Επειδή πιστεύουμε ότι η πρώτη σελίδα ενός ιστολογίου θα πρέπει να παραχωρείται ευχαρίστως στους επισκέπτες, όταν οι ιστολόγοι δεν έχουν κάτι πιο αξιόλογο να πουν, θεωρούμε χρήσιμο να παραθέσουμε σήμερα αυτούσιο το κείμενο του καλού μας Δωδωναίου και εμείς απλώς να συνεισφέρουμε τις σχετικές μας σκέψεις.
Ιδού λοιπόν το εποικοδομητικό κείμενο του Δωδωναίου:
Γύρνα λίγο την Ιστορία στην 16η Σεπτεμβρίου 2007 (έτοιμος για παραίτηση ο Γιώργος) και πριν το κάνει, εμφανίζεται ο «ευτραφής επίδοξος» Β.Β στο Ζάππειο και δηλώνει «παρών».Βέβαια η παραίτηση ΓΑΠ δεν έγινε .
Ήτανε τότε που προσωπικά επαναδραστηριοποιήθηκα (ύστερα από 10 χρόνια πολιτικής αδράνειας) στο ΠΑΣΟΚ.
Ξανά πάλι στις επάλξεις τότε και ολόθερμος υποστηρικτής του ΓΑΠ, έτσι για να μην τον κάνουν «κιμά» τα ποικιλώνυμα εκδοτικο – οικονομικά συμφέροντα.
Και αυτό γιατί δεν τους ήτανε δεδομένος και υποχείριό τους.
Από καθαρά πολιτικό ένστικτο, η πλειονότητα του κόσμου του ΠΑΣΟΚ, στήριξε τον ΓΑΠ (εκτιμώντας ή όχι τις ηγετικές του δυνατότητες και χωρίς αυτό να είχε καμία σημασία). Το έκανε ο Λαός του ΠΑΣΟΚ κυρίως για να στηριχθεί η Μεγάλη Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη.
Τότε οι «διάλογοι» του Forum του ΠΑΣΟΚ, γράψανε ιστορία.
Τώρα η Ιστορία επαναλαμβάνεται με το άλλο μεγάλο «κόμμα εξουσίας την Ν.Δ»
Και σε περιόδους αναταραχής e-φίλε μου Choricos, βγαίνουν ξέρεις πολλά στην επιφάνεια (όπως βγήκανε και με μας. Να μην το λησμονούμε)
Είναι όπως αναδύονται τα σαπρόφυτα και τα άλλα κατακάθια από τον βυθό μιας τούμπας όταν βίαια εισβάλει σε αυτή ο χείμαρρος της βροχής
«Vae victis» είπε ο Γαλλάτης νικητής όταν κατέλαβε την αρχαία Ρώμη. Κατά το ελληνικό μεθερμηνευόμενο:«Ουαί τοις ηττημένοις»
Επειδή είμαστε «πολιτικά πολιτισμένοι» άνθρωποι, ας ευχηθούμε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει την αυτοκριτική του και να βρει γρήγορα τον βηματισμό του.
Και αυτό γιατί μια ισχυρή αντιπολίτευση, ετεροκαθορίζει την Κυβέρνηση μας προς τον σωστό δρόμο για τα συμφέροντα του Λαού και «επ ωφελεία της Πατρίδας»
Και να και το δικό μας σχόλιο:
Πράγματι η πλατιά λαϊκή βάση του Κινήματος βγήκε στο προσκήνιο όταν διαισθάνθηκε ότι απειλείται οριστική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε ένα κόμμα νεοφιλελεύθερης αντίληψης με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο.
Παρά τον φαινομενικά έντονο προσωπικό χαρακτήρα εκείνης της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέου προέδρου, στην πραγματικότητα ο αγώνας ήταν ιδεολογικός και γι’ αυτό είχε δίκαιο ο κ. Βενιζέλος, που χαρακτήρισε την ομάδα του «ρεύμα».
Εξ αιτίας ακριβώς της σπουδαιότητας του υπαρξιακού για το ΠΑΣΟΚ διακυβεύματος (σοσιαλισμός ή σοσιαλδημοκρατικός φιλελευθερισμός) η διαπάλη υπήρξε τόσο μαζική έντονη, σκληρή και πολλές φορές εκτός δεοντολογικών ορίων.
Και επειδή από το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης διαδικασίας εξηρτάτο όχι απλώς το μέλλον των υποψηφίων προέδρων ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της συνόλης ελληνικής κοινωνίας, στον αγώνα ορθώς επισημαίνεις ότι δεν συμμετείχαν μόνο οι φίλοι του κόμματος, αλλά το σύνολο της κοινωνίας και όλα τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα ατομικά και συλλογικά, πολιτικά, οικονομικά, εκκλησιαστικά κ.λ.π τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό έσπευσαν να στοιχηθούν στην πτέρυγα του υποψηφίου της αρεσκείας τους.
Ευτυχώς εκείνη η μάχη είχε αίσια έκβαση ακριβώς γιατί η τελική κρίση αφέθηκε στις πλατιές λαϊκές μάζες και όχι στους, όπως παρά ταύτα αποδείχθηκε, πανίσχυρους και καλοστημένους μηχανισμούς, που λίγο έλειψε να αλώσουν τότε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Όμως όπως συνηθίζω πάντα να λέω ο αγώνας συχνά δικαιώνεται, αλλά ποτέ δεν τελειώνει.
Τα «συμφέροντα» είναι πάντα εκεί, δεν παραιτούνται ποτέ των επιδιώξεών τους, δεν σταματούν ποτέ την προσπάθειά τους να ανατρέψουν τους συσχετισμούς και να επιτύχουν τα σχέδιά τους.
Έτσι και η ιδεολογικοπολιτική πάλη θα συνεχίζεται πάντα εντός της κοινωνίας και θα αντικατοπτρίζεται αναπόφευκτα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ και προφανέστατα και μέσα στην ίδια την Κυβέρνηση σφραγίζοντας την όποια ασκούμενη κατά περίπτωση κυβερνητική πολιτική.
Καθ όμοιο λόγο θεωρώ ότι και τα συμβαίνοντα στην ΝΔ υπερβαίνουν τα στενά όρια μιας εσωκομματικής εκλογής, όπως συγκεκριμένοι μηχανισμοί της αποτυχημένης και συνολικά αποδοκιμασθείσας ηγετικής ομάδας προσπάθησαν σκοπίμως από την πρώτη στιγμή να προπαγανδίσουν και να κατοχυρώσουν οργανωτικά.
Το ζήτημα του Αρχηγού ενός κόμματος εξουσίας, τουτέστι του εν δυνάμει αυριανού Πρωθυπουργού, αφορά το σύνολο της κοινωνίας και είναι νομοτελειακά αναμενόμενο ότι και πάλι όλες οι ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις και οι διάφορες ομάδες συμφερόντων θα σπεύσουν να στοιχηθούν σ’ αυτή τη σύγκρουση.
Την άποψή αυτή πιστεύω ότι την δικαιώνει ήδη η υγιής αντίδραση της βάσης της ΝΔ, που ακύρωσε εν πολλοίς τις μηχανορραφίες της ηγεσίας και την ανάγκασε να συρθεί σε μια διαδικασία πιο ανοικτή και πιο μακράς διάρκειας.
Παρόλα αυτά είναι ξεκάθαρο ότι η ηγετική νομενκλατούρα μάχεται λυσσαλέα σε μια δεύτερη γραμμή άμυνας, που επιδιώκει βουβές διαδικασίες εκλογής, χωρίς ιδεολογικοπολιτικές αντιπαραθέσεις και κυρίως χωρίς απολογισμό και κριτική, ώστε να κατοχυρωθεί το κουκούλωμα της πρωτόφαντα σκανδαλώδους διακυβέρνησης αυτής της μαύρης για την πατρίδα πενταετίας.
Είναι προφανές ότι μια τέτοια εξέλιξη εξυπηρετεί μόνο μια μικρή παρέα διαπλεκόμενων πολιτικών, επιχειρηματικών, εκκλησιαστικών κ.λ.π συμφερόντων.
Είναι απολύτως αντίθετη με το συμφέρον του λαού και του τόπου, αλλά και αυτής της ΝΔ ως μεγάλης ιστορικής πολιτικής παράταξης, την οποία θα βαραίνει διαχρονικά το άγος των βαρύτατων σκανδάλων και των ευθυνών, που οι απαράδεκτοι χειρισμοί του απερχόμενου προέδρου της διένειμαν στο σύνολο των μελών και των οπαδών, αφού δεν είχε το θάρρος ή την βούληση να τις επιμερίσει στους πραγματικούς υπαιτίους.
Επομένως οι φίλοι και οι οπαδοί αυτού του κόμματος καλούνται να αναλάβουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία της κάθαρσης και ανασυγκρότησης, αφού οι τέσσερεις υποψήφιοι αρχηγοί (ιδιαίτερα οι τρείς επικρατέστεροι) βαρύνονται οι ίδιοι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον για την καταστροφική πενταετή διακυβέρνηση και ως εκ τούτου θα βαδίσουν στην πεπατημένη της συγκάλυψης και της στερεότυπης άφεσης αλλήλοις των αλλήλων αμαρτιών.
Καθ’ όμοιον λόγο η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούται να συμμετάσχει σ’ αυτήν την προδήλως σχεδιαζόμενη συγκάλυψη είτε εξ αμελείας, είτε επιδεικνύοντας μια κακώς εννοούμενη μεγαλοψυχία.
Αντίθετα υποχρεούται να ξεκαθαρίσει τα ερίφια από τα πρόβατα του πολιτικού συστήματος, το οποίο έχει ανάγκη άμεσης ανάκτησης της χαμένης τιμής και αξιοπιστίας του και δεν αντέχει άλλους συμβιβασμούς σε θέματα ηθικής, ούτε άλλους συμψηφισμούς σε θέματα διασπάθισης και αρπαγής του δημοσίου χρήματος.
Σε μια περίοδο σαν αυτή, όπου η χώρα έχει περιέλθει σε αισχροτάτη ένδεια και οι πλείστοι των πολιτών βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της εξαθλίωσης, οι κυβερνώντες οφείλουν να αναζητήσουν και να αποδώσουν ευθύνες όπου και σε οποίους αναλογούν.
Προτού ζητήσουν από τον λαό να εκπληρώσει τις όποιες δυσβάστακτες φορολογικές υποχρεώσεις του προς την πολιτεία, οφείλουν να αναζητήσουν τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος και να αποδώσουν δικαιοσύνη.
Το οφείλουν στην πατρίδα, το οφείλουν στους πολίτες, το οφείλουν στις νεότερες γενιές.
Αν δεν το πράξουν θα αποδειχθούν κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών της ιστορικής συγκυρίας, γιατί αυτό αποτελεί παλλαϊκό αίτημα όλων των εντίμων πολιτών ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας.
Όσοι όλα αυτά τα χρόνια επιδόθηκαν σε πλιάτσικο εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί, εκκλησιαστικοί «πατέρες» και όποιοι άλλοι θα πρέπει να παραδοθούν στην δημόσια καταισχύνη, αν μη τι άλλο προς γνώση και συμμόρφωση των επόμενων επίδοξων εξουσιαστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου