Η φιλότιμη προσπάθεια του κου Καρατζαφέρη να διασκεδάσει τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, που εκτόξευσε ο ανεκδιήγητος κος Ροντούλης εναντίον της Κυβερνητικής πλειοψηφίας από του βήματος της Βουλής, υπήρξε μάλλον ατυχής.
«Είχα πει ότι είστε ψεύτες, απατεώνες και παπατζήδες. Ανακαλώ! Είστε ψεύτες, απατεώνες και γομάρια!», βροντοφώναξε εμφανώς αγανακτισμένος ο εκ Τυρνάβου ορμώμενος βουλευτής απευθυνόμενος στους συναδέλφους του, του ΠΑΣΟΚ.
Έπεα πτερόεντα;
Σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή ίσως. Όχι όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπου ότι λέγεται στη διάρκεια της συνεδρίασης της Βουλής καταγράφεται στα πρακτικά και συλλαμβάνεται από τις τηλεοπτικές κάμερες. Όταν μάλιστα μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της τηλεθέασης, αναπαράγεται κατά κόρον από τα χαζοκάναλα.
Η εικόνα λοιπόν του κου Ροντούλη, με τη συμπαθητική Θεσσαλική προφορά, να στολίζει τους Κυβερνητικούς με υβρεολόγιο γνήσιου Λαρισαίου αγωγιάτη, μπορεί να εξέπληξε διασκεδαστικά το πανελλήνιο, αλλά σίγουρα διατάραξε τα κακώς κείμενα της Βουλής και προφανώς προσέβαλε την αισθητική του Αρχηγού του.
Μάταια κάτω από τις πιέσεις που δέχθηκε ο κος Ροντούλης προσπάθησε να επανορθώσει ισχυριζόμενος ότι αναφερόταν σε πολιτικές και όχι σε πρόσωπα. «Ψεύτες απατεώνες και γομάρια» μπορεί να είναι μόνον κατηγορηματικοί προσδιορισμοί προσώπων και όχι συμπεριφορών. Οι συμπεριφορές μπορεί να είναι ψεύτικες ή απατηλές. Αυτά ως φιλόλογος ο συμπαθής βουλευτής τα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα.
Και βεβαίως φαιδρότεροι υπήρξαν οι ισχυρισμοί του κου Καρατζαφέρη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ επιχείρησε να μας πείσει ότι το υβρεολόγιο του βουλευτή του δεν εμπεριείχε κανένα ψόγο, τουναντίον αποτελούσε έπαινο για την κυβερνητική πλειοψηφία, διότι δήθεν «γομάρι» σημαίνει πολιτικός «έμφορτος προβλημάτων», τα οποία προσπαθεί να λύσει. Ενεργώντας μάλιστα ως κακέκτυπο της κας Κανέλλη κουβάλησε και ένα ογκώδες λεξικό στο βήμα για να ενισχύσει τα λεγόμενά του. Το μόνο που κατάφερε ήταν να καταξιώσει την ομολογουμένως επετυχημένη κίνηση της κας Κανέλλη και να δώσει την αίσθηση ότι ή το λεξικό του είναι για τα σκουπίδια, ή ο ίδιος δεν έχει το γνωστικό υπόβαθρο για να το αξιοποιήσει δεόντως ή και τα δύο.
Στην πραγματικότητα η ρίζα της λέξης γομάρι προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «γέμω», που σημαίνει είμαι γεμάτος, είμαι πλήρης. Από κεί μεταγενέστερα προήλθαν οι λέξεις «γέμος» και «γόμος», που αρχικά εσήμαιναν πλήρες φορτίο πλοίου. Από τη λέξη λοιπόν «γόμος» οι Θεσσαλοί δημιούργησαν τη λέξη «γομάρι», η οποία σημαίνει το ζώο, που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά του φορτίου και συγκεκριμένα υπονοεί αδιακρίτως το γαϊδούρι ή το μουλάρι, όχι όμως το άλογο (το οποίο θεωρείται ζώο ευφυές και ευγενές). Μεταφορικά δε χρησιμοποιείται κατά κόρον ως υβριστικός χαρακτηρισμός, που αναφέρεται στον άνθρωπο, που στερείται αγωγής και ευαισθησίας, δηλαδή τον ανάγωγο, τον άξεστο, τον ανάλγητο, τον χοντρόπετσο, τον βάρβαρο. Συνώνυμη ύβρις προς τη λέξη «γομάρι» των Θεσσαλών σε μια άλλη περιοχή της Ελλάδος (ας πούμε στο Κολωνάκι) είναι η λέξη «κτήνος».
Κατ’ ουσίαν λοιπόν αυτά τα κοσμητικά επίθετα ήθελε να αποδώσει στους συναδέλφους του ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Και όπως είναι γνωστό στους ψυχολόγους, οποιοδήποτε και αν είναι το μορφωτικό ή κοινωνικό επίπεδο ενός ανθρώπου, όταν βρεθεί σε νευρική έξαρση θα βρίσει πάντα στη μητρική του γλώσσα. Δεν είναι λοιπόν αξιοπερίεργο, που ο κος Ροντούλης χρησιμοποίησε μια παραδοσιακή Θεσσαλική βρισιά, πολλώ μάλλον καθ’ όσον επεδίωκε να στείλει ένα μήνυμα στους ψηφοφόρος του στον Τύρναβο, ότι ο ίδιος είναι οργισμένος τιμητής της κυβερνητικής φαυλότητος και αναλγησίας και όχι στυλοβάτης και συνοδοιπόρος, όπως ενδεχομένως τον κατηγορούν, ως εκ της συμμετοχής του σε ένα κόμμα, που ψήφισε το μνημόνιο και συστηματικά «ερωτοτροπεί» πολιτικά με τον κύριο Πάγκαλο και τον κο Βενιζέλο.
Ο κος Ροντούλης βεβαίως είναι καινούργιος στη Βουλή και δικαιολογημένα βαυκαλίζεται ότι με τέτοιου είδους θεατρινισμούς θα γλιτώσει από την λαϊκή καταισχύνη.
Ο Αρχηγός του όμως, που είναι «παλαιά καραβάνα» δεν έχει τέτοιες αυταπάτες και όταν κοιτάει από το βήμα της Βουλής τους συναδέλφους του βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη. Αντιλαμβάνεται λοιπόν πολύ καλά ότι δεν πρέπει να βρίζει τον καθρέπτη, γιατί οι βρισιές του αντανακλούν στον ίδιο.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο, που υποτιμώντας μόνος του τη νοημοσύνη του έσπευσε να διασκεδάσει την κατάσταση με τις ερμηνευτικές του ανοησίες.
Το πιο αστείο όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι το υβρεολόγιο του κου Ροντούλη περιελάμβανε όχι ένα, αλλά τρείς βαρείς χαρακτηρισμούς: «ψεύτες», «απατεώνες» και «γομάρια». Όμως όλος ο καυγάς έγινε για «τα γομάρια», που ενδεχομένως να είναι και ο ελαφρύτερος. Για τους «ψεύτες» και «απατεώνες» ουδείς έδωσε σημασία. Ούτε ο κος Ροντούλης μπήκε στον κόπο να παράσχει εξηγήσεις, ούτε ο κος Καρατζαφέρης αισθάνθηκε την ανάγκη να ανασκευάσει.
Κάπως ως εάν αυτά να είναι αυτονόητα και σύμφυτα προς την πολιτική ιδιότητα χαρακτηριστικά.
Εύγε! και εις ανώτερα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου