Πέρασαν ήδη τέσσερεις μήνες από τις πρόσφατες εκλογές και παρότι έχουμε μια Κυβέρνηση και κυρίως ένα Πρωθυπουργό που στην κυριολεξία «έχουν πάρει τα πόδια στον ώμο», δεν είναι λίγοι εκείνοι, που παραπονούνται για ολιγωρία και καθυστερήσεις στο κυβερνητικό έργο.
Κάποιοι από αυτούς παραπονούνται καλόπιστα, τρομαγμένοι από την τραγικότητα της οικονομίας.
Από την πλευρά μας παρότι θεωρούμε υπεράνθρωπες τις προσπάθειες και το έργο που έχει ήδη δρομολογηθεί, για ένα και μόνο πράγμα αδυνατούμε να δικαιολογήσουμε την παρούσα Κυβέρνηση.
Κατά την άποψή μας είναι απολύτως αδικαιολόγητη η αργοπορία, που σημειώνεται σε ζητήματα ηθικής κάθαρσης και ανελέητου κτυπήματος της διαφθοράς.
Και είναι απολύτως αδικαιολόγητη γιατί είναι ένα θεάρεστο και φιλολαϊκό έργο που θα έχει αμύθητο κοινωνικό όφελος με μηδενικό οικονομικό κόστος.
Για αυτό και επί πολλούς μήνες έχουμε ίσως καταντήσει κουραστικοί, που με πληθώρα αναρτήσεών μας επιμένουμε στην ανάγκη να προχωρήσει η έρευνα σε βάθος, να αποδοθούν οι δέουσες πολιτικές, ποινικές, διοικητικές και αστικές ευθύνες, οπουδήποτε αναλογούν, να παραδοθούν οι φαύλοι πολιτικοί στη δημόσια χλεύη, να υποστούν τον νόμιμο ποινικό ή πειθαρχικό κολασμό οι παραβάτες και να υποχρεωθούν να αποζημιώσουν το Ελληνικό δημόσιο όσοι το έβλαψαν, τουλάχιστον εξαναγκαζόμενοι να επιστρέψουν πίσω τα κλεμμένα.
Και αυτά όλα τα λέγαμε όχι από προσωπική ή πολιτική εμπάθεια, αλλά γιατί ορθώς προβλέπαμε ότι δεν θα υπήρχε ελπίδα διάσωσης της κοινωνικής συνοχής, αν αυτός ο τόπος δεν απαλλασσόταν από το άγος των πρωτοφανών σκανδάλων, αν δεν αποκαθάροντο η δημοκρατικοί μας θεσμοί, αν δεν αποκαθίστατο ο σεβασμός στην έννομη τάξη και αν δεν επανακτούσε την θανάσιμα τετρωμένη αξιοπιστία του το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Είναι λοιπόν εξαιρετικά ελπιδοφόρο, ότι πλέον αυτά που τόσο καιρό φαινόντουσαν φωνή βοώντος εν τη ερήμω, έχουν ήδη γίνει παλλαϊκή απαίτηση, φαίνεται να περιλαμβάνονται σε μεγάλο ποσοστό στις οδηγίες-προτροπές των Βρυξελλών και επί τέλους η Ελληνική Κυβέρνηση αρχίζει να παίρνει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες.
Αλλά είναι εξ ίσου θλιβερό το γεγονός ότι εν όψει αυτών των αναγκαίων καθαρτήριων πρωτοβουλιών μια άθλια ορδή από «λύκους» και «τσακάλια» αρχίζουν πάλι να ξεπροβάλλουν από τα σκοτεινά τους «λαγούμια» και τις «ζοφερές» τους «παράγκες» με στόχο να ανακόψουν για άλλη μια φορά την επώδυνη γι αυτούς διαδικασία της κάθαρσης.
Όλο αυτό το διάστημα μετά την πτώση της Κυβέρνησης, που τους εξέθρεψε, τους υπέθαλψε και τους προστάτεψε, «λούφαζαν» στο παρασκήνιο, ελπίζοντας να παραμείνουν ατιμώρητοι είτε χάριν της παραδοσιακής ελληνικής «λωτοφαγίας» είτε εξ αιτίας των αποπνικτικών οικονομικών προβλημάτων, που είχαν φροντίσει να φορτώσουν στις πλάτες του μέσου έλληνα πολίτη.
Τώρα όμως, που βλέπουν ότι οι ελπίδες ατιμωρησίας τους διαψεύδονται, εμφανίζονται ένας ένας από τι μια συγκεκριμένοι πολιτικοί «καλικάντζαροι», και από την άλλοι συγκεκριμένοι δημοσιογραφικοί κύκλοι, που μέχρι χθες «τα τρώγανε παρέα», και ενδυόμενοι άλλοτε την προβειά και άλλοτε τη λεοντή, προσπαθούν να πείσουν το λαό και να πειθαναγκάσουν την Κυβέρνηση να κάνει πίσω στην προσπάθεια κάθαρσης.
Τα προσωπεία τους είναι δύο και πολύ χαρακτηριστικά.
Με την μάσκα του «προβάτου» εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα και στα «σαλόνια» των κυριακάτικων εφημερίδων και κλαψουρίζουν δήθεν θυμοσοφικά ότι δεν είναι προς το συμφέρον της πατρίδας να στήνονται εξεταστικές επιτροπές και δήθεν τώρα ο τόπος χρειάζεται να σταματήσει να ασχολείται με το τι έγινε στο παρελθόν, γιατί τώρα οι περιστάσεις απαιτούν όλοι μαζί ενωμένοι να συνεργασθούμε για να πετύχει το πρόγραμμα σταθερότητας και να σώσουμε τη «βάρκα» που βουλιάζει.
Και την άλλη στιγμή με τη μάσκα του «λέοντα» προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις και αμετροεπείς απειλές ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει στην σύσταση εξεταστικών επιτροπών και αν πραγματικά θελήσει να ρίξει φως στις υποθέσεις των σκανδάλων, τότε αυτοί θα της ανταποδώσουν «τα κτυπήματα» και η Κυβέρνηση στο τέλος θα «πονέσει» πολύ περισσότερο από αυτούς.
Μάταιος ο κόπος τους. Ο κύβος πλέον έχει ριφθεί.
Το αίτημα της κάθαρσης, της απονομής δικαιοσύνης, της επιστροφής της υπεξαιρεθείσης δημόσιας περιουσίας έχει λάβει πλέον μορφή λαϊκής χιονοστιβάδας.
Και όπως και παλιότερα γράψαμε όσοι επιδίδονται σε χειμερινά σπορ γνωρίζουν καλά ότι όταν ξεκινάει χιονοστιβάδα ένα δρόμος σωτηρίας υπάρχει. Κι αυτός δεν είναι να πας εναντία της, αλλά να προσπαθήσεις όσο γρηγορότερα μπορείς να βρεθείς έξω από τον άξονα διαδρομής της.
Αυτή είναι λοιπόν και η συμβουλή μας σε όσους πιθανόν χωρίς να έχουν οι ίδιοι προσωπικό συμφέρον στο «κουκούλωμα» των σκανδάλων, παρασύρονται αφελώς στην υποστήριξη τέτοιων («πρόβιων» ή λεόντιων») απόψεων.
Ιδιαίτερα απευθύνουμε έκκληση στους πολιτικούς αρχηγούς της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, καθώς και κάποιους κατά τα άλλα συμπαθείς Υπουργούς της παρούσας Κυβέρνησης.
Καλοί μας κύριοι μη πηγαίνετε αντίθετα στο λαϊκό ρεύμα.
Μην διακινδυνεύετε τη λαϊκή ομοψυχία, μην υπονομεύετε την κοινωνική συνοχή.
Γίνετε εσείς, ως το οφείλετε στο λαό και στις παρατάξεις σας, οι σημαιοφόροι της κάθαρσης.
Αν δεν μπορείτε παραμερίστε και αφήστε άλλους να το κάνουν.
Αναλογισθείτε, αν μη τι άλλο, ότι το χρωστάτε σ’ αυτή την κοινωνία από την οποία ζητάται πρωτοφανείς θυσίες για να επανορθώσετε τις τραγικές συνέπειες που προέκυψαν από τις αναίσχυντες δραστηριότητες μερίδος του πολιτικού κόσμου, την συνειδητή ή αφελή ανοχή μιας άλλης μερίδος ή από την «αιδήμονα» σιωπή μιας τρίτης.
Αναλογισθείτε ότι το οφείλουμε όλοι μαζί στα παιδιά μας που θα τους παραδώσουμε μεν αβάσταχτα χρέη, πρέπει όμως να προλάβουμε να τους παραδώσουμε και μια Ελλάδα θεσμικά θωρακισμένη και διεθνώς αξιοπρεπέστερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου