Αυτή τη φορά όσοι είχαν την αντοχή να παρακολουθήσουν την τριήμερη διαδικασία της Βουλής για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης θα πρέπει να έμειναν αρκετά ικανοποιημένοι.Τουλάχιστον δεν θα έπληξαν.
Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ήταν ότι καλλίτερο έχουμε ακούσει τα τελευταία 15 χρόνια. Τόσο καλές που κανείς από τους τριακόσιους δεν βρήκε κάτι να εναντιωθεί επί της ουσίας.
Η γενική εικόνα των Υπουργών συνέθεσε την αίσθηση μιας καλοστημένης ομάδας, με όραμα, ρεαλιστικούς στόχους και συγκροτημένο σχέδιο δράσης.
Ο κ. Παπανδρέου, οι Υπουργοί και η αγορητές της συμπολίτευσης εξέπληξαν ομολογουμένως θετικά τους θεατές και σίγουρα δυσάρεστα τους συναδέλφους τους στη Βουλή.
Το αποτέλεσμα ήταν οι λοιποί αρχηγοί να δυσκολευθούν ιδιαίτερα στο ρόλο τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η παραδοσιακή άρνηση ψήφου εμπιστοσύνης εδράστηκε σε δευτερεύουσες ενστάσεις και όχι σε ουσιαστικές αντιρρήσεις.
Υπήρξε εμφανές (και εν πολλοίς αναμενόμενο) ότι ο κ. Καραμανλής ουδόλως ενδιαφερόταν για την άσκηση αντιπολίτευσης. Μοναδικό του μέλημα πως θα αξιοποιούσε την ευκαιρία ώστε να εξυπηρετήσει τον ένα και μοναδικό προσωπικό του στόχο: Να αποσυρθεί αβρόχοις ποσί, χωρίς να προκληθεί σοβαρή συζήτηση γύρω από τα δικά του πεπραγμένα. Γι αυτό απέφυγε την παραμικρή οξύτητα, για αυτό υπήρξε πληκτικά συναινετικός, για αυτό δε δίστασε να φθάσει στην πρωτόγνωρη για τα κοινοβουλευτικά ειωθότα ακρότητα να αποφύγει ακόμη και την δευτερολογία.
Τα σχέδιά του χάλασαν όμως ο κ. Σαμαράς και μερικοί αμετανόητοι τέως πρωτοκλασάτοι των κυβερνήσεών του, που επέμειναν να υπερασπίζονται ανόητα το καταστροφικό τους κυβερνητικό έργο, καθώς και ο κ. Καρατζαφέρης, που αναμόχλευσε (ορθώς) τα θέματα της παραγραφής των σκανδάλων. Έτσι ο κ. Καραμανλής δεν απέφυγε τα χειρότερα, καθώς ο κ. Πάγκαλος (στο τελευταίο λεπτό της παράτασης) δήλωσε ευθέως και απερίφραστα ότι ανεξαρτήτως παραγραφής και ασχέτως προς την δικαστική εξέλιξη των υποθέσεων, η Κυβέρνηση προτίθεται να εξετάσει σε βάθος το σύνολο όλων αυτών των περιπτώσεων, που ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον, ώστε να υπάρξει τουλάχιστον καταμερισμός των πολιτικών ευθυνών.
Την φιλότιμη προσπάθειά του να πείσει τουλάχιστον τα στελέχη του κόμματός του για αποφυγή της εσωστρέφειας και φυγή προς τα εμπρός θα συνεχίσει αναγκαστικά ο τέως πρωθυπουργός και στην πρώτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ και στο επόμενο διάστημα μέχρι την αντικατάστασή του στην προεδρία του κόμματός του, δεν θεωρούμε όμως πιθανόν να επιτύχει.
Ο κ. Καρατζαφέρης προσπάθησε να αναγάγει σε προτέρημα την συνήθη προχειρότητα του λόγου του, κάνοντας παρατήρηση στον κ. Παπανδρέου, που διαβάζει και δεν απαγγέλει από στήθους την ομιλία του στη Βουλή, ενώ επέπληξε και τον κ. Καραμανλή ότι υπήρξε η νεράϊδα, που μετέτρεψε σε κύκνο τον μέχρι χθες «ασχημόπαπο» κ. Παπανδρέου.
Πέραν της σχετικής φαιδρότητας, της προχειρότητας και της απελπιστικής μονοθεματικότητας του λόγου, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον κ. Καρατζαφέρη δύο επιτυχείς αναφορές. Η πρώτη είναι οι έντονες επισημάνσεις του για την ανάγκη διαλεύκανσης των σκανδάλων, που οδήγησαν στις προαναφερθείσες δηλώσεις Πάγκαλου, προς ανακούφιση του λαϊκού αισθήματος. Δεύτερον η ενστάσεις του ως προς την «κόκκινη γραμμή» στο Σκοπιανό, όπου τόσο η ΝΔ, αλλά κυρίως το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν έχουν προσφέρει πειστικά επιχειρήματα για το τι έχει αλλάξει, που δικαιολογεί την αλλαγή της «κόκκινης γραμμής» του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος δεν δεχόταν να χρησιμοποιήσουν τα Σκόπια τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του.
Η δήλωση βέβαια του κ. Παπούλια ότι αποδέχεται να παραμείνει στην προεδρία, υπήρξε σκληρό πλήγμα στην εικόνα του οξυδερκούς, διορατικού και εξαιρετικά πληροφορημένου πολιτικού, που επιδιώκει να προβάλλει για τον εαυτό του ο κ. Καρατζαφέρης, ο οποίος μερικές ώρες νωρίτερα από του βήματος της Βουλής επιδιδόταν σε κασσάνδρειες προβλέψεις, περί της εικαζομένης αρνητικής στάσης του Προέδρου.
Άτυχη υπήρξε και η ημέρα για τους ηγέτες της πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστεράς, αφού μετά τις χιλιάδες των ψηφοφόρων τους φάνηκε ότι και το λαϊκό κίνημα άρχισε να τους γυρίζει την πλάτη. Ο λόγος για τους λιμενεργάτες του Πειραιά, οι οποίοι δέχθηκαν την επίσκεψη της κ. Παπαρήγα και του κ. Τσίπρα, που τους παρότρυναν να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στην «αντιλαϊκή» κυβέρνηση, αλλά μια μέρα αργότερα στη Βουλή η κ. Κατσέλη ανήγγειλε την απόφασή τους για αναστολή της απεργίας. (Ας πρόσεχαν. Εμείς από την Παρασκευή είχαμε προειδοποιήσει ότι «οι ανιδιοτελείς εργαζόμενοι του λιμανιού θα επιδείκνυαν τη φρόνηση που απαιτούν οι περιστάσεις», χωρίς να έχουμε συνομιλήσει μαζί τους και χωρίς να έχουμε κάνει «ειδικό ρεπορτάζ», αλλά χρησιμοποιώντας απλώς το πολιτικό μας αισθητήριο και την κοινή λογική).
Και ο μέν κ. Τσίπρας έκανε μια αξιοπρεπή πρώτη εμφάνιση, αναφερόμενος κατά τη συνήθειά του σε μια περιπτωσιολογία επαγγελματικά αναξιοπαθούντων και διαφόρων ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Αναφορές άλλοτε ιδιαίτερα χρήσιμες, όμως περιττές στην προκειμένη περίπτωση διότι αυτή τη φορά ο λόγος του ίδιου του Πρωθυπουργού, αλλά και τα κατ’ ιδίαν μέτρα που εξηγγέλθησαν από το σύνολο των Υπουργών υπήρξαν μνημεία κοινωνικής ευαισθησίας. Έτσι η μονότονη επανάληψη της φράσης «δεν ακούσαμε τίποτε» για το ένα και «δεν ακούσαμε τίποτε» για το άλλο, οδήγησε μάλλον στην εντύπωση ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ή όντως δεν παρακολούθησε τους κυβερνητικούς ομιλητές ή κατά το αρχαίο ρητό «τυφλός τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματα εστί»…
Όσο για την κ. Παπαρήγα η απόστασή της από την σύγχρονη πραγματικότητα και από τις απαιτήσεις των καιρών υπήρξε τόσο κραυγαλέα, που οδήγησε τον κ. Παπανδρέου να επισημάνει ευστόχως ότι «το ΚΚΕ έχει εξαγγείλει τις τελευταίες πέντε ημέρες τόσες κινητοποιήσεις όσες δεν έκανε σε πέντε χρόνια», τον δε κ. Λεωνίδα Κύρκο να την προσομοιάσει με τον γνωστό Ισπανό ιππότη της ελεεινής μορφής. Στον αήθη για την σκληρότητά του πολιτικό χαρακτηρισμό του σεβάσμιου διανοητή της ελληνικής αριστεράς έχουμε να επισημάνουμε ότι είναι εύστοχος καθ’ όσον αφορά την αδυναμία της κ. Παπαρήγα να αντιληφθεί τα αιτήματα των καιρών. Όμως τον συμπαθή Δον Κιχώτη διέκρινε η καλοπιστία και ο ρομαντισμός, στοιχεία που προφανώς δεν έχουν σχέση με τα κίνητρα της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ.
Η απάντηση σε όλους αυτούς είναι πολύ απλή.
Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ήταν ότι καλλίτερο έχουμε ακούσει τα τελευταία 15 χρόνια. Τόσο καλές που κανείς από τους τριακόσιους δεν βρήκε κάτι να εναντιωθεί επί της ουσίας.
Αυτό και μόνο σημαίνει ότι στη χειρότερη περίπτωση είναι ένα προσκλητήριο για την ανάταξη της χώρας, για την καλυτέρευση της καθημερινότητας των πολλών.
Σε κάθε περίπτωση όλα τα εξαγγελθέντα αποτελούν εξειδίκευση της κεντρικής αξιακής ρήτρας «ΠΡΩΤΑ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ». Ρήτρας αναμφισβήτητα σοσιαλιστικής.
Το ζήτημα λοιπόν, που τίθεται δεν είναι πόσο ακριβώς εφικτά είναι όλα αυτά. Το ζήτημα είναι πόσο θέλουμε να τα πραγματοποιήσουμε και πόσο είμαστε διατεθειμένοι να συστρατευθούμε σε μια κοινή προσπάθεια, που παραδεχόμαστε πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Το ζήτημα είναι να επιλέξουμε ανάμεσα στον «πηγαιμό για την Ιθάκη» ή στην ασφάλεια του χοιροστάσιου της Κίρκης του στείρου επικοινωνισμού.
Η ιστορική εξέλιξη του ανθρώπου στηρίζεται σε μια συνεχή προσπάθεια για το καλλίτερο, που πάντα προηγουμένως δομείται νοητικά ως οραματική σύλληψη. Αυτό χρειάζεται πολιτικό αισθητήριο, διορατικότητα ή έστω στοιχειώδη φαντασία.
Βεβαίως πάντα υπάρχουν οι μηδενιστές, οι χαοτικοί, οι οκνηροί, οι απαισιόδοξοι.
Η πρόοδος όμως, έστω και με κάποια πισωγυρίσματα, συνεχίζεται πάντα με τους οραματιστές, τους αγωνιστές, τους αισιόδοξους, τους μπροστάρηδες.
Για τους άλλους επίσης υπάρχει πάντα χώρος στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου