Η Σύνοδος κορυφής που αρχίζει σήμερα έχει όλες τις προδιαγραφές για να καταλήξει σε ένα ακόμη φιάσκο, όπως και οι ππροηγούμενες.
Όχι τόσο εξ αιτίας της δυσαναπλήρωτης απουσίας του Έλληνα Πρωθυπουργού, όσο κατά βάσιν εξ αιτίας της παρουσίας των υπολοίπων.
Τα τελευταία χρόνια ο πλανήτης έχει συνηθίσει να παρακολουθεί τους Ευρωπαίους ηγέτες να σπαταλούν τα χρήματα των φορολογουμένων σε πολυτελή ταξίδια, συναντήσεις κοινωνικού επιπέδου, άκαρπες συσκέψεις και δηλώσεις κενές περιεχομένου.
Αν εξαιρέσουμε τους ίδιους τους πρωταγωνιστές αυτής της πληκτικά επαναλαμβανόμενης φαρσοκωμωδίας, το ασκέρι των χαραμοφάηδων κοινοτικών αξιωματούχων και τον συρφετό των παρατρεχάμενων δημοσιογράφων ουδείς άλλος, ούτε οι πολίτες προσδοκούν πλέον ωφέλιμες για αυτούς αποφάσεις, ούτε οι «αγορές» αξιόλογα για την σωτηρία της Ευρώπης μέτρα.
Γι αυτό άλλωστε παρά την απελπιστική κατάσταση της Ευρωζώνης, παρά τις φανφάρες του κου Μόντι ή τις χοντροκοπιές του Βησιγοτθικού άξονα και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ είναι πλέον ή βέβαιο πως το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων πολιτών θα μονοπωλήσει απόψε μάλλον ο ποδοσφαιρικός αγώνας Γερμανίας-Ιταλίας παρά η φαρισαϊκή διελκυστίνδα Μέρκελ-Φρανσουά Ολάντ.
Η κρισιμότητα των περιστάσεων είναι αναμφισβήτητη.
Πέντε χώρες της Ευρωζώνης έχουν ήδη προσφύγει στο ΔΝΤ. Η Ιταλία αισθάνεται στο σβέρκο της την ανάσα του «θηρίου». Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν ήδη εισέλθει στη λεωφόρο της υποβάθμισης και οι Ευρωπαίοι ηγέτες ακκίζονται, χαριεντίζονται, ομφαλοσκοπούν.
Κατά παράβαση κάθε ίχνους κοινοτικής δεοντολογίας που εδράζεται στην ισότητα όλων των εταίρων φραξιονίζονται ασύστολα πότε ανά δύο (Μέρκελ-Ολάντ), πότε ανά τρείς (με Μόντι), πότε ανά τέσσερεις (με Ραχόϊ). Οργανώνουν επιλεκτικές τηλεδιασκέψεις και συνιστούν διάφορες μόνιμες θρασύτατες ληστοσυμμορίες του Βορρά και περιστασιακές ψοφοδεείς γυφτοπαρέες του Νότου.
Πέντε χρόνια τώρα με αυτά τα αλλοπρόσαλλα τερτίπια της ολιγωρίας, της αναβλητικότητας και της ανεμελιάς, όπως είναι φυσικό, έχουν απολέσει πλήρως κάθε ίχνος αξιοπιστίας και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τους Ευρωπαϊκούς λαούς στην απόγνωση και την Ευρώπη στην οικονομική ασφυξία.
Τα προεόρτια και αυτής της Συνόδου προοιωνίζονται ένα ακόμη φιάσκο.
Οι παιδαριώδεις δηλώσεις του κουαρτέτου (Μέρκελ-Ολαντ-Μόντι-Ραχόϊ) περί επιστροφής στην ανάπτυξη με την διάθεση 150 δις ευρώ μόνο τρόμο μπορούν να προκαλέσουν στις «αγορές» και σε κάθε έμφρονα πολίτη για το πόσο άσχετοι, μικρόνοες ή υποκριτές μπορούν να είναι οι αρχηγοί της Ευρωζώνης.
Αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι ένα ανάλογο ποσό δεν φαίνεται ικανό να «ανακεφαλαιώσει» ούτε τις Ελληνικές τράπεζες για να αξιολογήσει τον δείκτη ευφυΐας ή τον βαθμό ειλικρίνειας αυτών των ανθρώπων που διαχειρίζονται με τόση ανεπάρκεια και αλαζονεία το κοινό μας μέλλον.
Είναι όμως πράγματι στόχος αυτής της Συνόδου η σωτηρία του Ευρώ; Η συνοχή και ανάπτυξη της Ευρωζώνης, όπως δημοσίως διατυμπανίζεται; Είναι όλοι αυτοί τόσο άσχετοι;
Πιθανώς όχι.
Διότι τα βασικά θέματα φαίνεται να είναι δύο και κανένα από αυτά δεν είναι προς το συμφέρον των ευρωπαϊκών λαών.
Το πρώτο είναι η ενοποίηση των Τραπεζών, όπου η Γερμανία συμφωνεί με την προϋπόθεση όμως ότι κάποιες δικές της σημαντικές τράπεζες θα παραμείνουν εκτός (τουτέστιν θα παραμείνουν στον έλεγχο της Γερμανικής Κυβέρνησης).
Το δεύτερο είναι η παραχώρηση του ελέγχου των τοπικών οικονομιών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την οποία προαλείφεται προϊστάμενος ο κος ΣόΪμπλε.
Δηλαδή κοινός παρανομαστής των θεμάτων συζήτησης είναι η απώλεια της κυριαρχίας των Ευρωπαϊκών Κρατών και η άνευ όρων παράδοση στην επικυριαρχία των Γερμανών.
Μήπως λοιπόν οι άνθρωποι δεν είναι ούτε αφελείς, ούτε πνευματικά οκνηροί, ούτε ανεπαρκείς, ούτε μικρόνοες, όπως μέχρι τώρα παρουσιάζονται, αλλά είναι κοινοί συνωμότες, που απεργάζονται την υποδούλωση και δι’ αυτής την καταλήστευση των λαών της Ευρώπης;
Αν θέλουμε να καταφέρουμε να ερμηνεύσουμε τον ανάποδο κόσμο όπου ζούμε, ίσως είναι καιρός να αρχίσουμε να τον κοιτάμε από την ανάποδη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου