Επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού», ένα όφελος που μας προέκυψε από την ταραχώδη τραγωδία της ραγδαίας οικονομικής εξόντωσής μας είναι ότι πλέον και ο τελευταίος πολίτης αρνείται να «φάει κουτόχορτο» και επί πλέον εμπλουτίζεται καθημερινά το γνωστικό πεδίο και το λεξιλόγιό μας με σωρεία εξειδικευμένων πληροφοριών και επιστημονικών όρων.
Μάθαμε λοιπόν, χάριτι τρόϊκας και διδάσκοντος κου Λοβέρδου για τα περίφημα «γενόσημα», τουτέστι τα φαρμακευτικά προϊόντα, που περιέχουν την ίδια δραστική (θεραπευτική) ουσία και στην ίδια ποσότητα με άλλα ήδη εγκεκριμένα πρωτότυπα, τα λεγόμενα προϊόντα αναφοράς.
Το θέμα μπήκε όπως συνήθως σαν «κοκτέιλ μολότοφ», που πέταξε ο Υπουργός Υγείας υπό την μορφήν νομοθετικής ρύθμισης, η οποία έπρεπε να ψηφισθεί σε μηδέν χρόνο για «να σωθεί η Ελλάδα».
Όπως ήταν φυσικό στα ΜΜΕ ξέσπασε μάχη, όπου κάθε καρυδιάς καρύδι , γιατροί, φαρμακοποιοί, κυβερνητικοί παράγοντες και «ξερόλες» δημοσιογράφοι έσπευσαν να στοιχηθούν στη μια ή την άλλη παράταξη.
Και όπως ήταν φυσικότερο, όσο περισσότερο κονταροχτυπιούνται οι «ειδικοί» και οι πολιτικοί στα κανάλια τόσο περισσότερο καχύποπτος γίνεται ο θεατής.
Και δεν έχει άδικο. Διότι και πάλι δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει κάποια πολύ απλά πράγματα.
Πρώτον ότι αυτό καθεαυτό το γενόσημο δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό.
Δεύτερον ότι κάποιοι με την κάλυψη των εκάστοτε κυβερνώντων και την σιωπή των αντιπολιτευομένων θησαύριζαν μέχρι τώρα αποκλείοντάς τα από την αγορά.
Τρίτον δε και σπουδαιότερο ότι άλλο είναι το σπουδαίο ζήτημα, που απασχολεί τους «μονομάχους» των καναλιών και για άλλο θέμα κονταροκτυπιούνται, προκειμένου να αποσπάσουν την εύνοια της κοινής γνώμης.
Το θέμα δηλαδή δεν είναι αν είναι καλά ή βλαπτικά τα γενόσιμα. Το θέμα είναι στη συνταγογράφηση. Ποιος δηλαδή θα επιλέγει το τελικό φάρμακο, που θα καταναλώνει ο πελάτης;
Θα είναι ο γιατρός, που θα εξειδικεύει το σκεύασμα ή ο φαρμακοποιός, που θα δίνει ό,τι θέλει εντός των πλαισίων της γενικής συνταγογράφησης μιας δραστικής ουσίας.
Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα διότι εδώ ακριβώς γεννάται μια σοβαρή εστία διαφθοράς, αλλά και εδώ ακριβώς ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος για την υγεία των ασθενών.
Είναι γνωστή η τακτική των φαρμακευτικών εταιρειών να προσφέρουν χρήματα και διάφορες άλλες παροχές στους γιατρούς για να συνταγογραφούν τα προϊόντα τους. Το φαινόμενο όμως δεν πρόκειται να μειωθεί με την συνταγογράφηση δραστικής και την διακριτική ευχέρεια του φαρμακοποιού να εξειδικεύει αυτός το τελικώς χορηγούμενο σκεύασμα.
Απλώς στο εξής το «τέλος επιλογής», το «επιλεξόσημο», θα το καταβάλλουν οι προμηθευτές φαρμάκων στους φαρμακοποιούς, αντί να το δίνουν στους γιατρούς, όπως συνήθιζαν μέχρι τώρα.
Ως προς το χτύπημα της διαφθοράς λοιπόν «μηδέν εις το πηλίκο».
Ο κίνδυνος όμως για την υγεία του ασθενή θα μεγαλώσει. Όχι γιατί γενικώς τα γενόσημα είναι επικίνδυνα. Αλλά γιατί ουδείς πλέον θα έχει ευθύνη για την εξέλιξη της θεραπείας του.
Ο γιατρός θα ισχυρίζεται ότι δεν επέλεξε αυτός το φάρμακο και ο φαρμακοποιός ότι δεν αποφάσισε αυτός για την ενδεδειγμένη δραστική. Εν τω μεταξύ ο ασθενής θα έχει αποδημήσει….
Από την άλλη ποιός πλέον πιστεύει, εκτός ίσως του εξοχότατου Υπουργού Υγείας, ότι η τρόϊκα, κόπτεται ξαφνικά για τη σωτηρία του συστήματος Υγείας και για αυτό επέβαλε τα γενόσημα διά του μνημονίου;
Είναι πασίδηλο ότι το όλο νομοθετικό πλαίσιο στοχεύει στην άλωση του λιανεμπορίου φαρμάκου από πολυεθνικές αλυσίδες. Αυτές προφανώς δεν αρκούνται στην εξόντωση των φαρμακείων της γειτονιάς με την εφαρμογή ασφυκτικού ωραρίου λειτουργίας. Απαιτούν να αποφασίζουν οι ίδιες ποιο σκεύασμα τις συμφέρει να πασάρουν στους αγοραστές.
Θέλουν λοιπόν μια γενική κατεύθυνση από το γιατρό και ελευθερία επιλογής όχι στον σημερινό φαρμακοποιό, αλλά στον αυριανό πωλητή του φαρμάκου. Ο αυριανός πωλητής του φαρμάκου θα είναι ένας απλός χαμηλόμισθος υπάλληλος της αλυσίδας, ο οποίος θα επιλέγει δήθεν το φθηνότερο γενόσημο, αλλά στην πραγματικότητα αυτό με το μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους.
Συμπέρασμα:
ΝΑΙ στην προτίμηση γενοσήμων, εφ όσον αυτά είναι πρόσφορα για την θεραπεία του ασθενούς.
ΟΧΙ στον προσδιορισμό του φαρμάκου από τον φαρμακοποιό σήμερα και από τον αγράμματο υπάλληλο της πολυεθνικής αλυσίδας αύριο.
Η Τρόικα , και οι μνημονιακές πολιτικές εξυπηρετούν απώτερους κερδοσκοπικούς στόχους πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων και όσο το αρμόδιο Υπουργείο τις εφαρμόζει βλάπτει σοβαρά την υγεία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου