ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ο θνήσκων θεός, που αναγεννάται είτε ως Διόνυσος στην αρχαία Ελλάδα, είτε ως Μίθρας στη Ρωμαϊκή Μικρά Ασία, είτε με διάφορες άλλες μορφές απαντάται σχεδόν πανομοιότυπα σε όλες τις αρχαίες θρησκείες, σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Ενσαρκώνει το δέος των γεωργικών πληθυσμών απέναντι στο μυστήριο της φύσης, που μοιάζει να απονεκρώνεται τη χειμερινή περίοδο και να αναγεννάται στο ξεκίνημα της ανοίξεως.

Από αυτή την αναγέννηση εξαρτάται η επιβίωση του αρχαίου ανθρώπου, ο οποίος μη κατανοώντας την φυσική αλληλουχία του φαινόμενου, το δαιμονοποιεί και εναποθέτει στις θεϊκές δυνάμεις την ελπίδα του για την ομαλή επανάληψή του.

Όπως είναι φυσικό το διαχρονικό ιερατείο εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να αξιοποιήσει και αυτόν τον υπαρξιακό φόβο του ανθρώπου προκειμένου με θεότητες και τελετουργίες να εδραιώσει την εξουσία του.

Ως νεότερη θρησκεία ο χριστιανισμός εδράζεται στις παραδόσεις και δοξασίες των παλαιοτέρων (κυρίως τις αρχαιοελληνικές) και χάριν της κλασικής παιδείας των μεγάλων πατέρων της χριστιανικής εκκλησίας (Μ.Βασιλείου κ.λ.π) προσδίδει στα λατρευτικά προτάγματα και δρώμενα του θείου δράματος σχεδόν αποκλειστικά πνευματικό χαρακτήρα. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά του χριστιανισμού από της αρχαίες θρησκείες όπου προεξήρχε το γεωργοκεντρικό περιεχόμενο.

Από τη σκοπιά της πνευματικότητας αναμφισβήτητος πρόδρομος του χριστιανικού θείου δράματος υπήρξαν τα Ελευσίνια μυστήρια, το τελετουργικό των οποίων ήταν βεβαίως γνωστό στους χριστιανούς Ιεράρχες.

Ακόμα και έτσι όμως οι μέρες αυτές διατηρούν απέραντη τη μαγεία τους σε όλους εμάς, περισσότερο ή λιγότερο πιστούς, και η πάνδημη συμμετοχή στα εκκλησιαστικά δρώμενα και τα παραδοσιακά έθιμα, προσφέρει αν μη τι άλλο, μια ανεκτίμητη ευκαιρία ενίσχυσης της κοινωνικής μας συνοχής.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι η ανάσταση της κοινωνίας δεν είναι ούτε αναπόφευκτη, ούτε χρονικά ακριβής όπως η αναγέννηση της φύσης.

Γι αυτό όσοι οραματίζονται μια αναγεννημένη κοινωνία ας έχουν πάντα κατά νου το:

«ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ»