Μετά από πολυετή αφωνία ο κος Καραμανλής αποφάσισε να λύσει την σιωπή του, για να αποδείξει για ακόμη μία φορά του λόγου το ασφαλές:
Ότι για πολιτικούς του είδους του είναι πάντοτε κρείττον το σιγάν του λαλείν.
Εμφανίσθηκε ως ανησυχών τα μάλα για το μέλλον της πατρίδας και κάλεσε τους «δεξιούς» ψηφοφόρους να ψηφίσουν τον κο Σαμαρά και όχι άλλα μικρότερα και δεξιότερα (!) κόμματα (βλέπε ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ), για να μην ενισχυθεί δήθεν η κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο ειλικρινής είναι αυτή η δήλωση και πόσο άραγε ανησυχεί αληθινά για το μέλλον της παράταξης ο εξοχότατος τέως Πρωθυπουργός ;
Ο κος Καραμανλής είναι ο πολιτικός που όσο ήταν στην αντιπολίτευση στήριξε την προεκλογική του ρητορική στην ανάγκη κάθαρσης του σκανδάλου του χρηματιστηρίου, αλλά επί των ημερών διακυβέρνησης του η χώρα μετατράπηκε σε ένα απέραντο θερμοκήπιο σκανδάλων.
Κέρδισε τις εκλογές κατηγορώντας τον κο Σημίτη ως «Αρχιερέα της διαπλοκής» και στη συνέχεια ανδείχθηκε ο ίδιος σε Μέγα θεράποντα και προστάτη «άγγελο» όλων των λυμεώνων της δημόσιας περιουσίας.
Η εφευρετικότητα ντόπιων και ξένων αρπακτικών, που χαρακτηρίζει τις πάσης φύσεως μεθοδεύσεις, που τέθηκαν σε εφαρμογή για την ανελέητη επιδρομή στα δημόσια έσοδα, στη δημόσια γη, στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, στους δημόσιους οργανισμούς κ.λ.π επί των ημερών της Πρωθυπουργίας του είναι ιστορικά ανεπανάληπτη.
Ανάλογη και η εφευρετικότητα η δική του προκειμένου να παραμείνουν ατιμώρητοι οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του σκανδάλου του Βατοπεδίου, όπου όταν η παρελκυστική τακτική της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου εξήντλησε τα περιθώριά της, ο κος Καραμανλής δεν δίστασε να συντμήσει την βουλευτική περίοδο, ακόμη και να απαγορεύσει στους βουλευτές του να προσέλθουν στη Βουλή, προκειμένου να αποτραπεί η διερεύνηση των εγκλημάτων της «Εφραίμ Real Estate».
Και βεβαίως δεν είναι αμέτοχος της πολιτικής απάτης, που έφερε τον κο Παπανδρέου στην εξουσία. Οι διαβεβαιώσεις του κου Καραμανλή περί δήθεν ισχυρής ελληνικής οικονομίας και δήθεν 2% ρυθμού ανάπτυξης το 2009, αποτέλεσαν την βάση για το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» και επέτρεψαν στον διάδοχό του να αναπτύξει το γνωστό παραμύθι της ακατάσχετης παροχολογίας και του ειδυλλιακού κοινωνικού κράτους.
Τέλος είναι εκείνος, ο οποίος ξεκίνησε τον ακατάσχετο δανεισμό και την αντίστοιχη αφαίμαξη του έλληνα φορολογουμένου με στόχο την αφειδή κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, η επιπόλαια διαχείριση και η εγκληματική κερδοσκοπία των οποίων ξεκίνησε την παγκόσμια κρίση και εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στην επιδείνωσή της.
Η όψιμη λοιπόν ανησυχία του για το μέλλον της παράταξης και της χώρας ελέγχεται ως πιθανότατα ανειλικρινής.
Τα αστρονομικά ποσά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας από την μοναδική υπόθεση κυβερνητικής διαφθοράς, που ελέγχεται ήδη από την δικαιοσύνη, ενισχύουν την εδραία πεποίθηση του εκλογικού σώματος ότι η οικονομική δυσπραγία της χώρας οφείλεται εν πολλοίς στην διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από φαύλους πολιτικούς και στην εκτεταμένη διαφθορά στην οποία παντοιοτρόπως συμμετέσχον ή εν πάση περιπτώσει υπέθαλψαν με τις ενέργειες ή την ανοχή τους.
Μπορεί η διεθνής οικονομική κρίση να συνέβαλε σημαντικά στον κλυδωνισμό της ελληνικής οικονομίας, όμως δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι η χώρα περιήλθε σε κατάσταση ουσιαστικής πτώχευσης πρώτη από όλες τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Με τον λαό λοιπόν να επιμένει ότι δεν αντέχει άλλο να πληρώνει τα σπασμένα και να αναζητά την απόδοση ποινικών και αστικών ευθυνών στους πρωταιτίους των άδειων ταμείων, είναι φυσικό να αναμένεται οσονούπω αναψηλάφηση όλων των μικρών και μεγάλων σκανδάλων, τα οποία ο κος Καραμανλής «κουκούλωσε» και ο κος Παπανδρέου επεχείρησε αλυσιτελώς να «θάψει» με την παρωδία εξεταστικών επιτροπών, που μηχανεύτηκε.
Ιδιαίτερα μάλιστα «ανησυχητική» είναι η καθημερινή αναφορά του κου Καμένου στην ανάγκη να μην υπάρξει λήθη για τα ανομήματα προηγούμενων κυβερνήσεων, να ξεσκεπασθεί η διαφθορά και να τιμωρηθούν οι ένοχοι για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους.
Όσο ο κος Καμένος διατυμπανίζει (προς τιμή του) ότι οφείλουν να πληρώσουν οι ένοχοι για την κρίση και όχι ο Ελληνικός λαός, τόσο η συσπείρωση στη ΝΔ όσων έχουν τη «φωλιά τους λερωμένη» καθίσταται επιβεβλημένη για την εξασφάλιση της ατιμωρησίας τους.
Είναι λογικό ότι όλοι όσοι συμμετείχαν στο αχαλίνωτο «φαγοπότι» της τελευταίας δεκαετίας, αλλά και όσοι, όπως ο κος Καραμανλής, παρείχαν άσυλο στην διαπλοκή και την εκτεταμένη διαφθορά έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν την αποδυνάμωση των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Διότι είναι εύλογο να περιμένει κανείς ότι ακόμη και εάν μια κυβέρνηση αριστεράς δώσει προτεραιότητα σε θέματα κοινωνικής πολιτικής, ο κος Καμένος είτε από θέση συγκυβέρνησης, είτε από θέση αντιπολίτευσης θα την πιέζει προς την κατεύθυνση διαλεύκανσης των σκανδάλων. Και η αποτελεσματικότητα αυτής της πίεσης θα είναι ευθέως ανάλογη με την εκλογική δύναμη των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Εδώ λοιπόν εδράζεται μάλλον η ανησυχία του κου Καραμανλή, όπως και των περισσότερων που έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του κου Σαμαρά για συμπαράταξη, προσβλέποντας είτε στην πολυπόθητη ασυλία μιας βουλευτικής έδρας, είτε στην συνολική λήθη που ούτως ή άλλως επαγγέλλεται ο σπογγοφόρος κος Σαμαράς και εγγυάται ο ενωτικός πατριωτισμός του κου Βενιζέλου.
Εξ ού προφανώς και η φιλότιμη προσπάθεια του τέως Πρωθυπουργού να ανακόψει μάλλον την φυγή των εντίμων στελεχών και ψηφοφόρων προς τον κο Καμμένο και καθόλου για να ανακόψει το ρεύμα προς το ΣΥΡΙΖΑ, ρεύμα το οποίο φαίνεται ότι πλέον θεωρείται μη αναστρέψιμο.
Όμως τα πολιτικά «απορριμματοφόρα» στα οποία έχουν μετεξελιχθεί τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα με θλιβερούς οδηγούς τους κκ. Σαμαρά-Βενιζέλο δεν μπορούν πλέον να γίνουν ελκυστικά στον μέσο ψηφοφόρο ούτε με την κινδυνολογία των Ευρωπαίων γραφειοκρατών, ούτε με την βάρβαρη «αρχοντοχωριατίλα» της Μέρκελ, του Σόϊμπλε και της Λαγκάρντ, ούτε με την τρομοκρατία των τραπεζιτών, ούτε με τον κιτρινισμό των ΜΜΕ.
Και βεβαίως την βαριά δυσοσμία αυτών το θλιβερών «απορριμματοφόρων», δεν μπορούν να εξουδετερώσουν οι απέλπιδες παρεμβάσεις άδοξων βετεράνων, που ανακαλούνται επειγόντως από την επικοινωνιακή εφεδρεία και μόνο αλγεινές μνήμες και εντεύθεν περαιτέρω δυσφορία και λαϊκή αγανάκτηση καταφέρνουν τελικά να προκαλέσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου