «αξιοποιήσουν» παντοιοτρόπως. Μπορεί κάποιοι νεόπλουτοι συμπατριώτες μας να αγοράζουν κατοικίες στο Λονδίνο και την Ν.Υόρκη, όμως υπάρχουν χιλιάδες Βαλκάνιοι, Ρώσσοι, Δυτικοευρωπαίοι και Αμερικανοί, που ενδιαφέρονται να αγοράσουν σπίτια σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο σε παραθαλάσσιες περιοχές.
Τα ανωτέρω αποτελούν ευφάνταστα σενάρια κάποιων κοινών συκοφαντών και καταστροφολόγων; Μακάρι.
Είναι κακόβουλες φαντασιώσεις από κάποιες κακόπιστες «Κασσάνδρες»; Πολύ θα θέλαμε να ήταν έτσι.
Η κυβέρνηση βεβαίως διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι δρά με αποκλειστικό γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και με μοναδικό οδηγό το πατριωτικό καθήκον χάριν του οποίου θυσιάζει το πολιτικό της μέλλον και απαιτεί και γι’ αυτό από τον λαό να αποδεχθεί την ολοκληρωτική του εξαθλίωση.
Δεν έχουμε λόγους να αμφισβητήσουμε τις αγνές προθέσεις κανενός.
Όμως στην πολιτική δεν έχουν αξία οι προθέσεις, αξία έχει το αποτέλεσμα.
Η Κυβέρνηση μπορεί να ισχυρίζεται ότι επιτελεί εθνοσωτήριο έργο, αλλά προς το παρόν κλείνουν επιχειρήσεις, εξανεμίζονται περιουσίες, καταστρέφονται νοικοκυριά.
Όλοι θα θέλαμε να πιστέψουμε τις αμήχανες διαβεβαιώσεις του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, ότι με τις φαεινές ιδέες και τις τολμηρές αποφάσεις τους σώζουν τη χώρα από την χρεοκοπία. Όμως μέχρι στιγμής η εθνική οικονομία φαίνεται να είναι ένα βήμα πριν τον επιθανάτιο ρόγχο, οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της απόλυτης δυστυχίας, επισπεύδεται η αδιαφανής ρευστοποίηση δημόσιας περιουσίας, που οικοδομήθηκε με τον ιδρώτα πολλών γενεών, ταπεινώνεται η αξιοπρέπεια της χώρας από αγενείς εταίρους και κακόβουλους συμμάχους.
Και το ζήτημα δεν είναι αν πρέπει να μείνουμε στην ευρωζώνη ή να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή. Το ζήτημα είναι ότι προωθούνται πολιτικές, που ασχέτως προθέσεων και αιτιολογικών εκθέσεων γυρνούν την Ελλάδα στην εποχή της δουλοπαροικίας και την καθιστούν άθλιο προτεκτοράτο και καταδικάζουν τους Έλληνες σε σκλάβους ξένων αφεντικών μέσα στον ίδιο τους τον τόπο.
Κάθε δουλειά λοιπόν έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Όσοι λοιπόν επιλέγουν να ασχοληθούν με τα κοινά, οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να αποφύγουν την κρίση του λαού και την αξιολόγηση της ιστορίας.
Αμφότεροι σκληροί και άτεγκτοι κριτές που δεν ενδιαφέρονται για τις προθέσεις και τα κίνητρα, αλλά για τα υλικά αποτελέσματα.
Και ακόμη και αν κάποιοι εμφορούμενοι από κυνισμό και κοινωνική αναλγησία πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ας μην λησμονούν τη ρήση του συντηρητικού μεν, αλλά ευφυούς Δημοσθένη πριν από 2300 χρόνια:
«Έκαστον των πριν υπαρξάντων συμφώνως προς το τελευταίον εκβάν κρίνεται».
Με απλά λόγια στην πολιτική εκ του τελικού αποτελέσματος κρίνονται και επί τη βάσει και μόνον αυτού αξιολογούνται λόγια, προθέσεις, ιδέες, πολιτικές πρωτοβουλίες και κυβερνητικές πρακτικές.
Ηθικό δίδαγμα ελληνορθόδοξης σωτηριολογικής σκοπιμότητος:
Φίλοι πολιτικοί μετανοείτε, ήγγικε γαρ η ώρα της κρίσεως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου