Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ

Ο αρχικός μας σχεδιασμός προέβλεπε να μιλήσουμε σήμερα για τον ΟΤΕ και για το σύμφωνο συμβίωσης.
Όμως η πρόταση δυσπιστίας, που κατέθεσε αιφνιδιαστικά το ΠΑΣΟΚ, ανέτρεψε όλα τα σχέδια.
Η ενέργεια αυτή, αποτελεί κορυφαία κοινοβουλευτική αντιπολιτευτική επιθετική κίνηση, καθ’ όσον στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας η αντιπολίτευση αμφισβητεί ευθέως το κορυφαίο δημοκρατικό έρεισμα της κυβέρνησης, που είναι η εμπιστοσύνη της Βουλής.
Είναι προφανές ότι το θεματικό περιεχόμενο της πρότασης δυσπιστίας υπερβαίνει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αφού δύναται να επεκταθεί σε εφ’ όλης της ύλης έλεγχο των πεπραγμένων της κυβέρνησης.
Ήδη από την αιτιολογία της πρότασης, που ανέπτυξε κατά την κατάθεσή της ο Πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και από τις πρώτες τοποθετήσεις των βουλευτών του κόμματός του, καθίσταται σαφές ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί το ΠΑΣΟΚ. Θα αναπτύξει ευρύτατο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας με στόχο να αναδείξει όλες τις πτυχές της αντιλαϊκής της πολιτικής, να καταδείξει την αναντιστοιχία των κυβερνητικών επιλογών και δράσεων προς τη λαϊκή βούληση και επομένως την απώλεια της δεδηλωμένης, με τις πρόσφατες εκλογές, κυβερνητικής εξουσιοδότησης.
Οι πρόσφατες πανεργατικές κινητοποιήσεις, οι απεργίες που έχουν επεκταθεί σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και η έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, αποτελούν οιονεί λαϊκό κέλευσμα προς την αξιωματική αντιπολίτευση να προβεί στην κίνησή της και σαφώς της εξασφαλίζουν ευνοϊκό κλίμα και εξαιρετική συγκυρία για την επίτευξη του στόχου της.
Τα μέχρι στιγμής αντεπιχειρήματα του κυβερνώντος κόμματος περιορίζονται στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων περί της λαϊκής δυσαρέσκειας για τον τρόπο, που πολιτεύεται το ΠΑΣΟΚ, δυσαρέσκεια, που κατά την άποψη της κυβέρνησης ερμηνεύεται ως λαϊκή δυσπιστία προς την αντιπολίτευση.
Το επιχείρημα αυτό είναι άστοχο για δύο λόγους:
Πρώτον διότι σε μια πρόταση μομφής η κυβέρνηση εκ των πραγμάτων διατελεί υπό πολιτική κατηγορία. Το πολιτικό κατηγορητήριο συνίσταται στο ότι με τις πράξεις και τις παραλήψεις της βλάπτει τον λαό και τον τόπο και ο λαός έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του. Αμυνόμενη λοιπόν η κυβέρνηση οφείλει να αποδείξει ότι έχει εκτελέσει εποικοδομητικό έργο ή τουλάχιστον ότι συνεχίζει να χαίρει της λαϊκής εμπιστοσύνης ή έστω της λαϊκής ανοχής. Είναι προφανές ότι τα επιχειρήματα περί της δημοτικότητας της αντιπολίτευσης προδίδουν αμηχανία και πάντως ουδόλως απαντούν στο κατηγορητήριο.
Εξ άλλου όταν η κυβέρνηση κατηγορείται ότι είναι επιζήμια για τον τόπο και απαντά ότι και η αντιπολίτευση δεν κάνει καλά τη δουλεία της, στην ουσία αποδέχεται τη βάση του κατηγορητηρίου σε ότι την αφορά. Μοιάζει με την περίπτωση του ταμία, που προσπαθεί να δικαιολογήσει το υπαρκτό έλλειμμα του ταμείου του με το επιχείρημα ότι ο ελεγκτής δεν έκανε αριστοτεχνικό έλεγχο.
Οφείλει να κατανοήσει η κυβέρνηση ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι η αίσθηση, που θα αποκομίσει ο υπέρτατος κριτής, ο οποίος βεβαίως δεν είναι οι κυβερνητικοί βουλευτές αλλά ο λαός. Και αυτός κατά την παρούσα διαδικασία ενδιαφέρεται ασφαλέστατα για την επάρκεια ή την επικινδυνότητα της κατά το σύνταγμα ελεγχόμενης κυβέρνησης και όχι για τα εσωκομματικά προβλήματα της ελέγχουσας αντιπολίτευσης.
Ένα άλλο τυπικής φύσεως κυβερνητικό επιχείρημα είναι ότι δεν δικαιολογείται η πρόταση μομφής σε μια κυβέρνηση μόλις έξι μηνών.
Πράγματι δεν αποτελεί συνήθη πρακτική σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα μετά από εκλογές.
Όμως και αυτό το επιχείρημα δεν απαντά επί της ουσίας. Και είναι εξαιρετικά αδύναμο αφού πρόκειται για μια κυβέρνηση, που διαδέχθηκε τον εαυτό της και η αντιπολίτευση προφανώς δεν θα περιορισθεί στο πρόσφατο εξάμηνο αλλά θα επεκτείνει τον έλεγχο και επί της πενταετούς κυβερνητικής θητείας. Εξ άλλου εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς, ότι είναι εξ ίσου ασύνηθες για μια κυβέρνηση, σε διάστημα τόσο μικρό από την εκλογή της, να έχει χάσει περίπου 15 μονάδες και να έχει ξεσηκώσει εναντίον της περίπου όλες τις κοινωνικές ομάδες.

Στην εξελισσόμενη όμως αυτή διαδικασία δεν θα κριθεί μόνο το έργο της κυβέρνησης.
Θα εκτιμηθούν επίσης οι προθέσεις και θα αξιολογηθούν οι πρακτικές της ελάσσονος αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα των κομμάτων της πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστεράς.
Την προηγούμενη εβδομάδα η άμεση υιοθέτηση από το ΠΑΣΟΚ της πρωτοβουλίας του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα, κατέδειξε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, σε ζητήματα μείζονος σημασίας για τον τόπο, προτάσσει τα λαϊκά συμφέροντα των δικών της μικροκομματικών συμφερόντων.
Τώρα είναι η σειρά των κομμάτων αυτών να αποδείξουν την πολιτική ωριμότητά τους.
Στο προηγούμενο διάστημα επιδόθηκαν σε καθημερινή λεκτική και ακτιβιστική πολεμική εναντίον της κυβέρνησης, πολεμική ενίοτε δεινότερη αυτής του ΠΑΣΟΚ.
Οι επίμονες καταγγελίες τους για αντιλαϊκή πολιτική, για αδιαφάνεια, αυταρχισμό, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, κατάργηση της δημόσιας παιδείας, αναξιοκρατίας και διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση κ.λ.π αποτελούν εν πολλοίς την αιτιολογική βάση της συζητουμένης πρότασης μομφής.
Άρα επί της ουσίας δεν τους παρέχεται πεδίο διαφωνίας.
Για το κομμουνιστικό κόμμα αποτελεί συνήθη πρακτική να αρνείται παγίως την συνεργασία και να βάλλει συστηματικά αδιακρίτως κατά του ΠΑΣΟΚ, αδιαφορώντας αν καθίσταται με την μικροκομματική πρακτική του συνοδοιπόρος της κυβέρνησης.
Το ενδιαφέρον μοιραία επικεντρώνεται στο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα αφουγκρασθεί τα μηνύματα και τις ανάγκες των καιρών και θα συναθροίσει καλόπιστα τις δυνάμεις του? Η θα υποκύψει σε ψηφοθηρικές λογικές και με διάφορες τυπικές προφάσεις θα ακολουθήσει την στείρα τακτική του ΚΚΕ, προσφέροντας ουσιαστικά χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση?
Αν ο ισχυρισμός περί εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς, τον οποίο καθ’υπερβολή υποστηρίζουν τα δύο αυτά κόμματα, αποτελεί πραγματική τους πεποίθηση και όχι λόγια απλά για πολιτική κατανάλωση, τότε δεν πρέπει να τους διαφεύγει ένα πράγμα.
Τα «εγκλήματα» στην πολιτική, όπως και στο κοινό ποινικό δίκαιο, δεν αποτελούν συνήθως ατομική υπόθεση.
Καταγγέλλοντας την κυβέρνηση, αλλά αρνούμενα σε κάθε ευκαιρία την συνεργασία με την αντιπολίτευση κινδυνεύουν να καταγραφούν στη λαϊκή συνείδηση ως αναγκαίοι συνεργοί του «εγκλήματος», το οποίο καταγγέλλουν.