Πάλι η Ελλάδα επέτυχε άλλη μία πολιτική «πρωτιά», για την οποία μπορεί να εξασφαλίσει μια θέση στο βιβλίο Γκίνες.
Είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου ο Υπουργός Οικονομίας της κατόρθωσε να παραιτηθεί προτού να ορκισθεί…
Συμπονούμε βεβαίως τον πάσχοντα άνθρωπο και ευχόμεθα ειλικρινά αποκατάσταση της υγείας του, όμως το περί υπουργοποίησής του φιάσκο δεν συνάδει με την σοβαρότητα της χώρας και την κρισιμότητα των στιγμών.
Όπως εξ ίσου συνιστά πρωτοτυπία, στις Δυτικές τουλάχιστον Δημοκρατίες, να οδηγείται ένας λαός στις κάλπες αγνοώντας την κατάσταση της υγείας των υποψηφίων. Να εκλέγει Πρωθυπουργό και την επομένη των εκλογών να πληροφορείται πως ο εκλεγείς υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση, η οποία θα τον κρατήσει εκτός δράσεως επί αρκετό διάστημα.
Και σε αυτή την περίπτωση ευχόμεθα και προσευχόμεθα για την πλήρη αποκατάσταση της οράσεως του κου Σαμαρά, όμως θα πρέπει κάποτε σ’ αυτή τη χώρα κάθε πολίτης να επιδεικνύει τον δέοντα επαγγελματισμό και να ασκεί το επάγγελμά του (εν προκειμένω το θεσμικό λειτούργημα του) σεβόμενος τους κανόνες δεοντολογίας, που το διέπουν.
Ενθυμούνται οι παλαιότεροι την περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ουδέποτε απέκρυψε τις λεπτομέρειες τις υγείας του καθώς και το όργιο προεκλογικής αμφισβήτησης της βιολογικής του επάρκειας από τους τότε συντηρητικούς εκλογικούς του αντιπάλους.
Με βάσει λοιπόν τα ευρωπαϊκά πολιτικά ειωθότα όφειλε και ο κος Σαμαράς είτε να είχε επιχειρήσει την χειρουργική επέμβαση προ των εκλογών είτε να είχε ενημερώσει τους ψηφοφόρους περί του προβλήματος και των πιθανών συνεπειών του στην διακυβέρνηση και την διεθνή εκπροσώπηση της χώρας.
Αν μη τι άλλο όφειλε τουλάχιστον να είχε ορίσει αντιπροέδρους ικανούς και να τρέξουν τις θεσμικές διαδικασίες και να συντονίσουν το κυβερνητικό έργο και κυρίως να εκπροσωπήσουν με πρόγραμμα και επάρκεια την Ελλάδα στα κρίσιμα γι αυτήν Διεθνή fora, τα οποία ήταν ήδη γνωστό ότι θα ευρίσκοντο σε συνεδριακό οργασμό κατά την τρέχουσα περίοδο.
Όφειλαν τα κόμματα που εδέησαν να συγκυβερνήσουν να είχαν προνοήσει για σχέδιο διακυβέρνησης, για πλαίσιο διαπραγμάτευσης, για σφικτό χρονοδιάγραμμα αντιμετώπισης γνωστών επειγόντων προβλημάτων, τα οποία άλλωστε ήσαν γνωστά εκ των προτέρων.
Όφειλε η ΝΔ μετά από τόσες φαντασιώσεις αυτοδυναμίας, τόσα Ζάππεια Ι,ΙΙ, ΙΙΙ, IV κ.λ.π και τόσες προεκλογικές διαβεβαιώσεις ετοιμότητας να διαθέτει τουλάχιστον ένα στοιχειώδες πρόγραμμα δράσης για τις πρώτες εβδομάδες διακυβέρνησης.
Είναι απαράδεκτο τόσες μέρες μετά τις εκλογές να μην έχει ακόμη συγκροτηθεί η Βουλή, να αναβάλλεται η διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων, να επικρατεί αλαλούμ περί την σύνθεση και περί τον συντονισμό της Κυβέρνησης. Καλώς ή κακώς το Σύνταγμά μας δεν αρκείται στην ορκωμοσία μερικών Υπουργών, απαιτεί κυβερνητικό πρόγραμμα (προγραμματικές δηλώσεις) ψήφο εμπιστοσύνης και Πρωθυπουργό.
Το χειρότερο δε από όλα είναι να μην υπάρχει σχέδιο, στόχοι, ουσιαστική και συγκροτημένη εκπροσώπηση στην προ πολλού προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής της επόμενης εβδομάδας.
Μια Σύνοδο Κορυφής που προτίθεται να αποφασίσει για την αλλαγή θεμελιωδών όρων συγκρότησης και λειτουργίας της Ευρωζώνης.
Σε μια περίοδο όπου η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί «καζάνι που βράζει» και όπου η Ευρωζώνη βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της οικονομικής της κατάρρευσης - με πέντε πλέον χώρες στο μηχανισμό στήριξης και μία έκτη (την Ιταλία) στον προθάλαμο - η Ελλάδα θα συμμετάσχει στη Σύνοδο κορυφής με μια αντιπροσωπεία κατ’ ουσίαν εθιμοτυπική.
Όχι διότι ο κος Παπούλιας δεν διαθέτει την αναγκαία ικανότητα και εμπειρία, αλλά διότι είναι δέσμιος του θεσμικού του ρόλου, ο οποίος δεν του επιτρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες σε ζητήματα διακυβέρνησης, ούτε να λάβει πολιτικές αποφάσεις οποιουδήποτε είδους.
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι ο κος Σαμαράς εκβίασε τρόπον τινά την επίσπευση των εκλογών προκειμένου κατά τα λεγόμενά του να αποκτήσει η χώρα σοβαρή πολιτική διακυβέρνηση. Στην ασύστολη μάλιστα κινδυνολογία τους τα μνημονιακά κόμματα δεν παρέλειπαν να προβάλλουν τον μπαμπούλα της ακυβερνησίας σε περίπτωση, που ο λαός δεν τους παρείχε επαρκή για σχηματισμό κυβέρνησης ποσοστά.
Ο λαός τους εμπιστεύθηκε όμως η ακυβερνησία που πλέον επικρατεί με την επικράτηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη υπερβαίνει τα όρια και της πιο απαισιόδοξης φαντασίας.
Το χειρότερο δε είναι ότι συνεκτιμώντας την κοινή πλατφόρμα των συγκυβερνώντων κομμάτων και την σύνθεση της ακυβέρνητης συγκυβέρνησης, έντονη γεννάται η εντύπωση πως ίσως η σημερινή περίοδος ακυβερνησίας αποδειχθεί τελικώς ευτυχέστερη της αυριανής διακυβέρνησης.
Διότι τι μπορεί να ελπίζει ο μέσος πολίτης από μία κυβερνητική ομάδα που διαπνέεται από μνημονιολαγνεία και απαρτίζεται από καθηγητές του στείρου τραπεζικού μονεταρισμού και από φανατικούς θιασώτες της ασύδοτης ιδιωτικοποίησης.
Από ανθρώπους που πρωτοστάτησαν στην απερίσκεπτη υιοθέτηση του ευρώ, χειροκρότησαν την προσφυγή στο ΔΝΤ, στήριξαν με πάθος τις πολιτικές του μνημονίου και ωρύονται υπέρ της επιτάχυνσης των διαδικασιών ξεπουλήματος της χώρας.
Από ανθρώπους που καθοριστικό κριτήριο για την υπουργοποίησή τους υπήρξε η καλή τους σχέση με την Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και το διεθνές τραπεζικό σύστημα.
Ο Θεός λοιπόν ας βοηθήσει την Κυβέρνηση να σταθεί στα πόδια της, αλλά ας προστατέψει και τον καθημαγμένο κοσμάκη από τα αναμενόμενα «κατορθώματα» των στελεχών της.
Και εις άλλα με υγεία...
Σημειωτέον ότι η ακυβερνησία δεν είναι η μόνη περίπτωση δυσαρμονίας προεκλογικής προπαγάνδας και μετεκλογικού εφιάλτη.
Οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάρρευση του συστήματος υγείας απέδιδαν την έλλειψη σοβαρών φαρμάκων στην παρακράτηση του περιβόητου ενός δις ευρώ, εξ αιτίας δήθεν του αντιμνημονιακού προεκλογικού προγράμματος συγκεκριμένων κομμάτων.
Σήμερα όμως η χώρα έχει εμπλακεί σε ένα απίστευτο εφιάλτη συνολικού βραχυκυκλώματος του φαρμακευτικού τομέα με κλειστά φαρμακεία, άδειες φαρμακαποθήκες και δυστυχισμένους πάσχοντες όλων των ειδών, που περιπλανώνται απελπισμένοι χωρίς πιθανότητα να βρούν ούτε τα κοινότερα των σκευασμάτων.
Όσο δε για το περίφημο ένα δις αποκαλύπτεται ότι ουδεμία σχέση έχει με τα φάρμακα και ούτως ή άλλως οψέποτε καταβληθεί θα καταλήξει κατ’ ευθείαν στα κοινοτικό ταμείο στήριξης!!!
Επίσης ενώ η απειλή εξόδου της χώρας από το την Ευρωζώνη αποτελούσε τον πυρήνα της προεκλογικής τρομοκρατίας και ενώ υποτίθεται ότι η αλλόκοτη διακομματική συμμαχία ΔΗΜΑΡ-ΝΔ- (αντι)ΠΑΣΟΚ συνεστήθη με στόχο την «αγκύρωση» της Ελλάδας στο ευρώ, τώρα στελέχη αυτού του sui generis κυβερνητικού συνασπισμού αρχίζουν να σιγομουρμουρίζουν στα κανάλια την ισχυρή πιθανότητα επιστροφής στη δραχμή.
Ας τους χαίρονται τους εκλεκτούς τους όσοι τους «σταύρωσαν» και εις άλλα με υγεία οι υπόλοιποι.
(Όταν λέμε με υγεία εννοούμε δι’ αυτοϊάσεως. Άνευ φαρμακευτικής αγωγής.
Για να μη γελιόμαστε…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου