Προεκλογικά ο κος Κουβέλης κατήγγελλε την υφεσιακή λογική του μνημονίου και υποσχόταν να αναλάβει δράση για την ταχεία «απαγκίστρωση» της χώρας από τις συνταγές της λιτότητας και της ανεργίας.
Μετεκλογικά ανέκρουσε πρύμναν και επιχειρεί να μας πείσει ότι πρώτα πρέπει η Ελλάδα να εφαρμόσει στο ακέραιο τις «συμβατικές της υποχρεώσεις» και μετά βλέπουμε (αν ζούμε).
Ως διά μαγείας ανέβλεψε μετά το ευνοϊκό γι’ αυτόν αποτέλεσμα της κάλπης και του ήρθε η φαεινή ιδέα ότι για να μας «απαγκιστρώσει» πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει την πάκτωση της αγκιστρώσεως.
Μη Θεέ μου χειρότερα!!!
Φαντασθείτε δηλαδή ένα βαρυποινίτη, ο οποίος, επιθυμώντας διακαώς να δραπετεύσει από την αγχόνη, ζητά από τους δεσμοφύλακές του να του φορέσουν διπλές χειροπέδες, να του βάλουν αλυσίδες και βάρη στα πόδια και να του σφίξουν περισσότερο την θηλιά, που έχει στο λαιμό.
Η (για να ακολουθήσουμε την αλιευτική ορολογία Κουβέλη) σκεφθείτε ένα ψάρι, το οποίο προκειμένου να ξεφύγει από το αγκίστρι που του έχει τρυπήσει τον ουρανίσκο, αποφασίζει να το καταπιεί.
Αυτή περίπου είναι η ιδιότυπη λογική του πάλαι ποτέ συμπαθούς Προέδρου της ΔΗΜΑΡ, αντιπαθώς συγκυβερνώντος σήμερα με τους έτερους δύο «αρχαγγέλους φύλακες» του μνημονιακού ευαγγελίου.
«Θα πρέπει», εξηγεί ο κος Κουβέλης την σουρεαλιστική πολιτική του ανακυβίστηση, «να αποκαταστήσουμε πρώτα την κλωνισθείσα εμπιστοσύνη των εταίρων μας, ώστε στην συνέχεια να μπορέσομε να διεκδικήσουμε την δυνατότητα διαπραγμάτευσης».
Τι ωραία σοφιστεία!!! Πόσο πονηρή διατύπωση!!!
Προεκλογικά υποσχόταν απαλλαγή από το μνημόνιο. Μετεκλογικά εν ονόματι της ανίερης συμμαχίας του με τους νέους κυβερνητικούς του συντρόφους αναδεικνύεται σε λαύρο εγγυητή της εφαρμογής των δανειακών συμβάσεων με στόχο όχι πια την ταχεία απαλλαγή από το μνημόνιο, αλλά την επιμήκυνση του χρόνου ισχύος του. Όχι την άμεση διακοπή εφαρμογής των εθνοκτόνων μέτρων λιτότητας, όχι την άμεση διαπραγμάτευση, όχι τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης, αλλά «την δυνατότητα διεκδίκησης διαπραγμάτευσης των επαχθών όρων του μνημονίου σε ορίζοντα τετραετίας».
Και πώς θα επιτύχει ο κος Κουβέλης να αισθανθεί ικανός για να διεκδικήσει την δυνατότητα να διαπραγματευθεί;
Αφού πρώτα εφαρμόσει στο ακέραιο όλα αυτά τα οποία αποτελούν τον οδικό χάρτη καταστροφής της χώρας και εξαθλίωσης των Ελλήνων. Όλα αυτά για τα οποία υποτίθεται ότι τον ψήφισε ο Ελληνικός λαός, ακριβώς για να αποφύγει την εφαρμογή τους.
Προφανώς για τον κο Κουβέλη σημασία δεν έχει τόσο η αξιοπιστία του κόμματός του έναντι του εκλογικού σώματος, όσο η προσωπική του αξιοπιστία έναντι των δανειστών. Η ευαρέσκεια του ξένου παράγοντα προέχει της επιβίωσης του έθνους.
Καθόλου πρωτότυπο. Έτσι φιλοσοφούν και πολιτεύονται οι διαχειριστές της εξουσίας σ’ αυτή την περιοχή της Μεσογείου από την εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και εντεύθεν. (1204 μ.χ Η προφορική παράδοση διέσωσε στην ιστορική μνήμη τα ονόματα των Κομνηνών με την λέξη ΑΙΜΑ από τα αρχικά των ονομάτων τους: Αλέξιος-Ιωάννης-Μανουήλ-Αλέξιος).
Ο λαός εναπέθεσε στον κο Κουβέλη τις ελπίδες του να γλιτώσει από την εξαθλίωση και αυτός τον περιπαίζει επιμένοντας στην ανάγκη «επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών», ώστε μετά σε μελλοντικό και αόριστο χρόνο να αποκτήσουμε δήθεν την δυνατότητα να διαπραγματευθούμε την εφαρμογή των ήδη εφαρμοσμένων και συνεπώς τετελεσμένων.
Τι χρειάσθηκαν λοιπόν δύο εκλογικές αναμετρήσεις και προς τι η πολυέξοδη κυβερνητική τριαρχία για πράγματα, που θα τα έκανε «καλλίτερα» και με μικρότερο διοικητικό κόστος ο τεχνοκράτης κος Παπαδήμος;
Δεν γνωρίζει άραγε αυτός ο κύριος ότι η επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων» είναι ο φερετζές της επιτάχυνσης του καθημαγμού της χώρας;
Δεν αντιλαμβάνεται ότι με πολίτες εξαθλιωμένους και με χώρα αποξενωμένη από τα περιουσιακά της στοιχεία και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές χάνεται πλέον κάθε ίχνος διαπραγματευτικής ισχύος;
Προφανώς τα αντιλαμβάνεται, αλλά περί άλλων τυρβάζει.
Και σαν να μην έφθανε αυτός ο εμπαιγμός «ξανακτυπά» ο ομολογουμένως εφευρετικός σοφιστής κος Κουβέλης με μια αμφίσημη δήλωση, που θα ζήλευε και η Πυθία.
«Δεν πρέπει να υπάρξουν οριζόντιες περικοπές το 2012», λέει ο πονηρούλης αρχηγός της ΔΗΜΑΡ.
Κατ’ αρχήν αφήνει διάπλατη την πόρτα για διάφορες περικοπές άλλου τύπου, παρότι προεκλογικά δεν μας είχε πεί ότι το πρόγραμμά του περιλάμβανε περικοπές κάθετες, διαγώνιες, πλάγιες, τεθλασμένες κ.λ.π.
Πέραν τούτου όμως η επιμονή του σε τέτοιες ανεδαφικές διαβεβαιώσεις είναι τουλάχιστον πρωτότυπα αφελής.
Διότι είναι σύνηθες το φαινόμενο η πολιτική ελίτ της χώρας να ψευδολογεί ασυστόλως εν γνώσει της ότι μετ’ ου πολύ θα αποκαλυφθεί η αναλήθεια των λόγων της.
Όμως στην προκειμένη περίπτωση τα ΜΜΕ βρίθουν από ειδήσεις οριζόντιας περικοπής του εφάπαξ, κατάργηση των πάσης φύσεως επιδομάτων, πλαφόν στις συντάξεις και τα τοιαύτα καθώς και από πλήθος διαρροών περί αφόρητων πιέσεων των δανειστών για βαθύ ψαλίδι στα εισοδήματα χαμηλόμισθων και μικροσυνταξιούχων.
Ακόμη και η εξίσωση του φόρου στα καύσιμα, δεν είναι επίσης ένα οριζόντιο μέτρο επί πλουσίων και φτωχών, επί δικαίων και αδίκων;
Ο κος Κουβέλης δηλαδή τολμά να είναι ο πρώτος πολιτικός παγκοσμίως, που δεν διστάζει να κάνει δηλώσεις η διάψευση των οποίων έχει ήδη προηγηθεί στην τρέχουσα ειδησεογραφία.
Πόσες αλήθεια ακόμα αυτοκτονίες, πόσες λιποθυμίες νεαρών βλαστών στα προαύλια των σχολείων, πόσους θανάτους ασθενών και γερόντων, πόσες νεανικές ζωές ρημαγμένες, πόσα ακόμη ανθρωπιστικά δράματα προϋποθέτει ο «ορίζοντας τετραετίας» του κου Κουβέλη «με επιτάχυνση της εφαρμογής της δανειακής σύμβασης» προκειμένου να επιτευχθεί «η δυνατότητα διεκδίκησης διαπραγμάτευσης»;
Το ερώτημα δεν είναι καθόλου ρητορικό.
Την απάντηση όμως προφανώς δεν την περιμένουμε από τον παραδοξολόγο κο Κουβέλη.
Την περιμένουμε από τους βουλευτές, τα στελέχη, τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους της ΔΗΜΑΡ.
Όπως και από τους βουλευτές και τα στελέχη των άλλων δύο εταίρων της συγκυβέρνησης.
Μέχρι να την πάρουμε, μία μόνο λέξη μας έρχεται στο μυαλό από τα βάθη της ψυχής μας:
ΑΙΣΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου