Αίσχος κε Παντελή Οικονόμου.

Οι άθλιες εικόνες, που διαδραματίσθηκαν στις 29.02.2012 σε όλες τις εφορίες της χώρας, όπου χιλιάδες δυστυχισμένοι φορολογούμενοι συνωθούνταν απελπισμένα σε ατέλειωτες ουρές, προκειμένου να προλάβουν μια αντικειμενικά άπιαστη προθεσμία, αποτελούν την αδιάψευστη απόδειξη περί του ότι το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας έχει απολέσει πλήρως τον αυτοσεβασμό του.

Η προθεσμία για την ρύθμιση ληξιπροθέσμων οφειλών προς  το Δημόσιο δεν αφορούσε ούτε εύπορους ανθρώπους, ούτε δόλιους φοροφυγάδες. Το χαμηλό όριο του ποσού ρύθμισης (10.000 € για φυσικά πρόσωπα και 70.000 € για επιχειρήσεις) προεξοφλούσε ότι αυτοί που θα έσπευδαν να κάνουν χρήση  της «ευκαιρίας» θα ήταν κατά βάση φτωχοί αναξιοπαθούντες μικροοφειλέτες.
Άνθρωποι με πολυετές ιστορικό συνεπούς φορολογουμένου, που οι φαύλες πολιτικές του κου Βενιζέλου και των προκατόχων του οδήγησαν σε αναγκαστική αδυναμία πληρωμής. Άνθρωποι , που παρά την σημερινή τους ένδεια, για την οποία ουδαμώς ευθύνονται, διατηρούν αξιοθαύμαστο φιλότιμο και υψηλό επίπεδο φοροδοτικής ήτοι κοινωνικής υπευθυνότητας.

Αυτούς λοιπόν τους δυστυχισμένους ανθρώπους, που αποτελούν το διαχρονικό υποζύγιο των κρατικών εσόδων και κατ’ επέκτασιν τους στυλοβάτες της οικονομικής ευμάρειας και της εξουσιαστικής φιλοδοξίας των εκάστοτε κυβερνώντων, θεώρησε σκόπιμο «να τιμωρήσει» το Υπουργείο Οικονομικών για την «αφέλειά» τους να επιμένουν παρά τις αδήριτες οικονομικές τους αντιξοότητες να αναζητούν τρόπους, ώστε να παραμείνουν συνεπείς φορολογούμενοι.

Τι επεδίωκαν όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι πολίτες που κατέκλυσαν κατά μυριάδες αυτή την παγωμένη μέρα του λήγοντος Φεβρουαρίου τους διαδρόμους των εφοριών, οι πλείστοι εξ ‘ αυτών ηλικιωμένοι, υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες και αντιμέτωποι με τις ενδημούσες χειμερινές  ιώσεις;
Αγωνίζονταν απλώς να επιτύχουν ένα διακανονισμό εξόφλησης από το υστέρημά τους χρεών, που αφορούσαν κατά βάση διάφορα απρόβλεπτα χαράτσια, τα οποία τους επιβλήθηκαν αιφνιδιαστικά, αντισυνταγματικά και εντελώς αυθαίρετα.

Στην προφανή λοιπόν και διεθνώς πρωτοφανή αξιοπρέπεια  αυτών των ανθρώπων, το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών επέλεξε να συμπεριφερθεί με τον πλέον αναξιοπρεπή τρόπο.

Το χρονικό αυτής της άθλιας συμπεριφοράς άρχισε στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν στο υπ. αριθμ. 14/2.2.2012 φύλλο της εφημερίδας της Κυβερνήσεως δημοσιεύθηκε (και επομένως τυπικά άρχισε να ισχύει) ο νόμος 4038/2012 με την βαρύγδουπη ονομασία «επείγουσες ρυθμίσεις που αφορούν την εφαρμογή του μακροπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015.» Επρόκειτο για ένα νόμο, που όπως δηλώνει και ο τίτλος του, εψήφισε με μεγάλη σπουδή η Ελληνική Βουλή υπό την απειλή της επικείμενης χρεοκοπίας της χώρας.
Σ’ αυτό τον νόμο λοιπόν προβλεπόταν η δυνατότητα διακανονισμού μέχρι και σε  εξήντα μηνιαίες δόσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών.  Πρόκειται σημειωτέον για ένα νόμο, που φέρει τις υπογραφές 15 Υπουργών και ως εικός την υπογραφή του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και την μεγάλη σφραγίδα του Ελληνικού κράτους.

Στη συνέχεια όμως, όπως διέρρευσε στον τύπο, μεσολάβησε κάθετη αντίθεση της τρόϊκας, η οποία αντίθεση κατά πλήρη εξευτελισμό του συνόλου Ελληνικού θεσμικού συστήματος προεκάλεσε σιγή ασυρμάτου στο Υπουργείο Οικονομικών και πλήρη αμηχανία στους προϊσταμένους των  Δ.Ο.Υ  της χώρας.
Μετά λοιπόν από αδικαιολόγητη και εξευτελιστική για το Ελληνικό Δημόσιο κωλυσιεργία επί ενός υποτιθέμενου κατεπείγοντος μέτρου, εδέησε ο Υφυπουργός Οικονομικών να εκδώσει στις 24 Φεβρουαρίου 2012 την  απαιτούμενη υπ. αριθμ 1407 Υ.Α η οποία στην καλλίτερη περίπτωση περιήλθε σε γνώση των αρμοδίων εφοριών στις 28.2.12, δηλαδή μία μόλις μέρα πριν από την εκπνοή της προθεσμίας υπαγωγής στη ρύθμιση. Όπως ήταν φυσικό επηκολούθησε η τραγική ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών, αλλά και υπαλλήλων των εφοριών, για να έρθει και πάλι το Υπουργείο να κάνει το αυτονόητο. Να παρατείνει για ένα μήνα την προθεσμία υπαγωγής στην ρύθμιση.
 

Και εύλογα αναρωτιούνται οι αγαθοί φορολογούμενοι:
Είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο μεγάλη απρονοησία στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών και να μην μπορεί ο επίδοξος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και εν δυνάμει μελλοντικός πρωθυπουργός μετά των παρατρεχάμενων Υφυπουργών του να περιλάβουν την παράταση στην αρχική τους απόφαση;
Προφανώς δεν είναι δυνατόν. Και εκεί ακριβώς,  στην άθλια σκοπιμότητα της συμπεριφοράς τους εδράζεται και η απελπιστική απώλεια του αυτοσεβασμού τους.

Διότι είναι προφανείς οι λόγοι, που υπαγόρευσαν αυτή την αναξιοπρεπή στάση του Υπουργείου έναντι των ανυποψίαστων φορολογουμένων.
Στις 29 Φεβρουαρίου έληγαν συγχρόνως οι προθεσμίες για  την καταβολή δόσεων διαφόρων «χαρατσιών», όπως η έκτακτη εισφορά, αλλά και μεμονομένων οφειλών λόγω λήξεως του μήνα. Αυτά τα ποσά καθίστανται ληξιπρόθεσμα από την 1 Μαρτίου και έτσι όσοι θα κατέθεταν αιτήσεις μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου δεν θα μπορούσαν να τα συμπεριλάβουν στη ρύθμιση. Εξ άλλου ακριβώς για τον ίδιο λόγο κάποιοι φορολογούμενοι γνωρίζοντας εγκαίρως την παράταση της προθεσμίας θα επέλεγαν  να τα αφήσουν απλήρωτα προκειμένου να τα  ρυθμίσουν, ενώ ενδεχομένως να είχαν δυνατότητα να πληρώσουν.

Αυτή λοιπόν η κυνική λογιστική σκληρότητα πρυτάνευσε στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, που δεν δίστασε για λίγα ψωροευρώ να παίξει αυτό το ανόσιο παιγνίδι καταταλαιπωρώντας πολίτες στην πλειονότητά τους φτωχούς, δυστυχισμένους, αλλά ιδιαίτερα φιλότιμους και αξιοπρεπείς.

Έτσι προκύπτει μείζον πρόβλημα με τον κο Παντελή Οικονόμου, ο οποίος κατά την μακρά διαδρομή του στο ΠΑΣΟΚ και τουλάχιστον μέχρι πριν την πρόσφατη κυβερνητική αξιοποίησή του, είχε προβάλει έντονα την εικόνα του ριζοσπαστικού έως σοσιαλιστή πολιτικού, με προοδευτικά και έντονα φιλολαϊκά χαρακτηριστικά. Του πολιτικού,  που σύμφωνα με το δικό του βιογραφικό φιλοδοξούσε «να συμβάλει στην βελτίωση της κοινωνικής πραγματικότητας».

Όμως  "η αρχή άνδρα δείκνυσι" και "τα στερνά τιμούν τα πρώτα".

Οι χθεσινοί χειρισμοί του κου Υφυπουργού δεν βελτιώνουν, αντιθέτως εξαθλιώνουν την κοινωνική πραγματικότητα και δεν τιμούν την πολιτική του διαδρομή.
Όταν λοιπόν κανείς δεν  σέβεται την προσωπική  του ιστορία, εν τοις πράγμασι δηλώνει ότι  έχει απολέσει τον αυτοσεβασμό του.
Κρίμα…


Υ.Γ  Ειρίστω εν παρόδω ότι, ενώ ο νόμος έδινε δυνατότητα έως και 48 δόσεων άνευ προσκομίσεως δικαιολογητικών οικονομικής αδυναμίας, ο κος Υφυπουργός περιόρισε αυθαιρέτως τις δόσεις σε 24 κατά προφανή υπέρβαση της αρμοδιοτητάς του.