ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ

Ποιος δεν κατανοεί την πίκρα του μικροεπαγγελματία όταν παθαίνει ζημιές από τις διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος,
Ποιος δεν συμπονάει τους ασθενείς συνανθρώπους, που η ζωή τους εξαρτάται από το αναπνευστικό μηχάνημα και ζουν με την αγωνία αν θα κοπεί το ρεύμα.
Ποιος χαίρεται να ζει μέσα σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο?
Όλα τούτα όμως δεν θα με κάνουν να καταπιώ αμάσητα τα παραμύθια των πρωινών, δήθεν ενημερωτικών εκπομπών και των δελτίων ειδήσεων (επί το ορθότερο συντονισμένης προπαγάνδας) των 8μμ.
Μια ολόκληρη κοινωνία ανάστατη και μια θλιβερή κουστωδία από Λουδοβίκους και Αντουανέτες να παραδίδουν μαθήματα κοινωνικού savoir vivre:
«Αχ κύριε έγκριτε πολυεκατομμυριούχε δημοσιογράφε μου, αυτοί οι απαίδευτοι απεργοί είναι πολλοί εκνευριστικοί, γιατί δεν κατανοούν πόσο τυχεροί είναι, που έχουν μια κυβέρνηση, που επιτίθεται ανηλεώς στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, εφ’ όσον πρόκειται για το καλό του τόπου…»
«Αυτό είναι αλήθεια κ. πρωτοκλασάτε πολιτικάντη μου…»
«Και αυτά τα σκουπίδια. Τι μπανάλ τρόπος απεργίας θεέ μου. Καταλαβαίνετε την απογοήτευσή μου κ. Φερέφωνέ μου όταν ως Υπουργός υγείας κατήργησα τα ράντζα και τις κατσαρίδες από τα νοσοκομεία και τώρα ως δήμαρχος δεν μπορώ να προστατέψω την δημόσια Υγεία»
«Ω! ναι ειλικρινή και υπερκομματικέ μου Δήμαρχε, κατανοώ απόλυτα το δράμα σας…»
«Αντιλαμβάνεσθε τη δίκαια αγανάκτηση των μελών του συνδέσμου, που εκπροσωπώ κ.Μποτοξίδου, όταν τα κέρδη της πτωχής πλην τιμίας βιομηχανιούλας τους απειλούνται από τα ρετιρέ του ασφαλιστικού συστήματος?»
«Έχετε δίκιο αξιοσέβαστοι συνομιλητές μου, που η παρουσία σας τιμά το δελτίο μου.
Το δικαίωμα της απεργίας είναι σεβαστό, αλλά οι απεργοί οφείλουν να απεργούν χωρίς να διακόπτουν την εργασία τους…Είναι δημοκρατικό δικαίωμα τους να διαμαρτύρονται αλλά οφείλουν να βρίσκουν άλλους τρόπους για να προβάλλουν τι διεκδικήσεις τους. Για παράδειγμα τις ημέρες απεργίας να δουλεύουν υπερωριακά άνευ αποδοχών πέντε ώρες παραπάνω. Αυτός είναι πιο σικ τρόπος και πιο φιλικός στο περιβάλλον…»
Αιδώς Αργείοι!!!
Προσσεληνωθείτε γιατί θα ακριβύνουν τα οπωροκηπευτικά, τα αυγά και τα γιαούρτια και θα ξεφύγει πάλι ο έλεγχος του τιμαρίθμου από τη φουκαριάρα την κυβέρνηση,που έκανε το μοιραίο λάθος να ζητήσει τη βοήθειά σας.
Καταλαβαίνουμε την πίκρα σας να αντιδρούν οι ξυπόλυτοι υπήκοοί σας την ώρα, που εσείς φροντίζετε για το καλό τους.
Καταλαβαίνουμε την ταλαιπωρία σας να εγκαταλείπετε τα κλάμπ των βορείων προαστίων και τα μπιστρό του Κολωνακίου, και να συστρατεύεσθε στον αγώνα τον καλό των καναλιών.
Όμως καλοί μου άρχοντες, ψυχραιμία.
Δεν καταλάβατε ότι στην αρχή το συστηματάκι του μουλωχτού περάσματος του νομοσχεδίου διατηρούσε ένα ελεγχόμενο κοινωνικό κλίμα? Δεν πήρατε χαμπάρι ότι η αποσιώπηση του περιεχομένου των ασφαλιστικών ρυθμίσεων και ο αποπροσανατολισμός των τηλεθεατών με την διαμάχη ομοφυλοφίλων και εκκλησίας περί του συμφώνου συμβιώσεως ήταν εξαιρετική επινόηση? Δεν σας έφθανε, που με τις διακοπές ρεύματος και τα σκουπίδια, ο κόσμος κάπου είχε αρχίσει να ψιλοστενοχωριέται?
Τι το θέλατε και ξεθαρρέψατε και βρήκατε στα κανάλια? Τι γύρευε η αλεπού στο παζάρι?
Τελικά για πόσο ηλίθιο τον περνάτε ετούτο τον κακότυχο λαό?
Να τώρα τα αποτελέσματα από την αποκοτιά σας.
Με τη φασαρία, που ξεσηκώσατε στα κανάλια, ότι απειλείται το πενιχρό μεροκάματο των μεγαλοβιομηχάνων από τα ρετιρέ των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ και των εργατών αποκομιδής των σκουπιδιών είδατε τι καταφέρατε?
Ξυπνήσατε τον τηλεοπτικά υπνωτισμένο πολίτη κι άρχισε να σκαλίζει τις διατάξεις του ασφαλιστικού. Και σκαλίζοντας άρχισαν να του μπαίνουν ψήλοι στ’ αυτιά:
Μήπως κάποιοι δεν τήρησαν τα «δεν»?. Μήπως κάποιοι βάζουνε πάλι χέρι στα ταμεία του? Μήπως πάνε να του περικόψουν τη σύνταξή του? Μήπως κάποιοι τον βάζουν να πληρώσει παραπάνω γιατί θέλουν να μην πληρώνουν οι χορηγοί τους το μερίδιο, που τους αναλογεί? Μήπως οι απεργοί της ΔΕΗ δεν είναι εχθροί του κοινωνικού συνόλου, αλλά με την αντίδρασή τους προσπαθούν να σώσουν μια παρτίδα, που αφορά όλους τους εργαζόμενους?
Και ιδού τώρα το αποτέλεσμα: Από κει που είχαμε να κάνουμε με κάνα δύο επαγγελματικές ενώσεις και φαινότανε πως το κοντρολάραμε το θέμα με την καραμέλα της «προνομιούχας συντεχνίας», μας βγάλατε στο κλαρί όλο τον κόσμο.
Και το χειρότερο απ’ όλα μας ξεσκεπάσατε τους συνεργαζόμενους εργατοπατέρες. Διότι καλά την είχαμε στήσει τη δουλειά. Καλά τους είχαμε βάλει από την αρχή μπροστάρηδες στην απεργία και στην κατάλληλη στιγμή θα δίναμε λίγα βαρέα, θα κάναμε λίγο διάλογο, θα ομολογούσανε, ως συνετοί και ακομμάτιστοι και όχι ακραίοι και κομματικοί συνδικαλιστές, ότι βρήκαν κατανόηση στο υπουργείο και θα εκτονωνότανε το πράμα. Ξέρετε το έργο ξαναπαίχτηκε πέρυσι και με τους αγρότες.
Τώρα όμως ο κόσμος έγινε καχύποπτος.
Και σου λέει τώρα ο κάθε Μήτσος: Άμα ο άλλος θέλει να το βουλιάξει το καράβι τι κάνει? Στέκεται στην προκυμαία και του κουνάει το μαντήλι? Όχι βέβαια. Πιο αποτελεσματικό δεν είναι να μπαρκάρει? Να βγάλει και εισιτήριο πρώτη θέση για να είναι υπέρ άνω κάθε υποψίας. Να γυρνάει γύρω γύρω και να διατυμπανίζει πόσο του αρέσει η ζωή στο βαπόρι και πόσο αγαπάει τους συνταξιδιώτες, και πόσο θέλει να βοηθήσει να φτάσουνε γρήγορα στον προορισμό. Και στην κατάλληλη στιγμή να του ανοίξει μια ωραία τρύπα στα ύφαλα.
Κάτι τέτοια κάθεται και σκέφτεται τώρα ο κάθε υποψιασμένος Μήτσος.
Και ξέρετε, την απεργία πολλοί αγάπησαν, τον απεργοσπάστη ουδείς.(Όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αν δεν είχαν πεθάνει όλοι...)
Και τώρα που το μυαλό του Μήτσου πήρε την κατηφόρα, άντε να βρεις τρόπο να το φρενάρεις ακόμα και μετά την ψήφιση του ρημαδονομοσχεδίου.
Είδατε τι πετύχατε με τον υπερβάλλοντα ζήλο σας, να βοηθήσετε το κοινωνικό έργο της καλής μας κυβέρνησης?
Τι να σας πω?
Συλλυπητήρια και άλλη φορά να προσέχετε περισσότερο αρχοντόπουλά μου.