«Εύορκοι» εθνοπατέρες εναντίον «επίορκων» εργαζομένων.

Δεν ευτύχησα ποτέ να διαθέτω δημοσίους υπαλλήλους στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον.  Γνώρισα όμως πάρα πολλούς στον ευρύτερο κοινωνικό και ιδιαίτερα στον επαγγελματικό μου κύκλο.

Στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήσαν αξιοπρεπείς βιοπαλαιστές, που αγωνίζονταν να συντηρήσουν τίμια την οικογένειά τους και να προσφέρουν υγιή διαπαιδαγώγηση και οράματα για μια καλύτερη Ελλάδα στα παιδάκια τους.

Μέχρι προχθές αποτελούσαν τον αξιοσέβαστο έως αξιοζήλευτο κορμό της μικροαστικής μας κοινωνίας και ήσαν περιζήτητοι πελάτες των τραπεζών, των εργολάβων οικοδομών  και των εμπορικών καταστημάτων.

Σήμερα ο κόσμος τους έχει γίνει συντρίμμια και η ψυχολογία τους κουρέλια.

Ζουν με το άγχος της απόλυσης, της εξαθλίωσης, της αναίτιας καταισχύνης.

Εντελώς αιφνιδιαστικά και άδικα  κάποιοι θρασύτατοι καιροσκόποι επιχειρούν να τους καταστήσουν αποδιοπομπαίους τράγους ενός σεσηπότος  και θνήσκοντος  πολιτικοοικονομικού συστήματος.

Κάποιοι πειθήνιοι «διαπραγματευτές» επιχειρούν να τους θυσιάσουν αδίστακτα στο μινώταυρο της βιωσιμότητας του χρέους, υπακούοντας σε έξωθεν εντολές και εξυπηρετώντας αποικιοκρατικά πολυεθνικά συμφέροντα.

Αρχικά διεπίστωσαν  την ύπαρξη υπεράριθμων υπαλλήλων, αντιπαραγωγικών δημοσίων υπηρεσιών και ζημιογόνων ΔΕΚΟ, από τις οποίες έχει δήθεν ανάγκη να απαλλαγεί ο δημόσιος τομέας μαζί με τους απασχολούμενους σ’ αυτές.

Σύντομα η σκευωρία τους ξεσκεπάσθηκε, αφού πρώτες στη λίστα της κατάργησης μπήκαν  νοσοκομειακές μονάδες, πανεπιστημιακές σχολές, οργανισμοί και ΔΕΚΟ κοινής ωφέλειας, όπως ο ΟΕΚ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ κ.λ.π, που κατά σύμπτωση αποτελούν φιλέτα, τα οποία εποφθαλμιούν μεγάλοι πολυεθνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι και ντόπιοι μεσίτες τους.

Μεταξύ των καταργητέων και δεκάδες εφορίες σε μια περίοδο όπου συμπτωματικά θα υπάρξει τεράστιο σαφάρι συγκέντρωσης εσόδων με πανηγύρι κατασχέσεων και πλειστηριασμών, επομένως ευρύ πεδίο κερδοφορίας για «ελεγκτικές» εισπρακτικές εταιρίες οικονομικών δολοφόνων.

Και ξαφνικά ξεφτίζοντας αυτό το παραμύθι έδωσε τη θέση σε ένα καινούργιο χίλιες φορές πιο άθλιο από το πρώτο.

Ξαφνικά μετά από δεκαετίες «τάξης και ηθικής» οι αδιάφθοροι ολετήρες της κοινωνικής συνοχής της χώρας άρχισαν υπό την πίεση της τροϊκανής σατραπείας και υπό την καθοδήγηση Γερμανών «τεχνοκρατών» (διάβαζε πρακτόρων), που αλωνίζουν στα Υπουργεία και τις Περιφέρειες να ανακαλύπτουν «επιόρκους» υπαλλήλους καθ’ άπασα την επικράτεια.

Κι όσο περισσότερο πιέζουν οι τοκογλύφοι  τόσο περισσότερο διακινούν  το άθλιο παραμύθι περί  «επιόρκων» οι ψοφοδεείς «διαπραγματευτάδες» μας, οι οποίοι βλέπουν πλέον παντού «αργόσχολους», «τεμπέληδες», «διεφθαρμένους». Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες «επιόρκους» δημοσίους υπαλλήλους, που επί δεκαετίες ήσαν αφανείς και τώρα ξαφνικά απεκαλύφθησαν ως εκ θαύματος, ως εκ της θείας επιφοιτήσεως στους άσπιλους, αγγελικούς πολιτικούς τους προϊσταμένους, μερικοί εκ των οποίων δεν πρόλαβαν να εργασθούν ποτέ (πορφυρογέννητοι όντες γόνοι τσιφλικάδων, Φαναριωτών και κοτζαμπάσηδων).

Σημειωτέον ότι όλοι ανεξαιρέτως αυτοί οι κύριοι, που από θύτες το παίζουν τιμητές και από υπόλογοι μεταλλάσσονται σε αξιολογητές, κυβέρνηση, βουλευτές, θεσμικοί παράγοντες, αλλά τουλάχιστον και οι εξ αυτών απόφοιτοι νομικών σχολών (δικηγόροι, συνταγματολόγοι κ.λ.π) έχουν άπαντες ορκισθεί ανεπιφυλάκτως «να φυλλάττουν πίστη εις την Πατρίδα και υπακοή εις το Σύνταγμα και τους νόμους».

Το πόσο λοιπόν συνεπείς στον όρκο τους είναι αυτοί που πρωτοστατούν με τον υπερβάλλοντα ζήλο ή την ανοχή τους στην καταλήστευση από ξένους ομίλους όχι μόνο του εθνικού πλούτου αλλά και του τελευταίου ίχνους περιουσιακού στοιχείου του Δημοσίου και των ιδιωτών, επαφίεται στην κρίση των πολιτών και των δικαστικών αρχών, που οσονούπω πανευρωπαϊκά θα επιληφθούν της αξιολογήσεως των πράξεων και παραλήψεών τους. (Ήδη ένα πρώτο ευρωπαϊκό κόλαφο στους ξένους και ντόπιους «τεχνοκράτες» της ελεεινής μορφής αποτελεί η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που κρίνει παράνομα σημαντικά νομοθετικά τερατουργήματα των φιλομνημονιακών κυβερνήσεων).

Εμείς θα περιορισθούμε να πούμε σε όλους αυτούς τους αξιότιμους κυρίους και τα ανάξια λόγου πολυποίκιλα παπαγαλάκια τους τούτο μόνο:

Ο εύορκος πρώτος τον λίθον βαλέτω επί τον «επίορκον» δημόσιο υπάλληλο.

Και κάτι ακόμα:

Η άθλια επικοινωνιακή επιχείρηση του εθνικού διχασμού και του κοινωνικού αυτοματισμού έχασε κάθε ελπίδα επιρροής. (Κάποιοι πρώτοι αξιοπρεπείς βουλευτές το κατανοούν και σπεύδουν να αποστασιοποιηθούν από το μνημονιακό ασκέρι.).

Οι στρατιές των διωκόμενων επαγγελματικών κλάδων και των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων, που δημιουργεί καθημερινά η κοινωνική τους αναλγησία, δεν εξαπατώνται πλέον από αυτές τις αθλιότητες.

Είναι πια πολύ κοντά η ώρα, που όλοι οι ρημαγμένοι πολίτες αυτού του καθημαγμένου τόπου θα συστρατευθούν ανεξαρτήτως οποιωνδήποτε δευτερευουσών επαγγελματικών, κοινωνικών ή πολιτικών διαφορών και ενώνοντας τη φωνή   τους με τους υπόλοιπους ταλαιπωρημένους λαούς της Ευρώπης θα αναλάβουν οι ίδιοι την διαπραγμάτευση, επιβάλλοντας τους δικούς τους όρους.

Και ένα πράγμα τουλάχιστον είναι ιστορικά βέβαιο:

Οτι όσο περισσότερο αυτή η διαπραγμάτευση, αναβάλλεται, εμποδίζεται, καταπνίγεται , τόσο πιο σκληροί θα είναι οι τελικοί της όροι.