Την περίοδο του μεσοπολέμου, η χωροφυλακή ήταν η ενσάρκωση της
απόλυτης κρατικής εξουσίας στην ελληνική επαρχία. Ένας δυστυχής ενωμοτάρχης αναλαμβάνοντας καθήκοντα σε ένα
απομακρυσμένο χωριό, θέλησε να κάνει αισθητή την αποφασιστικότητα του για
επιβολή της τάξεως εκδίδοντας μια πρώτη αστυνομική διαταγή, με την οποία ούτε
λίγο ούτε πολύ απαγόρευε την…. πάλη των
τάξεων εντός των ορίων της περιφερείας του…
Τραγικό; Όμως αληθινό.
Έχουν περάσει δεκαετίες από τότε και όμως σήμερα στην Ελλάδα
του 2012, κατηργημένης της χωροφυλακής, η πολιτική ηγεσία της αστυνομίας
εξακολουθεί να εμφορείται από τις αξίες και την
νοοτροπία του αλήστου μνήμης εκείνου αλαζονικού ενωμοτάρχη.
Και αν αυτή η πολιτική ηγεσία συνεχίσει τις ευφυείς
πρωτοβουλίες της, είναι πλέον η βέβαιο ότι η θητεία της θα κοσμήσει ως ανέκδοτο
την ιστορία του κατά τα άλλα λαμπρού σώματος ασφαλείας του οποίου προΐσταται
(ατυχώς).
Ξεκίνησε την θητεία της με την ατυχή έμπνευση να ονομάσει
Ξένιο Δία, το φιάσκο των στρατοπέδων συγκεντρώσεως λαθρομεταναστών, απώτερος
στόχος των οποίων είναι η αξιοποίησή τους στις ΕΟΖ, οι οποίες θα δώσουν την
χαριστική βολή στην θνήσκουσα ήδη ελληνική επιχειρηματικότητα.
Και συνεχίζει ακάθεκτη με τους σχεδόν καθημερινούς
ξυλοδαρμούς πολιτών, δικαίως εναντιουμένων στις εξοντωτικές κυβερνητικές
αποφάσεις.
Με τη φόρα δε, που έχει πάρει, με τον υπερβάλλοντα ζήλο της να
επιβάλλει πάση θυσία το δίκαιο των δανειστών, διολισθαίνει όλο και περισσότερο
σε αναιρέσεις του κράτους δικαίου.
Είναι πρόδηλο ότι κυριαρχείται από ασύγγνωστο πανικό, που
διαχρονικά έχει αποδειχθεί ο χειρότερος σύμβουλος για την διαχείριση
κρίσεων, οι οποίες ούτως ή άλλως τείνουν να γίνουν καθημερινή ρουτίνα.
Αντί δε να ασχοληθεί πρωτίστως με την καταπολέμηση της εγκληματικότητας,
εξαντλεί την δραστηριότητά της στην πρόληψη και καταστολή φυσιολογικών συμπεριφορών
δημοκρατικής έκφρασης της κοινής γνώμης.
Και ακριβώς εξ αίτιας της αντιδραστικής ιδεολογικής της τοποθέτησης,
του προαναφερθέντος πανικού και της εξουσιαστικής της αλαζονείας, παρεκτρέπεται
σε αυταρχικές συμπεριφορές υπερβολικά δυσανάλογες ως προς τους στόχους ή τα
υποτιθέμενα δημόσια αγαθά, την προστασία των οποίων προφασίζεται ότι υπηρετεί,
παραβιάζοντας κατάφορα την αρχή της αναλογικότητας. Τουτέστιν της αρχής που αποτελεί
το έσχατο ανάχωμα λογικής στην άσκηση της νομοθετικής και εκτελεστική εξουσίας.
Πρόσφατο παράδειγμα η ολική απαγόρευση «κάθε δημόσιας υπαιθρίαςσυναθροίσεως»(!!!), που επέβαλε με αφορμή την επίσκεψη της Γερμανίδας
Καγκελαρίου, περιζώνοντας το κέντρο της πρωτεύουσας με σιδηρά κιγκλιδώματα,
παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται για την προστασία των τουριστών, που επισκέπτονται τα ζωολογικά
πάρκα στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.
Αυτή άραγε είναι η εικόνα την οποία επιθυμεί να δώσει η τρικομματική
συγκυβέρνηση στην Υψηλή επισκέπτη και την κουστωδία της. Ότι αυτή η χώρα
κατοικείται από ουρακοτάγκους και γορίλες;
Είναι φυσικό σήμερα κάποιοι να ήθελαν να υποδεχθούν την κα
Μέρκελ ως ευεργέτιδα φίλη με ανθοδέσμες και ελληνογερμανικά σημαιάκια, ενώ κάποιοι άλλοι ως Βεληγκέκα των τραπεζιτών και
αφεντικό των Χριστοφοράκων με πανώ και πλακάτ
διαμαρτυρίας.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι σεβαστές και ευπρόσδεκτες σε
μια σύγχρονη δημοκρατία, η οποία σέβεται πρώτα από όλα τον εαυτό της.
Προς τι η αθλιότητα των ολοκληρωτικών απαγορεύσεων και των
προληπτικών καταργήσεων του πολιτεύματος;
Όμως για αυτούς που φιλοδοξούν να κατέχουν θεσμικούς θώκους η
αλαζονεία της εξουσίας και ο αχαλίνωτος αυταρχισμός είναι το διαβατήριο προς την
απόλυτη φαιδρότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι μονίμως τα χουντικά καθεστώτα και
αποβράσματα συνοδεύονται από ακατάσχετη παραγωγή λαϊκών καλαμπουριών και σατυρικών
ανεκδότων.
Από αυτόν τον κανόνα, φοβούμαι, δεν θα μπορέσει να ξεφύγει η
τριανδρία Σαμαρά-Κουβέλη-Βενιζέλου αν ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός τους συνεχίσει
να επιδίδεται σε απρόκλητους ξυλοδαρμούς ειρηνικών πολιτών και σε ιλαροτραγικές
συλλήψεις συνδικαλιστών.
Γιατί μη μου πείτε
ότι η αυθαιρεσία δεν συναγωνίζεται επαξίως με την φαιδρότητα στις πρόσφατες περιπτώσεις
συλλήψεως των συνδικαλιστών της ΔΕΗ με την κατηγορία της διατάραξης οικιακής
ειρήνης και των απεργών του Δρομοκαΐτειου με πρόσχημα την εκτέλεση παράνομων οικοδομικώνεργασιών, επειδή έβαλλαν συμβολικά καμιά δεκαριά τσιμεντόλιθους στην είσοδο του
νοσοκομείου.
Ψυχραιμία παιδιά.
Αν σώζονται ακόμη κάποια υπολείμματα λογικής στους τρείς
συγκυβερνητικούς εγκεφάλους (ιδιαίτερα στους
δύο νομικά περισπούδαστους στυλοβάτες), καλόν είναι να σπεύσουν να
χαλιναγωγήσουν τους αποικιοκρατικότερους των αποικιοκρατών πολιτικούς τους υφισταμένους,
πειθόμενοι και στις σχετικές παραινέσεις του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου
Αθηνών, όσο ακόμη υπάρχει καιρός.
Όσο ακόμη μια μεγάλη μερίδα του νομικού κόσμου της χώρας
εξακολουθεί να τους παίρνει στα σοβαρά, όπως προδίδει η σχετική ανακοίνωση του ΔΣΑ.
Διότι αν συνεχίσουν σ’ αυτό το «βιολί» δεν θα αργήσει και
πολύ η ώρα, όπου όλοι πλέον ανεξαιρέτως θα τους πάρουν στο …ψιλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου