Ο κος Στουρνάρας παραδίδει μαθήματα δημόσιας εμφάνισης για προχωρημένους

Παρακολουθώντας την σκηνική παρουσία των τεχνοκρατών, που υποκαθιστούν την σκιώδη κυβέρνηση Σαμαρά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τεχνοκράτες τύπου Μόντι και Παπαδήμου ανήκουν στην παλιά, ρομαντική σχολή τραπεζικών διαμεσολαβητών διακυβέρνησης.

Οι απόφοιτοι εκείνης της «σχολής» δεν παραλείπουν να εφαρμόζουν μεν απαρέγκλιτα το πρόγραμμα των υποβολέων τους, όμως προσπαθούν να το κάνουν με μια διπλωματική φινέτσα, με ήπιο προφίλ, να υποκριθούν μια επίφαση σεβασμού στην περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας λαϊκή συναντίληψη (εθνικού, πολιτειακού ή δικαιικού περιεχομένου).

Οι νεότεροι, σαν αυτούς που ήδη τους έχουν διαδεχθεί στην Ελλάδα, έχουν τελείως διαφορετική άποψη για τα εργαλεία επικοινωνιακής διαχείρισης της λαϊκής μάζας.

Προφανώς θεωρούν ότι  η προβολή της κοινωνικής τους αναλγησίας, το αχαλίνωτο θράσος και ο κυνικός βερμπαλισμός αποτελούν αναγκαίο όρο για την επαγγελματική τους ανέλιξη.

Δεν είναι παράδοξο. Στη γενιά του κου Παπαδήμου και του κου Μόντι  δεν υπάρχουν πολλοί με τα κατάλληλα προσόντα και την προθυμία να αναλάβουν τέτοιες «εθνοσωτήριες» αποστολές.

Στις νεότερες γενιές όμως «τεχνοκρατών» ο ανταγωνισμός είναι εξαιρετικά μεγάλος και οι μνηστήρες μιας τόσο λαμπρής και προσοδοφόρου επαγγελματικής σταδιοδρομίας φαίνεται ότι έχουν ανάγκη να υπενθυμίζουν με κάθε τρόπο στους εργοδότες τους τα ιδιαίτερα, πέραν των επιστημονικών, προσόντα τους.

Θα πρέπει λοιπόν να κατανοούμε ότι οι συχνά εξοργιστικές δημόσιες εμφανίσεις τους δεν έχουν ως στόχο να μας γίνουν δυσάρεστοι, αλλά απλώς να γίνουν ευχάριστοι στους ξένους παράγοντες από τους οποίους κατ’ ουσίαν εξαρτάται η διατήρηση της θέσεως εργασίας τους. Στοχεύουν κυρίως να τους αποδεικνύουν όσο το δυνατόν συχνότερα το πόσο περισσότερο πρόθυμοι, περισσότερο αποφασισμένοι, περισσότερο αδίστακτοι, περισσότερο αφοσιωμένοι στον στόχο της «σωτηρίας της πατρίδος» είναι συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλον εποφθαλμιά την θεσούλα τους.

 Όσο μάλιστα σφίγγει η κατάσταση και η αυξανόμενη σκληρότητα των μέτρων δυσχεραίνει την άμεση εφαρμογή τους, τόσο τα ελλείμματα αποτελεσματικότητας παρίσταται ανάγκη να καλύπτονται από ισχυρές δόσεις καθημερινών πανηγυρικών δηλώσεων  προσωπικής τους συμμορφώσεως προς τας υποδείξεις.

Αυτήν την έννοια περίπου είχε η διαβόητη δήλωση «ουδείς αναμάρτητος» του Πρωθυπουργού κατά την πρώτη ιστορική επίσημη επίσκεψή του στο Βερολίνο. Και πολλώ μάλλον έτσι θα πρέπει να ερμηνευθεί η συχνή δημόσια ομολογία του Υπουργού Οικονομικών ότι συμφωνεί με το σκεπτικό των υπαλλήλων της Τρόϊκας.

Όπως αυτή η δήλωση στην οποία προέβη χθες το Βράδυ (28^η Οκτωβρίου περατωθέντος του πάνδημου-άνευ Δήμου- εορτασμού της διπλής εθνικής επετείου). Οπου αφού ανακοίνωσε την κάθετη απόρριψη από την τρόϊκα των ενστάσεων-προτάσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, δεν παρέλειψε να επισημάνει την απόλυτη συμφωνία του με το σκεπτικό των τοκογλύφων, ότι οποιαδήποτε εξάρτηση των αποκρατικοποιήσεων από την αξιολόγηση της Βουλής θα ισοδυναμεί με αποθάρρυνση των επενδυτών(διάβαζε ληστοσυμμοριτών-το λι με ήτα).

Το ΠΑΣΟΚ, ίσως και εσείς μπορεί να το βλέπατε ως εγγύηση διαφάνειας και αποτροπής διαφθοράς. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει πως το βλέπουν οι τεχνοκράτες και οι επενδυτές, οι οποίοι προφανώς δεν θεωρούν σκόπιμο να βγάλουν βούκινο για τις ληστρικές συναλλαγές τους ούτε να βάλουν τροχονόμο στα «υποτραπέζια» δούναι και λαβείν (κατά κυριολεξία υπογράφειν και λαβείν ή συναφώς κατά κυριολεξία ειπείν: εν τη παλάμη και ούτω υπογράψομεν). 

Ενδιαφέρον βεβαίως θα έχει και η στάση των βουλευτών των δύο κομμάτων μετά την πανηγυρική δήλωση Στουρνάρα ότι διαφωνεί με τους κυβερνητικούς εταίρους και συντάσσεται με το σκεπτικό των αντισυμβαλλομένων του Ελληνικού Δημοσίου. Θα συνεχίσουν να τον θεωρούν αξιόπιστο Διαπραγματευτή ή θα αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους; Οψόμεθα…

Πάντως θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η χθεσινή εμφάνιση του Υπουργού, εξερχομένου της κυβερνητικής συσκέψεως μας εξέπληξε υπέρμετρα.

Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι εκτός από Τσάρος της Οικονομίας, Υπερπρωθυπουργός, Εθνικός Διαπραγματευτής και άλλα τοιαύτα, από χθες διεκδικεί και τον τίτλο του Γκουρού της επικοινωνίας.

Διότι με το ευφυές εύρημα της κορακί αμφίεσης (μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, μαύρη γραβάτα) παρέδωσε υψηλά μαθήματα πολιτικής παράστασης. Κατάφερε με την πρωτότυπη ενδυμασία του να προσφέρει ένα ξεκάθαρο πένθιμο συμβολισμό στο εσωτερικό της χώρας, την ίδια στιγμή που με τα λεγόμενά του έστελνε ένα αισιόδοξο μήνυμα στο εξωτερικό, στο ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και όχι μόνο. 

Και επειδή, όπως λέει και ο λαός (στα lucida intervalla του)  «θέλει η επί χρήμασι εκδιδομένη να κρυφθεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει», παρασύρθηκε προφανώς μετά από αυτές τις χαρμόσυνες δηλώσεις Στουρνάρα και ο αρχιbankster κος Ντράγκι με αποτέλεσμα να μιλήσει απερίφραστα για την ανάγκη αποξένωσης των χωρών της Ευρωζώνης από την πάλαι ποτέ εμμονή τους περί εθνικής κυριαρχίας.

Ολοκληρώνοντας λοιπόν την σημερινή μας διαδικτυακή συνάντηση και επιστρέφοντας εκεί που ξεκινήσαμε θα θέλαμε να κάνουμε μια ταπεινή επισήμανση στην πολυχρονεμένη  τρικομματική κυβέρνηση:

Αναμφισβήτητα η κοινωνική αναλγησία, το αχαλίνωτο θράσος και ο κυνικός βερμπαλισμός αποτελούν αναγκαίο προσόν για την επαγγελματική ανέλιξη τεχνοκρατών ειδικευμένων στην τραπεζική διακυβέρνηση, όμως το ίδιο αναμφίβολα αυτά τα προσόντα δεν αποτελούν επαρκή όρο για την μακροημέρευση μιας κυβέρνησης, οσονδήποτε διακοσμητική και αν είναι.

Ο νοών νοείτω.