Παρά την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν υπήρξε η παραμικρή καθυστέρηση πληρωμής των υπέρογκων τοκοχρεολυσίων της, ούτε για ένα ευρώ.
Την ίδια στιγμή ούτε ένα ευρώ δεν κατέστη δυνατόν να εξευρεθεί για να προσφερθεί ένα σάντουιτς στα 430.000 ελληνόπουλα, που υποσιτίζονται, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της UNICEF.
Ακόμη και αν δεν υπήρχαν ένα εκατομμύριο άλλοι λόγοι για να καταψηφίσει κάποιος αυτή την εθνοκτόνα συγκυβέρνηση, η σκέψη και μόνο του καθημερινού μαρτυρίου αυτών των αθώων ψυχών, θα έφθανε για να τον ωθήσει στην παραδειγματική εκλογική τους τιμωρία.
Συλλογίζομαι ότι μόνο τα έξοδα ταξιδίου των μεγαλόσχημων αρχηγών της συγκυβέρνησης με την κουστωδία τους στις Βρυξέλλες, θα μπορούσαν να καλύψουν το κόστος διατροφής αυτών των παιδιών για πολλές ημέρες. Μόνο τα έξοδα σκηνοθεσίας και περιφρούρησης των αξιοθρήνητων προεκλογικών τους συγκεντρώσεων θα κάλυπταν τα έξοδα διατροφής τους για πολλούς μήνες.
Όμως ούτε μια κουβέντα δεν είπαν οι κατά τα άλλα εξαιρετικά φλύαροι ολετήρες του ελληνικού έθνους για αυτά τα 430.000 παιδάκια, προφανώς γιατί δεν σκοπεύουν να ασχοληθούν μαζί τους και ευνόητα εάν αυτοί παραμείνουν στην εξουσία θα πολλαπλασιασθούν με γεωμετρική πρόοδο.
Και είναι προς τιμή του κου Τσίπρα, ο οποίος (στην χθεσινή του ομιλία στην Ομόνοια) αναφέρθηκε στο ανθρωπιστικό αυτό έγκλημα και προεξήγγειλε ότι η ληστρική εταιρία «αξιοποίησης» της περιουσίας του Δημοσίου θα διαλυθεί. Το κατάπτυστο κεντρικό «εθνικό ταμείο» συγκέντρωσης των πάσης φύσεως δημοσίων εσόδων προκειμένου να πληρώνονται κατά προτεραιότητα οι τοκογλύφοι θα καταργηθεί. Και ότι ούτε ένα ευρώ δεν θα καταβάλλεται στους πιστωτές, εάν προηγουμένως δεν έχουν καλυφθεί μέχρι κεραίας οι ανάγκες της χώρας, με απόλυτη προτεραιότητα στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Μπροστά λοιπόν στην επερχόμενη εκλογική τους συντριβή οι ηθικοί αυτουργοί του στυγνού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητος, που επιχειρείται στη χώρα μας, η τρόϊκα, το ΔΝΤ, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, η ΚΤΕ, η Γερμανική Καγκελαρία και οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους, συγκυβερνώσες βαρωνείες, τραπεζίτες κεντρικοί και περιφερειακοί, μεγάλα κανάλια, δημοσιογραφικά συγκροτήματα και λοιποί αδίστακτοι διαπλεκόμενοι, έχουν συντονισθεί σε μια άνευ ορίων τιτάνια τρομοκρατική εκστρατεία.
Όπως συμβαίνει συνήθως όταν οι αντιδραστικές δυνάμεις δεν καταφέρνουν να παραπλανήσουν τους ψηφοφόρους με ασύστολα παραμύθια και απατηλές υποσχέσεις, τότε καταφεύγουν στην βία. Εν προκειμένω στην ψυχολογική βία.
Σκούζουν λοιπόν, ωρύονται και απειλούν νυχθημερόν τον κόσμο ότι αν τολμήσει να ψηφίσει ενάντια στη βούλησή τους θα έλθει η συντέλεια της Ελλάδας.
Ακυβερνησία, αποπομπή από την Ευρωζώνη, επιστροφή στη δραχμή, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί….
Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με την ουσία των ευφάνταστων αυτών τρομοκρατικών παραμυθιών. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε την συγκροτημένη και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία δεκάδων έγκριτων οικονομολόγων ή ακόμη και τις δημόσιες δηλώσεις της ίδιας της κας Μέρκελ σε ανύποπτο χρόνο.
Θα περιορισθούμε μόνο σε δύο απλά ρεαλιστικά παραδείγματα, που καταδεικνύουν με αδιάσειστο τρόπο την αναλήθεια αυτής της μαύρης Γκεμπελικής προπαγάνδας.
Το ένα αφορά την δεκαετία του ’80. Όταν άρχισε να διαφαίνεται καθαρά ότι το ΠΑΣΟΚ όδευε προς την εξουσία και η πολιτική «παράγκα», που εκπροσωπούσε τα μεγάλα συμφέροντα, ντόπια κα ξένα, θα έχανε «την κουτάλα», μια τεράστια παρομοίου τύπου τρομοκρατική και συκοφαντική προπαγάνδα είχε επιστρατευθεί. Και τι δεν διέδιδαν τότε. Ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι θα μας έκλειναν την πόρτα. Ότι το ΠΑΣΟΚ θα μας έπαιρνε τα σπίτια, ακόμη και το κοτέτσι της βάβως στο χωριό. Ότι ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εξτρεμιστής, μέθυσος, λαοπλάνος.
Τι συνέβη την επομένη των εκλογών του 1981;
Άνεμος δημιουργίας και ανάπτυξης φύσηξε σε όλη τη χώρα.
Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν μας πήρε τα σπίτια, αλλά αύξησε τους μισθούς, επιδότησε την υγιή επιχειρηματικότητα με αποτέλεσμα να ξεφυτρώσουν δεκάδες εργοστάσια και χιλιάδες βιοτεχνίες. Οργάνωσε με υποδειγματικό τρόπο την αγροτική οικονομία και ξαναζωντάνεψε την περιφέρεια. Έκτισε ένα πρωτόφαντο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα κοινωνικό κράτος με δημόσια παιδεία, με εθνικό σύστημα υγείας (κα Γεννηματά σεβάσου τη μνήμη του πατέρα σου), με ειδική μέριμνα για «τα υπερήφανα γηρατειά».
Το σπουδαιότερο: όχι απλώς δεν υπήρξε καμία διεθνής απομόνωση της χώρας, αλλά αντιθέτως η Ελλάδα κατέστη θαυμαστή στους φίλους και σεβαστή στους πολεμίους της, πρωτοστατώντας στα διεθνή φόρα κάνοντας αισθητή την παρουσία της με αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες στην Ευρώπη, στην Μεσόγειο αλλά και στον ευρύτερο χώρο των λεγόμενων αδέσμευτων χωρών ή αλλιώς στις χώρες του τρίτου κόσμου.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι από την τρέχουσα δεκαετία.
Αν η προηγούμενη περίπτωση είναι αρκετά παλιά, ώστε ορισμένοι αχρείοι πολιτικοί απατεώνες να εκμεταλλεύονται την κοντή μνήμη ή την νεαρά ηλικία των ψηφοφόρων για να κρύψουν τις αμαρτίες τους πίσω από τόνους ψευδολογιών και λάσπης, όμως η περίπτωση του δημοψηφίσματος στην Κύπρο για το σχέδιο Ανάν είναι πολύ πρόσφατη για να λησμονηθεί.
Τι έλεγαν λοιπόν και τότε οι ίδιοι περίπου πολιτικοί παράγοντες προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν μια φούχτα βασανισμένους ψηφοφόρους σε μια πολύπαθη, πλην χρυσοφόρο, γωνιά της Μεσογείου;
Τους προειδοποιούσαν ότι το όχι θα σήμαινε την ολική τους καταστροφή. Ότι η Ευρώπη, όπου μόλις είχαν εισέλθει, θα τους πετούσε έξω. Ότι οι μεγάλες χώρες θα τους κήρυτταν οικονομικό αποκλεισμό, μέχρι και ότι οι Τούρκοι θα καταλάμβαναν και το υπόλοιπο νησί.
Συνέβη κάτι από όλα αυτά όταν οι αδούλωτοι Κύπριοι αδελφοί μας αρνήθηκαν να υποκύψουν στα τρομοκρατικά τους διλήμματα; Όχι βέβαια. Τουναντίον την επομένη διαλύθηκαν ως δια μαγείας τα απειλητικά σύννεφα, που κάλυπταν επί βδομάδες το νησί. Και σήμερα όχι μόνο οι Γερμανία, αλλά και οι άλλες πλούσιες χώρες του πλανήτη, όπως και οι μεγαλύτερες των πολυεθνικών εταιρειών διαγκωνίζονται στον προθάλαμο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ζητώντας οικονομική συνεργασία. (Και σημειωτέον ότι ο κος Χριστόφιας τυγχάνει ιστορικός ηγέτης του ΑΚΕΛ, τουτέστι του κομμουνιστικού κόμματος της Κύπρου).
Ακόμη πιο πρόσφατη, σημερινή, είναι η περίπτωση της Γαλλίας.
Στο ξεκίνημα της προεκλογικής μάχης η κα Μέρκελ δημοσιοποίησε την φανατική στήριξη της στον κο Σαρκοζί και προανήγγειλε επίσκεψη προεκλογικής του συμπαράστασης στο Παρίσι.
Όταν δημοσκοπικά οι Γάλλοι πολίτες της διεμήνυσαν ότι είναι persona non grata, ματαίωσε τα σχέδια περί επίσκεψης και άρχισε να επιτίθεται λυσσαλέα εναντίον του κου Ολαντ, απειλώντας ότι σε περίπτωση εκλογής του το Βερολίνο θα διέκοπτε τις σχέσεις του με την Γαλλία. Όμως ήδη την τελευταία εβδομάδα, όπου τα πράγματα για τον κο Σαρκοζί ξεκαθάρισαν ότι είναι πλέον μη αναστρέψιμα, σπεύδουν πλέον ένας ένας οι πρωτοκλασάτοι της Γερμανικής Καγκελαρίας να δηλώνουν με την ουρά στα σκέλια ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών η Γερμανία θα συνεχίσει την παραδοσιακή συνεργασία της με τη μεγάλη γείτονα χώρα.
Τι δείχνουν λοιπόν όλα αυτά;
Ότι βεβαίως τα πολυεθνικά κεφάλαια διαθέτουν ιδανικούς σχεδιασμούς για την υλοποίηση των οποίων δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν κοινότυπες συνταγές προεκλογικής τρομοκρατίας, προκειμένου να επιτύχουν τους μέγιστους στόχους τους .
Διαθέτουν όμως και δεύτερα εναλλακτικά σχέδια με ελάσσονες στόχους για την περίπτωση, όπου τα αρχικά ιδανικά σενάρια δεν ευοδωθούν.
Σε καμιά περίπτωση δεν επιλέγουν να κάνουν «χαρακίρι» παραμένοντας έξω από το παιχνίδι των διακρατικών επιχειρηματικών συνεργασιών.
Με απλά λόγια ακυβερνησία δεν προβλέπεται σε καμία περίπτωση από την καθεστηκυία συνταγματική τάξη, εκτός εάν ο κος Σαμαράς με τον κο Βενιζέλο υπαινίσσονται ότι μεθοδεύουν κάποια συνταγματική εκτροπή.
Όσο για τους Γερμανούς, την Τρόϊκα και τους λοιπούς αγαπητούς μας «ευεργέτες» είναι βέβαιο ότι έχουν ήδη έτοιμο το σχέδιο Β, όπου προβλέπεται η μετά πολλών επαίνων πολιτική αποστρατεία των δύο συγκυβερνητών και η εσπευσμένη αναζήτηση διαύλων επικοινωνίας και συνεργασίας με το νέο πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Όπως με την περίπτωση της Κύπρου, όπως με την περίπτωση του Ολάντ, δεν θα έχουν κερδίσει τα πάντα, αλλά και δεν θα κλωτσήσουν τα πάντα.
Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι θα προσπαθήσουν βάζοντας νερό στο κρασί τους και αφήνοντας χώρο να σταθεί και να ανασάνει και αυτός ο πολύπαθος λαός, να συνεχίσουν να συνδιαλέγονται με την Ελληνική Κυβέρνηση και να κερδίζουν επιχειρηματικά πλεονεκτήματα για τις πολυεθνικές εταιρείες των χωρών τους.
Γιατί αυτό που στην τελική ενδιαφέρει την κάθε Ζήμενς είναι να παίρνει τη δουλειά.
Δεν την ενδιαφέρει αν Υπουργός θα είναι ο Άλφα ή ο Β., όπως καρφάκι δεν της καίγεται αν «το πακέτο» των αντισταθμιστικών ωφελειών διανέμεται ως μίζα μεταξύ μερικών διαπλεκόμενων πολιτικών, μεγαλοεργολάβων και καναλαρχών ή καταλήγει στο λαό ως δημόσια επένδυση ή ως κοινωνική πρόνοια.
Ας δούμε λοιπόν με σύγχρονη ματιά το πανευρωπαϊκό, το παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι.
Με πολιτικό ρεαλισμό, όπως μας προτρέπουν οι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες και με εργαλείο τον πειραματισμό.
Αφού έτσι κι αλλιώς έχουμε αποδεχθεί τον ρόλο του «πειραματόζωου», γιατί να μην βγάλουμε τα ασφαλή συμπεράσματα για την προσδοκώμενη συμπεριφορά της Γερμανίας και των λοιπών κερδοσκοπικών οργανισμών σε περίπτωση αρνήσεως υποταγής στον αρχικό τους σχεδιασμό, από δύο άλλα παρόμοια πειραματόζωα»;
Αφού για την μικρούτσικη Κύπρο και την μεγάλη Γαλλία υπήρξε πανομοιότυπο plan B γιατί να μην υπάρχει και για την μεσαίου μεγέθους Ελλάδα, όπως άλλωστε αποδείχθηκε ότι υπήρχε και στην εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Και ας μη μπερδευόμαστε επειδή στην παρούσα συγκυρία η πατρίδα μας δεν διαθέτει θαρραλέους πατριώτες σαν τον χαρισματικό Ανδρέα Παπανδρέου, τον ηρωϊκό Τάσο Παπαδόπουλο ή τον εθνικά αξιοπρεπή κο Ολάντ.
Δεν είναι οι ηγέτες, που σώζουν τους λαούς. Είναι οι λαοί, που αναδεικνύουν τους ηγέτες.
Ας φροντίσουμε λοιπόν το βράδυ της Κυριακής να στείλουμε το αναγκαίο για την σωτηρία της χώρας μήνυμα, ότι αυτός το έθνος δεν γονατίζει, αυτός ο λαός δεν εξοντώνεται, αυτή η χώρα δεν ξεπουλιέται.
Ψηφίζοντας μαζικά, αντιμνημονιακά, αντιναζιστικά, πατριωτικά και δημοκρατικά.
Εκλογικοί Αντιπρόσωποι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις στην νεότερη πολιτική ιστορία, όπου πανικόβλητες οι αντιδραστικές δυνάμεις σε αμφίρροπες εκλογικές αναμετρήσεις επιστράτευσαν εκτός από την ψυχολογική βία και την νοθεία.
Η απόκρουση της ψυχολογικής βίας αποτελεί καθήκον του καθενός ψηφοφόρου.
Η περιφρούρηση όμως της κάλπης και η διασφάλιση της ανόθευτης λαϊκής ετυμηγορίας αποτελεί πρωταρχικό μέλημα των προοδευτικών κομμάτων, που συμμετέχουν στις εκλογές.
Οφείλουν λοιπόν τα αντιμνημονιακά κόμματα να διαθέτουν εκλογικούς αντιπροσώπους σε όλα ανεξαιρέτως τα εκλογικά κέντρα καθ’ άπασα την επικράτεια.
Αντιπροσώπους ειδικά καταρτησμένους και ικανούς να μην πάρουν τα μάτια ούτε δευτερόλεπτο από την κάλπη. Από την έναρξη της ψηφοφορίας μέχρι το τέλος της διαλογής των ψηφοδελτίων.
Και στο τέλος της βραδιάς θα πρέπει να είναι σε θέση όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα να πιστοποιήσουν την ακρίβεια και την ειλικρίνεια των επίσημων αποτελεσμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου