Οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι ένα πολιτικά και κοινωνικά περίπλοκο ζήτημα με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην δημόσια και ιδιωτική μας οικονομία.
Αναμφισβήτητα οι ακρότητες του αποκλεισμού δρόμων και ιδιαίτερα συνοριακών τελωνειακών σταθμών πλήττουν αντικειμενικά τα συμφέροντα και των γειτονικών χωρών.
Η ψυχρή μάλιστα πείρα των γειτόνων μας από παρόμοια συμβάντα του παρελθόντος εύλογα τους δημιουργεί ανησυχία για την εξέλιξη των φετινών κινητοποιήσεων.
Είναι λοιπόν απολύτως κατανοητό η Βουλγαρική πλευρά και όχι μόνο, να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα αγροτικά δρώμενα και γιατί όχι να εκφράζει και τη δυσαρέσκειά της για τις οποιεσδήποτε τυχόν επιπτώσεις τους στα οικονομικά της συμφέροντα.
Όλα αυτά όμως θα πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο της διπλωματικής δεοντολογίας και στα όρια της κόσμιας συμπεριφοράς, που επιβάλλουν οι κανόνες καλής γειτονίας.
Και δυστυχώς η σπουδή και η ένταση των δηλώσεων και των απειλών, που επέλεξαν να επιδείξουν τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και ο Υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας απέχουν μακράν της επιβεβλημένης φιλικότητας και καλοπιστίας, που επιβάλλουν οι εταιρικές σχέσεις, τις οποίες επικαλούνται.
Διότι προτού καλά καλά οι Έλληνες αγρότες κλείσουν τα σύνορα επιδόθηκαν σε διαβήματα και διαμαρτυρίες υπερβολικές και από την πρώτη στιγμή παρεμπόδισης της διέλευσης άρχισαν να εγείρουν αστρονομικές αξιώσεις, να απειλούν με δικαστικές προσφυγές και κυρίως να κατηγορούν την Ελλάδα για παραβιάσεις των κοινοτικών κανόνων.
Είναι προφανές ότι μια-δυο μέρες αγροτικών κινητοποιήσεων δεν δικαιολογούν αυτές τις υπερβολικές αντιδράσεις και πολλώ μάλλον μερικές ώρες κλειστών συνόρων δεν αρκούν για να γεννήσουν δικαστικά επιδιώξιμες αξιώσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, όπως βεβιασμένα ισχυρίζονται οι ανεκδιήγητοι γείτονές μας.
Με τη συμπεριφορά τους αυτή εμφανίζονται σαν έτοιμοι από καιρό να αξιοποιήσουν την παραμικρή ευκαιρία για να μας «λιθοβολήσουν» και ευλόγως δημιουργούν την υπόνοια ότι η στάση τους δεν ελαύνεται ούτε από συμπόνια στην πολύπαθη ελληνική κυβέρνηση, ούτε από ειλικρινή ανησυχία για τις πιθανές αλλά πάντως μη εισέτι γεγεννημένες οικονομικές τους απώλειες, αλλά μάλλον εξυπηρετούν άλλες ανομολόγητες σκοπιμότητες.
Απέναντι λοιπόν σ’ αυτήν την διπλωματικά αμετροεπή και μικρόνοη συμπεριφορά, θα πρέπει κάποιος να τους υποδείξει ότι είναι μάλλον οι τελευταίοι, που δικαιούνται να ομιλούν για παραβιάσεις των κοινοτικών κανονισμών.
Κάποιος θα πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι η είσοδός τους στην Ευρωπαϊκή ένωση στηρίχθηκε κυρίως σε γνωστά πολιτικά κριτήρια και όχι σε πραγματική εκπλήρωση των αναγκαίων όρων εισόδου.
Ότι η όχι η απλή ανοχή, αλλά η δραστήρια υποστήριξη της Ελλάδας στην σχετική προσπάθειά τους υπήρξε καθοριστική για να αποκτήσουν την ιδιότητα του μέλους, για την οποία σήμερα τόσο αλαζονικά επαίρονται.
Και το σπουδαιότερο.
Προτού ρίξουν το λίθο του αναθέματος εναντίον μιας ευεργέτιδός τους χώρας διότι δήθεν δεν εφαρμόζει τους κοινοτικούς κανονισμούς, καλά θα κάνουν να φροντίσουν να εφαρμόσουν οι ίδιοι τουλάχιστον την κοινοτική περιβαλλοντική νομοθεσία.
Τουτέστιν να φροντίσουν για τα απόβλητα με τα οποία επιβαρύνουν τα κοινά μας ποτάμια και ιδιαίτερα να παροπλίσουν απολύτως το απηρχαιωμένο πυρηνικό εργοστάσιο του Κοσλοντούϊ, που βλάπτει επί δεκαετίες την υγεία μας και αποτελεί μια βόμβα βιβλικής καταστροφής για ολόκληρα τα Βαλκάνια και όχι μόνον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου