Η συμπεριφορά Κασιδιάρη αηδιάζει, θλίβει, εξοργίζει κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη.
Ιδιαίτερα αν αυτός είναι Έλληνας και χριστιανός.
Δεν είναι απλώς τυπική εγκληματική παραβίαση του κοινού ποινικού δικαίου.
Δεν είναι απλώς μια πρακτική που αμφισβητεί την ουσία της δημοκρατικής ομαλότητας.
Είναι συγχρόνως η άρνηση του μακραίωνος ελληνικού πολιτισμού, που από αρχαιοτάτων χρόνων θεωρεί την γυναίκα περίοπτο προστατευόμενο μέλος της οικογένειας και εντεύθεν της κοινωνίας.
Όπως είναι και ύβρις της ορθόδοξης παράδοσης, που διδάσκει «ουκ έστι άρσεν και θήλυ» και επιφυλάσσει στο γυναικείο φύλλο την εξέχουσα αποστολή της κυοφορίας του Θεανθρώπου.
Η συμπεριφορά Κασιδιάρη αηδιάζει, θλίβει, εξοργίζει αλλά πάντως δεν παραξενεύει.
Αντιθέτως παραξενεύουν οι φαρισαϊκές δηλώσεις διαφόρων πολιτικών «αστέρων», οι φαυλότητες των οποίων οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάντια την χώρα δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την επώαση του φιδοφόρου αυγού.
Κυρίως καταντούν ενοχλητικά τα κροκοδείλια δάκρυα του αρχηγού της ΝΔ περί διαιρέσεως του λαού.
Ο κος Σαμαράς είναι ο Αρχιτέκτονας της διαίρεσης.
Το ανόητο κάλεσμά του για δημιουργία δεξιού μετώπου, ενάντια στην απειλή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτονόητο ότι θα οδηγούσε σε αναβίωση εμφυλιοπολεμικών συνειρμών.
Ήταν αυτονόητο ότι σε συνθήκες οικονομικής μιζέριας και κοινωνικής αποσύνθεσης θα καλλιεργούσε κλίμα εθνικού διχασμού.
Στην προσπάθειά του να διασώσει εαυτόν ο κος Σαμαράς δεν δίστασε να υιοθετήσει την τρομοκρατία των κερδοσκόπων, την μαύρη προπαγάνδα της Μέρκελ, τα ανεδαφικά εκβιαστικά διλήμματα του Σόϊμπλε.
Και επειδή δεν έφθαναν αυτές οι επικοινωνιακές αθλιότητες, ολίσθησε στο απονενοημένο διάβημα της διχαστικής συνθηματολογίας περί εθνοσωτήριας δεξιάς και αντεθνικής αριστεράς.
Προφανής στόχος του η συσπείρωση της συντηρητικής παράταξης με εργαλείο την διέγερση των πλέον αναχρονιστικών, των πλέον μισαλλόδοξων, των πλέον δεξιόστροφων αντανακλαστικών.
Επόμενο ήταν ότι η άφρων τακτική του θα δημιουργούσε συνθήκες που θα αποτελούσαν «βούτυρο στο ψωμί» της ακροδεξιάς.
Η Χρυσή Αυγή έχει κάθε λόγο να επιδιώκει να παρουσιασθεί ως ο φυσικός ηγέτης του αντικομμουνισμού. Και προκειμένου να διαφυλάξει την πρωτοκαθεδρία της σ’ αυτό το «γήπεδο» έχει ανάγκη σχετικών επικοινωνιακών συμβολισμών.
Οι λεκτικές επιθέσεις και οι πράξεις σωματικής βίας αποτελούν ένα απλό πρόσφορο εργαλείο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ειδικότερα η χειροδικία ενάντια σε μια βουλευτίνα του ΚΚΕ σαν την κα Κανέλλη, που για τον μέσο συντηρητικό ψηφοφόρο ενσαρκώνει την κομμουνιστική μαχητικότητα ενέχει ένα έντονο συμβολισμό.
Το ίδιο ισχύει και για τον προπηλακισμό της κας Δούρου, που στο συγκεκριμένο πάνελ εκπροσωπεί το κόμμα, το οποίο κατά τον κο Σαμαρά αποτελεί την «αριστερή απειλή», που «υπονομεύει το μέλλον της πατρίδας».
Γιατί λοιπόν ξαφνιάζεται ο κος Σαμαράς; Γιατί υποκρίνεται τον ενδιαφερόμενο για την ενότητα του λαού;.
Μήπως γιατί αντιλαμβάνεται πως η εγκληματικά απερίσκεπτη εκλογική του τακτική θα οδηγήσει στα ακριβώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα γι΄αυτόν αποτελέσματα;
Μήπως συνειδητοποιεί ότι πασχίζοντας να κεντρίσει τα πλέον πρωτόγονα διχαστικά ένστικτα του συντηρητικού ψηφοφόρου και επιδιώκοντας να αναβιώσει σκοτεινές στιγμές του πολιτικού βίου, κατ’ ουσίαν πριμοδοτεί την ψηφοθηρία των σκοτεινών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες εξ ορισμού διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα για να αξιοποιήσουν τον εύφορο ζωτικό πολιτικό χώρο, που ο ίδιος δημιουργεί;
Η «πραγματογνωμοσύνη» του δυστυχήματος.
Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε ειδικό πραγματογνώμονα θα σας διαβεβαιώσει ότι για την δημιουργία ενός δυστυχήματος δεν αρκεί η ύπαρξη ενός, αλλά απαιτείται η ταυτόχρονη συνδρομή πολλών γενεσιουργών παραγόντων.
Το περί ου ο λόγος επεισόδιο καταγράφεται αναμφισβήτητα ως ένα θλιβερό «δυστύχημα» στην πολιτική της νεοτέρας Ελλάδας.
Ας αναλογισθούμε λοιπόν την εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα, που φρόντισε να δημιουργήσει ο κος Σαμαράς.
Ας προσθέσουμε την παράμετρο της συμμετοχής του κου Κασιδιάρη στο ίδιο πάνελ με τις δύο κυρίες της αριστεράς, λίγες μόλις ημέρες προ των εκλογών.
Ας προσέξουμε την αμέλεια του οικοδεσπότη της εκπομπής να μη τοποθετήσει σε απόσταση ασφαλείας τον κο Κασιδιάρη από την κα Κανέλλη.
Και ίσως έτσι αντιληφθούμε ότι η αποφυγή του «δυστυχήματος» ήταν μάλλον αδύνατη.
Αυτά τα ολίγα προς γνώση και συμμόρφωση των τηλεοπτικών ανωνύμων εταιριών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου