«Όταν ο Θεός θέλει να καταστρέψει το μυρμήγκι, του δίνει φτερά». Όταν πάντως θελήσει να ξευτιλίσει ένα πολιτικό τον ανεβάζει στο «καλάμι».
Παλιότερα όταν κάποιος αποτολμούσε να δηλώσει ότι η χώρα δεν μπορεί να παραμείνει ακυβέρνητη ή ότι ο ίδιος είναι προορισμένος να σώσει την Ελλάδα, όλοι ήξεραν ότι επρόκειτο είτε για «σαλταρισμένο» πολιτευόμενο, είτε για φασίζοντα συνταγματάρχη.
Σήμερα αυτά μπορεί να τα «τσαμπουνάει» ξεδιάντροπα κάθε αποτυχημένος Ευρωπαίος φιλελεύθερος, κάθε χαραμοφάης κοινοτικός αξιωματούχος, όπως και κάθε εγχώριος ναυαγισμένος εξουσιομανής.
Το τελευταίο πενθήμερο συνέβησαν απίθανα πράγματα.
Μετά από μια μακρά περίοδο αχαλίνωτου υβρεολόγιου, με το οποίο μας περιέλουζαν νυχθημερόν «φίλοι» και «εταίροι», μετά από καταιγισμό απειλών και τρομοκρατίας ότι δεν μας αντέχουν άλλο και πρέπει να τους «αδειάζουμε την γωνιά», ξαφνικά άλλαξαν άρδην στάση και συμπεριφορά.
Ανακάλυψαν ότι δεν είμαστε και τόσο «τενεκέδες». Ότι έχουμε κάνει αρκετά. Ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Ότι θα μας «βοηθήσουν» να παραμείνουμε στο ευρώ.
Και ώ! του θαύματος άρχισαν εν χορώ να μιλάνε για αναπτυξιακές ανάγκες. Μάλιστα κάνανε και ειδική σύσκεψη Πρωθυπουργός, Μπαρόζο και διάφοροι άλλοι, εκτός του αρμοδίου κου Χρυσοχοΐδη, ο οποίος φαίνεται να είναι στη δυσμένεια του Βερολίνου.
Έπειτα στο Γιούρογκρουπ αποφάσισαν να «δώσουν το πράσινο φως» για το «πακέτο» και όλοι είχαν να πουν ένα καλό λόγο, με τον κο Παπαδήμο και τον κο Βενιζέλο να μην μπορούν να συγκρατήσουν τη χαρά τους για τα εύγε και τις χαζοχαρούμενες φιλοφρονήσεις, που εισέπραξαν.
Τι μεσολάβησε;
Μα προφανώς οι δημοκοπήσεις, οι λαϊκές αντιδράσεις και η ενημέρωση, που έδωσαν και οι κυβερνητικοί και ο κος Σαμαράς ότι η λαϊκή οργή μπορεί να φθάσει σε ανεξέλεγκτα επίπεδα και ότι τότε οι εκλογές μπορεί να αποτελέσουν μονόδρομο.
Αντιλήφθηκε τότε το Ευρωπαϊκό διευθυντήριο ότι «το μαστίγιο» των ύβρεων, των απειλών και της τρομοκρατίας , που είχαν χρησιμοποιήσει όλο το προηγούμενο διάστημα μπορούσε να οδηγήσει σε ολέθρια εκλογικά αποτελέσματα. Σκέφθηκαν λοιπόν να αλλάξουν για λίγο «το βιολί», να γλυκάνουν «το χάπι», μήπως και αντιστραφεί η διάθεση των ψηφοφόρων.
Ματαιοπονούν οι άνθρωποι . Γρήγορα θα αντιληφθούν ότι «παίζουν σε λάθος ιππόδρομο» και έχουν «ποντάρει σε κουτσά άλογα».
Τρανή απόδειξη ότι όπως λέει ο λαός «η σκύλα από τη χαρά της έβγαλε τα κουτάβια στράβα» είναι ότι δεν πρόλαβαν καλά-καλά να γυρίσουν από τις Βρυξέλλες και ο κος Σαμαράς μαρτύρησε πως είπε στην κα Μέρκελ ότι οι εκλογές είναι απαραίτητες για την εκτόνωση της κατάστασης.
Ο κος Παπαδήμος ομολόγησε τον ανομολόγητο πόθο του να παραμείνει επί μακρόν σε ρόλο δοτού διαιτητή με Γερμανό επιδιαιτητή (τεχνικούς συμβούλους, όπως αρέσκεται να αποκαλεί τους γκαουλάητερ).
Και ο κος Βενιζέλος μας δήλωσε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι μετά τις τρελές επιτυχίες του εντός και εκτός Ελλάδος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι αναντικατάστατος για την «σωτηρία» της χώρας και συνεπώς είναι αποφασισμένος, ακόμη και ως μειοψηφία, να παραμείνει στο πηδάλιο της διακυβέρνησης συνεργαζόμενος με τον κο Σαμαρά, ο οποίος φαίνεται ότι απέσπασε το χρίσμα από την κα Μέρκελ.
Η αναγκαστική κυβερνητική συμμαχία, που επιβλήθηκε ετσιθελικά από τους δανειστές φαίνεται τελικά ότι βόλεψε αρκετούς παράγοντες της χρεωκοπημένης πολιτικής ελίτ της χώρας, η οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε όχι απλώς να αποσυρθεί, αλλά να υποχρεωθεί να λογοδοτήσει για την διαχρονική ανικανότητά της.
Φαίνεται ότι διακρινόμενη για την ιδεολογική της «ευλυγισία», την κοινωνική της αδιαφορία και τον πολιτικό της «ρεαλισμό» μια ικανή μερίδα συντηρητικών πολιτικών και των δύο κομμάτων εξουσίας, αφού κατάφερε με κάθε μέσο (ακόμη και με προγραφές των εσωκομματικών της αντιπάλων) να αναρριχηθεί στην κορυφή, αρνείται πεισματικά να συμφιλιωθεί με την ιδέα της ιστορικής περιθωριοποίησης της.
Γαντζωμένη πεισματικά στην νομή της εξουσίας φαίνεται αποφασισμένη να θυσιάσει τα πάντα. Να συμμαχήσει ακόμη και με τον «διάβολο» προκειμένου να παραμείνει στην διακυβέρνηση ανεξάρτητα από τις ανάγκες των καιρών, τις πρόνοιες του συντάγματος ή τη γνώμη των ψηφοφόρων.
Αυτό που έχουν σκαρφισθεί αποτελεί ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο μιας ιδιότυπης εξουσιαστικής κολεκτίβας, η οποία ελέω Γερμανίας θα εξασφαλίζει στους δανειστές την καταλήστευση των Ελλήνων και στους ίδιους την ισόβια νομή της διακυβέρνησης.
Ο σχεδιασμός τους είναι εφιαλτικός, αλλά μάλλον απλοϊκός για την Ευρώπη του 2012.
Αυτό που εκπλήσσει περισσότερο είναι ότι αντί να τηρούν αιδήμονα σιωπή για τις ανίερες συμμαχίες, που μεθοδεύουν, αυτοί δεν διστάζουν να τις διαφημίζουν ανερυθρίαστα και παρά τις αποδεδειγμένες ανεπάρκειές τους και τις αλλεπάλληλες γκάφες τους να αυτοπροβάλλονται ως αναντικατάστατοι εθνοσωτήρες και να ευαγγελίζονται ότι και μετά τις εκλογές θα συνεχίσουν να συνθλίβουν τους ψηφοφόρους στην ίδια πρέσσα αυτής της μνημνιακής εξουσιαστικής κολεκτίβας.
Κύριε ελέησον...
Πρόκειται αλήθεια για πρωτόγνωρες πολιτικές συμπεριφορές, που τείνουν να αποτελέσουν τον ορισμό της πολιτικής αλαζονείας.
Τα περί εκλογών παραμένουν επί του παρόντος δημοσιογραφική φαντασίωση.
Πάντως αν παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά, αυτά που δηλώνουν Ευρωπαίοι και ντόπιοι παράγοντες, θα αντιληφθεί ότι επί του παρόντος τα εκλογικά σενάρια παραμένουν εντελώς ρευστά και κινούνται στη σφαίρα της δημοσιογραφικής μυθοπλασίας.
Μυθοπλασία όχι κατ’ ανάγκην αθώα, αν συνδυασθεί με όσα γράφουμε παραπάνω σχετικά με το κλίμα ευφορίας, που επιχειρήθηκε να καλλιεργηθεί συντονισμένα από τους συνδαιτυμόνες της συνόδου κορυφής. Στο επόμενο διάστημα είναι βέβαιο ότι θα εξετασθεί με μεγάλη προσοχή αν κλίμα ευφορίας και εκλογολογία βελτιώσουν τα ευρύματα των δημοσκοπήσεων, ώστε να επιτρέπεται η ανάληψη του «ρίσκου» της διενέργειας εκλογών
Γι αυτό ουδείς θεσμικός παράγοντας έχει μέχρι τώρα αναφερθεί με σαφήνεια στο θέμα και πολύ περισσότερο κανείς από αυτούς, που έχουν αποφασιστική αρμοδιότητα, δεν έχει προσδιορίσει εάν και πότε θα γίνουν εκλογές.
Όσοι σπεύδουν ενδεχομένως να τυπώσουν αφίσες και διαφημιστικά φυλλάδια, ας «κρατήσουν μικρό καλάθι»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου