Μια αμφιβόλου πρωτοτυπίας ανακάλυψη μερικών τάφων στην Αίγυπτο, που ως συνήθως στην πλειοψηφία τους είχαν προηγουμένως ανακαλυφθεί και συληθεί από αρχαιοκαπήλους, αποτέλεσε τη σαθρή βάση πάνω στην οποία το Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου επεχείρησε να στηρίξει την δήθεν ανατρεπτική θεωρία ότι οι Πυραμίδες δεν κτίσθηκαν από δούλους, αλλά από ελεύθερους εργάτες, που συμμετείχαν "αυτοβούλως" και με υποδειγματικό εθνικό ενθουσιασμό στην οικοδόμηση του Αιγυπτιακού πολιτιστικού μεγαλείου.
Και οι μεν Αιγύπτιοι είναι κατανοητό να επιχειρούν έστω και με χονδροειδή τρόπο να εξωραΐσουν την εικόνα ενός εν πολλοίς σκληρού απολυταρχικού και ιεροκρατούμενου φαραωνικού καθεστώτος.
Είναι όμως εκπληκτικό το μπαράζ δημοσιεύσεων της αστείας αυτής υπόθεσης που ξεκίνησε από το Associated Press και επηκολούθησε σε όλα σχεδόν τα διεθνή έγκριτα μέσα ξεκινώντας από τον Guardian και φθάνοντας στο δικό μας in.gr.
Και βεβαίως από άποψη επιστημονικής σημασίας το θέμα, ως «ανακάλυψη», είναι μάλλον ανάξιο λόγου. Όμως παρουσιάζει ενδιαφέρον από άποψη διεθνών πολιτικών σκοπιμοτήτων, που προφανώς εξυπηρετεί. Ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι επίσης το θράσος με το οποίο επιχειρείται η απαξίωση του Ηροδότου.
Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα οι εργάτες που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν δούλοι, όπως δήθεν αναφέρεται στον Ηρόδοτο και δεν ήταν 100.000 όπως επίσης δήθεν εσφαλμένα ιστορεί ο Ηρόδοτος, αλλά μόνο 10.000, που όπως δήθεν ανακάλυψαν προσφάτως οι Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι, εργάζονταν σε τρίμηνες βάρδιες.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς γράφει ο Ηρόδοτος.
«ἐργάζοντο δὲ κατὰ δέκα μυριάδας ἀνθρώπων αἰεὶ τὴν τρίμηνον ἑκάστην» (Ηρ.Β΄ 124).
Δηλαδή με απλά λόγια «εργάζονταν (για την κατασκευή της πυραμίδας) περίπου 100.000 άνθρωποι, που απασχολούντο με σύστημα εναλλαγής δέκα χιλιάδων ανά τρίμηνο». Άρα λοιπόν οι περισπούδαστοι αυτοί κύριοι αναμασούν μια πληροφορία του Ηροδότου και έχουν το θράσος όχι απλώς να την οικειοποιούνται, αλλά και να προσπαθούν να διασύρουν τον ιστορικό από τον οποίο την έρανίσθηκαν.
Ακόμη ψευδέστερος είναι ο περί δουλείας των εργατών ισχυρισμός. Πουθενά ο Ηρόδοτος δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο.
Εκείνο όμως, που λέει ο Ηρόδοτος είναι ότι «στη διάρκεια της βασιλείας του Φαραώ Ραμψηνίτη η Αίγυπτος γνώρισε ημέρες ευνομίας και ευημερίας. Όμως ο Χέοπας, που τον διαδέχθηκε, έφερε στη χώρα μεγάλα δεινά, διότι αφού πρώτα έκλεισε όλους τους ναούς και απαγόρευσε στους Αιγυπτίους να ασχολούνται με τα θρησκευτικά τους καθήκοντα (θυσίες κ.λ.π), έπειτα τους ανάγκασε όλους να εργάζονται για λογαριασμό του.( «κατακληίσαντα γάρ μιν πάντα τὰ ἱρὰ πρῶτα μὲν σφέας θυσιέων τουτέων ἀπέρξαι, μετὰ δὲ ἐργάζεσθαι ἑωυτῷ κελεύειν πάντας Αἰγυπτίους».)
Αυτό λοιπόν το πολύ απλό και απολύτως ακριβές, που λέει ο Ηρόδοτος, ότι δηλαδή ο σκληρός Φαραώ επέβαλε σε θεωρητικά ελεύθερους ανθρώπους να εργάζονται σε καταναγκαστικά έργα, που στόχευαν αποκλειστικά στην ικανοποίηση δικής του ανάγκης και ματαιοδοξίας, προφανώς δεν αρέσει στους σύγχρονους Αιγυπτιολόγους και προτιμούν να το αγνοούν και να επιδίδονται σε ψευτοανακαλύψεις και βολικές γι αυτούς μυθοπλασίες.
Είναι γεγονός ότι ο Ηρόδοτος, κρινόμενος με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια και ιδίως συγκρινόμενος με τον επίσης ημέτερο Θουκυδίδη, χαρακτηρίζεται ως ήσσονος δεινότητας ιστορικός, που προσομοιάζει περισσότερο με ιστοριογράφο ή κατά περίπτωση με λαογράφο περιηγητή.
Παρ’ όλα αυτά ουδείς νομιμοποιείται να αμφισβητήσει την μεγάλη συμβολή του ανδρός στην διάσωση γνώσεων και πληροφοριών ανεκτίμητης αξίας για τον αρχαίο κόσμο.
Ιδιαίτερα λαοί σαν τους Αιγυπτίους και τους υπόλοιπους της Μέσης ανατολής οφείλουν να υποκλίνονται στην μεγάλη προσφορά του Ηροδότου σχετικά με την ιστορική και πολιτιστική τους ύπαρξη. Διότι παρότι υποτίθεται ότι ανέπτυξαν σημαντικού επιπέδου πολιτισμούς, δεν κατάφεραν να αφήσουν σπουδαία γραπτά κείμενα (ή τουλάχιστον δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη) από τα οποία να τεκμηριώνεται αυτό το πολυθρύλητο πολιτιστικό τους μεγαλείο και μόνο χάρη στον Έλληνα αυτό πρώιμο λαογράφο και ιστορικό διασώθηκαν ανά τους αιώνες εξαιρετικές γνώσεις γύρω από την ύπαρξη, την καθημερινή τους ζωή και την ιστορία τους.
Ιδιαίτερη δε ευγνωμοσύνη οφείλουν στο Ηρόδοτο οι Αιγύπτιοι, στους οποίους αναφέρεται το μέγιστο μέρος του Β΄ βιβλίου του (του επονομαζόμενου «Ευτέρπη»), όπου παρατίθενται εκτεταμένες πληροφορίες για την Αίγυπτο. Τόσες όσες για άλλα πέντε χιλιάδες χρόνια να την ανασκάπτουν δεν θα μπορούσαν να ανακαλύψουν οι ευφάνταστοι μεταγενέστεροι αρχαιολόγοι.
Τώρα αν κάποιοι αναρωτηθούν γιατί άραγε στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία οι ανεκδιήγητοι αυτοί επιστήμονες αποφάσισαν να ανακαλύψουν από την αρχή τους εν λόγω τάφους, που η ύπαρξή τους ήταν γνωστή από το 1990, η απάντηση βρίσκεται στο ίδιο το άρθρο του Guardian.
Η θεωρία, πως οι πυραμίδες κτίσθηκαν από σκλάβους δεν είναι Ηροδότια, αλλά Εβραϊκή. Θέλοντας οι Εβραίοι να αποκτήσουν κι αυτοί μερίδιο συμμετοχής στο πολιτιστικό θαύμα των πυραμίδων, δεν παρέλειψαν να υποστηρίξουν ότι οι πρόγονοί τους κατά την περίοδο της δουλείας τους στην Αίγυπτο χρησιμοποιήθηκαν από το Φαραώ στα σχετικά έργα. Παρότι λοιπόν η θεωρία αυτή ήταν απολύτως αβάσιμη επιστημονικά, η διεθνής αρχαιολογική κοινότητα έκανε τα στραβά μάτια επί δεκαετίες για προφανείς λόγους.
Τώρα όμως οι νέοι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί αλλάζουν τις χθεσινές ισορροπίες, όπως αναλυτικά έχουμε εξηγήσει σε παλαιότερή μας ανάρτηση.
Όταν αλλάζουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, τότε και η ιστορία ξαναγράφεται (ή κατά περίπτωση επανέρχεται σε αληθέστερες εκδοχές της).
Έτσι επιστρατεύονται οι αιγυπτιολόγοι να καταρρίψουν τις όντως εσφαλμένες εβραϊκές απόψεις και αυτοί διατυπώνουν μια θέση, που γενικά είναι επιστημονικά ορθότερη, αλλά για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα σερβίρεται με το μανδύα της νέας ανακάλυψης. Για να έχει την ευλογία του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου παρουσιάζεται ως ανατρεπτική και όσο το δυνατόν πιο εξωραϊστική της φαραωνικής θηριωδίας. Μετά την παραλαμβάνουν τα «έγκυρα και έγκριτα» διεθνή ΜΜΕ και αναλαμβάνουν ασμένως το θεάρεστο έργο της διεθνούς προπαγάνδας και κατοχύρωσης της. Και ευκαιρίας δοθείσης δεν παραλείπεται να επιδιωχθεί και η δέουσα δυσφήμιση του Ηροδότου, μια που γενικά η ύπαρξη των έργων του αποτελεί μια διαχρονική απόδειξη της δικής τους αδυναμίας να προχωρήσουν την ιστορική και όχι μόνο γνώση έστω και κατ’ ελάχιστον παραπέρα από εκεί που εκείνος μας την κληροδότησε.
Αιδώς Αργείοι, όπως θα έλεγε ο Όμηρος ή επί το ακριβέστερον, Αιδώς αρχαιολόγοι!!!
Και ναι μεν όλοι αυτοί κάνουν την δουλειά τους κατά πως νομίζουν ή κατά πως πληρώνονται.
Μήπως όμως το ημέτερο Υπουργείο Πολιτισμού θα έπρεπε ανάμεσα στους τόσους υπαλλήλους που απασχολεί να περιλάβει και μερικούς φιλολόγους, που να βοηθούν τους ξένους καλόπιστους συναδέλφους τους στην ερμηνεία και κατανόηση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ώστε να μην τους τρώει η άμμος και ο ήλιος της ερήμου για να ανακαλύπτουν πληροφορίες, που είναι γνωστές εδώ και 2500 χιλιάδες χρόνια; Είτε να παρακολουθούν και να αντικρούουν τις ανοησίες των κακόπιστων και κακόβουλων παραχαρακτών της ιστορίας;
Κι αυτό όχι για λόγους κάποιου στείρου εθνικισμού, αλλά γιατί η αρχαία ελληνική γραμματεία αποτελεί μια παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, που σε μας έχει λάχει ο κλήρος να διασώσουμε και να συντηρήσουμε καθαρή, προς χάριν της ιστορικής αλήθειας και της ανθρωπιστικής ουσίας της επιστημονικής γνώσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου