ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΑ 18? ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΤΑ 12?

Ευρεία συζήτηση έχει ήδη αναπτυχθεί (και δικαίως) γύρω από το ζήτημα της κατάλληλης ηλικίας για την υποχρεωτική στράτευση.
Αν δεν πρόκειται για ένα επικοινωνιακό ταχυδακτυλουργικού τύπου τρικ, με το οποίο ο κ. ΥΠΕΘΑ προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους στερημένους του φετινού Πάσχα από την απελπισία της ακρίβειας, τότε το θέμα είναι πάρα πολύ αστείο ώστε να μη το πάρουμε στα σοβαρά.
Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός τον πατέρα μου με την αθεράπευτη αισιοδοξία του σε κάθε σχετική ευκαιρία να επαναλαμβάνει: «Μέχρι να πας εσύ αγόρι μου φαντάρος, ο στρατός θα έχει καταργηθεί».
Παρότι άργησα να πάω (κατατάχθηκα στα 24) υπηρέτησα στο πολεμικό ναυτικό 26 ολόκληρους μήνες και όταν απολύθηκα ήτανε περίπου σαν να ξεκινούσα τη ζωή μου από το μηδέν.
Και μπορεί οι ουτοπικές προσδοκίες του πατέρα μου να μη επιβεβαιώθηκαν, η υπόθεση όμως βρισκότανε σε καλό δρόμο, γιατί μέχρι πρό τινος η θητεία παρουσίαζε συνεχή τάση μείωσης και τα προγράμματα και των δύο κομμάτων εξουσίας προέβλεπαν δραστική συνέχιση αυτής της γραμμής.
Αποτελεί λοιπόν αλγεινή οπισθοδρόμηση η πρόσφατη αποκάλυψη ότι ο κ. Υπουργός μεθοδεύει τρόπους αύξησης του στρατεύματος αντί του περιορισμού, που το κόμμα του επαγγελόταν προεκλογικά.
Δεν αποτελεί βέβαια πρωτοτυπία αυτό το μυστηριώδες κόμμα να υπόσχεται αριστερά και να πολιτεύεται ακροδεξιά. Αν μάλιστα κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι και ο λαός κάπου έχει συνηθίσει αυτή την ζουρλοχαρούμενη τακτική.
Και βεβαίως στη δημοκρατία είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε στις αποφάσεις της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δηλώσουμε πανηλίθιοι. Διότι περισσότερο εξοργιστικά από τα ίδια τα μέτρα είναι μονίμως τα προβαλλόμενα προς αιτιολόγησή τους επιχειρήματα και οι δήθεν πατριωτικοί στόχοι, που εξυπηρετούν.
Ας μας πούνε καθαρά ότι πρέπει να εμποδισθούν τα υγιή βλαστάρια του λαουτζίκου, που επιθυμούν να μορφωθούν και αποτελούν τη μόνη ελπίδα προόδου για τον τόπο, προκειμένου να υπάρξει μεγαλύτερη άνεση λιποταξίας για κουμπαρόπουλα, για επώνυμα τεμπελόπαιδα, για το αγράμματο μεγαλοαστικό κηφηναριό, για το ψευτοκαλλιτεχνικό προσωπικό των καναλιών και γενικά για τα επιφανή μέλη μιας απίθανης διαπλεκόμενης κιτσαρίας.
Ας μας πούνε καθαρά ότι χρειάζονται άμεσα μερικές χιλιάδες στρατεύσιμους των επόμενων τριών-τεσσάρων κλάσεων γιατί θέλουν να αυξήσουν τις δυνάμεις, που διαθέτει η χώρα σε εκτός Ελλάδος επιχειρήσεις.
Διότι το επαγγελματικό προσωπικό επιλέγεται με ρουσφετολογικά κριτήρια και δεν έχει ούτε όρεξη για δουλειά, ούτε μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες μαθησιακές ανάγκες. Επομένως χρειάζονται ευφυέστεροι και εργατικότεροι στρατεύσιμοι για να σώσουν την παρτίδα.
Ας μας πούνε ότι έρχονται χρόνια δίσεκτα και ο κόσμος προβλέπεται να βγει στους δρόμους. Και οι φοιτητές είναι συνήθως μπροστάρηδες στα πεζοδρόμια. Είναι λοιπόν καλλίτερα για μια κυβέρνηση να έχει λιγότερους φοιτητές να αντιμετωπίσει και μάλιστα όσο το δυνατόν σε μεγαλύτερη ηλικία, που η ανάγκη επιτάχυνσης απόκτησης του πτυχίου και της επαγγελματικής αποκατάστασης θα είναι πιο ώριμη και πιο επιτακτική.
Ας μας πούνε επί τέλους την αλήθεια γιατί και το παραμύθι σ’ αυτή τη μυθική χώρα πρέπει να έχει κάπου τα όριά του.
Είναι σοβαρό επιχείρημα ότι είναι προς το συμφέρον των παιδιών γιατί έτσι θα ξεμπλέκουν γρηγορότερα με αυτή την υποχρέωση?
Μα αν κάποιος θέλει μπορεί και σήμερα να το επιλέξει. Γιατί πρέπει να γίνει για όλους υποχρεωτικό? Μήπως είναι κάποιοι (συμπτωματικά οι πολλοί) τόσο χαζοί, που δεν καταλαβαίνουν το συμφέρον τους?
Είναι σοβαρό επιχείρημα ότι για την ασφάλεια της χώρας χρειαζόμαστε περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό, από ότι τα προηγούμενα χρόνια?
Μα και η «κουτσή Μαρία» γνωρίζει ότι οι σύγχρονοι στρατοί είναι εντάσεως τεχνολογίας και όχι εντάσεως ανθρώπινου δυναμικού και χρειάζονται λιγότερους αλλά υψηλότερης μόρφωσης στρατιωτικούς.
Και ποιοί ακριβώς είναι οι περισσότεροι κίνδυνοι, που μας απειλούν όταν όλοι οι γείτονές μας ανήκουν στην ίδια με μας συμμαχία και όταν η πρώην «κόκκινη αρκούδα» έπαψε να είναι κόκκινη και έχει εξελιχθεί σε φιλικότατο συνεταιράκι?
Και εν πάση περιπτώσει μπορεί κανείς να μου υποδείξει μια περίπτωση όπου η Ελλάδα για να υποστηρίξει τα συμφέροντά της θα στηριχθεί στις στρατιωτικές της δυνάμεις?
Μα είναι πλέον γνωστό τοις πάσι ότι:
Πρώτον τα όποια προβλήματα μπορούν να επιλυθούν μόνο δια της διπλωματικής οδού.
Δεύτερον ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων προωθείται αποτελεσματικά μόνο μέσα από την δημιουργία συγκυριακών ή μονιμότερων συμμαχιών.
Τρίτον ότι τις τελευταίες δεκαετίες επιθετικές στρατιωτικές επεμβάσεις έγιναν από συμμαχίες τέτοιου μεγέθους, που η στρατιωτική δύναμη του αμυνόμενου μεμονωμένου κράτους αποδείχθηκε ανεπαρκής ανεξαρτήτως οποιουδήποτε μεγέθους της.
Και ούτως ή άλλως πόσο οριστική μπορεί να είναι η αντιμετώπιση της λειψανδρίας με την στράτευση στα 18?
Αν δεν κάνω λάθος ουσιαστική διαχρονική αύξηση των στρατευσίμων μπορεί να υπάρξει μόνο αν η Ελληνίδες μητέρες γεννήσουν περισσότερα αγόρια ή αν εφαρμοσθούν οι νόμοι και οι κάθε είδους λιποτάκτες υποχρεωθούν να υπηρετήσουν. Αντίθετα η στράτευση στα 18 απλώς θα προσφέρει μια πρόσκαιρη πλασματική αύξηση, που αριθμητικά θα αντιστοιχεί σε μερικές χιλιάδες 18άρηδες τριών-τεσσάρων κλάσεων, που θα καταταγούν αντί να πάρουν αναβολή. Το σύστημα δηλαδή θα ισορροπήσει στα ίδια νούμερα όταν θα έχει απολυθεί και ο τελευταίος στρατεύσιμος της τέταρτης μετά την εφαρμογή του μέτρου χρονιάς. Θα προκύψει δηλαδή ένας ετεροχρονισμός του προβλήματος για την επόμενη κυβέρνηση, που θα είναι σχεδόν αδύνατον να επαναφέρει το σύστημα στην πρότερη του κατάσταση.
Ας μη κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Διότι φίλος βέβαια ο κ. Υπουργός, φιλτέρα όμως η αλήθεια.
Η συντήρηση στρατεύματος στην σημερινή πραγματικότητα καθ’ όσον αφορά το ανθρώπινο δυναμικό εξυπηρετεί μόνο τον αναγκαστικό ρεφενέ της χώρας στον καταμερισμό υποχρεώσεων της συμμαχίας. Καθ’ όσον δε αφορά τον τεχνολογικό εξοπλισμό οι αγορές όπλων προσφέρουν ευκαιρίες διπλωματικών ανταλλαγμάτων και πλουτισμού ημετέρων διαμεσολαβητών.
Αν δεν υπήρχαν αυτές οι σκοπιμότητες το πραγματικό συμφέρον της χώρας θα ήταν η ελαχιστοποίηση του στρατεύματος σε επίπεδα εξυπηρέτησης εκτάκτων αναγκών για αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και η δημιουργία προϋποθέσεων για διευκόλυνση της πανεπιστημιακής μόρφωσης της νέας γενιάς.
Αν πάλι στόχος είναι η αύξηση του προσωπικού στο στράτευμα, πραγματική λύση θα ήταν η βελτίωση του οικονομικού επιπέδου των νέων ζευγαριών και η παροχή κινήτρων για αύξηση των γεννήσεων. Η εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας για την αντιμετώπιση της λιποταξίας έναντι πάντων ανεξαρτήτως κοινωνικών ή κομματικών διακρίσεων. Και η παροχή κινήτρων για την προσέλκυση επαγγελματιών οπλιτών.
Αν τέλος πραγματικά θεωρούμε ότι η στράτευση στα 18 είναι προς το συμφέρον των παιδιών, τότε γιατί όχι στα 12 για να ξεμπερδεύουν ακόμα νωρίτερα?
Και γιατί όχι μετά αντί για λύκεια, πανεπιστήμια και σαχλαμάρες να μη τα χώνουμε σε ταχύρρυθμες σπουδές σερβιτόρων και ξενοδοχοϋπαλλήλων, οι οποίες ανταποκρίνονται καλλίτερα στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, που θέλει την χώρα μας ένα απέραντο τουριστικό ξενοδοχείο? Χωρίς επιστημονικό δυναμικό, χωρίς βιομηχανικό και αγροτικό τομέα και με τόσα δάση όσα χρειάζονται για να καλύπτουν τις ανάγκες ενός δευτέρας ποιότητας αγροτουρισμού