Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον πως ο ψηφοθηρικός οπορτουνισμός μπορεί να οδηγήσει σε καθολική αντιστροφή τις πολιτικές θέσεις των κομμάτων και το σπουδαιότερο να τα καταστήσει ουσιαστικούς υπονομευτές των θεμελιωδών ιδεολογημάτων τους.
Ιδιαίτερα όταν τα ζητήματα απειλούν να πλήξουν κατεστημένα συμφέροντα και να ανατρέψουν παραδοσιακές σχέσεις και ισορροπίες, τότε ιδεολογικά προσωπεία και επικοινωνιακά ιδεολογήματα, που χρειάσθηκαν χρόνια να δομηθούν, καταρρέουν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
Η χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής ευλόγως δικαιούται να χαρακτηρισθεί ως γιορτή της Δημοκρατίας.
Έπειτα από μια σκοτεινή περίοδο αντιδημοκρατικής και εν πολλοίς αντισυνταγματικής λειτουργίας, όπου αυτός ο ναός της δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο επιβολής αντιλαϊκών μέτρων και εξυπηρέτησης ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων, η Βουλή φάνηκε να ξαναβρίσκει τον συγχρονισμό της με το κοινό λαϊκό αίσθημα.
Σε εκτέλεση της ομόφωνης απόφασης των πολιτικών αρχηγών και ξεκινώντας από το σκάνδαλο των αθεόφοβων της Μονής του Βατοπεδίου, συζητήθηκε η πρόταση για σύσταση νέας εξεταστικής επιτροπής για πραγματική διερεύνηση της πολύπλευρης αυτής υπόθεσης.
Και ενώ τα κόμματα της αριστεράς φάνηκε να συμφωνούν ουσιαστικά με την πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δυστυχώς η δεξιά «πολυκατοικία» εμφανίσθηκε διαταραγμένη σφόδρα και συρόμενη σε υπερψήφιση της πρότασης αποκλειστικά και μόνο για το επικοινωνιακώς θεαθήναι.
Και βεβαίως είναι απολύτως κατανοητή η αμηχανία της ΝΔ, η οποία επιχειρεί να βάλλει «δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη». Ήτοι να αποστεί του φαύλου πρόσφατου κυβερνητικού παρελθόντος της και συγχρόνως να συντηρήσει τη συσκότιση των σκανδάλων, τα οποία βαρύνουν συντριπτικά ικανό αριθμό προσώπων, που συγκαταλέγονται ακόμη στην ηγετική της ομάδα.
Προκαλεί όμως αλγεινή εντύπωση η αιφνίδια στροφή του ΛΑ.Ο.Σ, το οποίο μέχρι προχθές υπερεθεμάτιζε υπέρ της πλήρους και ειλικρινούς διερεύνησης όλων ανεξαιρέτως των σκανδάλων και μόλις χθες στη σχετική συζήτηση της Βουλής εμφανίσθηκε να συμπλέει πλήρως με την πολιτικά αυτοκτονική γραμμή του κου Σαμαρά.
Έτσι παρακολουθήσαμε ένα αγνώριστο κο Καρατζαφέρη, ο οποίος προσπαθούσε με αξιοθρήνητα επιχειρήματα να μας πείσει ότι είναι προς το συμφέρον του έθνους να μη ασχοληθεί η βουλή με την περαιτέρω έρευνα και την αναζήτηση και απόδοση προσωπικών ευθυνών, καθ’ όσον δήθεν αυτό θα βλάψει την εθνική μας ενότητα και το διεθνές κύρος της χώρας. Από την άλλη δε υπαστήκαμε το παραληρηματικό παλιομοδίτικο κήρυγμα του κου Ροντούλη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ προσπάθησε να μας πείσει ότι η διερεύνηση του σκανδάλου του Βατοπεδίου έχει σαν στόχο την ορθοδοξία και το Άγιο Όρος.
Είναι προφανές ότι η απροσχημάτιστη πολιτική κολοτούμπα του κου Καρατζαφέρη, οφείλεται στην επίγνωσή του ότι το κόμμα του κινδυνεύει να πλαγιοκοπηθεί από τα δεξιά από την ΝΔ σε ένα θέμα, το οποίο παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον για μεγάλη μερίδα του εκκλησιαστικού κατεστημένου.
Όμως ο άτσαλος αυτός τακτικισμός είναι βέβαιο ότι θα στοιχίσει στο ΛΑ.Ο.Σ πολύ ακριβότερα από ότι φαντάζονται.
Είναι πασίδηλο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και του έθνους απαιτεί την πλήρη διαλεύκανση των σκανδάλων, τον άμεσο ατομικό καταλογισμό των πάσης φύσεως ευθυνών και κυρίως την επιστροφή του συνόλου του υπεξαιρεθέντος δημοσίου πλούτου, προκειμένου να αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή, να εμπεδωθεί η εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και να επιτευχθεί η συστράτευση στον κοινό στόχο της ανασυγκρότησης της χώρας.
Σε εκκλησιαστικό δε επίπεδο αυτοί που πραγματικά έχουν λόγους να επιθυμούν το κουκούλωμα του συγκεκριμένου σκανδάλου μπορεί να είναι αρκετοί και διοικητικά ισχυροί στο στενό εκκλησιαστικό σύστημα. Όμως στο επίπεδο του ευρέως ορθοδόξου φάσματος αποτελούν την αισχρή μειοψηφία. Διότι η συντριπτική πλειοψηφία του χριστεπώνυμου πληρώματος και εξόχως σκανδαλισμένη παραμένει από τις περίπου σατανικές καλογερικές δραστηριότητες και διακαώς επιθυμεί την κάθαρση της εκκλησίας από τους «κύνες» κατά την γνωστή Κυριακή εντολή «μη δότε τα άγια τοις κυσί».
Κατά συνέπεια ο «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» εμφανίζεται με τη στάση του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου καθόλου «λαϊκός», αλλά μάλλον αντιλαϊκός, αφού έρχεται προδήλως σε κάθετη αντίθεση όχι μόνον με το κοινό λαϊκό αίσθημα αλλά και με το αληθές συμφέρον του λαού, που είναι η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και η απαίτηση επιστροφής των κλοπιμαίων ιδιαίτερα σε μια στιγμή, όπου ο λαός αυτός καλείται να συνεισφέρει αυτοθυσιαστικά προς σωτηρία της οικονομικά καθημαγμένης πατρίδας.
Από την άλλη δεν χωρά αμφιβολία ότι το πραγματικό συμφέρον της ορθοδοξίας είναι η εξυγίανση της εκκλησίας, η κάθαρσή της από όποια παρεισφρήσαντα ζιζάνια, η επαναφορά του αγίου Όρους στο δρόμο των ευαγγελικών κατευθύνσεων, των κανονικών επιταγών και κυρίως στο δρόμο της αρετής, που με το λόγο, το έργο και τη θυσία του εδίδαξε ο γλυκύτατος Ιδρυτής της Ορθόδοξης πίστης και εκκλησίας. Επομένως είναι μάλλον αντιορθόδοξη η τακτική του ΛΑ.Ο.Σ, που αδιαφορεί για τις διαχρονικές αξίες της ορθοδοξίας και μεριμνά για την διάσωση κάποιων αθεόφοβων.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι από υποτιθέμενος «συναγερμός» των εθνικών δυνάμεων στην κατεύθυνση της τάξης και της ηθικής, να μετατρέπεται σε όργανο κατευνασμού της λαϊκής οργής και ψευδοϊδεολογικού πειθαναγκασμού της κοινής γνώμης ώστε να συμβιβασθεί στην ανηθικότητα, την ιδιοτέλεια και την ατιμία διαπλεκόμενων πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων.
Είναι λυπηρό που η «πολυκατοικία» εξελίσσεται σε τσαντηρομαχαλά…
Το ζήτημα της διαλεύκανσης των σκανδάλων αποτελεί πανεθνικό αίτημα, αναγκαία προϋπόθεση για την σφυρηλάτηση εθνικής ενότητας και εν πάση περιπτώσει την λυδία λίθο για την αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Ο νοών νοείτω…
Όποιος αδυνατεί να το εννοήσει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου